EscapeGirls&Friends

#46

Jedziemy do Łodzi! Zaczynamy od tego, w co chciałyśmy zagrać najbardziej – Pionek i Kostka. Co zastajemy na miejscu?

Piękna ona i piękny on – nie, nie pionek i kostka, tylko właściciel i właścicielka ?

Zrobili kolorowy, jasny i bardzo estetyczny pokój. Wyeksploatowali temat przewodni na „6stkę”. Wyciągnęli elementy gry planszowych i na nich oparli swój koncept. Nawet jeśli nie znasz zasad gier planszowych, a my ze wszystkich motywów znałyśmy aż scrabble, to nie powinno cię zatrzymać w odwiedzeniu tego pokoju.

Zagadki dobrze zbalansowane, raczej średnio trudne, pokój raczej liniowy. Trochę kłódek, trochę mechaniki i jak zawsze zaskakującej elektroniki.

Pokój ma tą zaletę, że nadaje się w równym stopniu, do gry dzieci, jak i dorosłych, co jako charakterystykę pokoju widzimy po raz pierwszy. Dwie osoby dadzą radę.

Mega plusy za oryginalność pomysłu, za entuzjazm i świetną atmosferę już od wejścia.

#45

Odwiedzamy trzeci pokój w Quest Cage. Oczekiwania po Łodzi, która szczególnie przypadała nam do gustu, bardzo dobrze wykonanym Atomie oraz perspektywie zmierzenia się w niedługim czasie ze świetnie ocenianym Moriaty – ogromne.

To jest naprawdę dobry pokój, nas przerosły oczekiwania. Finalnie bowiem, dla nas, to najsłabszy pokój tej ekipy, oczywiście na tle tych wcześniej odwiedzonych. Sam koncept jest dość mocno standardowy i chyba aktualnie na rynku ER dość oklepany. Nie do końca czuć klimat tego miejsca, bo wg nas sama ciemność nie robi oczekiwanej roboty.

A zagadki – są bardzo nierówne. Tak, w środku rozgrywki są trudne, to już wielokrotnie powiedziano. Jednak ich trudność wynika z dość mylącej specyfiki, wg nas np. jedna zagadka jest błędnie opisana i poza tym, że jest trudna sama w sobie, to można mylnie odczytać otrzymany wynik. W tym kontekście zupełnie niezrozumiałe jest dla nas ostatnie zadanie, które dla odmiany jest tak banalne, że aż niemożliwe, że zdarzyło się naprawdę.

Sam pokój klasyczny, kłódki, kluczyki, minimalna ilość elektroniki, szukanie, dużo liczenia – odpowiednia ilość móżdżenia na pewno dająca zajęcie na solidne 60 minut (dwie osoby) dla osób nie początkujących.

To na pewno porządna robota, ale nam jednak zabrakło określonego klimatu. I te oczekiwania…były zbyt duże.

#44

Trzeci pokój podczas naszej soboty w KRK. Jeśli chodzi o zagadki, nocny marek zostawia najfajniejsze wrażenia z tego dnia.

Pokój bardzo mroczny, pracujesz cały czas przy latarkach. Przygotowanie wnętrza… hmm... jakie wnętrze, przecież nic nie widać, tak, tak, ale przynajmniej ładnie pachnie lasem. Dobra ścieżka dźwiękowa, pomocna w szybkiej uciecze :)

Zaskakujące i fajne rozpoczęcie weryfikujące komunikację w grupie – to zdecydowanie na plus. Później sporo zagadek, które nie są wpasowane w fabułę scenariusza, nie są spójne z historią i są pod nią mocno naciągane, ale są logiczne. Zagadki - duża różnorodność, zmienny poziom i duża ich ilość, co zdecydowanie lubimy, dlatego i tutaj pokój oceniamy w tym zakresie bardzo wysoko. Na plus zadania manualne, oparte na współpracy dwóch osób, to dobry element odprężający. Pokój w środkowej i końcowej części nie jest linowy więc 4 osoby miały co robić, dwie osoby w naszej opinii też udźwigną ten pokój tylko w odrobinę dłuższym czasie.

Fajni właściciele/obsługa, to też dodaje ciepłoty danemu miejscu. Warto odwiedzić. Może nie na początek, ale już po kilku pokojach można mierzyć się z Markiem.

#43

Do wyboru kolejnego pokoju zachęciło nas określenie „Pierwszy w Krakowie pokój w stylu STEAMPUNK (fantasy)”. To mocna reklama. Jakbyśmy mieli definiować ten nurt po wizycie w tym ER, to wiemy już, że to pokój oparty na mechanice. Choć, jedno zadanie jest elektroniczne, a jak przeczytaliśmy, elektroniki w steampunku być nie powinno. To nam oczywiście w żaden sposób nie przeszkodziło w zabawie.

Wejście do Funny Will to bardzo wąski, mały korytarzyk, w którym rzeczy zostawiasz w zbyt małej drewnianej skrzynce. W praktyce torebki tam nie zmieścisz. Otrzymujesz wprowadzenie, które mówi, byś przed każdą próbą zastanowił się zanim coś naciśniesz, dotkniesz itd. Informacja o ograniczonej ilości prób początkowo nas dość mocno zblokowała. Sposób komunikowania się, celem uzyskania podpowiedzi dla nas w ogóle nie trafiony. Zadajesz pytanie smsem, na które nie uzyskujesz odpowiedzi, tracisz czas i się frustrujesz. To najsłabszy punkt programu. No i system notowania… Tyle z marudzenia.

Sam pokój jest mały, ale faktycznie pięknie wykonany. Jest tu dużo mechaniki, która nie zawsze w sposób liniowy, prowadzi nas krok po kroku. Wykonanie elementów mechanicznych na pewno spodoba się każdej drużynie, niezależnie od doświadczenia.

Jednak ilość zagadek nie przytłacza, a szkoda. Zagadki są średnio trudne i pokój odradzamy początkującym, bo być może idea będzie nie zrozumiała. Jedna zagadka trudniejsza, w której można popełnić błąd właściwie wynikający z braku zrozumienia, a może z braku spostrzegawczości. Pokój, który u nas prawie w całości rozwiązał mężczyzna, bo my dziewczęta jakoś nie weszłyśmy w grę.

Pomimo braku jednoznacznej pozytywnej oceny, stwierdzamy, że pokój zdecydowanie warto odwiedzić. Bo choć ten ER nam siadł uważamy, że ma potencjał do „podobania się” i zdecydowanie ma interesujący klimat. Fajne zakończenie rozgrywki pozostawia uśmiech na twarzy.

#42

Po raz drugi witamy w Krakowie i na cel ustawiamy trzy pokoje. Zaczynamy od aktualnego miejsca numer 4 na mapie lockme. Tajemnica Hrabiego Cromwell’a to bardzo porządnie wykonany pokój. Duża dbałość o szczegół i wykonanie wnętrza, rekwizytów, wyposażenia, daje miłe wrażenie.

Jest historia, która towarzyszy nam cały czas w tle. O wujku Cromwell’u trudno zapomnieć, bo podążasz za jego umysłem przez cały pokój. Jest kilka fajny niespodzianek, które tworzą klimat i ideę escape roomów. To świetny pokój dla tych, którzy chcą zacząć, nie zrażą się i zakochają w atmosferze innego świata, który tworzy ten pokój. Idealna wizytówka ER.

Dla nas jednak odrobinę za mało zagadek, pokój ma tak dużą przestrzeń, że wydaje się, że można w nim upchnąć dużo dużo więcej (dość podobny klimat jest u nas na śląsku w Escepcji w „Tajemnica zniknięcia Hrabiego Riddle”, który w podobnej scenerii prezentuje mega ilość zagadek). Same jednak zagadki są na bardzo zadawalającym poziomie. Musisz popatrzyć, zobaczyć, policzyć, połączyć. Chociaż faktycznie brakuje akcentu na koniec, puenta wydaje się jednak zbyt prosta. A nam, jak dość często wcześniej, trudno było rozpocząć, ale później szło, jak po sznurku.

Sceneria na lockme to thriller – wg nas absolutnie nie thriller.

Pani właścicielka z odpowiednią werwą. Polecamy.

#40 Piła

To było istne szaleństwo. Po Cmentarzysku i Kolekcjonerze Dusz, mieliśmy wracać do domu, ale tak nam było żal zostawiać nieodwiedzoną Piłę, że wybłagaliśmy, by nas do tego pokoju wpuszczono. Właściciele i grupa po nas poszła nam na rękę i wkroczyliśmy do trzeciego pokoju w Do not Enter. Nie żałujemy, wręcz cieszymy się, że to nas nie ominęło, bo pomimo tematyki, zabawę w Pile mieliśmy najlepszą.

Tak, po wyjściu z pokoju uśmialiśmy się do łez, z naszych poczynań i definicji gry zespołowej, która tutaj otwiera rozgrywkę. To wg nas najlepsze celowe … [ciśnie nam się pod klawisze spoiler] napiszemy tylko, że świetny start, naszym zdaniem najlepsze wykorzystanie rekwizytów startujących, wymagające dobrej współpracy pomiędzy ekipą. I pomimo grozy sytuacji, można uśmiać się po pachy. Pokój raczej na trzy osoby i więcej, ale właściciele mówią, ze pomagają tym co są we dwoje.

Kiedy już wystartujecie (mamy nadzieję, że uda się wystartować każdemu z waszej ekipy ? idziemy przez pokój zagadkami linowymi. Nie są one trudne, ale w dwóch kolejnych miejscach wymagają niestandardowego myślenia i podejścia. I to jest fajne, że temat nie jest taki oczywisty. Nie ma czytania, a mimo to jesteś w stanie połączyć kolejne elementy pokoju w całość.
Pokój dobry dla każdego. Na pewno od niego warto rozpocząć swoją przygodę z Do not Enter. Ale też i pokój dla każdej z grup niezależnie od zaawansowania, bo nudy nie będzie, a może zrobicie jakąś czasówkę. Nie ma kiczu, więc pokój na pewno was nie rozczaruje.

My po tym pokoju popłakaliśmy się ze śmiechu z nas samych – z początku oraz z wczucia się w grę, w trakcie której ubierasz odzież ochronną do rzeczy błahych. Od razu również podpowiemy, że na pewno nie chodzi o świnię ?

Dla nas to było dobre zakończenie naszej wycieczki do Wodzisławia Śląskiego. Właścicielom serdecznie dziękujemy, jesteście mega fajna ekipą.
A nam pękł 40sty pokój – fajnie, że trafiło na Piłę!

#39 Kolekcjoner Dusz

Podczas wizyty w Wodzisławiu Śląskim w Do not Enter na drugi ogień wybraliśmy Kolekcjonera Dusz.
To pokój znacznie bardziej zagmatwany niż Cmentarzysko. Trudniejszy również w samej fabule oraz ilości i poziomie zagadek.

Sama fabuła opiera się na motywie wywoływania duchów przez grupę śmiałków. Tak skutecznie wywoływali, że do pokoju, w którym się znajdujesz przywołali ducha. Potężnego.

Całość jest jasna przynajmniej w teorii. W rzeczywistości kolejne etapy rytuału wywoływania duchów poznajesz, pokonując zagadki w tym ER. Tutaj fabuła wymaga czytania. Bardzo duża część gry została opisana, ty musisz czytać, dokładnie i ze zrozumieniem, by wyciągać wnioski. My, jako grupa, nie przepadamy za taką ilością opisywania zagadek, wolimy rozwiązania znacznie bardziej intuicyjne, dlatego w tym pokoju mocno zwolniliśmy i chwilami gubiliśmy się. Chaos wdarł się kiedy zdobyliśmy dużo fragmentów, i z braku idei, nie wiedzieliśmy co już przeczytaliśmy a co nie. Warto sobie pracę w tym pokoju od początku mocno uporządkować. Podkreślamy, że nie jest mankament tego pokoju, tylko jego cecha – nam jednak nie do końca odpowiadająca. Dla wielu na pewno mega ciekawa.

Zagadki są ciekawe i wpisane w klimat fabuły i panującego w pokoju nastroju. Część z nich bardzo prosta, część bardzo wymagająca – pisząc wprost, kilka zadań naprawdę trudnych. My nie potrafiliśmy wystartować, początek zżarł nam sporo czasu, później pogubiliśmy się w fabule, ale dojechaliśmy do końca, z pomocą „łokitoki”. Mimo to bawiliśmy się świetnie.

Nie było nerwowości, nie ma zegara który odlicza czas, co powoduje, że właściciele, pozwalają ci swobodnie dograć pokój, a Ty nawet nie wiesz, że jesteś tak kiepski, że grasz już 100etną minutę ? A właśnie! – pokój przewidziany na 75 minut co daje dodatkowy czas na twoją zabawę, nam się takie rozwiązania podobają, tym bardziej, że w tym przypadku w pełni odpowiadają „długości tego pokoju”. Pokój nie jest dla początkujących.

Wystrój pokoju bardzo fajny, prosty ale bez kiczu.

Właściciele, co już napisaliśmy przy recenzji z Cmentarzyska, bardzo na plus!

#38

Szukasz mrocznego klimatu? Jesteś we właściwym miejscu…

Zaliczamy kolejną świetną wyjazdówkę. Tym razem gramy w Wodzisławiu Śląskim. Naprawdę warto wyjechać poza Katowice.

Przede wszystkim trzeba docenić ten pokój za zbudowany klimat. Spacerujesz po cmentarzysku, jest ciemno i mrocznie. Nie musisz odgrzebywać zwłok z ziemi, ale musisz zaprzyjaźnić się z nagrobkami , cmentarnymi zakątkami, kapliczkami oraz grabarzem, opiekującym się tym miejscem. Fajnie jeśli lubisz takie klimaty. Ale, ba! Jest równie fajnie również wtedy, gdy ich nie lubisz, ponieważ idea eskejp rooma jest w pełni zachowana i musisz rozwiązać te cmentarne zagadki, aby z tego mrocznego miejsca się wydostać.

Przez pokój prowadzi Cię historia, opowiadana przez kolejno odkrywane elementy. Zagadki są wpasowane w fabułę, dobrze wymyślone, logiczne, na spostrzegawczość, na myślenie i kojarzenie. To w pełni ten klimat, który my lubimy i który daje nam najwięcej satysfakcji.

Pokój należy zaliczyć do klasyki gatunku są kłódki, nie ma elektroniki – a jednak takie pokoje i takie zagadki stanowią o definicji klasycznego bardzo dobrego ER. Każda zagadka to nowy wątek w historii, którą po prostu chcesz poznać – dlatego śpiesz się, musisz dograć do końca. To jeden z nielicznych pokoi, w którym graliśmy, gdzie historia obecna jest w całej grze, tak dosłownie i do samego końca. Pokój trudny dla początkujących.

Świetna obsługa – doceniamy za zaangażowanie, przygotowanie i super wprowadzenie. Fajowe poczucie humoru. Widać „podnietę” tą zabawą, klientem, zagadkami, które się sprzedaje i to działa. Satysfakcja gwarantowana! :) Nam siadło. Polecamy!

#37 Rodzina Adamsów

Mamy za sobą już kilka lokali typu Escape Room i dość ugruntowane zdanie na temat tego co nam się podoba i tego czego szukamy w tej zabawie. Wiemy również, że poziom eskejpów bardzo odbiega od siebie. I nie jest to kwestia skali trudności – bo ta dobrze, że różnicuje pokoje, ale przygotowania oraz innowacyjności.

I tak zataczając coraz większe koła na mapie odwiedzamy Bytom i Rodzinę Adamsów. W tym pokoju numerem 1 jest jego właściciel, sympatyczny facet, gaduła, nawiązujący relację z klientem.

Sam jednak pokój wykonany jest techniką niskobudżetową, a jego klimat to tzw. „późny PRL”. Nie wiemy czy pasuje czy nie do rodziny Adamsów bo nie znamy tego filmu, ale można by tu świetnie oddać jakąś zakręconą historię z Misia bądź Alternatyw 4.

Zaczynamy od znalezienia kilku kluczyków, które niestety schowane są w tak prosty sposób, że same w sobie nie stanowią żadnej zagadki (warto porównać, jak temat jest rozwiązany w Gabinecie Dyrektora Cyrku w Escepcja). Kiedy otworzymy kluczykami to, co trzeba otworzyć, mamy kilka nieliniowych zagadek o różnej tematyce i różnych kierunkach percepcji, które przez swoją treść mają stanowić odniesienie do tytułowej rodziny Adamsów. Same zagadki wydają się dość proste i jednak nie związane z Adamsami. Nam brakowało elementu zaskoczenia , ale może dla początkujących będzie to preludium do dalszej zabawy w eskejp roomy.

Szczególnie trudno nam wystawiać oceny dla takich pokojów, które mają ultra sympatycznego właściciela, ale pozostając uczciwym względem siebie i innych właścicieli należy stwierdzić, że jest to jeden z tych pokojów, który pozostaje jednak w tyle. Uczciwa jest jednak cena , i to kolejny plus dla właściciela.

#36
To jest bezwzględny numer 1 na Śląsku.

To powinna być najkrótsza recenzja i powinna ograniczać się tylko do powyższego zdania.

Ale:

Zagadki: dużo, nawet bardzo, są świetne, nieprzewidywalne i zaskakujące. Dużo magii. Dla średnio zaawansowanych ze sporą skalą trudności. Zmuszają do uruchomienia prawie wszystkich zmysłów. Brak liniowości. Pokój raczej dla grup kilku osobowych, tylko dlatego by szło szybciej. Pokój przewidziany na 80 minut, co całkowicie odpowiada ilości i skali trudności zagadek. Satysfakcja gwarantowana. Znaczna część zagadek w klimacie pokoju, za co dodatkowe gratulacje. Czad.

Klimat: gigantyczny. Ogrom pracy. Jesteś w drewnianej chacie. Akuratnie pod czarownicę, ale z pewnością po 80 minutach będziesz tęsknił za tym miejscem.

Wnioski: po tym pokoju dużo się zmienia. Zmienia się percepcja myślenia o rodzaju zagadek, które z jednej strony uzasadniają cenę, a z drugiej są kwintesencją zabawy w Escape Roomy. Po tym pokoju, znaczna część odwiedzonych wcześniej, powinna mieć obniżoną notę.

Przy tym pokoju gliwicka Tortuga, która jest numerem 1 na śląsku, pozostaje w cieniu. W cieniu drewnianej chatki, która jest nieziemską wydumką właścicieli, w której zagadki są tak magiczne, jak wrażenie po wyjściu z niej.

Nasz czas: 71 minut! 1 podpowiedź koncepcyjna, 2 podpowiedzi korygujące.