Joisana (Zagadkowcy)

Po Szpiegu miałam baaaardzo wysokie oczekiwania wobec tego pokoju. Tam czułam się naprawdę jak w gabinecie prezydenta! A tutaj... po prostu grałam w grę.

Klimat trochę psuje elektryczne światło tu i ówdzie, widoczny kaloryfer czy plastikowy element na koniec gry. Podkład dźwiękowy mógłby być bardziej piracki - można choćby dodać szum morza. Dużo drobnostek, które łatwo da się ulepszyć.

Fantastyczne są za to rozwiązania techniczne: jedno widziałam pierwszy raz w życiu i jestem pod wrażeniem. Próbuję rozkminić, jak to zostało zrobione! :D Bardzo zaskakujące.

Pokój jest trudny, może nawet bardzo, a może mieliśmy gorszy dzień. Występuje dużo zmyłek (chociaż nie jestem pewna, na ile celowych) i łatwo się zapędzić w niewłaściwy tok myślenia i stracić sporo czasu. Ciekawe, ilu grupom udało się wyjść całkiem bez podpowiedzi. Wydaje się to niewykonalne. Zagadki bardzo różnią się od tych z pokoju szpiegowskiego, mogę się mylić, ale zdają się projektowane przez inną osobę.

Piraci to po prostu (albo aż) dobry pokój. Nic mniej, nic więcej. W porządku, ale bez efektu wow.

Escape godny polecenia i odpowiedni dla grup na każdym poziomie zaawansowania. Jednak "straszny" to nie jest właściwe słowo do opisu klimatu. Lepsze to "obrzydliwy". Myślę, że opinie o tym, jak tu przerażająco są jednak nieco przesadzone! ;) Klimat makabry na odludziu bezbłędny. Jedyne, czego brakowało, to dynamika.

Zagadki stoją na wysokim poziomie, są różnorodne i logicznie pomyślane. Pokój należy w sumie do najłatwiejszych, w których byliśmy, co nie znaczy, że nie jest ciekawie. Wbrew nazwie, jest tu wyjątkowo przyjemnie, 45 minut upłynęło bardzo szybko i satysfakcjonująco. Jeden tylko mały zgrzyt został spowodowany słabym oznaczeniem przedmiotu. Zwróciliśmy już na to uwagę obsłudze i myślę, że poprawią wkrótce. Nie podołano jednak trudnej tematyce. Pokój nie wygląda zbyt realistycznie. Narzędzia tortur to w większości zabawki-imitacje. To jest i wadą, i zaletą - zależy, czego ktoś oczekuje pod szumną nazwą "Sala tortur". Jeśli emocji - nie znajdziecie ich, jeśli klimatu - znajdziecie namiastkę, jeśli zagadek - wyjdziecie uszczęśliwieni! :D

Podobało nam się, ale nie ma efektu "wow". Niektóre zagadki wymagają jeszcze dopracowania, aby rozwiązania były bardziej logiczne (zbyt dużo sensownych możliwości sprawia, że w pewnym momencie gra zmienia się w ślepe strzelanie). Klimat ciekawy i jest dużo intrygujących rekwizytów w środku, które przypadły nam do gustu. Drugi pokój - Sala tortur - okazał się jednak fajniejszy! :)

Pokój ma bardzo ciekawą estetykę. Urządzony został z wysmakowaniem i dbałością o detale. Rzeczywiście czuje się tutaj nastrój dawnych lat, który dodatkowo wzmacniana barowa muzyka.

Escape wita graczy morderczą zagadką, nad którą można spędzić sporo czasu. Po niej następuje kilka umiarkowanie trudnych łamigłówek. Ogólnie jednak jest ich malutko - dla liczniejszych grup trochę za mało.

Dekoracje są tu i ówdzie naderwane, ale coś za coś: twórcy mogli albo urządzić pokój pancernie, aby gracze nadużywający siły nic nie zniszczyli, albo - tak jak tutaj - w pełni postawić na wygląd. Drobny minus do klimatu za rekwizyt stanowiący anachronizm - ta rzecz nie ma prawa znaleźć się w latach '30-'40, bo nie została wtedy jeszcze wynaleziona! :P

Bardzo spodobały się nam wszystkim rozwiązania realizacyjne. Są bardzo efektowne!

Dodam jeszcze, że ten escape room nie wygląda jak escape room, a jak międzywojenny bar. Nie ma podejrzanych przedmiotów, pudełek pozamykanych na szyfrowe kłódki. Tutaj trzeba walczyć z pomieszczeniem, aby wydrzeć mu skrywane sekrety. Jednym się to spodoba, innym nie.

Byliśmy i bardzo nam się podobało!

Może to kwestia tego, że to już nasz czwarty odwiedzony pokój w firmie Room Escape, więc czujemy już intuicyjnie, co robić, ale zagadki dosłownie padały jak muchy i pobiliśmy rekord czasowy! (29 minut) :D :D :D Satysfakcja ogromna.

Firma Room Escape po raz kolejny pokazała, na co ją stać. Zdecydowanie należy do ścisłej czołówki w branży. Sala muzealna z pięknymi eksponatami wygląda niesamowicie realistycznie, tematyka muzeum widoczna jest nie tylko w wystroju, ale i w samych łamigłówkach, które są bardzo logiczne (nie ma żadnych wydumanych odpowiedzi wziętych z księżyca). Zabawa jest pierwszorzędna, wyszliśmy z szerokimi bananami na ustach.

Bardziej zaprawionych w zagadkowych bojach informujemy, że to najłatwiejszy escape, w którym byliśmy, więc może być tu dla Was za łatwo. No ale percepcja trudności zagadek u każdej drużyny jest inna.

Zagadki są nieprzyzwoicie śmieszne! :D

Zadbano o scenariusz fabularny, logiczność łamigłówek, atmosferę wyuzdania oraz działającą elektronikę. Z kilkoma rozwiązaniami technicznymi spotkaliśmy się pierwszy raz i zaskoczyły nas. Dzięki systemowi dopłacania za dodatkowe minuty spędzone w pokoju grupy mają szansę dokończyć rozkminę nawet jeśli nie zdążą w godzinę. Wadą jest system podpowiedzi: przez SMS-y. Pokój na skali trudności plasuje się gdzieś w połowie tych, w których byliśmy. Klimat cudny i podpisuję się obiema rękami pod opiniami, że to znakomity pokój na wieczór panieński oraz kawalerski.

Po bardzo fajnym, efektownym wprowadzeniu do gry (wybór ekwipunku + oryginalne wprowadzanie do pokoju) spodziewałam się niezłej rozrywki i w środku. Tymczasem wnętrze okazało się bardzo przeciętne. Nijaki wystrój i mało przestrzeni do gry, bardzo znikome zastosowanie elektroniki. Dlatego trochę trudno mi uczciwie ocenić klimat. Ale powiedzmy, że wyjątkowy pierwszy kwadrans z niespodzianką w środku + dalsze 45 minut nijakości przekłada się na 2/5.

Zagadki są bardzo w porządku, tzn. dość trudne, ale logiczne, a przy tym różnorodne. Niektóre były specyficzne. To pierwszy odwiedzony przeze mnie pokój, w którym występują zagadki "na cierpliwość", mianowicie trzeba robić coś długo, żeby zadziałało. W dwóch zagadkach od razu robiliśmy dokładnie to, o co chodziło, ale nie dość cierpliwie, przez co zwątpiliśmy i dostaliśmy podpowiedź, żeby dalej to robić &facepalm&. Jest w tym jakiś zamysł, ale do mnie chyba nie trafia.

Z pozytywów - w pokoju jest trochę fajnych gadżetów do zabawy, więc było śmiesznie! :)

Przeczytałam inne opinie na LockMe i widzę, że najwidoczniej niedawno parę rzeczy ulepszono. Nie ma już zagadek na liczenie (a na pewno nie w takim stopniu, żeby ktokolwiek narzekał), w tle leci cały czas przyjemna muzyczka, podpowiedzi dostawaliśmy tylko na życzenie.

Praski Pokój Zagadek musi się jeszcze dużo nauczyć od takich firm jak Room Escape, Team Exit czy Dom Zagadek. Chociaż warto przy tym zauważyć, że Pokój Porywaczy jest jednym z najtańszych w Warszawie. Ostatecznie stosunek cena/jakość wydaje się rozsądny.

Robiący wrażenie pokój, w którym można się poczuć jak w amerykańskim filmie szpiegowskim! :)

Projektanci postawili na realizm i spójność - wszystko, począwszy od systemu zabezpieczeń, przez wystrój, sposób udzielania wskazówek oraz metodę ucieczki (!) ma tutaj fabularny sens. Escape room jest bardzo trudny, toteż warto się wybrać w mocnym składzie. Mobilizująco działa to, że po wyjściu grupa otrzymuje punkty za czas, wykonanie zadania pobocznego oraz liczbę otrzymanych podpowiedzi.

Świetny pokój, gorąco polecam! :D Ciemność, komunikacja z duchem, rzeczy niewidoczne dla oczu, wystrój - wszystko na profesjonalnym poziomie. Są też fajne efekty specjalne. Przeznaczony jest raczej dla małych grup bądź dla grup debiutantów, ponieważ wydaje się łatwy (byliśmy w 5 osób, z czego ja i kolega już wcześniej łaziliśmy po roomach, a reszta była pierwszy raz, mimo to wydostaliśmy się w 45 minut).