Swistakk

Wizytę w gliwickich Wrotach Czasu zaczęliśmy od Egiptu. No ... to chyba logiczne akurat że Egipt przed piratami, prawda? Rzeczywiście wydaje się dobra kolejność nie tylko chronologicznie, ale także pod tym względem, że o ile oba pokoje są bardzo dobre, to Tortuga jest pokojem nowszym i zdumiewa jeszcze bardziej.

Klimat bardzo fajnie oddany, fajne piramidowe kamulce, klimatyczne malowidła czy hieroglify, a znalazł się nawet i piasek i to wszystko sprawia, że naprawdę czujemy się jakbyśmy byli w piramidzie. Do tego całkiem ciekawa i dobrze opowiedziana fabuła. Zagadki też fajne i logiczne, najbardziej mi się spodobała taka, określibym to, trochę mechaniczna z wieloma wyjściami :P.

Trudnościowo jest chyba odbierany czy przedstawiany jako trudniejszy, jednak przyznam że nam większą trudność sprawiła Tortuga.

Jedyne co moim zdaniem trochę pogorsza odbiór to bardzo polubione przez Tick Tacka światło UV, gdzie jego użycie jest doprowadzone wręcz do skrajności, bo latarki UV dostajemy na samym wejściu i trzeba nimi w zasadzie traktować wszystko jak popadnie i w Egipcie i w Tortudze.

Ale ogólne wrażenie i tak pozostaje bardzo dobre, podsumowując, bawiłem się w pokoju świetnie i polecam ten pokój, a sąsiednią Tortugę jeszcze bardziej!

Fabryka czekolady wydaje się być dość sławnym pokojem - w końcu nie każdy pokój może się pochwalić opiniami "PS. Można zjadać dekoracje!" jednocześnie mając nazwę "Fabryka Czekolady"! Chyba niepotrzebnie rozochociłem swoich znajomych, że można tu zjadać ściany z czekolady, bo jak to bywa z głuchym telefonem, chyba nieświadomie przekolorowałem usłyszane wcześniej opinie, a po chwili zastanowienia mi samemu wydało się to dość głupie, bo jak niby można by w ER zrobić ściany z czekolady, które każdy może sobie skubnąć xD? No, także tego, coś rzeczywiście można sobie podjeść, aczkolwiek nie są to ściany z czekolady :P.
Obok tego cukierkowego rozochocenia znajomym udzieliło się także eskejpowe rozochocenie i mówili, że spośród czterech zaplanowanych na ten wyjazd escape roomów, na ten mieli największe oczekiwania, nawet pomimo tego, że w planach była też stojąca wysoko w rankingach Tortuga, ale jednak tylko ja spośród nich jestem lockme-addictem śledzącym te rankingi. Czy te oczekiwania zostały spełnione? No cukierkowe trochę tak, ale nie do tego stopnia, na który ich trochę bez sensu nastawiłem :P. A eskejpowe?
Jak niektórzy może wiedzą, a niektórzy może nie, Charlie w Fabryce Czekolady wcale nie jest znowu takim słodkim filmem dla dzieci jak można by się na początku spodziewać. Dzieją się w nim różne creepy rzeczy, które co wrażliwszym najmłodszym fanom może mogłyby nawet przysporzyć jakichś koszmarów. Ale tego raczej pokój nie oddaje. W jednym momencie być może można poczuć lekką nutkę napięcia/niepewności, ale ogółem pokój jest raczej niewinnie słodki. Domyślam się, że taka różnica klimatu filmu i pokoju była zapewne zamierzonym działaniem autorów. Czy to dobrze, czy źle? Zostawię to do oceny czytelnikom, bo każdy pewnie na ten temat będzie miał jakąś swoją opinię. Także do pokoju zdecydowanie można zabierać dzieci, stworzony klimat zdecydowanie temu sprzyja. Oczywiście to czy będą sobie radzić z zagadkami to inna sprawa :p. Ale pewnie z niejedną sobie poradzą :).
Poziom trudności oceniłbym na średni. My na wyjście potrzebowaliśmy dostać trochę więcej czasu na co moim zdaniem złożyły się dwa czynniki. Jedno to nasze zwyczajne nieogarnięcie - w pełni nasza "zasługa", a drugie to jednak odnieśliśmy wrażenie, że momentami niektórym rozwiązaniom brakło logiki.
Na plus jeszcze wspomnę, że kilka elementów było naprawdę fajnych i unikatowych, ale niestety taki urok opinii, że spoilerów trzeba unikać, zatem co mam na myśli, czym bym się najchętniej podzielił, to muszę jednak zostawić dla siebie. W pewnym momencie tak się zajarałem jednym mechanizmem, że aż wręcz wyrwałem potrzebny rekwizyt koleżance z rąk, pomimo tego, że staram się walczyć z tym typem zachowania, które już całkiem dobrze udaje mi się powstrzymywać od dłuższego czasu (no dobra, może to zachowanie uprzedziłem grzecznościowym "przepraszam, czy mogę?", ale nie zaczekałem na żadną odpowiedź xD).
Ogół doświadczenia oczywiście na plus, dobra zabawa, momentami można się poczuć jak dziecko, aczkolwiek wiele pokoi w niedalekich odległościach potrafi zaserwować jeszcze lepszą zabawę. Aha, i weźcie jakąś wodę czy coś, aby się nie zasłodzić i nie rezygnować z oferowanych przez pokój możliwości xD.

Piekło Hazardzisty wybraliśmy na zapełnienie wolnego czasu w trakcie spontanicznego wyjazdu do Katowic spowodowanego zamknięciem Escepcji, pomiędzy ichniejszym Kluczem do Umysłu Wynalazcy i Silent Twin. Czy był to dobry wybór? Zaraz się dowiemy. Zanim cokolwiek zacznę opowiadać, to wyjaśnię, że charakter "wypełniacza" pomiędzy pokojami innej firmy nie wynikał z powodu jakichś mniejszych oczekiwań tylko z tego, że dla wspomnianych dwóch innych pokoi był to przedostatni dzień żywota, a Piekło zapewne ma jeszcze długie dni przed sobą i to to spowodowało, że "priorytet" odwiedzenia tego miejsca był mniejszy. W końcu jak można mieć małe oczekiwania co do pokoju sąsiadującego ze sławnym i świetnym Moriartym, który dodatkowo uczestniczył w Poland Escape?
Na początku jesteśmy częstowani wprowadzeniem w podobnym klimacie co Moriarty - kryminał, przekręty, detektywi - taka sytuacja. A wprowadzenie w wykonaniu wyjątkowo sympatycznej dziewczyny :). Następnie wchodzimy do rzeczonego piekła, które pewnie mało kto by nazwał piekłem po jego zobaczeniu, ale zamierzony klimat jest oddany całkiem dobrze.
Co do zagadek, to trochę konkretnych się na pewno znajdzie. Niektórzy by pewnie część z nich sklasyfikowali jako _matematyczne_, choć ja się będę sprzeciwiać takiemu trendowi. Ogólnie to wcale nie jest tak trudno, pokój nie jest w PIEKIELNE TRUDNEJ wersji jak to można przeczytać o tu https://lockme.pl/blog/pieklo-hazardzisty-kolejny-pokoj-eliminacyjny-polandescape/ ("Według zapowiedzi już na przełomie marca i kwietnia dostrzeżecie odpowiednie zmiany na lockme, macie więc już niewiele czasu, aby odwiedzić go w tej, jak to mówią, piekielnie trudnej wersji."), rozwiązania są zazwyczaj logiczne i często dość jasne, o ile tylko ma się pełnię informacji. Z piekła moim zdaniem ten pokój bardziej niż poziom trudności to zaczerpnął to, jak można się sfrustrować przy jednej długiej, złożonej i momentami moim zdaniem nielogicznej zagadce :P. Niestety pomimo dość gładkiego poradzenia sobie z w miarę wszystkimi zagadkami, niektóre pomysły twórców nazwałbym nielogicznymi/naciąganymi w czego efekcie jeden element nas mocno zablokował i trochę sfrustrował przez co chyba brakło nam regulaminowego czasu (ale grę mogliśmy dokończyć :)). Ale odbiliśmy sobie satysfakcję "rozwiązując" jedną zagadkę w nieprzewidziany sposób :P. Jak to robiliśmy, to się jarałem "ale super zagadka/super pomysł", aby po chwili się dowiedzieć, że to zdecydowanie nie jest zamierzony sposób :D.
Podsumowując, pokój jest dość dobry, jak najbardziej się cieszę, że go odwiedziłem, bo się dobrze bawiłem, aczkolwiek nie jest to aż ten poziom co Moriarty, czy kilka innych śluńskich rewelacji.

Przyznam, że gdy się wybierałem do tego pokoju, nie miałem jakichś wielkich oczekiwań. Może i niesłusznie, bo oceny i pozycję w rankingu ma dobre, ale jakoś nie zwróciłem na to uwagi wcześniej. Wybraliśmy go jako coś co jest blisko Fabryki Czekolady, którą chcieliśmy koniecznie odwiedzić. O jak się myliłem! Pokój jest ś w i e t n y!

Już od samego początku czujemy świetny klimat. Jedna osoba ma szczególny _ubaw_ :P. Zaczyna się całkiem łatwo, ale tak prosto już nie będzie w żadnym momencie. Pokój jest nieliniowy, co jest zawsze dla mnie dużą zaletą. Zagadki są bardzo fajne, sprawiają dużo satysfakcji jednocześnie nie będąc bardzo trudnymi. Sam Indiana Jones nie powstydziłby się takiej przygody w tak fajnie oddanej kopalni opanowanej przez duchy! Co więcej, spotkało nas coś bardzo ciekawego, czego w Polsce jeszcze w żadnym ER nie doświadczyłem :). Wszyscy byliśmy bardzo zadowoleni po wyjściu stąd i zgodnie twierdziliśmy, że ten pokój był rewelacyjny i tym samym wskakuje wysoko w moich osobistych rankingach.

Do tego całe doświadczenie jest utrwalane poprzez rozmowę z bardzo sympatycznym właścicielem, który z pasją opowiada o tym jak tworzył ten escape room - takich ludzi nam trzeba :).

Must see na Śląsku! Niech wędruję w górę w rankingu, bo mu się to zdecydowanie należy!

Jakiś czas po odwiedzeniu Osadzonych w Bunkrze postanowiliśmy pójść do Tajnej Kwatery Dyktatora. Osadzeni postawili poprzeczkę bardzo wysoko (mój aktualny TOP1 w Warszawie!), więc i oczekiwania były spore.

Pokój nie da się ukryć, że jest dobrą propozycją, gwarantuje super zabawę z elementami zaskoczenia :). Zagadki ciekawe, pomysłowe, oryginalne i dające satysfakcję. One stanowią główną siłę pokoju moim zdaniem. Programiści powinni docenić jeden smaczek, który wymaga przygotowania fancy oprogramowania ;), ale aby nie spoilować nie będę wchodzić w szczegóły. No w zasadzie to wiele rzeczy tutaj wymagało w budowie solidnych skillów z programowania, ale ta jedna raczej wyjątkowo niespotykana w ERach :P. Na pewno polecam ten pokój.

Można usłyszeć/wyczytać, że pomiędzy pokojami w 8gates jest jakaś zależność fabularna i Tajna Kwatera Dyktatora jest prequelem do wydarzeń w Osadzonych, ale nie przejmowałbym się tym za bardzo. Akurat strona fabularna tych pokoi nie wydaje mi się szczególnie mocna - jest dość generyczna i mało konkretna (ale w porównaniu do jakości samych pokoi wydaje się to malutkim minusem) - absolutnie nic złego się nie stanie jak się najpierw odwiedzi Osadzonych, a potem Kwaterę. Przynajmniej pod względem zaspokojenia fabularnego, bo nie da się ukryć, że Osadzeni są na pewno mocniejszym pokojem, a taki być może warto odwiedzić jako drugi, jeżeli ma się w planach do odwiedzenia obydwa, ale jeżeli ma się wybrać jeden, to zdecydowanie Osadzonych. Oczywiście nie jest to zniechęcanie do także bardzo dobrej Kwatery, ale ja po prostu Osadzonych mógłbym wychwalać i się nad nimi zachwycać w kółko ;).

Nie byłbym sobą gdybym przy tej opinii nie połechtał sobie ego i nie wspomniał, że udało nam się pobić rekord :D. Rzeczywiście szło nam bardzo gładko i jak wyszliśmy mieliśmy wrażenie, że to może być rekord i rzeczywiście był - 27 minut 20 sekund :). Na razie nasz pierwszy na koncie. Choć jak przypominam sobie, co się działo, to szczerze mówiąc przyznam, że moja w tym zasługa była raczej niewielka xD. No i przyznam, że rekord 34 minut w sąsiednich istotnie trudniejszych Osadzonych w Bunkrze wydaje mi się istotnie większym wyczynem ;p. Ale rekord to rekord, na &%$# drążyć temat?

Pokój Moriarty jest bardzo solidną propozycją. Przedstawiona jest nam kompletna historia, mamy konkretne zadanie do wykonania.

Jedną z rzeczy, które zawsze dla mnie bardzo plusują jest całkiem spory metraż i jego dobre wykorzystanie. Uczucie przechodzenia do kolejnego pomieszczenia uzależnia chyba jeszcze bardziej niż uczucie otwieranej kłódki :). A pod tymi względami ten pokój powinien usatysfakcjonować :).

Co do zagadek to fajne i dużo, co oczywiście na plus. Znajdzie się kilka bardzo ciekawych mechanizmów i manualnych zagadek. My byliśmy w 5 osób i miałem wrażenie, że się nigdzie nie blokowaliśmy, a i tak zeszło nam to 60 minut.

Bardzo dobrze zrealizowany scenariusz oraz klimat detektywistycznej przygody. Momentami naprawdę można się poczuć jak bandziorki na tajnej misji :).

Szczerze mówiąc przyznam, że po wyjściu z tego pokoju miałem wrażenie, że był bardzo dobry, ale nie odczułem jakiegoś wielkiego zachwytu. Teraz jak sobie przypominam każdą rzecz po kolei, to się sobie dziwię.
Ciekawe zagadki? Są!
Różnorodne? Tak!
Znajdą się manualne? I to nie jedna!
Fajne mechanizmy? Są!
Fajna przestrzeń? Jest!
Dobrze zagospodarowana? Tak!
Dobrze oddany klimat i sensowna historia? Są!
Te rzeczy sprawiają, że pokój wygrywa swoją grywalnością i plasuje się bardzo wysoko we wszelkich rankingach. Must see na Śluńsku w przerwach pomiędzy chrupaniem brykietu. Ale żeby to było jedno must see w tych okolicach... Dziwnym trafem w przeciągu 1,5 miesiąca 3 razy wywiało mnie w te okolice na escape roomy (ekipy, z którymi chodziłem po ERach na tych 3 wyjazdac były, wyłączając mnie, rozłączne xD) i pokoje tam są naprawdę super. A jakie jeszcze? Można poczytać w moich innych opiniach (o ile już istnieją :P), bo reklamować innych firm tu pewnie nie wypada :P.

No i do tego wyjątkowo sympatyczna dziewczyna w obsłudze, bardzo dobrze zrealizowane wprowadzenie i miła rozmowa przed grą i po niej :)

Na dźwięk smutnych wieści, że Escepcja jest zamykana w ciągu kilku dni stwierdziłem, że nie ma na co czekać i wybrałem się na dość spontaniczną wycieczkę z Warszawy, pomimo tego, że wcześniej odwiedzony przeze mnie Gabinet Dyrektora Cyrku II mi się spodobał, ale nie zachwycił aż tak. Chciałem odwiedzić wszystkie pozostałe trzy pokoje, ale niestety udało się wcisnąć tylko (lub aż) dwa pokoje - Klucz do Umysłu Wynalazcy (o którym moją opinię już można przeczytać) i Silent Twin. I o jak się cieszę, że się wybrałem na tę wycieczkę :).

No nie ma co owijać w bawełnę, ten pokój to kompletny SZTOS! Aktualnie zajmuje miejsce w trzeciej setce rankingu pokoi w Polsce, a moim zdaniem zasługuje seryjnie na TOP10 co najmniej. Odwiedzane pokoje już nie będą takie same. Dla tego jednego pokoju mógłbym i całą Polskę przejechać jak nie więcej. Obstawiam, że pokój został stworzony bardziej z pasji i chęci dostarczenia świetnego doświadczenia na najwyższym poziomie dla "koneserów" tejże rozrywki, aniżeli z komercyjnych żądz, gdyż pomimo jego świetnej zawartości, z tego co rozumiem miał prowadzony marketing w postaci odradzania go wielu grupom, bo naprawdę jest bardzo trudny :P. Co pewnie poskutkowało mniejszą liczbą odwiedzin i opinii na lockme skąd niższa pozycja pomimo świetnej średniej i świetnej zawartości.

Sam pokój jest owiany tajemnicą. Wprowadzenie jest ... zwięzłe :). Sama nazwa też w zasadzie nie wiem skąd się wzięła poza tym, że być może po prostu miała brzmieć mrocznie :D. Gdy zabawa się zaczyna to prędko czujemy jego klimat, jakbyśmy zostali zamknięci w kryjówce jakiegoś psychopaty, a wszystko to potęguje bardzo dobrze dobrana ścieżka dźwiękowa, na którą szczerze mówiąc bardzo rzadko zwracam uwagę, ale tutaj ciężko jej nie czuć. Wystrój naprawdę niesamowity.

Zagadki świetnie wpasowane w klimat pokoju i naprawdę bardzo pomysłowe. Kilka z nich naprawdę powoduje eksplozję mózgu tym jakiego pozapudełowego myślenia one wymagają jednocześnie zachowując w sobie pełną logikę. Tak powinno się właśnie tworzyć trudne zagadki! Oczywiście poziom trudności zagadek można podnosić poprzez tworzenie coraz bardziej zawiłych idei za nimi, ale wtedy ryzykuje się utratą logiki za nimi stojącą, gdyż być może zamysł autora się rozbiega z tym co się wydaje uczestnikom, ale tutaj nie ma to miejsca, gdyż jak powiedziałem zagadki są naprawdę trudne, a zachowują w pełni swój sens, a stworzyć takie to sztuka. Niestety z racji wysokiego poziomu trudności potrzebowaliśmy niemało podpowiedzi, ale trochę rzeczy zawsze się też rozwiązało samemu :P.

No i jeżeli jeszcze mogę coś wspomnieć, to uwielbiam przewrotność technicznej uwagi o karteczkach przed grą :). Choć to nie była jedyna przewrotna rzecz, szczegółów sobie oszczędzając :).

Właściciel bardzo pozytywny człowiek, trzeba mieć wielką głowę aby taki pokój urządzić, liczę że jeszcze kiedyś o nim usłyszymy :).

Na dźwięk smutnych wieści, że Escepcja jest zamykana w ciągu kilku dni stwierdziłem, że nie ma na co czekać i wybrałem się na dość spontaniczną wycieczkę z Warszawy, pomimo tego, że wcześniej odwiedzony przeze mnie Gabinet Dyrektora Cyrku II mi się spodobał, ale nie zachwycił aż tak. Chciałem odwiedzić wszystkie pozostałe trzy pokoje, ale niestety udało się wcisnąć tylko (lub aż) dwa pokoje - Klucz do Umysłu Wynalazcy i Silent Twin. I o jak się cieszę, że się wybrałem na tę wycieczkę :).

Klucz jest niewątpliwie pokojem malutkim, ale zadanek jest nawciskane całe mnóstwo. Pomimo tego że miałem wrażenie, że idzie nam całkiem sprawnie i tego że pokój był nieliniowy i dało się pracować nam wieloma rzeczami naraz, to i tak trochę brakło tych 70 minut, co tym bardziej świadczy o liczbie zagadek. Choć akurat krwi nam napsuło wysłużenie jednego urządzenia, a gdy dostaliśmy podpowiedź z nim związaną, to to co nam zostało do końca już rozwiązaliśmy prędziutko. Ale tak czy siak jeszcze nigdy nie byłem tak zaskoczony jak usłyszałem o rekordzie pokoju - 25 minut. No szacuneczek ogromny ekipo lockme.

Bardzo urzeka scenografia tego pokoju, cały steampunkowy wystrój, świetny sufit - klimacik naprawdę mega, oddający laboratorium jakiegoś historycznego wynalazcy. Aż szkoda, że nie można było robić zdjęć i jakoś uwiecznić tego wystroju ;p.

Ale tak czy siak po tym pokoju czekał na nas Silent Twin, który nawet Klucz zostawił w tyle, zapewne można przeczytać dalszą część relacji z mojej wyprawy na stronie tego pokoju ;).

W porządku pomysł, dobre wykonanie, zabawa gwarantowana. Zagadki trzymają poziom, znajdą się nawet takie ciekawsze manualne. Wszyscy byliśmy zadowoleni po wizycie. Jednak po zrobieniu ~50 ERów przyznam, że trochę zabrakło mi jakiegoś wyraźniejszego smaczku, który by mnie jakoś zaskoczył - pokój jest dość standardowy, ale w tej swojej klasyczności trzyma wysoki poziom. Choć znajdą się też całkiem oryginalne elementy, ale raczej mniejszego kalibru. Może po prostu byłem zbyt rozochocony nietypowością ERu, z którego bezpośrednio przyszedłem do tego. Od początku jesteśmy zalani oceanem kłódek i rzeczy, za które można się złapać, zatem zajęcie znajdzie się dla wielu osób, nieliniowość oczywiście na plus.

Poziom trudności taki średni/średni+. Zagadek dużo i nie wszystkie oczywiste, ale spora część klasycznych, co pewnie sprzyja grupom z większym doświadczeniem, które takie rzeczy robią szybciej, a pomimo tego jednak zajęło nam to 65 z 70 minut z jedną podpowiedzią.

To co mnie uderzyło na minus to pewien brak logiki w dwóch miejscach. Mieliśmy do czynienia z pewnym ciągiem kilku zagadek, który kończył się otrzymaniem wskazówki, która z oczywistych względów była kompletnie niepotrzebna. Z czymś w tak oczywisty sposób bezsensownym chyba się jeszcze nie spotkałem. Druga rzecz, o której chcę wspomnieć była pierwszą rzeczą odkrytą od razu po wejściu do pokoju, po wykonaniu której otrzymaliśmy wskazówkę, której nie wykorzystaliśmy aż do samego wyjścia. Gdy spytaliśmy po grze o wytłumaczenie po co to było, to otrzymaliśmy bardzo niejasne wytłumaczenie w stylu "yy, bo tu była rzecz X i tam była rzecz X no i ... trzeba kojarzyć" - nie mam pojęcia jak ta wspomniania rzecz mogłaby jakkolwiek pomóc w rozwiązaniu tej domniemanie docelowej zagadki (którą oczywiście rozwiązaliśmy bez skojarzenia z tą pierwszą rzeczą, bo do teraz nie widzimy sensownego połączenia). No ale na szczęście żadna z tych rzeczy nie wpłynęła w znaczący sposób na naszą grę.

Pani z obsługi dość specyficzna, dysponuje dokładnie jednym tonem głosu, dość nas rozśmieszyło gdy słyszeliśmy "(...)musicieodzyskaćpozytywkędziadkaniepozwólcieabydostałasięonawręcekobietyzbrodączyktośchceiśćdotoalety" :P. Wcześniej natomiast najpierw zostaliśmy zapytani o nasze doświadczenie, a po otrzymaniu odpowiedzi, że jest niemałe (tak w przedziale od 10 do 50) zostaliśmy użyczeni szczegółową prezentacją standardowych kłódek oraz szeregiem najbardziej podstawowych zasad współżycia z eskejpami (tzn. nie używajcie siły, rady w stylu, że jak ktoś coś zauważy to nie chowa do kieszeni po cichu tylko mówi innym itd.). Do tego otrzymaliśmy bardzo mylącą dla nas radę "nie róbcie bałaganu, bo możecie się zablokować". Zrozumieliśmy ją tak, że w tym pokoju nie można używać złotej zasady "jak coś nie jest przymocowane, to można to przestawić" - w końcu każdy wielokrotnie słyszał od początkujących osób (albo sam mówił) - "ej nie ruszajcie tego, bo może to jest specjalnie tak ustawione". W trakcie gry zobaczyliśmy takie miejsce, które rzeczywiście wyglądało jakby to "specjalnie było tak ustawione i nie można ruszać", trochę spanikowaliśmy, bo jednak zdążyliśmy ruszyć i nie byliśmy pewni, czy dobrze pamiętamy jak było na początku i próbowaliśmy te elementy jakoś wykorzystać, jednak po grze się okazało, że to po prostu była kolejna rada rodem dla początkujących, której wydźwiękiem miało być standardowe "nie róbcie bałaganu, abyście wiedzieli co jest wykorzystane, a co nie" - tylko po prostu niefortunnie sformułowana. Na plus za to, że po grze podszedł do nas pewien pan (być może właściciel?) i wypytał nas o wszelkie wrażenia i wyglądał na realnie zainteresowanego naszym zwrotnym feedbackiem.

Do tego na plus, że cena bardzo przystępna, nie pamiętam kiedy ostatnio zapłaciłem dwucyfrową kwotę i to jeszcze za solidny pokój dla 4 osób i to w niedzielę.

Podobnie jak w przypadku pokoju "Zmieniając rzeczywistość" w Warszawie mam całkiem sporo skrajnych odczuć co do tego escape roomu, zarówno bardzo dobrych jak i złych.

Zacznijmy od dobrych. Pokój jest naprawdę MEGA pomysłowy. Pomysł na całokształt jest niesamowity. Głównie chodzi o typ zagadek, które w sporej części są nietypowe i manualne, a po części jak to nawet zaznacza obsługa - siłowe (co dość rzadko spotykane w ER :P). Ale nie trzeba jednak być żadnym osiłkiem aby wszystko się udało, więc się nie bójcie. Do tego wystrój jest niesamowity, umieszczenie Alicji w steampunkowym klimacie jest bardzo ciekawym pomysłem, który został świetnie zrealizowany. Nieraz zdarzało mi się patrząc na jakąś ozdobę wykrzyknąć "Wow, ale SUPER", co nie jest dla mnie częstym zjawiskiem. Wspominana przed grą instalacja za siatką oraz cały sposób jej działania są zachwycające. Naprawdę mega zajarany jestem całym pomysłem i wykonaniem, zawtóruję za innym komentarzem "Właśnie takiej pomysłowości trzeba w ER"!

Niestety czas na złe strony. Mam wrażenie, że pokój jest dość niezadbany i przydałaby mu się konkretna renowacja, gdyż zdarzyła nam się naprawdę duża liczba nieprzewidzianych sytuacji, które wprowadzały nas w liczne konfuzje. Część z tych sytuacji wynika w pewnej mierze z "mechanicznego" stylu działania pokoju, gdzie łatwiej aby jakiś element jednej wielkiej machiny jaką jest ten pokój nie zadziałał niż w jakimś pokoju sterowanym elektroniką i magnesami.
Raz dostaliśmy nagrodę za zagadkę (aby uniknąć spoilerów nie chcę specyfikować czym będą wspominane nagrody, ale chodzi z grubsza o wszelakie kluczyki lub inne przedmioty w jakiś sposób przydatne do przechodzenia pokoju) pomimo tego, że wiedzieliśmy, że zagadki nie zrobiliśmy. Dwa razy dostaliśmy nagrodę za zagadkę, bo gdzieś pogrzebaliśmy rączkami, pomimo tego, że zagadek nie zrobiliśmy (i nie wiedzieliśmy, czy sprawiedliwie coś znaleźliśmy, czy po prostu mieliśmy zbyt wścibskie rączki). Raz okazało się, że nagroda za zagadkę jest niezbyt przydatna, bo wcześniej wpadliśmy na pomysł jak obejść się bez niej (nawet nie domyślając się jej istnienia). Raz z powodu pewnego niedopatrzenia w przygotowaniu pokoju zostaliśmy mocno wprowadzeni w konsternację i porzuciliśmy prawidłowy pomysł na rozwiązanie zagadki, co nas skutecznie przyblokowało na dłuższą chwilę (choć w tym przypadku wierzę, że to jednorazowy wyskok). Raz wiedzieliśmy jak coś zrobić, ale z powodu niejasnych instrukcji sądziliśmy, że to "nielegalne". Raz mieliśmy możliwość zrobienia czegoś, ale słusznie sądziliśmy, że to "nielegalne" (i tym razem takie było) - ten kawałek był akurat wynikiem zniszczenia przez czas i klientów, ale wypadałoby to jakoś naprawić.

Pokój jest naprawdę bardzo nietypowy i ta jego nietypowość jest niesamowita, ale wiele wspomnianych usterek skutecznie przeszkodziło nam czerpać z niego pełnię przyjemności. Starałem się być uczciwym graczem i nie korzystać z rzeczy, o których wiedziałem, że nie zdobyliśmy ich uczciwie, ale łatwo było stracić rachubę w tym co mamy nielegalnie, w tym co w zasadzie to nie wiemy czy legalnie i w tym co legalnie, ale ciągle nie wiemy jak wykorzystać i dodatkowo dostać trochę frustracji przez wspomniany element, który nas zablokował. Pokój ma wielki potencjał i powinien być w mojej ścisłej topce, ale niestety jest on trochę niezadbany/niedopracowany, co znacznie obniżyło nasze końcowe doznanie. Z wielkim bólem serca wystawiam mu tylko 9, gdyż bardzo chciałbym wystawić 10, ale po takiej liczbie niefortunnych zdarzeń nie mogę wystawić pełnej noty.

Z mniej istotnych kwestii to jeszcze wspomnę o strojach. W opisie jest napisane, że "Specjalnie przygotowane stroje, skutecznie utrudniają im niektóre czynności, co sprawia że współpraca między nimi staje się niezbędna.". Po tym kawałku wydaje mi się, że słusznie nastawiłem się, że te stroje mają bardzo duże znaczenie dla gry i są bardzo pomysłowo i przemyślanie wplecione w całokształt gry (że ktoś ma np. jakoś unieruchomione/usztywnione ręce, ktoś nogi, ktoś może usztywniony tułów przez co nie może się schylać). Jednak było to trochę niepotrzebne rozpalenie nadziei, bo "merytorycznego" wpływu na grę te stroje nie mają praktycznie żadnego. Na zdjęciu z opinii lockme można zobaczyć jak owe stroje wyglądają i przekonać się, że ich główny wpływ na grę jest jedynie dodaniem trochę klimatu, a poza tym to głównie wkurzają, bo kapelusz ciągle spada na boki, a w jakimś innym stroju ciągle się jakiś rzep odpina, ale w większy sposób na wykonywane akcje to one nie wpływają.
Do tego widziałem wielką konsternację na twarzach dziewczyn z naszej grupki w trakcie zakładania im jakichś nakryć głowy (ze względów higienicznych). Ja może nie mam aż takich oporów aby założyć jakiś kapelusz, który przede mną nosiło wiele innych osób, ale rozumiem, że dla niektórych może to być niekomfortowe, więc skoro te stroje tak czy siak mają jedynie dodawać klimatu, a nie wpływają istotnie na grę, to może uczynić to bardziej opcjonalnym?