Rudy Pudel

Kiedy przekraczasz drzwi tego pokoju robisz krok wstecz. O kilkadziesiąt lat. Już nie jesteś w XXI wieku we Wrocławiu. Jesteś w przedwojennym Breslau.
Niesamowita jest praca ekipy, która wyposażyła ten pokój. Serio. Są tu oryginalne przedmioty z tamtego okresu. I to naprawdę "robi robotę". W tym pokoju (zaznaczam w pokoju - więcej nie zdradzę bez spoilera) po prostu przyjemnie się przebywa.
Zagadki są bardzo ciekawe, świetnie złożone. Są nieliniowe, co stanowiło drobny zgrzyt na samym początku.
Nie ma rozwiązań podanych "na tacy". Niemal każde składa się z kilku elementów. Dlatego ten pokój polecam ekipom, które już mają jakiekolwiek ER-owe doświadczenie.

Nie jest to pokój "napakowany" elektroniką i bardzo dobrze! To przecież Breslau lat trzydziestych XX wieku. Elektroniki jest tyle ile trzeba i jest ona dyskretna.
To nasz drugi pokój "Dziewiętnastki" i mam nadzieję, że nie ostatni :-)

Od początku, od samego wejścia zostajemy wręcz zanurzeni w klimacie kreskówki. Poczułam się jakbym oglądając te kreskówkę w pewnym momencie weszła do telewizora i stała się jednym z bohaterów. No dobra, "bohater" to przesada, bo ja tam byłam Scooby'm ;-).
Znowu nie chcę zbyt dużo pisać, żeby nie psuć innym zabawy w tym pokoju. Właśnie. ZABAWA. To tutaj słowo klucz. Przy rozwiązywaniu zagadek po prostu świetnie się bawiliśmy. Był śmiech, były piski, (było i wskakiwanie na ręce Kudłatego :-D). Samych zagadek jest mnóstwo. Nie są szczególnie trudne (bo też i nie mogłyby być w tym klimacie pokoju) ale jest co robić. Czas jest też tak dobrany, że można po prostu cieszyć się pokojem. A jest czym!!! Zadbano o najmniejszy szczegół, nawet kolorystyka się zgadza :-)
Zastanawiały mnie opinie o zakończeniu pokoju, a ono po prostu jest dokładnie takie jak w kreskówce :-D
Brawo, brawo, brawo. Dla pomysłodawców, dla twórców i dla rewelacyjnej Obsługi.
Żałuję tylko jednego. Że nie mogę przejść tego pokoju drugi raz!!!

Nic nie będzie już takie samo.
Nawet po opadnięciu emocji ciężko mi dobrać słowa, żeby opisać swoje wrażenia po przejściu tego pokoju. Jak w filmie Hitchcock'a - zaczynasz od trzęsienia ziemi a potem napięcie rośnie.
W Obłędzie gra absolutnie WSZYSTKO: klimat, zagadki, wystrój, obsługa. I każda ta gra zasługuje na EscapeRoomowego Oscara.
Za rolę pierwszoplanową oczywiście zagadki, bo o nie tu przede wszystkim chodzi. Są logiczne, spójne, urozmaicone.
Ale nawet najlepszy aktor polegnie bez drugiego planu. A tu drugi plan nie ustępuje pierwszemu ani na krok. Ciężko coś pisać bez spoilowania, ale praca włożona w urządzenie tego "pokoju" (cudzysłów celowy, o czym za moment) jest jeszcze większa niż przestrzeń, w której toczy się gra. Dlatego trudno mówić, że to "pokój" bardziej "obiekt".
Oscar za scenografię, za kostiumy i dla Obsługi za Reżyserię .
Podsumowując AND THE WINNER IS...................

Pokój z niesamowitym klimatem. Wchodzisz i znajdujesz się w środku lasu
Jest po prostu piękny.
Zagadki niby nie są specjalnie trudne, ale wymagają dużej spostrzegawczości i czujności ;-) Cztery osoby to według mnie maks. My byliśmy w piątkę, z trollątkami i trochę było czuć, że jest nas już za dużo.
Łamigłówki fajne, pasujące do klimatu.
Jeszcze raz podkreślam, że dla mnie w tym pokoju ogromną robotę robi wystrój i klimat. Było tak realistycznie, że najmłodszy uczestnik naprawdę bał się Trolla :-)
Obsługa, jak zawsze tutaj, na szóstkę i to z serduchem! :-)

Ten pokój to idealny przykład tego, że MOŻNA.
Można stworzyć ER, w którym ciemność nie będzie jedynym utrudnieniem, a stworzy klimat.
Można tak zaaranżować niewielką przestrzeń, aby zmieścić w niej akuratną dla dwojga ilość zagadek i utrafić w punkt pomiędzy wystrojem zbyt ascetycznym a przeładowaniem..
Można stworzyć prostą a zarazem ciekawą historię i dopasować do niej zagadki , które będą logiczne, różnorodne, interesujące i po prostu FAJNE.
Można w tym pokoju świetnie się bawić we dwoje rozwiązując kolejne łamigłówki, które mimo iż nie są jakość szczególnie trudne, dostarczają sporo frajdy.

Pokój bardzo wpasował się w nasze gusta, wyszliśmy bardzo usatysfakcjonowani całkowicie samodzielnym przejściem. Wszystko działało idealnie, obsługa stanęła na wysokości zadania.
Aż szkoda, że w Trójmieście nie ma więcej podobnych ER'ów dla dwojga :-)

Czy prawdą jest, że Oskarżona w towarzystwie i przy współudziale innych Obwinionych dokonała samowolnego opuszczenia sali przesłuchań. Proszę wyjaśnić przebieg zdarzeń.

Tak, to prawda.
Zostaliśmy zamknięci w sali przesłuchań Komendy Policji.
Już od samego wejścia wkracza się w fabułę pokoju.
Każdy element w tym pokoju, niczym puzzel pasuje zarazem do innych kawałków jak i całości obrazu. Wszystko tworzy spójną całość: wystrój, zagadki, fabuła. NIC nie jest przypadkowe.
Tutaj, tak jak podczas prawdziwego śledztwa, główną rolę gra kojarzenie faktów. Nic nie jest podane wprost. Każda zagadka jest wielopoziomowa, złożona. Każda, jak cebula, ma warstwy :-). To sprawia, że pomimo iż samych zagadek nie jest z pozoru dużo, do ostatecznego rozwiązania każdej z nich dochodzi się kilkuetapowo.
Mało tego. Same zagadki są dopracowane, różnorodne. Jest kilka zaskakujących rozwiązań. Nic nie nudzi, nie jest monotonne. Wszystko działa jak trzeba, nie zawodzi ani elektronika ani mechanika (w pewnym momencie trzeba się uzbroić w cierpliwość, co dla mnie okazało się wyzwaniem ;-))
Przestrzeń zaaranżowana ascetycznie, ale jednocześnie z pomysłem. Przestrzeni, przynajmniej dla czterech osób, wystarczająco (w finale robi się ciasno, ale akurat to jest jak najbardziej zrozumiałe ;-))))
No i, co ja lubię, pokój ma ciekawą, spójną historię, której wyjaśnienie postępuje w miarę rozwiązywania zagadek.
Polecam grupom z pewnym doświadczeniem, chociaż i dla nich sposób rozwiązywania problemów może nie być taką „bułką z masłem”
Wielkie brawa dla obsługi! Często nie danie podpowiedzi jest większą sztuką niż jej podsunięcie. Dzięki za wiarę w nasze możliwości i za znakomite wyczucie czasu i grupy! To również dzięki Wam udało się przejść pokój bez koła ratunkowego. Satysfakcja bezcenna!!

Czy Oskarżona przyznaje się do winy?
Oczywiście! Przyznaję się do tego, że ucieczka ta sprawiła mi ogromną przyjemność. Co więcej, absolutnie nie obiecuję poprawy, a wręcz jestem przekonana, że nastąpi recydywa! I to , mam nadzieję, w niedługim czasie :-)

Na pierwszy raz wybraliśmy łatwiejszą ścieżkę, jako że byliśmy w okrojonym i częściowo nieletnim składzie. Ale mimo, że zagadki nie były trudne, sprawiły nam mnóstwo frajdy. Ciekawe rozwiązania, fajny klimat pokoju. Dużo elektroniki, czego zresztą się można było po statku kosmicznym spodziewać :-)
Myślę, że wrócimy na trudniejszy wariant!

Pokój utrzymany w klimacie fabuły. Zagadki różnorodne, logiczne, też dobrze wpisane w historię. Sporo elektroniki. Ze względu na nieliniowość jednocześnie zajęcie może znaleźć więcej niż jedna para rąk.
Wystrój fajny, chociaż szkoda że zrezygnowano z początkowego elementu .
Bardzo fajnie spędzony wieczór, no i ocalony świat!

Byliśmy z małoletnim adeptem sztuk magicznych i wyszedł zadowolony.
Zagadki nieźle wpisane w klimat, chociaż do ostatniej mam spore zastrzeżenia.
Klimat, wystrój ok, chociaż bez efektu WOW. Ale moim zdaniem warto. Naprawdę niezła klasa średnia

Z perspektywy czasu żałuję tylko, że Atlantydę odwiedziłam tak wcześnie, prawie na samym początku mojej ER-owej przygody. Bo myślę, że przechodząc ją już z większym doświadczeniem mogłabym bardziej docenić kunszt zagadek.
Bo zagadki są świetnie wpisane w klimat i atmosferę. Są różnorodne, unikalne i niestandardowe.
Kurczę, chciałabym żeby jacyś Faceci w czerni błysnęli mi fleszem po oczach i mogłabym przejść tę przygodę raz jeszcze :-)