vilemojoe

Ta opinia będzie siłą rzeczy poszerzona o inne doświadczenia związane z dwoma pozostałymi pokojami Mysterious Room, tj. Tajemnicy świątyni Majów i Kim jest Max Winckler, które są po prostu... Nadzwyczajne. To jest chyba najwłaściwszy termin - NADZWYCZAJNE. Każdy z nich ma zupełnie inny klimat, ale jednocześnie każdy jest drobiazgowo dopracowany i bardzo starannie przemyślany, każdy jest po prostu wyjątkowy i sam w sobie stanowi perełkę, którą trzeba odwiedzić.

Sztukmistrz to rewelacyjny, klasyczny surrealizm idylliczny (nie ten mroczny, niepokojący, tylko marzycielski i spokojny) w połączeniu z atmosferą tajemnicy kulis równie klasycznego teatru z doby swojego rozkwitu, tj. wieku XIX (choć sama historia toczy się nieco później). Tu jest nie tylko zagadkowo, jest przede wszystkim... Pięknie. Przestrzenie w pokoju nie są szczególnie rozbudowane, dlatego też ograniczona liczba graczy, jest za to bardzo bogato i intensywnie. Niemal każd przedmiot do czegoś służy, na coś wskazuje, coś podpowiada. Pokój jest jedną wielką machiną w czasie i przestrzeni - po przekroczeniu jego progu trzeba się na chwilę zatrzymać i rozejrzeć, bo od pierwszej minuty staje się jasne, że to wnętrze CAŁE jest po prostu planszą do gry, którą trzeba będzie powolutku i z rozmysłem przejść.

Pokój jest dla osób o mocnych nerwach. Przede wszystkim twórcy wykorzystali tutaj bardzo wiele elementów psychologii strachu i to właśnie sprawia, że Muzeum jest tak przerażające. Instynkt samozachowawczy włącza się właściwie już na samym początku gry, będą zatem takie miejsca, w które po prostu nie będziesz chciał spojrzeć, aby nie zostać znienacka zaatakowanym. Będą przedmioty, po które będziesz się bał wyciągnąć rękę - nieustanna sytuacja zagrożenia w półmroku i ze świadomością, że gdzieś tutaj mogą działać przecież siły nieczyste... Byłam w tym pokoju dwukrotnie i trochę żałuję, że po jakimś czasie wycofano element związany z podłogą - sugeruję, aby twórcy wrócili do tego triku, to bardzo podgrzewało atmosferę. Pokój jest interaktywny, należy się zatem spodziewać tej interakcji i tu znów psychologia strachu, bo sama ingerencja w grę nie jest istotą sprawy - trzeba się w tym samym momencie skupić i wyjść poza swój lęk, aby zrozumieć właściwy przekaz. Bardzo dobry pokój, a fani historii o Anabelle będą zachwyceni - polecamy obejrzeć wszystkie części przed wizytą w tym escape roomie, to na pewno wzmocni wrażenia :)

Pokój absolutnie ciekawy i wart polecenia, my wzięliśmy opcję mniej hardcorową, ale i tak było super. Zagadki bardzo logiczne i poukładane, niekiedy naprawdę dobrze zakamuflowane :). Pokój nie jest taki prosty, nie opiera się na znajdowaniu kluczy i otwieraniu skrzyneczek, wskazówki są starannie dobrane i trzeba wytężyć umysł, żeby wszystko odpowiednio skojarzyć, niekiedy pozostaje kilka możliwości interpretacji danej podpowiedzi. Osobiście zastanowiłabym się nad narratorem opowieści - troszkę jest infantylny i dlatego być może dla nas Wyspa nie była tak bardzo mroczna, jak się ją opisuje w fabule gry. Wersja delikatniejsza już na spokojnie nadaje się dla 12-14-latków.

Odwiedziliśmy pokój Powstanie Warszawskie w Lany Poniedziałek, nasza pierwotna rezerwacja była na niedzielę Wielkanocną, ale Black Cat zadzwonił do nas dzień wcześniej i przełożył rezerwację. Ok - są święta, rozumiemy. Przyjeżdżamy na miejsce - okazuje się, że na Lockme widnieje zniżka 20% w tym dniu, ale dziewczyna, która nas obsługuje stwierdza, że "ona nie jest Lockme" i dopiero po grze inna dziewczyna tłumaczy nam nieporozumienie i obiecuje zwrócić pieniądze (20% z 380zł to jednak 76zł). Zapłaciliśmy rzekomo za grę z dwoma aktorami i to po szkole teatralnej - nie było żadnego, nikt nam nie tłumaczył, dlaczego. W trakcie gry wbiegła tylko ta sama nieprzyjemna dziewczyna, która nas przyjęła w recepcji przebrana za powstańca i stwierdziła, że "nie może nic więcej, bo ma chore kolano". Opieprzyła też uczestniczkę naszej grupy, że wybiegła niewłaściwym wyjściem, gdyż było otwarte (a nie powinno). W trakcie gry dostaliśmy też instrukcje co do pewnej listy, która miała rzekomo być w grze, potem okazało się, że jednak ją usunięto - kolejna niedoróbka. Na koniec, kiedy się przesłyszałam i powtórzyłam imię męskie zamiast żeńskiego, dziewczyna z recepcji zapytała: "a co, wolałabyś Nicholasa?". Mój Partner stał tuż obok... Przed wyjściem ta sama niewychowana dziewczyna o imieniu Zuza wręczyła nam wizytówki ze swoim imieniem, żeby napisać opinię o niej jako o "game masterce". Nie będę się już pastwić, niech Zespół Black Cat poczyta i przemyśli. Kochani, jesteśmy grupą, która ma na koncie już ok. 30 pokoi, ja mam pewnie ok. 40. Wiemy, jak powinna wyglądać fajna gra i wiemy też, że tworzą ją ludzie z pasją. Dopóki nie zaczniecie zatrudniać miłego i zaangażowanego Personelu i nie przestaniecie ciągle się mylić i naciągać ludzi (to nie jest pierwsza kiepska wizyta w tym miejscu, trafiliśmy też na pijaną obsługę i "game mastera", który odpowiadał z kilkuminutowym opóźnieniem albo wcale), to w końcu stracicie klientów. Za dzisiaj należy nam się zwrot całości kwoty za tak zawaloną grę, a nie tylko 20%, ale oczywiście Black Cat tego nie zrobi, gdyż dla nich istotniejsze są te trzy stówki niż własny wizerunek. A zatem macie opinię zgodną z prawdą - bo klientów nie traktuje się w taki sposób.