Neiti

Co tu dużo gadać - naszą wesołą gromadkę Cosa Nostra nie tylko porwała, ale i intelektualnie obezwładniła, rozłożyła na logiczne łopatki, a następnie zastrzeliła pociskami przytomności umysłu. Nigdy jak do tej pory nie czuliśmy się tak bardzo zagubieni, zupełnie jakby to był nasz escape roomowy debiut, a my nie wiemy, w co wsadzić ręce. Na tle pozostałych pokojów z T4S Cosa nie powala wystrojem czy klimatem, ale absolutnie wymiata stopniem trudności. I dobrze, pokój, który pokaże nam, że wcale nie zeżarliśmy wszystkich rozumów też się przyda. Niby wiedzieliśmy, na co się piszemy, ale zagadki i tak nas przerosły. Czujemy trochę żalu (do siebie), ale przede wszystkim okropnie nam wstyd, że zagraliśmy tak słabo, bo pokój jest świetnie i naprawdę logicznie zrobiony. Po, niestety nieudanej, godzinie w pokoju spędziliśmy kolejne 20 minut na rozmowie z przesympatycznym właścicielem, po którym naprawdę widać, że to co robi jest jego wielką pasją. Serdecznie polecam Cosę Nostrę, ale poważnie zastanówcie się, zanim się do niej wybierzecie - to naprawdę trudny pokój i zwyczajnie szkoda "zmarnować" go podczas drugiej czy trzeciej wizyty w ER w życiu, gdy nie jesteście jeszcze tak dobrze otrzaskani z tematem. Niedocenienie przeciwnika skończy się gorzką lekcją pokory od włoskiej mafii ;)

Pokój zdecydowanie inny niż wszystkie. Czy to dobrze czy to źle? By to ocenić najlepiej pójść samemu. Moje odczucia nie są najlepsze, głównie ze względu na to, że naprawdę lubię zamki, szyfry, łamigłówki i zaskakujące mechanizmy. W Casinie jest zaledwie kilka zagadek (w dodatku naprawdę łatwych), a jedyną przeszkodą jest [spoiler]. Duży nacisk położony jest na hazard - przy standardowym szczęściu połowę czasu ucieczki trzeba będzie przeznaczyć [spoiler]. W dodatku, gry mają też trochę swoich reguł, więc o ile ktoś nie miał wcześniej do czynienia [spoiler]m, to czeka go mały wykład.[spoiler]. Pokój jest dość skromnie urządzony; [spoiler], ale tak naprawdę króluje przestrzeń, w której nie wiadomo, co ze sobą zrobić. Nie rzuciła mi się też w uszy specjalna muzyka, nie było czuć atmosfery gwarnego, zatłoczonego kasyna (no bo jak zrobić tłok w 4 osoby? ;). Rzecz jasna były też elementy, które mi się podobały; przede wszystkim obsługa. Naprawdę profesjonalna; [spoiler] System podpowiedzi idealnie pasuje do kasyna; jest co prawda zabójczo upierdliwy, ale uzasadniony fabularnie. Właśnie, co do fabuły - naprawdę nie wiem, dlaczego ten pokój został opisany jako "fabularny". Nie odkrywamy tu żadnej historii, nie poznajemy nowych faktów, naszym celem nie jest żadna treść. Może chodzi bardziej o to, że [spoiler] - ale jakoś ta kategoria nie bardzo mi tu pasuje. Sugerowanie uczestnictwa nawet 6 osób moim zdaniem mooocno na wyrost;[spoiler], w którym tyle osób nie będzie miało po prostu co robić. 4, może 5 max, jeżeli cała ekipa jest początkująca. My byłyśmy we 3 i zabrakło nam 5 minut (które zostały nam doliczone, kolejny punkt dla obsługi) właśnie prze[spoiler], a nie przez brak rąk/mózgów do pracy. Podsumowując, mi pokój wyjątkowo nie podszedł, ale to nie znaczy, że jest zły; elementy, które nie podobają się mi z pewnością znajdą aprobatę wielu innych graczy. Jeżeli więc przeczytaliście ten przydługi wywód i konieczność grania[spoiler], to walcie śmiało, będziecie się dobrze bawić :)

Zacznijmy od początku. Motyw z podróżowaniem w czasie i koordynatami, które rypnęły się o parę pięter w moim odczuciu słaby; lepiej sprawa by wyglądała, gdybyśmy po prostu, po staremu, zostali posądzeni o czary, bez takiego udziwniania. Następnie: naprawdę bardzo skomplikowane dojście do właściwego miejsca akcji. Zanim zaczniemy grę dostajemy na głowę kaptury, a potem jesteśmy prowadzeni na oślep nie tylko przez ciasne przejścia i zakręty, ale również stopnie. Można się naprawdę niewesoło grzmotnąć zwłaszcza, że przez obsługę prowadzona jest tylko pierwsza osoba, więc reszta ślepej kolejki jest z każdą następną osobą coraz bardziej bezwładna. Gdy gra się zaczyna jest już lepiej. Pokój bardzo mocno nastawiony na przeszukiwanie. Zagadki są w zasadzie łatwe z wyjątkiem jednej, która prezentuje naprawdę wysoki poziom (i do której przydałaby się karta z ołówkiem). Po wyjściu (w 40 minut, 5 osób) został jednak niedosyt, że łamigłówek mogło być więcej. Ogólnie były naprawdę niezłe, starające się maksymalnie wpasować w klimat. Niestety, ten jest nieco psuty przez rzeczy drobne, ale liczne; wiadro latarek, które znajdujemy zaraz na początku, w ogóle nie zamaskowane gniazdka czy kamery. Ale, jak już pisałam, to drobiazgi. Oprócz nich mamy całą plejadę autentycznych narzędzi tortur, duuużo zatęchłego siana i kilka naprawdę fajnych mechanizmów urozmaicających pokój i utwierdzających nas w przekonaniu, że to autentyczny loch, w którym za moment siłą wyciągnie się z nas obciążające zeznania. Bawiliśmy się dobrze, choć nieco krótko. Jednak na pewno warto odwiedzić Inkwizytora; to solidny, przemyślany pokój, choć moim zdaniem niekoniecznie zasługujący na tak wysokie miejsce w rankingu.

Legendarny poznański pokój, znany wszystkim, którzy choć trochę orientują się w temacie. Trzeba przyznać, że jest naprawdę klimatyczny, a wszelkie.... atrakcje tylko dodają mu smaczku ;) Warto też dodać, że klimat jest wypracowany za pomocą wielu subtelnych akcentów; może część odwiedzających będzie rozczarowana, ale nie znajdziemy tutaj kałuż krwi i pourywanych kończyn. Będzie za to organowa muzyka i obrazy, które chyba co jakiś czas do nas mrugają... ;) Zagadki są świetne i naprawdę pasują do wnętrza; znajdziemy kilka kłódek, ale oprócz tego mamy wiele fantastycznych mechanizmów, które musimy rozpracować. Odgadywanie kolejnych kroków daje po prostu dużo frajdy :) Gigantyczny plus za to, jak wiele pomieszczeń zostało zaaranżowanych do gry - nie byłam do tej pory w ER, który składałby się z tylu pokojów. Zagadki nie są trudne; o ile ktoś za bardzo nie wciągnie się w klimat i stres nie zaburzy mu osądu, to spokojnie sobie ze wszystkim poradzi. We 4 osoby opuściliśmy pokój po 37 minutach. Obsługa fachowa i przyjacielska, po udanej ucieczce spędziliśmy kolejny kwadrans na rozmowie o pokoju i ukrytych w nim smaczkach. Całość składa się na świetną zabawę, która z naszego punktu widzenia mogła być trochę trudniejsza, ale przecież nie będziemy narzekali na to, że udało nam się uciec :)

To był nasz pierwszy pokój pozbawiony kłódek i zamków szyfrowych i od razu zawiesił poprzeczkę naprawdę wysoko. Wydawało nam się, że zagadek jest mniej, niż przy szyfrach, ale każda jest bardziej rozbudowana i faktycznie wymaga zastanowienia, a nie tylko latania po pokoju z okrzykiem "mam 4 cyfry, gdzie jest zamek na 4 znaki?". Same zagadki naprawdę bardzo pomysłowe; nic w pokoju nie jest przypadkowe. Wszystkiemu trzeba się dobrze przyjrzeć (najlepiej ze dwa razy :)) i zrozumieć o co chodzi. Klimat co prawda nie powalał - wydaje mi się, że byłby odrobinę lepszy, gdyby muzyka była mniej wesoła i skoczna, a bardziej mroczna i dająca poczucie, że faktycznie jesteśmy w potrzasku - ale wcale nie był zły. Głównie za sprawą niesamowitych mechanizmów, które naprawdę mogłyby znaleźć się w jakiejś zapomnianej krypcie pełnej skarbów :) Poziom trudności wydaje mi się trochę niższy niż w Kolekcjonerze, ale wszystko zależy tak naprawdę od tego, jak szybko wpadnie się na odpowiednie rozwiązanie. Zabawa ogólnie była kapitalna, spokojnie mogę polecić pokój grupom z każdego stopnia zaawansowania: nowicjusze powinni sobie poradzić, a starzy wyjadacze na pewno docenią bajeczne konstrukcje zagadek. Zdecydowanie nie żałujemy, cały pokój jest na wysokim poziomie, a spójność kolejnych łamigłówek zasługuje na najwyższe uznanie :)

Naprawdę udany pokój. Przygoda jest długa, odkrywanie kolejnych jej etapów daje dużo przyjemności. Nie będzie dużym spoilerem gdy powiem, że istnieją dwa sposoby na wydostanie się z pokoju. Bawiliśmy się we trójkę i wyjście łatwiejszym sposobem zajęło nam około 35 minut, ale stwierdziliśmy, że jak to tak, damy radę też drugim wariantem. Otóż, nie daliśmy ;) To trochę utrudnia mi ocenę, bo z jednej strony prosty wariant naprawdę był dla nas prosty, ale jeden krok z drugiego wariantu był jednak na tyle skomplikowany, że przez kolejnych 25 min nie ruszyliśmy ani o krok. Dlatego ostatecznie poziom trudności oceniam na "średni". Klimat w porządku, ale bywaliśmy w lepszych. Jeżeli to dla kogoś jeden z pierwszych escape roomów, to na pewno będzie się w nim dobrze bawił i powinien dać radę uciec za pomocą prostszego rozwiązania. Jeżeli ktoś uważa się za wyjadacza ER niech spróbuje wariantu trudnego, też powinien być satysfakcjonujący :)

Świetne, klimatyczne wnętrza idealnie wpasowujące się w historię. Bardzo dużo fajnych łamigłówek, z których nie wszystkie dotyczyły po prostu zamka i klucza (względnie zamka i kodu), ale też kilka było mocno... sfatygowanych i nie chciało bezproblemowo współpracować. Większość jednak na plus, pasujących do klimatu. Twist w trakcie naprawdę zmienił grę i dodał jej mnóstwo smaku. Super, że do dyspozycji graczy nie został oddany jedynie jeden pokój.

Byliśmy już w pokojach z klimatem, ale rany boskie, Kolekcjoner to zupełnie nowy poziom ;) Słuszne są opinie, że lepiej zabrać zapasową parę spodni.... Mimo świadomości, że to tylko zabawa włos jeży się na karku. Zagadki również są na wysokim poziomie, wychodząc poza utarte schematy kłódek i zamków szyfrowych. We trzy osoby udało nam się uciec w ostatnich sekundach, na pewno da się szybciej o ile gracze są bardziej od nas uważni ;) Wyszliśmy bardzo zadowoleni i szczerze polecamy :)