Pani Bardzo Ruda

Co tam się działo! To był jeden z tych pokoi, w którym czujesz dreszczyk emocji. W którym dajesz ponieść się fantazji i wczuwasz się w historię. Gdzie wystrój na Ciebie tak wpływa, że szybko zdążysz zapomnieć, że żyjesz w XXI wieku. Fakt, że 'Katakumby' rzeczywiście znajdują się w piwnicach jeszcze tylko podkręca i zachęca do zaangażowania się w opowieść o złym Lordzie Destre.
Jedna zagadka naprawdę przyprawiła nas o mocniejsze bicie serca i stres, czy się uda. Wow! To było coś! Koniec też nas nieźle zaskoczył, nie powiem... ;)
Mam tak naprawdę tylko jedno zażalenie do obsługi. W momencie, gdy nie potrafiliśmy z zagadkami pójść dalej i prosiliśmy o podpowiedź wołaniem i machaniem, straciliśmy dobre kilka minut zanim ktoś w ogóle na to zareagował. A sama podpowiedź była zbyt ogólna ('ciepło - zimno' gdy każdy stoi w innym rogu pokoju jest raczej średnią formą pomocy), przez co dotarcie do rozwiązania zagadki nam nieco zajęło.
Ogółem BARDZO polecam ten pokój, każdy znajdzie w nim coś dla siebie: czy to świeżak w świecie ER czy ktoś bardziej doświadczony.

To był nasz pierwszy pokój od Wyjścia Awaryjnego, ale za to jakie wrażenie na nas zrobił!
Po pierwsze - dekoracje. Już od samego początku da się wczuć w klimat legend arturiańskich, średniowiecznych rycerzy i wielkich bitew.
Po drugie - zagadki. Naszym zdaniem na poziomie średniozaawansowanym w kierunku łatwiejszym. Co nie oznacza, że się nie zawiesiliśmy na czymś. A i owszem! Jednak nie odebrało nam to w ogóle przyjemności z ich rozwiązywania. I niektóre zagadki bardziej zręcznościowe niż logiczne.
Po trzecie - monitor z wyświetlanym pozostałym czasem. Jak dla mnie to wielki plus, jakoś pewniej się wtedy czuję.
Naprawdę świetny pokój, szczególnie dla początkujących (np. jak mój tata, który bawił się w nim przednio!). Odwiedzać póki można! :))

Jedno wielkie: WOW! To jest jeden z tych pokoi, który daje niesamowitą możliwość wczucia się w historię, która Cię w nim czeka. To pokój, gdzie możesz na chwilę się zapomnieć i stać się brytyjskim wywiadem, próbującym wejść do wnętrza piramidy, w której raczej nie jest się mile widzianym... ;)
Jestem naprawdę oczarowana skrupulatnością w dekoracjach oraz ilością naprawdę ciekawych, dobrze zmechanizowanych i dających do myślenia zagadek. A wisienką na torcie jest jak dla mnie interaktywne zakończenie!
Mistrz Gry Bartek (mam nadzieję, że nie przekręciłam imienia), też bardzo pomocny i widać było, jak bardzo interesuje się naszą opinią i przeżyciami w tym pokoju.
Co jak co, ale 'W cieniu piramid' trafia do topki naszych najlepszych pokoi!

Egipt był naszym ostatnim pokojem od Tick Tacka i chyba najmniej się z nim polubiliśmy. Widać, że pokój już swoje lata ma, ale to nie znaczy, że czegoś mu to ujmuje (pokój jest bez kłódek, co w sumie ma sens jak na 'tamte czasy'). Jednak mimo wyjścia w ciągu 35 minut na 60 możliwych, nie poczułam jakoś wielkiej satysfakcji z tego faktu. Miałam w głowie raczej: 'to już?'. Przyznam też szczerze, że po egipskim grobowcu spodziewałam się większej ilości lokacji, a nie jedynie 'przedsionka' piramidy i jednego pomieszczenia. Mechanizmy kilku zagadek działają wolno, ale to akurat dodaje uroku klimatowi starożytnego Egiptu. Także, z kapci może mnie w tym pokoju nie wywaliło, ale warto tak i tak to miejsce sprawdzić i się przekonać, czy uda się wrócić z ekspedycji do tajemniczych egipskich piramid.

Przyznam, że nieco obawiałam się, czy w dwie osoby damy sobie w tym pokoju radę. Jakież było nasze zdziwienie, że poszło nam to aż tak szybko i sprawnie (ok. 55min na 75 przeznaczonego czasu). Zagadki tak na dobrą sprawę nie są trudne, wiele z nich oparte jest na spostrzegawczości. Klimat pokoju i brak praktycznie jakiegokolwiek mechanizmu, bo przecież znajdujemy się w XV-wiecznej piwnicy-pracowni samego Mistrza Leonarda da Vinci, robią robotę. Mimo, że bardziej preferujemy pokoje z efektem 'wow!' (typu: tu coś wyskoczy, tam coś zaświeci), to miło jest oderwać się od wszechobecnej elektroniki i dać się ponieść tak 'surowemu' doświadczeniu. Jeśli miałabym się do czegoś przyczepić to zużycie niektórych elementów gry daje się we znaki, może warto by było lekko odświeżyć część dekoracji. Jednak i tak i tak pokój dla mnie na duży plus. ;)

Tego się nie da opisać, ile radości i uśmiechu dał mi ten pokój. Od samego początku, już będąc w poczekalni i dzięki wprowadzeniu przez Mistrza gry czujesz się jak ten szczeniak lat 90., który idzie do babci na obiad, po drodze przeżywając niesamowite przygody z kolegami na placu.
Już samym wystrojem skradliście moje serduszko, a i zagadki były dla mnie niesamowicie przyjemne. I nie, nie są one tak naprawdę trudne, ale sprawiające mnóstwo frajdy. Ale w sumie o to w tym wszystkim chodzi - by się niepotrzebnie nie spinać, na luzie i z dziecięcym umysłem wejść do pokoju i dać się mu 'ponieść'. Myślę, że dla ludzi urodzonych w latach 80. i 90. to miejsce będzie niejako bombą pełną wspomnień i nostalgii.
PS. Jerooonie, jak jo lubia godać po ślunsku, a we tym pokoju ikszej się ni da. <3

Już miałam przyjemność odwiedzić inne pokoje tej firmy (Cicha noc na zawsze w serduszku <3), więc po tym oraz po wielu pozytywnych komentarzach mogę z całą pewnością orzec - no i to się mnie podoba! Mimo, że nie jestem fanką szant czy żeglowania po wielkich wodach, tak mi się w tym pokoju dobrze spędziło czas, że bardzo wciągnęłam się w podaną mi przez Mistrzynię gry historię. Już same dekoracje sprawiają, że można spokojnie zapomnieć o całym świecie i poczuć się jak na prawdziwym pirackim statku (z którego notabene lepiej szybko zwiewać, bo chyba nie jest się mile widzianym gościem, nam się udało w 45min). Zagadki na poziomie średnim, wiele z nich wymaga od gracza spostrzegawczości (dziękujemy Mistrzyni za zwrócenie uwagi o przeoczonym elemencie... ;). Myślę, że to świetny pokój dla osób mniej i bardziej doświadczonych w ER - każdy znajdzie tam coś dla siebie.

Cóż, dziwnie będzie pisać opinię tak różną od moich poprzedników. Ale od początku...
Zachęceni wieloma pozytywnymi głosami o Transmigracji, czy to z Lockme czy to od innych twórców pokoi w okolicy, wybraliśmy się na mini wycieczkę do miasta obok, do Bytomia. Sam budynek, w którym siedzibę ma Escape Graal robi niesamowite wrażenie i cieszę się, że twórcy inspirowali się jego historią przy tworzeniu tego pokoju. Po wprowadzeniu nas w fabułę przez Mistrza gry, nasza dzielna piątka wybrała się do niegdysiejszej drukarni Ostdeutsche Morgenpost, z mroczną tajemnicą w tle. I się nieco zawiedliśmy. Bardzo brakowało nam większej ilości dekoracji i klimatu sugerującego, w jakim miejscu mamy przyjemność być. Do tego stopnia, że w połowie gry zdążyłam zapomnieć, jaki był nasz cel...
Poziom pokoju trudny, nie ma to tamto. Gdy już się wydawało, że ma się rozwiązanie zagadki okazywało się, że jest ona bardziej złożona i wymagająca, co jest na wielki plus. Warto wybrać się do tego pokoju w więcej osób, tak z 4-5, wtedy łatwiej jest ogarnąć mnogość i trudność łamigłówek.
Mistrz gry - brawa za spostrzegawczość i ogarnięcie naszej "głupoty i nieuwagi". ;)
Podsumowując, to jest naprawdę dobry pokój na mapie Śląska, o który warto zahaczyć. Złożoność zagadek mogą niejednego gracza "załatwić", ale to właśnie ich rozwiązanie daje największą satysfakcję. Jak dla mnie, brakowało tego "czegoś", co pozwalałoby mi lepiej wczuć się w klimat pokoju. Jednak i tak polecam przekonać się na własnej skórze, co Ciebie zastanie w Transmigracji... ;)

To nie jest zwykły pokój. Nie wszyscy w tym pokoju poczują się komfortowo i bezpiecznie. Ale moim zdaniem ten pokój powinien odwiedzić każdy. Dlaczego? Bo on uczy szacunku do wolności i ludzi, którzy za tę wolność oddali swoje życie. Dzięki aranżacji i klimatowi pokoju, przez całą grę odczuwa się niepokój i napięcie, czy wszystko się uda, czy wykona się powierzoną misję.
Już samo wejście do pokoju robi ogromne wrażenie. Wchodzi się do świata tak dopracowanego, tak szczegółowego i dopieszczonego pod każdym względem, że można się zapomnieć i wczuć w klimat tamtych czasów. Zagadki świetnie dopasowane do historii, bardzo angażujące.
Będąc w weekend, jest możliwość zagrania razem z aktorem. Tutaj nieco czegoś innego się spodziewałam, jednak to niczego nie ujmuje pokojowi.
Nieco obawiałam się, czy ten pokój we dwójkę nie będzie zbyt trudny, ale jak się okazało, mocno się pomyliłam. Dla ludzi mniej doświadczonych poleciłabym iść w 3-4 osoby, każda kolejna to dla mnie już tłok.
Cieszę się, że przyjechałam do tego pokoju na piękną lekcję historii. Na możliwość odczucia wielu emocji, na - choć na chwilę - stanie się małym Powstańcem.

Dziwne, że mieszkając tak blisko "Strychu", dopiero teraz się tam wybraliśmy. A było do czego! I tak, kopalnia złota mieszcząca się na poddaszu budynku już daje wiele do myślenia, ale to tak naprawdę tylko zachęca do zapoznania się z historią tego miejsca.
Cóż, warto już z góry zaznaczyć, że to miejsce jest ciemne, brudne i ciasne, raczej nie "przyjazne" osobom powyżej 1,75m, czego dowodem są moje podrapane plecy. ;] W sumie nie ma się czemu dziwić, jesteśmy w kopalni. To wszystko jednak nie przyćmiło naszej radości z eksplorowania tegoż miejsca wraz z moimi dzielnymi kompanami.
Mistrz gry - pełna profeska! Cieszę się, że znajome mi osoby tworzą tak fajne i klimatyczne pokoje, o których na pewno będzie się pamiętać. I dzięki za dawanie prostych, a jednocześnie nieoczywistych podpowiedzi. ;)
Dobrze, że nareszcie udało mi się do tego pokoju zawędrować (i to dosłownie), ubrudzić, spocić i wyjść z radością, że udało nam się odkryć tajemnicę kopalni złota. ;))