Joisana (Zagadkowcy)

To jedyny jak dotąd pokój, w którym miałam okazję grać dwa razy :D

Pierwszy raz mieliśmy tę przyjemność podczas eliminacji regionalnych do PolandEscape 2017. Był wtedy zupełną niedoróbką – mało zagadek, niepomalowane ściany, jakieś gołe sklejki, wykonany zupełnie po kosztach, a całości wrażenia dopełniał brak drzwi :P To był wtedy pokój, z którego dało się uciec w 10 minut. Nie przesadzam, bo najlepsza drużyna miała mniej więcej taki czas. Były to nasze pierwsze eliminacje do PolandEscape i pamiętam, jakie silne nam wtedy towarzyszyły emocje przy przechodzeniu go, chcieliśmy jak najszybciej z niego uciec.

Dwa lata później – budowa tego pokoju zajęła duuuużo czasu! – przybyliśmy tam znów. Tym razem w uszczuplonym składzie, bo we dwie osoby. I o matko! To, jaką przemianę przeszedł ten pokój przez te dwa lata, jest po prostu NIESAMOWITE! Jakbym za pierwszym razem widziała brzydkie kaczątko niezgrabnie gramolące się na krzywych nóżkach (choć kaczątka wcale nie są brzydkie ;) ), a teraz pięknego łabędzia w locie.

Mieliśmy w zasadzie trochę spoilerów, bo przechodząc pokój drugi raz, pamiętaliśmy np., gdzie jest [spojler]. Ale okazało się, że niemal wszystko (poza dwiema zagadkami) zmieniło się totalnie nie do poznania. Pokój... przerósł nasze oczekiwania. Urósł. Stał się ogromny. Bogaty w zagadki. Obfity w niespodzianki. Momentów zaskoczeń i efektów WOW po prostu nie da się zliczyć. Już nie ma niedoróbek, tylko profesjonalnie wykonane, ciekawe, oryginalne łamigłówki, często takie, że w żadnym innym escape roomie jeszcze ich nie spotkaliśmy. Wszystko super wpasowane w klimat przewodni (ale o tym sza! Dowiecie się na miejscu ^^). Niemal wszystko jest realistyczne i pozwala idealnie się wczuć w fabularne role.

Ten escape room to nie tylko pokój, w którym rozwiązuje się zagadki. To przede wszystkim nieustannie dziejące się na naszych oczach widowisko, którego jesteśmy częścią. Jest do tego stopnia dobry, że koleżanka, z którą o nim rozmawiałam, która była parę miesięcy przede mną, już w oficjalnej wersji pokoju, powiedziała, że rozważa pójście tam drugi raz O_O

Bardzo mi się podobało wprowadzenie. Powitalna przemowa mistrza gry aż kipiała od aluzji, zaś moment, w którym zaprezentował on nam wejście do pokoju, wywołał we mnie ogrom pozytywnego zaskoczenia. Czegoś takiego jeszcze nie było!

Dodam jeszcze, że dla mnie nazwa "Lokalizacja" oddaje to, że tutaj najbardziej w pamięć zapada... sama lokalizacja. Miejsce, w którym toczy się nasza gra. Jest ono niezwykłe i pełne sekretów. Zachęcam Was wszystkich serdecznie do ich odkrycia! :D

Bardzo przyjemny pokój, szczególnie dla fanów i fanek Indiany Jonesa, do których sama się zaliczam :D Mimo że jest bardzo łatwy, to dobrze się w nim bawiłam. Jest to zdecydowanie mój klimat. Cieszyły mnie liczne odniesienia do filmu o tym, jak pewien słynny archeolog wyruszył na poszukiwania Graala. Podczas rozgrywki znajdziemy wiele znanych z tego filmu przedmiotów. Warto się im dobrze przyjrzeć ze względu na obecność co najmniej jednego easter eggu, który podczas rozgrywki łatwo przeoczyć. Mistrz gry i zarazem twórca pokoju jest pełen pasji, co dodatkowo umila wizytę.

Scenografia mogłaby być lepsza, obecnie jest trochę po kosztach.

Pokój świetnie się nadaje dla początkujących graczy ER oraz dla dzieci. Ma jednak dość mało zagadek i są one bardzo proste, dlatego w przypadku doświadczonych lub wymagających graczy może pozostawić niedosyt, a wręcz głód zagadek.

Chociaż tymczasowo wyczerpaliśmy wszystkie pokoje w tej firmie, to mam nadzieję, że powstaną kolejne. Jeśli tak, to na pewno nie będzie moja ostatnia krucjata do Escape Graala :D

Przede wszystkim super jest to, że najważniejsze w tym pokoju zagadek są... zagadki. Co przy dzisiejszym nastawieniu escape roomów na efekciarstwo i niedzielnych graczy nie jest wcale takie częste.

Kilka zagadek było cudownie oryginalnych – nie widziałam tego typu zagadek jeszcze w żadnym z odwiedzonych pokojów. Wymagały przestawiania się pomiędzy różnymi sposobami myślenia. Dostrzegaliśmy pewne informacje, ale trzeba było pomyśleć o tym samym w inny sposób, połączyć fakty z zupełnie różnych przestrzeni myślowych, żeby dojść do właściwego rozwiązania. I tak kilka razy. Bardzo nam się to podobało i dostarczyło ogromnej satysfakcji ze znalezienia rozwiązania!

Świetne wrażenie sprawia też to, że za wszystko odpowiada właściciel. Tak jak istnieje nurt piosenki autorskiej, w której twórca słów, muzyki i wykonawca to ta sama osoba, tak ten escape room jest dla mnie autorskim pokojem zagadek – został zaprojektowany, zbudowany i jest prowadzony przez jedną, tę samą osobę, która włożyła w niego swoje serce i pieniądze. Zawsze to miło, gdy twórca scenariusza, właściciel i mistrz gry są w jednym ciele, bo stwarza to możliwość cudownych długich rozmów po grze. Można się na przykład dowiedzieć więcej o książkowej inspiracji, która była zaczynem do powstania pokoju i poznać nieco technicznych sekretów escape roomu :D

Dla mnie absolutnym mistrzostwem jest wprowadzenie do gry. Zarówno pod względem gry aktorskiej, jak i samej historii. Od początku wkręca na maksa w naszą fabularną rolę w grze i ma pewien aspekt humorystyczny. Świetne!

Kolejną zaletą pokoju jest to, że miejscami potrafi zaskoczyć O_O Co coraz rzadziej się zdarza.

Powiem szczerze, że w pokoju nie ma widowiskowych efektów specjalnych, nie ma jakichś niesamowitych, zapadających w pamięć dekoracji, nie będzie też raczej tego sławnego efektu WOW. Jednak jest to świetnie przemyślany na poziomie fabuły escape room, prowadzony przez pasjonata, mający dużo oryginalnych, bardzo ciekawych zagadek, a ponadto jest w klimacie science fiction i są nawiązania do książki Dicka i nie tylko. Bardzo polecam! <3

Zacznę od tego, że mam słabość do pokojów firmy Room Escape, bo to od ich "Piwnicy" zaczęła się w 2014 roku moja przygoda z escape roomami. Przygoda, która trwa do dziś i nic nie wskazuje, by miała się kiedyś skończyć :D

Room Escape robi pokoje w swoim własnym, dość specyficznym stylu. Jest w nich pewna umowność (żaden nie był pokojem, który określiłabym mianem realistycznego), zagadki są wyraźnie wyróżnione z tła (od razu widać, co jest elementem zagadki, a co nie), raczej nie ma szukania, nie ma też zagadek bardziej złożonych czy skomplikowanych.

Idąc do Room Escape, zawsze nastawiam się na świetną zabawę – i zawsze ją dostaję. Tak było i tym razem.

Jest świetne flow, cały czas coś się robi, a pewien dynamiczny element pokoju jest zupełnie jedyny w swoim rodzaju i na pewno każdemu się spodoba. Łamigłówki są raczej proste (w sensie złożone z niewielu elementów; raczej trzeba na coś po prostu wpaść, a nie przeprowadzać jakieś rozumowania). Wszystko spaja w całość motyw przewodni, tj. pomaganie bogom olimpijskim. Wyszliśmy sporo przed czasem, co też jest typową cechą pokojów Room Escape (są bardzo logiczne i w większości łatwe).

Natomiast to, co w moich oczach obniża ocenę tego pokoju, to sztuczność. Nie ma tutaj realizmu, widać, że wszystko jest tylko dekoracjami. Broń udaje broń, obrazy na ścianach udają bogów, a całe pomieszczenie wygląda jak zwykły pokój, nie jak grecki Olimp.

Ponadto wystrój jest ubogi, jest mało rekwizytów. Dzięki temu zagadki są widoczne jak na dłoni, nie ma rozpraszaczy. Dla mnie to akurat jest neutralne (można zrobić świetny pokój i minimalistyczny, i przeładowany rekwizytami), ale może przychyli się do podjęcia przez kogoś decyzji, czy pójść, czy nie.

Jako że byłam w tym pokoju już jakiś czas temu, mogę powiedzieć, że to, co najbardziej z niego zapada w pamięć, to wystrój. Kapitalny, bogaty, każdym szczegółem sugerujący, że znaleźliśmy się w dziwnym, mrocznym miejscu... i odkrywanie jego tajemnic może się dla nas skończyć źle. Zgromadzone muzealne eksponaty są otoczone złowrogą aurą. Zarazem pokój jest tak ładny, że po wejściu do pomieszczenia można się napawać widokiem.

Zagadki są dość trudne i bardzo ciekawe. Świetnie pasują do historii, jaką przeżywamy.

Pokój należy do gatunku horror i słusznie, bo jest trochę straszny. Przyznam, że było w nim jedno miejsce, do którego bałam się sama podejść xD Ale to dobrze, horrory takie powinny być! Jednak najstraszniejszym momentem był zdecydowanie krzyk naszej koleżanki O_O

Jednak na uspokojenie dla bardziej lękliwych powiem, że większość czasu jednak nie jest jakoś specjalnie strasznie. Są momenty-straszaki, ale nie jest tak, że całą grę ktoś przesiedzi w kącie w przerażeniu ;) To jest raczej tak, że od czasu do czasu są momenty-straszaki podkręcające emocje towarzyszące rozwiązywaniu zagadek, ale na pierwszym planie są jednak zawsze zagadki. Po to przecież chodzimy do escape roomów <3

Fajne jest to, że fabuła pokoju nawiązuje do prawdziwych osób i ich historii, jest więc w jakimś sensie oparta na faktach. Byli to amerykańscy "badacze" zjawisk paranormalnych. Chociaż nie siedzę w temacie, doceniam to, że twórcy pokoju zrobili fajny research na ich temat i wpletli to w pokój.

Jeśli chodzi o wady tego escape roomu, to były dwie.

Po pierwsze, gros zarówno zagadek, jak i wystroju było w [spojler], a wszystko, co później, to taki zapychacz. To już zaobserwowałam nieraz w escape roomach, że [spoljer] jest bardzo starannie wykończony, dopracowany w każdym calu, a potem jest coraz gorzej. To na pewno do poprawki.

Po drugie, mam zastrzeżenia do logiki jednej z zagadek. Istniało rozwiązanie znacznie bardziej logiczne od domyślnego. Niestety nie mogę napisać dokładniej, o co chodzi, bo to byłby już spoiler, ale przekazałam tę informację game masterowi. Wątpię, żeby to uwzględnił, bo powiedział, że byliśmy pierwszą grupą, która na coś takiego wpadła ;) Niemniej jest jeden element wystroju pokoju, który moim zdaniem ewidentnie sugeruje błędne rozwiązanie i powinien zostać zmieniony.

Bardzo dobrze się bawiliśmy. Największą zaletą pokoju są zagadki – dopasowanie ich do tematyki łodzi podwodnej, świetne wplecenie w wystrój escape roomu, a przede wszystkim ich różnorodność. Wymagają używania różnych sposobów myślenia, różnych umiejętności. Dwie z zagadek szczególnie zapadły mi w pamięć – jedna ze względu na to, że była to pierwsza zagadka tego typu, którą to akurat ja rozwiązałam ^^, druga – ze względu na swoją zgrabność (wszystko tak fajnie do siebie pasowało w niej i trzeba było użyć fajnego rozumowania). Ale dobrych pomysłów na zagadki było o wiele więcej :)

Organizacja zagadek też była przemyślana. Najpierw jest bardzo nieliniowo, każdy znajdzie coś dla siebie i się ucieszy, że coś zrobi, a potem zagadki zbiegają się w jednym punkcie i wszyscy razem uczestniczą w rozwiązywaniu.

Jeśli chodzi o klimat – wystrój był dopracowany (począwszy od drzwi!) i ciekawy, efekty dźwiękowe były niczego sobie, ale zabrakło mi efektów wizualnych czy innych specjalnych wrażeń. Pokój jest dość statyczny. Nie ma w nim "momentów" ;) Wiecie, takich rzeczy, które nagle wprawiają w zachwyt, zaskakują itp. Wiedząc, że "Nautilus" był kiedyś na pierwszym miejscu w rankingu ogólnopolskim, miałam podbite oczekiwania pod tym względem.

Podsumowując, pod względem zagadek pokój jest bardzo wart pójścia. Pod względem uczestniczenia w spektaklu i przeżywania przygody – mniej.

"Asasino" to pokój, który wywarł na nas bardzo dobre wrażenie. Już od poczekalni czuło się klimat przygody za sprawą fantastycznego wystroju wnętrza. Nawet zostawianie rzeczy w przechowalni miało swój klimat ^^

Zagadki były bardzo sensowne, logiczne, powiązane zarówno ze sobą wzajemnie, jak i z fabułą. Na tyle zaciekawiły mnie nawiązania do "Assasin's Creed" i artefakty znalezione w środku, że po wyjściu z pokoju aż sobie sprawdziłam na YouTubie, o co w tym wszystkim chodziło :)

Piszę tę recenzję już po jakimś czasie, ale do tej pory pamiętam pieczołowicie wykonane dekoracje pokoju. Jedna rzecz zachwyciła mnie swoją szczegółowością, a z tego, co wiem, wykonali ją sami twórcy. Artefakty są wplecione w wystrój w taki sposób, że czuje się ich magię. A zakończenie rozgrywki jest bardzo efektowne.

Pokój warty polecenia każdemu, zarówno drużynom początkującym (choć nie na pierwszy raz), jak i zaawansowanym - tym bardziej, że jest dostępny na dwóch poziomach trudności.

Nie polecamy.

Escape ma niewiele wspólnego z logiką. Moją ocenę "bardzo trudny" należy rozumieć tak: kilka zagadek było nieprzemyślanych, żadna rozkmina nie doprowadzi w nich do wpadnięcia na rozwiązanie. Po usłyszeniu toku myślenia prowadzącego do odpowiedzi, mieliśmy ochotę tylko zrobić facepalma, tak bardzo to nie miało sensu. Ktoś powinien wyrzucić lub dopracować część łamigłówek, bo pomimo tego, że są tu i interesujące zagadki, strasznie negatywnie te nielogiczne rzutowały na ogólne wrażenia z pokoju.

Plusów jest kilka:
- przemiła obsługa (zmieniła się od czasu ostatnich komentarzy)
- minimalistyczny, szpitalny, pełen napięcia klimat
- bardzo fajna jedna zagadka

Co ciekawe, inne pokoje w tym miejscu, Sherlock i Hydraulik, podobały nam się znacznie bardziej. Mają ciekawsze, a przede wszystkim dobrze opracowane łamigłówki :)

Pokój całkiem sympatyczny, łatwy, klimat dokładnie taki, jaki być powinien - dużo farb i innej materii pracy twórczej, jak również fajna kolekcja obrazów na ścianach.

Zagadki powiązane z tematyką, czasem trzeba coś zadziałać i samemu pobawić się w twórcę :)

Ciekawa jest też historia przewodnia oraz sposób, w jaki ją poznajemy.

Natomiast to, co jest koniecznie do zmiany, to mechanizm jednej zagadki, który przepuszcza więcej rozwiązań niż tylko prawidłowe - tak w żadnym wypadku nie powinno być!!!

Osobiście bardziej polecam pozostałe pokoje w Black Cat (Sex Room i Złoto Nazistów) - po tamtych byłam zachwycona, ten był taki... normalny.

Escape room jest całkiem fajny, ale szału nie robi.

Dwie zagadki są ŚWIETNE (dla nich warto pójść), reszta - raczej nijaka, a jedna - niedopracowana. Jeśli ktoś za bardzo zwraca uwagę na szczegóły, to tylko sobie utrudni grę, a dałoby się łatwo poprawić ten drobny mankament i zagadka stałaby się od razu logiczna (co doradziliśmy obsłudze).

Niestety coraz bardziej widać, że Room Escape zaczyna się powtarzać - w pokojach tej firmy pewne motywy się powtarzają, tylko w innych otoczkach klimatycznych. Dlatego pokój się prawdopodobnie bardziej spodoba tym osobom, które w Room Escape wcześniej nie były.

Rekwizyty są fajne (miecze, hełmy i nie tylko), ale całokształt wystroju raczej nie powala. Osobiście nie odczułam przeniesienia się do średniowiecza, bo nastrój mąciło kilka zbyt współczesnych elementów aranżacji.