Walkiria

To był mój pierwszy escape room w życiu i bawiłem się znakomicie. Nad niektórymi zagadkami rzeczywiście trzeba było trochę pomyśleć, nawet z innymi osobami w pokoju. Pomieszczenie samo w sobie wypełnione przedmiotami, które mogą służyć za podpowiedź, więc ciężko zacząć się nudzić. Polecam!

Świetna historia opowiadana przez obsługę już wprowadzająca w klimat czasów II Wojny Światowej jeszcze zanim weszliśmy do pokoju. W pokoju czułam się przy samym wejściu bardzo fajnie, słychać było radio, w którym mówił Hitler w ojczystym języku, półmrok, star meble, mapy, ale....słowo stare wzięłabym w cudzysłów. Dlaczego? Bo rzeczy stare mogą być zadbane, a tutaj wręcz odwrotnie, dlatego klimat się popsuł.
W pomieszczeniu było dużo kurzu, a książki i mapy w opłakanym stanie, zagadki bardzo trudne, ciężko było się domyśleć gdzie są pochowane i było brak logicznego ich połączenia prowadzące do odnalezienia klucza. Prawie do każdej zagadki potrzebowaliśmy podpowiedzi.. przez co psuła się atmosfera i narastało zażenowanie w trakcie gry. Polecam wszystkim mocno zaawansowanym i tym, którzy nie są alergikami.

słuchajcie dobrze wprowadzenia do gry :) daliśmy radę, ale jedną zagadkę wspominamy jeszcze po miesiącu. To był jeden z lepszych pokoi pod względem przygotowania, klimatu i pomysłowości. obecnie z niecierpliwością czekamy na pokój morski :)

Pokój ciekawy, choć nie polecam iść w więcej niż 4 osoby. Byliśmy w 6 i choć miejsca jest wystarczająco czasem czułam się po prostu niepotrzebna ;)
Zagadki na różnym poziomie trudności. Bardzo fajny motyw ze składaniem bomby. Przesympatyczna obsługa.

Pokój na pierwszy rzut oka może wydawać się ubogi, ale to bardzo mylne wrażenie – tak jak większość komentujących byliśmy pod wrażeniem wprowadzenia. Zagadki w pokoju przemyślane, ciekawe – dużo jest też szukania i warto tego nie zaniedbać, jeśli chce się wyjść w 60minut. Pokój dość skomplikowany, ale i grupy z mniejszym stażem przy odrobinie podpowiedzi powinny dać radę. Pokój bardzo starannie wykonany. Bardzo ciekawy punkt do odwiedzenia w Poznaniu.
Planujemy wrócić do Poznania, to obejrzymy pozostałe pokoje :)

Opinia po dłuższym czasie od wizyty w pokoju
Niebanalny wstęp fabularny napędza całą grę. Doskonałe wyzwanie dla doświadczonej, zawziętej 4 osobowej ekipy. Świetna zabawa z emocjami, a osobiście mój jeden z najulubieńszych ER :-)

Logika rozgrywki: zdecydowanie brak
Fabuła: tylko we wprowadzeniu
Klimat: 2/10
Zagadki: nielogiczne, szukajki
Trudność: wynikająca z braku logiki

Na 45 dotychczas odwiedzonych pokoi (czerwiec 216) jest to jeden z najgorszych. Forma gotowych podpowiedzi na kartkach wsuwanych pod drzwiami potwierdza, że pokój jest nielogiczny i grupy potrzebują podpowiedzi w stałych momentach gry. Czujemy się oszukani pozytywnymi opiniami na temat tego pokoju. Mówimy wielkie NIE ze względu na wystrój, formę i "zagadki"(bo wszelkie elementy gry w pokoju ciężko nazwać zagadką). Potencjał pomysłu konstruowania bomby zupełnie zmarnowany.

Chyba najtrudniejszy pokój w jakim byłem, mimo wszystko bardzo logiczny

Druga wizyta w Key to Be Free okazała się bez żadnego zaskoczenia - strzałem w dziesiątkę.
Pierwszy pokój jaki odwiedziłem - Skarby Majów - zrobił na mnie wspaniałe wrażenie. Nie byłem rozczarowany po odwiedzeniu drugiego pokoju tej firmy.
Pokój odwiedziliśmy w trójkę i z trzema podpowiedziami udało się uciec z małym zapasem czasu.

Do zabawy wprowadza nas krótki rys historyczny. Tym razem możemy zmienić bieg historii. Jeśli wszystko się uda - Hitler zginie. Z taką myślą wchodzimy do ciemnego, ale przestronnego pokoju - gabinetu Führera. Zgodnie z zainteresowaniami rezydenta - na ścianie znajdujemy twarzowy portret...
W tle słychać podnoszące na duchu słowa przywódcy, oraz wiwatujące tłumy. Klimat zbudowany w pokoju, oddaje wszystko co można sobie wyobrażać na temat 22. lipca 1944 roku.

Wszystkie zagadki, ukryte podpowiedzi i szyfry są rozmieszczone w pokoju bardzo rozmyślnie. Brakuje tutaj niepotrzebnych i rozpraszających wskazówek prowadzących do nikąd. Wszystko buduje logiczną całość, a motyw budowania bomby - skutecznie odwraca uwagę od pomniejszego celu - ucieczki z pokoju.
Jedyne zastrzeżenie jakie można mieć do wszystkich podpowiedzi znalezionych w pokoju to sposób działania wagi. Jest to jednak element który na drodze prób i błędów udało się obejść bez problemów. Myślę, że na tle całości historii zbudowanej w tym pokoju można zdecydowanie powiedzieć, że wszystko jest bardzo dobrze dopracowane.

Z obsługą spotkaliśmy się już drugi raz. Wszystkie zasady zabawy zostały szybko przypomniane, a wprowadzenie do zabawy było nie tylko bardzo profesjonalne, ale także bardzo interesujące. Również krótka rozmowa po wyjściu z pokoju - podzielenie się pierwszymi spostrzeżeniami i emocjami - podnosi ogólną satysfakcje z całej zabawy.

Kolejna udana ucieczka, drugi pokój tej firmy. Trudno o inne spostrzeżenia niż takie, że Key to Be Free plasuje się bardzo wysoko na półce poznańskich Escape Roomów. Po wyjściu z pierwszego pokoju w mojej głowie pojawiła się myśl: "a co, jeśli ten pokój był najlepszy, a pozostałe będą już tylko gorsze?". Muszę przyznać, że po odwiedzinach w innych pokojach również czuje się satysfakcje z udanej ucieczki, ale każdy pokój jest inny więc trudno je tak kategorycznie oceniać.
Muszę jednak przyznać, że po Walkirii ta myśl znowu pojawiła się w mojej głowie...
Pozostaje tylko odwiedzić dwa pozostałe pokoje Key to Be Free. Tylko który pierwszy? Sala tortur, czy Podwodny świat?

Pokój jest na pierwszy rzut oka skromny, ale nie jest to coś negatywnego. Tak naprawdę poza historią przedstawioną przez obsługę, nie ma się żadnego punktu zaczepienia. Ilość zagadek jest wystarczająca. Trzeba trochę pogłówkować, ale da radę wyjść z pokoju. Niektóre rozwiązania bardzo fajnie wymyślone i zrobione!! Dotychczas nie spotkałam się z niczym podobnym. Pokój fajny dla ekipy ok. 4 osobowej. Polecam zarówno dla osób początkujących jak i średnio zaawansowanych!