Joisana (Zagadkowcy)

Po tym pokoju podziewałam się zupełnie czego innego! Bardzo mnie zaskoczył. Oczywiście pozytywnie!

Wspólnym mianownikiem pokojów zagadek od Set Me Free jest “mroczność”, zawsze rozwijana w inny sposób. Każdy pokój ma duszę. Twórcy nie kopiują od siebie samych. Do każdego projektu podchodzą ze świeżą głową i nowymi pomysłami.

Jak dotąd miałam okazję poznać:

• niesamowity, gęsty klimat w horrorowym “Psychopacie”


• fascynującą i budzącą emocje opowieść w fabularnym “Chłopcu”


• szaleńczo oryginalne miejsce rozgrywki w thrillerze “Psychiatryk”

W “Testamencie” charakterystyczny dla firmy mrok połączono… z komedią! :O

A to niejedyna niespodzianka czekająca graczy. Fabuła zaskakuje kilkakrotnie. Na samym początku. I na samym końcu. I w środku też.

O ile do pierwszej wycieczki do Rybnika podchodziłam nieco sceptycznie (cały dzień horrorów? jak ja to wytrzymam?), to teraz, po kolejnych zaliczonych w Set Me Free pokojach, nie wyobrażam sobie nie przyjechać tutaj na następne, gdy je otworzą. Firma zawsze zaskakuje mnie oryginalnością i świeżością pomysłów.

Mimo bardzo pozytywnych wrażeń z pokoju, nie daję 10/10, bo uważam, że wystrój mógłby być trochę bardziej dopieszczony (trochę mu brakuje do pokojów z najwyższej półki), zaś zagadek mogłoby być odrobinę więcej. Za to scenariusz, sposób prowadzenia rozgrywki i mistrz gry zdecydowanie zasługują na najwyższe noty.

I ja zostawiam trzy dziesiąteczki.

Kolejny raz przekroczyliśmy Wrota Czasu. Zanurzyliśmy się w magiczną, nasyconą emocjami świąteczną opowieść. Pomogliśmy spełnić dziecięce marzenia, rozwiązując przy tym wiele ciekawych i zaskakujących zagadek.

Poziom rekwizytów jest na najwyższym poziomie, a różnorodne efekty specjalne dostarczają dużo radości. Trzy najważniejsze “warstwy” pokoju, na które zwracam uwagę – zagadki, scenografia i fabuła – zgrabnie łączą się w całość.

W razie możliwości polecam odwiedzić “Cichą Noc” w okolicy Bożego Narodzenia. W tym pokoju czuć ducha Świąt :)

Bardzo dobrze się tutaj bawiłam.

Pokój kupił mnie ładnym wystrojem i ciekawą historią przewodnią. W tym przedstawieniu wszystko ze sobą gra – zagadki i system podpowiedzi zgrabnie łączą się z fabułą, scenografią i topografią pokoju. Wewnętrzna spójność całego doświadczenia to dla mnie jeden z najważniejszych czynników decydujących o jakości escape roomu, dlatego “Ale sztukę” oceniam wysoko.

Fabuła jest zrozumiała i nienachalna, a pomysł na nią – oryginalny. Końcówka przyprawia o szerszy uśmiech, zwłaszcza jeśli drużyna się zaangażuje i ma trochę dystansu do siebie. Podobałoby mi się jednak bardziej, gdyby wszyscy mogli brać udział w zakończeniu. Może inny scenariusz dla grup czteroosobowych, żeby ostatnia osoba też dostała jakieś fajne zadanie? :)

Wyszliśmy ze sporym zapasem czasu i zdziwieniem, że to już koniec. Myślę, że pokój można by wzbogacić o jeszcze jedną czy dwie zagadki, a obsługa mogłaby nie spieszyć się aż tak z dawaniem podpowiedzi w końcowej fazie gry.

Bardzo grywalny pokój z ciekawymi zagadkami. Większość z nich wymaga współpracy, jest też parę łamigłówek na logiczne rozumowania oraz momentów, w których najcenniejsza okaże się spostrzegawczość. Są różne sympatyczne niespodzianki w trakcie gry, zwiększające przyjemność z rozgrywki.

Pokój bardzo dużo zyskuje na lokalizacji: budynek starego kina sam w sobie jest niesamowicie klimatyczny, a jeden moment gry robi DUŻE wrażenie.

Moim zdaniem jednak potencjał tego pokoju – zarówno historii przewodniej, jak i miejsca – nie został do końca wykorzystany. Parę lat temu i kilka dziesiątek pokojów wcześniej “Seria Niefortunnych Zagadek” niewątpliwie by mnie zachwyciła, ale teraz widzę, ile rzeczy dałoby się podrasować: lepiej wykorzystać ogromną przestrzeń gry, jeszcze mocniej osadzić zagadki w tej przestrzeni (więcej kina w zagadkach), bardziej zanurzyć graczy w opowiadaną historię – tak, by mieli na nią bezpośredni wpływ. Mam wrażenie, że tutaj escaperoomowicze są jednak obok fabuły, są bardziej obserwatorami. Jak w kinie, tak, ale w jednym momencie bardzo wskazane moim zdaniem byłoby wkroczenie graczy “do akcji” tego “filmu”. Rozumiem, z czego wynika wspomniany brak (poruszyłam ten temat po grze w rozmowie z właścicielem), mimo to wciąż czuję niewykorzystany potencjał i niedosyt, gdyż pokój był świetny, ale czegoś mi jednak w nim zabrakło do pełni szczęścia.

Nie znam “Serii niefortunnych zdarzeń”, toteż smaczków ocenić nie umiem. Muszę kiedyś przeczytać :)

Właściciel jest przecudowną osobą. Uwielbiam, jak mistrz gry ma tyle pasji do escape roomów. Cieszę się, że pracuje nad kolejnymi zagadkami i ulepszeniem pokoju. Wszystkie zagadki mają zostać zmienione, więc mam nadzieję, że wybierzemy się tu kiedyś co najmniej jeszcze jeden raz, choć na razie to pieśń przyszłości.

Myślę, że “Seria Niefortunnych Zagadek” najbardziej spodoba się osobom, które zebrały już pierwsze doświadczenia ER-owe, ale nie odwiedziły jeszcze topowych pokojów zagadek w kraju. Tylko czy takim osobom będzie się chciało jechać aż do Pszczyny na jeden pokój?

Dodam jeszcze, że to jest jeden z tych pokojów, do których najdłużej chciałam się wybrać. Od lat słyszałam, jaki jest świetny. Pewnie byłam nawet jedną z pierwszych osób, które się dowiedziały o jego istnieniu, bo zanim powstał, dostałam mailowe zaproszenie do jego odwiedzenia (prowadzę bloga o escape roomach i zagadkach) :D Nie spodziewałam się wtedy, że będzie to jeden z najlepszych pokojów w Polsce. Podczas wyjazdów escape roomowych – nawet tych na Śląsk – Pszczyna nigdy nie była po drodze, bo leży na uboczu. Cieszę się, że w końcu udało się nam ten legendarny pokój odwiedzić!

I na koniec ciekawostka: to już trzeci escape room w tym miejscu! :O Wcześniej był tam pokój zagadek w tematyce serialu “Zagubieni”, a jeszcze dawniej – w oparciu o “Fight Club”. Straszna szkoda, że się nie wybrałam wtedy, bo jedna i druga tematyka bardzo do mnie przemawia.

Pokój wart odwiedzenia, ma mocne momenty :) Zagadek jest na tyle dużo, że spokojnie można iść w większym składzie – nawet pięcioosobowa drużyna z pewnością nie będzie się nudzić.

Escape BARDZO przypomina klimatem "Legendę Miecza" od konkurencyjnej firmy Wyjście Awaryjne, co zresztą widać już po zdjęciach promujących pokoje na LockMe. Poziom wykonania obydwu też jest bardzo podobny.

"Rodzina Addamsów" wyróżnia się na plus pod wieloma względami! Oferuje całe spektrum ciekawych, oryginalnych zagadek. Bardzo do mnie trafił groteskowy klimat, zaś system podpowiedzi jest zdecydowanie jednym z najlepszych, jakie w życiu spotkałam. Dla fana escape roomów ten pokój to pozycja O-BO-WIĄZ-KO-WA!

Przy okazji polecam też bardzo gorąco "The Addams' Treasure" w Atenach! Oba pokoje niesamowite, z zupełnie innym podejściem do tematyki Addamsów, ale fantastyczna zabawa czeka w jednym i drugim.

Wesoło i wybuchowo – tak można podsumować ten pokój :)

Przesycona humorem luźna fabuła ostro kontrastuje z dużą trudnością zagadek, co sprawia, że Wulkan polecam doświadczonym człowiekom. W naszym przypadku (dwójka zaawansowanych graczy) bez podpowiedzi się nie obeszło. Zagadki są w moim odczuciu trudniejsze niż w pozostałych pokojach Exit19, w których byłam.

Jedynym minusem pokoju jest dla mnie jakość ścieżki dźwiękowej. Nie wszystkie teksty w całości usłyszałam, a szkoda.

Przyjemny escape room w klimacie Pocahontas. Jest jak w bajce – są zwierzątka, Indianie, a nawet morał :)

Zabrakło mi większego realizmu, choć może próżno go oczekiwać w pokoju opartym o bajkę Disneya. Dekoracje są bardzo umowne, przez co raczej nie poczujemy się tutaj jak odkrywcy nowego lądu.

Zagadki są łatwe i przyjemne, mocno splecione z tematem przewodnim i pozwalające się dobrze bawić. Zdaje się, że pokój jest skierowany raczej do grup początkujących i rodzin z dziećmi, ale wyjadacze także znajdą tu coś dla siebie ;)

"Zdradę" odwiedziłam krótko po jej szóstych urodzinach; pierwszą opinię na LockMe dostała 16 listopada 2015.

Escape roomy rzadko tak długo żyją. Jeszcze rzadziej dobrze się starzeją. Rynek escape'owy zmienia się w takim tempie, że to, co parę lat temu budziło podziw, dzisiaj budzi uśmiech politowania. Lub sentyment.

"Zdrada w Breslau" tymczasem na przekór wszystkiemu zestarzała się zadziwiająco dobrze. Może nie bez znaczenia jest fakt, że to pokój o tematyce historycznej? Może nadgryziony zębem czasu tylko zyskał na wiarygodności?

W każdym razie zrobił na mnie duże wrażenie i uważam, że wciąż wyróżnia się na tle konkurencji!

Początek przygody jest niesamowicie klimatyczny i wzbudził we mnie dużo emocji.

Pierwsze zagadki zatrzymały nas na całkiem długo, ale bardzo cieszę się, że obsługa nam nie podpowiadała. Dzięki temu radość i satysfakcja z rozwiązań były tym większe! <3

A potem zaczął się szaleńczy wyścig z czasem, bo zadań i łamigłówek jest całe multum, a byliśmy tylko we dwójkę. Zagadki są zróżnicowane, ciekawe, wymagają różnych skilli. Dawno nie miałam takiego poczucia zagadkowego spełnienia jak po "Zdradzie w Breslau" :)

Do tego czułam immersję dzięki odpowiedniej scenografii: miejsca, umeblowania, rekwizytów, oświetlenia. Bardzo dobrze bawiłam się, eksplorując różnorodną przestrzeń gry, co jest jedną z tych rzeczy, które uwielbiam w escape roomach.

Odwiedziliśmy Pokój Zagadkę 22.02.2022. Data ta nie dość, że zawiera mnóstwo dwójek, to jeszcze czytana od końca i do góry nogami wygląda tak samo :D Byliśmy we dwójkę i wyszliśmy bez podpowiedzi z zapasem 20 minut! :)

Nazwa zobowiązuje – jeśli lubisz zagadki, polubisz i Zagadkę :) Jest fun, satysfakcja i kilka oryginalnych pomysłów. Nie ma natomiast w ogóle fabuły, toteż nie poczujesz się tu jak bohater emocjonującego filmu.

Ze względu na prostotę i liniowość pokoju doświadczone drużyny gorąco zachęcam do zmierzenia się z Zagadką w składzie dwuosobowym, bo inaczej może być za łatwo.

Pokój został zaprojektowany dla początkujących graczy. Od razu na starcie będą mieli punkt zaczepienia i zorientują się, na czym polega pierwsze zadanie. Każda zagadka da im dostęp do kolejnej. Jest trochę rozpraszaczy i zmyłek, ale nie przesadnie dużo.

Mistrzująca nam dziewczyna nie była zbyt rozmowna, ale z drugiej strony pokój nie należy do tych, o których chciałoby się godzinami rozmawiać po grze.