EscapeGirls&Friends

#67

Są takie recenzje, które nas blokują. Zdarza się tak wtedy kiedy, oczekiwania różnią się od rzeczywistości i powstaje niedosyt, a czasem nawet i dysonans.

Tak mieliśmy w tym pokoju, po fantastycznym Sekrecie profesora Lipnitzkiego, oczekiwaliśmy efektu wow, który już w trakcie gry oddalił się bezpowrotnie.

Początek gry jest prosty, nawet banalny, niewykorzystujący poświęconego mu miejsca. Później jednak następna w kolejności jest zagadka, której nie zrozumieliśmy, która stwarza wrażenie przypadkowości działania i jednak braku logiki. Dla nas to mocno przekombinowany lub niedopracowany element pokoju, którego działanie (lub nie) rzutuje na dalszą rozgrywkę. To zatrzymało cztery, wydawało nam się, że wcale nie takie głupie osoby. To wąskie gardło, spowolniło nas na tyle istotnie, że pogubiliśmy się z pozostałych zagadkach, nie wiedząc co z czym połączyć, a że z uwagi na budowę pokoju, nasza krótkofalówka została poza naszym zasięgiem, nasze oczekiwanie na pomoc odebrało nam czas i oręż do dalszej walki. Zagadki same w sobie angażują różne umiejętności człowieka, jest ich sporo i są w każdej skali trudności, pokój w środkowej fazie rozgrywki nie jest liniowy. Dla nas jednak przeważającą większość czasu było NIE grywalnie, coś nie spasowało, coś nie poszło. Zdarza się i tak, chociaż bardzo żałujemy, że wrażenie po wyjściu nie było takie, jak w Lipnitzkim.

Pokój ten nie jest jednak kandydatem na tytuł „krakowski sztos”, a chyba właśnie myśleliśmy, że tak będzie. Pozdrawiamy właścicieli bardzo serdecznie (których w dniu naszej wizyty nie udało nam się spotkać).

#66

Do Krakowa mamy blisko, wysokie miejsce w rankingu, zobaczmy.

Fabuła: osadzona w czasach współczesnych. Scenariusz klubu nocnego przyciąga, szczególnie tych którzy na co dzień w takich zabawach nie uczestniczą. I dobrze, bo przez ten klub tutaj przewijają się gangsterzy i różne ciemne typy, jest też rura do tańca, tylko profesjonalnych tancerek brak ? Historia jest i towarzyszy do końca, nie możesz zapomnieć o swoim celu, bo się nie wydostaniesz. Zresztą co ciekawe, to mocny punkt programu wciąż powiązany z zagadkami.

Wnętrze: Sam wystrój może i nie na bogato, ale pasujący do fabuły pokoju. Wszystkie rekwizyty się zgadzają. Musicie się nastawić, że to nie jest ekskluzywny royal club, ale też nie zatęchła dziura z dzielnicy Patpong w Bangkoku. Nasze doświadczenie wskazuje, że to coś po środku ?

Zagadki: znajdziesz tu dużo rozwiązań codziennego użytku, które grają i stanowią element całej układanki. Zagadki niezbyt skomplikowane, a pokój raczej liniowy. Jest kilka fajnych propozycji cieszących uczestników, choć nie ma spektakularnych efektów wow, a tego oczekiwaliśmy patrząc na wysokie miejsce w krakowskim rankingu. Całość oparta na elektronice, brak zabaw manualnych. Pokój dla grup 2-4 osobowych, większa ilość uczestników będzie się po prostu nudzić.

#65
Na ostatni ogień w naszym wrocławskim tour de escape room wrzucamy jeszcze jeden pokój.

+ wnętrze: korytarz i gabinet powitalny przed grą wyjątkowo przywołują wspomnienia biurowców z lat 90tych, nawet kiedy podchodzisz pod drzwi pokoju, myślisz sobie o nie, co ja tu mogę załatwić? Ale zakrywają ci oczy, biorą za rękę i przenoszą cię w środek drewnianej chatki myśliwego. Od razu robi się miło.

+ zagadki: pokój nie jest trudny. Jest bardzo liniowy, zagadki jednowątkowe. To nie jest zarzut, bo gra się lekko i przyjemnie, jedynie co dziwi to kwalifikacja na lockme, że to pokój dla średniozaawansowanych, ponieważ wg nas to pokój, który idealnie nadaje się na początek eskejpowej przygody. Nic cię tu nie straszy, musisz logicznie połączyć informację A z informacją B, a żeby nie było tak prosto znajdziesz i zagadkę, która zajmie ci czas na trochę dłużej. Fajna przygodówka. Dwie osoby spokojnie dadzą radę. Zagadek trochę za mało, choć właściciel opowiadał, że i tak pokój trochę skomplikowali, to nasza perspektywa wyjścia znacznie przed czasem, ukierunkowała nas właśnie na ten wniosek.

+ obsługa: bardzo profesjonalna, miła i towarzyska (w ogóle przemiłe to wrocławskie towarzystwo)

#64

W czasie eskejpowej wycieszki do Wrocławia trafiamy na kolejny thriller. Niezbyt lubimy się bać więc na wstępie wypytujemy o strachy i zapewnione, że atak serca nam nie grozi wkraczamy do gry.

Wprowadzenie świetne! Totalna konsternacja, ale że co? Ale że jak, że już? Naprawdę? Za to mega plus. Jedno z lepszych początków gry, w jakim uczestniczyłyśmy. No dobra… działamy.

Wystrój wpisany w klimat thrillera, wszystko współgra ze sobą, jest mrocznie i lekko krwiście, ale naprawdę przyjemnie :) Nic nie przytłacza, nie ma strachu, nic nie odciąga uwagi od gry. Nawet strachliwym duszom będzie się podobało.

Zagadki nie są zbyt trudne, ale dają sporo frajdy i również idealnie współgrają z całością. Lubimy, gdy w pokoju wszystkie rzeczy grają i tak tutaj jest. Dodatkowy plus za dwie zagadki, które widziałyśmy pierwszy raz. System podpowiedzi fajnie rozwiązany.

Pokój w znacznej mierze liniowy, głównie oparty na spostrzegawczości i kojarzeniu. Polecamy wszystkim rodzajom grup. 2 osoby spokojnie dadzą radę zmieścić się w czasie. To bardzo dobry pokój, dobrze wykonany, z logicznymi zagadkami. PS. i nie, naprawdę nie trzeba siadać :)

Nazwa pokoju zobowiązuje i obsługa w 100% wpisuje się w ideę i traktuje gości przemiło i po dżentelmeńsku.

Życzymy samych sukcesów.

#63 Czarny motylek

Czarny motylek opisany jest jako horror. W naszej ocenie błędnie. To thriller tworzony przez genialny klimat, który nie zaciemnia myślenia. My nie lubimy się bać, a w popłoch wpadamy szybko – tutaj ani nie było strachu, ani popłochu. Była za to fantastyczna sceneria, w której potencjalnie można ulokować swoje lęki.

Bardzo dobrze stworzony klimat napięcia, który nas na tyle zachwycił wykonaniem, że o strachu nie było mowy. Zresztą pokój wcale nie ma na celu nas wystraszyć, jedynie dodać ekscytacji naszej grze. Nazwijmy to efektem gęsiej skórki. Pod tym kątem nawet „boidupki” pograją, na pewno jednak pokój nie jest dla dzieci, nawet pod opieką dorosłych. W trakcie gry znajdź chwilę i porozglądaj się wokół.

Zagadki w naszej ocenie dość proste, ale nie infantylne, karzące się zastanowić, ale nie spocić. Nie jest to zarzut, to raczej jedna z lepszych okazji by rozpocząć przygodę z eskejpami i podjarać się na maksa. Sprawdzisz się bowiem tutaj manualnie, poćwiczysz skojarzenia i spostrzegawczość, otworzysz kłódkę, a później otworzysz buzię ze zdziwienia, że coś działa tak a nie inaczej. Nam najbardziej przypadły do gustu dwie najtrudniejsze zagadki, które zatrzymały nas na chwil parę, logiczne i bez zarzutu, dające satysfakcję po znalezieniu odpowiedzi. Dobrze, że zagadek jest sporo, są zróżnicowane, i mają pewien wspólny mianownik, dzięki czemu czas wypełniony odpowiednio. Zagadka manualna swoje już przeżyła, ale jej stan nie przeszkadza w grze. Przestrzeń wykorzystana kreatywnie i wyśmienicie, chociaż zdziwiło nas, że pewna część pokoju „nie gra”.

Bardzo się cieszymy, że opis „horror” nas nie zniechęcił i poznałyśmy historię wrocławskiego czarnego motylka. Polecamy.

#62 Jumanji Wrocław
Z Hurry Up’em spotkałyśmy się w naszej śląskiej Bielsko Białej, jednak mamy wrażenie, że te pokoje walczą o lokalny rynek, a nie o czołówkę śląska. We Wrocławiu Hurry Up ma łatwiej, bo znajduje się w samym centrum miasta. Proponuje też wysoko ocenianą przygodówkę, co każdy już wie, nawiązującą fabułą do filmu Jumanji. To nasz drugi pokój we WRO, filmu Jumanji nie widziałyśmy.

To bardzo dobry, trudny pokój. Dopracowany wyglądem, z odpowiednią ilością zagadek, które tak samo mogą cię zatrzymać w miejscu na dłużej, jak i pozwolą ci przejść pokój po nice, jeśli tylko ci siądą. Tutaj naprawdę nie ma czego się doczepić, może poza brakiem dopełniającego podkładu muzycznego. Przede wszystkim fajne wnętrze, dużo wystroju, w którym znajdziesz sporo zagadek, jeśli tylko odpowiednio poszukasz. Spostrzegawczość – obowiązkowa. Kojarzenie – również. Zagadki nie oczywiste. Co więcej, kilka z nich widziałyśmy po raz pierwszy i to dało dodatkowy efekt wow. Momentami wydaje się, że możesz rozwiązać zagadkę, po czym okazuje się, że jednak w tej kwestii nie wszystko zostało na tym etapie odkryte, i trzeba jeszcze poczekać. Elektronika nie nachalna. Jest też oczekiwany suprise, który w tym przypadku łączy dwa odmienne klimaty pokoju. Znalazłyśmy wszystko to czego oczekujemy od ER – solidne wykonanie, logika, której trudno odmówić, nawet najtrudniejszym zagadkom, ich odpowiednia ilość i dopasowanie do fabuły oraz suspens.

We dwie dałyśmy radę, miałyśmy co robić cały czas, uważamy, że nie jest to pokój na pierwszy raz. Obsługa „szybko mówiąca”, tworząca poczucie gonitwy, ale pozytywnie uśmiechnięta.

To właśnie „przez” takie pokoje, tak bardzo lubimy grać w ER.

#61 Porwany samolot

Niezbyt długo istniejący na rynku ER pokój, a od razu wysoko w rankingu, same pozytywne opnie – czyli „must see” dla odwiedzających Wrocław eskejpowiczów.

I teraz chronologicznie – parkujemy obok autobusu miejskiego, wchodzimy do niego, wprowadzenie do historii i jesteśmy w samolocie. Czy nas oczy nie mylą? Autobus czy samolot? Jednak samolot. Wrażenie – naprawdę super. Poznajemy kilku pasażerów i zaczynamy rozwiązywanie zagadek. I jest co robić – my w dwuosobowej ekipie miałyśmy sporo do zrobienia ale udało się i w ostatniej chwili samolot został uratowany. W pokoju nie ma kłódek. Zagadki nie za łatwe, nie za trudne bazują na spostrzegawczości i umiejętności łączenia zdobytych informacji jak to zwykle bywa w ER, ale są bardzo fajnie wpisane w klimat samolotu i prawdziwego lotu. Są i manualne – w jednej przyda się opanowanie i nie drążąca ręka w drugiej szybkość i współpraca. Bawiłyśmy się świetnie. Jak to w samolocie z racji długości można trochę kroków zrobić, od kabiny pilota do części pasażerskiej – jest naprawdę zabawnie. Fajny system podpowiedzi.

Pokój jest skategoryzowany jako thriller ale osoby nie lubiące się bać mogą śmiało decydować się na wizytę. Wystarczy poprosić chłopaków o wersję „light” i nawet najbardziej strachliwi dadzą radę. Momentami jest mrocznie z racji ilości dostępnego światła, są elementy w wystroju które powodują wzdrygnięcie, jest i kilka zaskoczek.

Wykonanie pokoju może czasem wydać się toporne ale jak na pierwszy projekt młodych wykonawców jesteśmy pod wrażeniem i widać że jest potencjał, jest radość i zapał.
Polecamy wszystkim pasażerom z małym i dużym doświadczeniem podróżniczym, podróżujących w parach i w większych grupach, ale raczej nie na pierwszą podróż samolotem.

Gratulujemy chłopaki – tak trzymać.

#60 Wejście smoka

Drugi pokój podczas naszej wizyty w Krakowie wybrałyśmy wg klucza „dostępności” nie najtrudniejszych pokoi, głównie po to by pograć z naszymi znajomkami, którzy w tym temacie początkują. Wybór padł na wejście smoka, który zgodnie obietnicą miał nas przenieść do Chin.

Obietnica spełniona o tyle, że znaczna część wystroju to różne rekwizyty i symbole, kojarzące się z kulturą wschodu. Nie ma jednak żadnego podkładu muzycznego, a i sam klimat zaburzają pewne szczegóły, jak np. gumolit na podłodze.

Zagadki dziwne, nie przez swoją koncepcję, ale przez wykonanie, które określamy „na słowo honoru”. Już od pierwszej zagadki towarzyszyło nam wrażenie, pt. „czy to zadziała a może nie zadziała”. Niestety wrażenie się zmaterializowało w jednym konkretnym przypadku, w którym użycie czegoś w sposób prawidłowy, nie uruchomiło tego czegoś innego, i wtedy pani z obsługi weszła do pokoju mówiąc „nie zwracajcie na mnie uwagi, grajcie dalej” i zaczęła naprawiać mechanizm, który wyjątkowo nie chciał współpracować. I tak właśnie, i tak dziwny klimat, stał się jeszcze bardziej dziwny, bo później w kilku miejscach zastanawialiśmy się czy to co robimy jest złym pomysłem czy po prostu znowu coś nie działa. Wrażenie potęguje fakt, że znaczna część zagadek wykonana jest w drewnie, a te wyjątkowo tutaj zawodzi. Zrozumieliśmy, że pokój nie jest stary, a sprawia wrażenie, jakby sporo już przeżył. Sporo szukania, nie jesteśmy wciąż pewni czy aby znajdowanie i używanie jest tutaj intuicyjne. I na pewno dziwny jest suspens – można opuścić pokój nie rozwiązując ostatniej, kluczowej jakby dla historii zagadki. Na pewno plus za to, że zagadki nawiązują do chińskiego klimatu. Nie jest liniowo.

Trudno ocenić samą obsługę, bo tego dnia w Gamescape panował spory ruch, dużo dzieci, urodziny i inne rodzinne przyjęcia, i panująca energia była mocno chaotyczna, choć jedna pani z obsługi tak wczuła się w chińską babeczkę, że prawie uwierzyliśmy, że nią jest. Plus dla pani. I nasze zdjęcie chyba gdzieś wcięło.

#59 Skazani
Skazani na sukces. I mowa tu zarówno o grających - którzy zostają skazani na świetną zabawę, jak i o właścicielach, którzy zadbali aby pokój dawał dużo frajdy i przez to skazali się na dużą liczbę odwiedzających :) Tak trzymać! :)

Inspiracją do stworzenia pokoju jest film „Skazani na Shawshank”. W zamyśle pokój niby dla początkujących, ale zagadki tak pomyślane, aby grupy doświadczone też świetnie się bawiły. Cel osiągnięty wyśmienicie. My byliśmy w składzie mieszanym – początkujący i doświadczeni - i wszyscy mieliśmy super zabawę.

Zagadki niebanalne, dobrze wykonane, i co mimo wszystko jest rzadkością, wszystko trzyma się historii z filmowego pokoju i jego koncepcji. Zagadek jest ich całkiem sporo - więc nudzić się nie można. Pokój linowy i mocno sensowny. Możesz zdobyć kilka punktów za spostrzegawczość i kojarzenie. Są niespodzianki i to takie, że możesz swobodnie krzyknąć, jak już je spotkasz ?

I osiągnięcie numer dwa, to poza eskejpem, zrobiono sporą gratkę dla miłośników filmu „Skazani na Shawshank”. Duża ilość nawiązań, które odwzorowują film, uwielbiającym go da dodatkową radość. A i w tym miejscu należy wspomnieć, że na filmwebie, „Skazani na Shawshank” są najwyżej ocenianym filmem ever – wybór motywu, jak widać mega trafiony.

Nie kojarzący filmu nie mają się czego obawiać - również dadzą radę.

My daliśmy całkiem sprawnie, z jednym dłuższym zatrzymaniem, ale w końcu coś komuś w mózgu "stykło" i bez podpowiedzi poszliśmy dalej.

Obsługa - jak zawsze - przemiła :) wszyscy wkręceni w ER znajdą tu pole do popisu dla wymiany doświadczeń. Pokój bardzo grywalny – polecamy. I świetnie wykonany – co w ramach pokazywania tej zabawy znajomym zrobiło świetną robotę, bo to po prostu wizytówka Escape Room’u!

#58 W gąszczu tajemnic

Gąszcz tajemnic kiedyś był tajemniczym lasem, ale z początkiem stycznia 2018r. przeszedł w ręce ekipy Quest Cage. Wymagania są więc duże, bo i poprzeczkę podnosi sam QC – nie wiemy, jak wyglądał poprzedni pokój, ale widzimy, że po kilku tygodniach zmian, pojawia się gąszcz tajemnic. Pokój w dniu otwarcia jest o połowę tańszy – wbijamy więc.

Zaczyna się przyjemnie, po czym jest tylko gorzej. Nie, nie dlatego, że nie domagamy. Nie domaga elektronika, która przedłuża męczarnię, podbudza irytację, kiedy robisz coś, robisz wciąż i nadal, dzieje się dużo, konkretnie dzieje się dużo dymu, a efektu jak nie było tak nie ma. Podpowiedzi utwierdzają w przekonaniu, że to co robisz masz robić. I to nawet zadziałało, tylko, że po pewnym czasie. Później nie działają kabelki, później wpychasz coś do dziurki, do której nie można było tego wpychać, a jednak coś zadziałało, tylko jakby nie w tej kolejności. To niestety powoduje, że kiedy na późniejszym etapie gry spotykasz trudniejszą zagadkę, to nie wiesz czy nie działasz ty czy nie działa pokój. To nas obezwładniło i odebrało radochę z gry. To niestety nie pozwala nam pozytywnie ocenić tego pokoju.

A jednak, co podkreślamy, nasza wizyta nie była wizyta testową, bo pokój był już po testach, wizyta zapłacona, więc i opinia musi być zgodna z naszymi przeżyciami. I mimo całej sympatii i podziwu dla pomysłów Quest’a, ta opinia nie będzie pozytywna. Zdecydowanie wolałybyśmy przyjść do pokoju później, kiedy to okres życia niemowlęcego będzie miał za sobą, tak by przekonać się czy my pokonamy go czy on nas.

Bo to może być bardzo dobry pokój. Trudny, zaskakujący, dający satysfakcję. Dużo zagadek, trochę mechaniki, co już zostało powiedziane sporo elektroniki. Na etapie stycznia wciąż bez trzymającego się scenariusza. Z potencjałem na 70 minut.

Acha – i bardzo lubimy rodzinę i ekipę Quest Cage i trzymamy za nich kciuki.