EscapeGirls&Friends

#81

Nie podobało nam się. Zagadki nie intuicyjne, jakby jednak z innej bajki. Zbiór nie powiązanych ze sobą zadań, niestety również słabo wykonanych. Pokój wiele już przeżył więc w ramach wyposażenia znajdziemy nie działające i otwarte mechanizmy, sznurki za które lepiej nie ciągnąć i chyba pozostałości po innych zagadkach. Spotykamy również zagadkę, do której instrukcja rozpisana jest na 2 stronach :& I to co zdziwiło to biorąca udział w grze kłódka ukryta w gąszczu kłódek technicznych. Nawet nie wiemy, jak ocenić trudność...łatwość...

Ogólnie duża przestrzeń słabo wykorzystana. Przygotowanie wnętrza również nie bajkowe.

Obsługa na początku bardzo ok, a po rozgrywce, która nam się nie podobała co zostało powiedziane, nie poświęcono nam nawet chwili na omówienie co było nie tak.

#73

To pokój z potencjałem, który niestety gdzieś zanikł.

Wnętrze – to chyba najmocniejszy punkt programu, bo faktycznie za nami zamknęły się drzwi autobusu. Autobus jednak w kilku miejscach zużyciem technicznym przypomina starego Sana lub Jelcza, a nie nowego Solarisa lub Mercedesa.

Zagadki – jest ich duża ilość o różnym stopniu trudności, wydaje się nawet, że zagadki te są fajne. To co działa jest pomyślane i nie oderwane od autobusu, w którym jesteśmy. Jesteśmy drugi raz w Break the Code i za drugim razem coś nie gra, taki (wątpliwy) urok tego miejsca, że wychodzi się z niego z dodatkową zagwozdką, czemu te zagadki nie zadziałały. Tym razem stała się rzecz przedziwna, otworzyłyśmy kłódkę kodem nie z tej zagadki (?) co trzeba oraz w jakiś sposób rozwiązałyśmy zagadkę jej nie rozwiązując – to grubo zaburzyło przebieg gry. Pan z obsługi próbował to co nielogiczne równie nielogicznie wytłumaczyć, ale przynajmniej starał się. My do teraz nie wiemy co się zadziało. Ostatecznie po drugim pokoju tej ekipy uznajemy, że brakuje tu przysłowiowej kropki na i, a może nawet i kilku kropek…

Obsługa – pan się bardzo starał i był miły oraz entuzjastyczny. I to jest zdecydowanie bardziej na plus niż poprzednio.

Ogólne wrażenia – pokój z wielkim potencjałem, bo po prostu na śląsku takiego nie ma, a jednak zbyt duża ilość przypadkowości odbiera entuzjazm i zadowolenie z gry. Nie wiemy również, czy można mówić o potencjale pokoju, który ma już ponad 2 lata i chyba aktualnie część zagadek należałoby zrobić od nowa. Ze względu na swoją wielkość pokój dla max. 4 osób, idealnie dla 2 -3.

#37 Rodzina Adamsów

Mamy za sobą już kilka lokali typu Escape Room i dość ugruntowane zdanie na temat tego co nam się podoba i tego czego szukamy w tej zabawie. Wiemy również, że poziom eskejpów bardzo odbiega od siebie. I nie jest to kwestia skali trudności – bo ta dobrze, że różnicuje pokoje, ale przygotowania oraz innowacyjności.

I tak zataczając coraz większe koła na mapie odwiedzamy Bytom i Rodzinę Adamsów. W tym pokoju numerem 1 jest jego właściciel, sympatyczny facet, gaduła, nawiązujący relację z klientem.

Sam jednak pokój wykonany jest techniką niskobudżetową, a jego klimat to tzw. „późny PRL”. Nie wiemy czy pasuje czy nie do rodziny Adamsów bo nie znamy tego filmu, ale można by tu świetnie oddać jakąś zakręconą historię z Misia bądź Alternatyw 4.

Zaczynamy od znalezienia kilku kluczyków, które niestety schowane są w tak prosty sposób, że same w sobie nie stanowią żadnej zagadki (warto porównać, jak temat jest rozwiązany w Gabinecie Dyrektora Cyrku w Escepcja). Kiedy otworzymy kluczykami to, co trzeba otworzyć, mamy kilka nieliniowych zagadek o różnej tematyce i różnych kierunkach percepcji, które przez swoją treść mają stanowić odniesienie do tytułowej rodziny Adamsów. Same zagadki wydają się dość proste i jednak nie związane z Adamsami. Nam brakowało elementu zaskoczenia , ale może dla początkujących będzie to preludium do dalszej zabawy w eskejp roomy.

Szczególnie trudno nam wystawiać oceny dla takich pokojów, które mają ultra sympatycznego właściciela, ale pozostając uczciwym względem siebie i innych właścicieli należy stwierdzić, że jest to jeden z tych pokojów, który pozostaje jednak w tyle. Uczciwa jest jednak cena , i to kolejny plus dla właściciela.

Polecamy, tylko dla rodzin z dziećmi lub dla bardzo początkujących.
Do tego pokoju trafiliśmy po Egipcie i trochę nas rozczarował. Przede wszystkim wystrój trochę trąci myszką, momentami wręcz przyjęto zbyt małą linię oporu. Nie ma tego błysku. Po Egipcie, wiadomo już w jakim stylu są zagadki, bo i tutaj zagadki powstały w umyśle tego samego autora. Jedna z zagadek właściwe trudniejsza mocniej niż pozostałe, reszta prosta i słabsza.
Ku naszemu zdziwieniu jedno miejsce dość niebezpieczne, ciekawe na ile przemyślane przez właścicieli, bo w negatywnym zbiegu okoliczności może zapadka spaść komuś na łeb. Pokój nie pozostawia euforii, a szkoda bo teren do zagospodarowania spory. Zimno, brrr... Może gdyby tam odwrócić kolejność i tutaj być na rozgrzewkę, a w Egipcie na dokładkę odczucia byłyby cieplejsze..?