Cyrk Kamiennych Braci

Tajemnicza kamienica w Chorzowie. Rok powstania 1871, budynek widział już różne czasy, zaliczał wzloty i upadki. Zawsze jednak wszystkie podjęte w nim przedsięwzięcia kończyły się w dziwny sposób, żeby nie powiedzieć tragiczny. Tak stało się i tym razem. Ekipa remontowa podczas prac w piwnicach pod kamienicą zaginęła bez śladu. Zdecydowaliśmy się zbadać tę sprawę, sprawę która wkrótce przeistoczyła się w prawdziwy horror.

Głównym atutem tego ER, jest jego miejscówka. Podziemne pomieszczenia robią wrażenie, a przestrzeni do zwiedzanie jest całkiem sporo. Do zagospodarowania pokoju użyto niewielkiej ilości rekwizytów, co sprawia, że całość jest dość surowa, co niekoniecznie jest tutaj zarzutem. Odpowiedni klimat buduje również ograniczona ilość światła. Uważamy jednak, że jak na "horror", przydałoby się trochę więcej straszenia.

Zagadki opierają się w dużej mierze na spostrzegawczości i eksploracji. Przyda się kilka par oczu, aby skutecznie przeszukać całą przestrzeń. W pokoju położono głównie nacisk na rozwiązania analogowe.

Obsługa wywiązała się ze swego zadania dobrze. Małe zastrzeżenie, za jedną otwartą skrytkę.

Pokój Horror, to dość ciekawy i klimatyczny pokój, którego największa siła tkwi w samej lokalizacji. Naszym zdaniem mroczny klimat można by dodatkowo podkręcić i dodać więcej straszenia. Choćby coś na wzór "Niepokoju".

Świat znalazł się na skraju zagłady. Większość ludzkości wyginęła, ostały się jedynie niewielkie grupy ocalałych z kataklizmu, zamieszkujące wydzielone kolonie. Tak tułając się od mostu do mostu, trafiliśmy na bramę, na której napis głosił "Nowy, Lepszy Świat". Naszym największym marzeniem było trafić właśnie tam. Jednak do tej oazy w centrum pustyni, tego miejsca z marzeń i snów można wejść tylko w jeden sposób. Należy wpierw dostarczyć najważniejszą na świecie substancję, rzecz cenniejszą niż złoto. W tym celu skierowaliśmy swoje kroku, do zapomnianego przez Boga i człowieka schronu...

Wystrój robi całkiem niezłe wrażenie. Jest tak jak można to sobie wyobrazić w post apokaliptycznym schronie. Wygląd wnętrza ER wypada bardzo autentycznie, a klimat jest potęgowany przez odpowiednie oświetlenie, efekty specjalne oraz muzykę.

Zagadki należą do gatunku tych technicznych. Są dobrze dopasowane do klimatu pokoju i dosyć zróżnicowane. Na pewno przyda się duża spostrzegawczość, dlatego rekomendujemy wybrać się do pokoju w większej grupie.

Obsługa ze swojego zadania wywiązała się należycie. Nie mamy zastrzeżeń jeśli chodzi o aspekty organizacyjno-techniczne.

Postapo Schron, to niezły scenariusz osadzony w bardzo pasującej doń lokalizacji. Polecamy osobom lubiącym tematykę oraz mających upodobania do majsterkowania.

To nie był pierwszy raz, gdy znaleźliśmy się w celi. W wyniku różnych pomyłek, podstępów i intryg trafialiśmy do zakładów zamkniętych w całej Polsce. Nie inaczej było podczas naszej wizyty w Chorzowie. Tutaj także zostaliśmy uwięzieni.

Wystrój pokoju jest całkiem solidny, choć oczywiście uwzględniając tematykę jest dość przewidywalnie. Wnętrze zostało zaaranżowane tak, że faktycznie przypomina zakład karny (lub raczej jego wycinek).

Zagadki opierają się na różnych rozwiązaniach. Cześć działa w oparciu o elektronikę, ale w czasie ucieczki trzeba również otworzyć kilka kłódek. Zadania nawiązują do tematyki w udany sposób. Scenariusz nie należy do trudnych.

Obsługa swoje zadania wykonała na wysokim poziomie, wprowadzenie w rozgrywkę odbyło się z wyczuciem w rolę.

"Uwięzieni" to całkiem udany scenariusz w dość typowej tematyce. Początkującym zapewni godzinę fajnej zabawy, doświadczeni również powinni miło spędzić czas, choć raczej opuszcza pokój nieco szybciej.

Statuetka Podwójnej Twarzy - nagroda, o której marzy każdy teatr. Nasz jednak nigdy dotychczas jej nie otrzymał. Wiedzieliśmy jednak,że wejście w jej posiadanie zapewni nam splendor, chwałę i pełne sale. Zdecydowaliśmy więc zakraść się do aktualnego posiadacza tej prestiżowej nagrody i ją wykraść. W czasie tej akcji mieliśmy się jednak przekonać, że nie nagrody liczą się najbardziej, ale sztuka!

Pokój został przygotowany z dbałością o autentyczność. Mamy więc wnętrza, które jednoznacznie kojarzą się z teatrem, a nawet go imitują. I przyznać trzeba, że robią to naprawdę dobrze. Całość wypada wiarygodnie i estetycznie. Klimat jest tu mocno wyczuwalny.

Zagadki łączą rozwiązania tradycyjne i elektroniczne. Zdecydowana większość jednoznacznie wiąże się z tematyką. Finał daje dodatkową możliwość wczucia się w rolę. Pokój nie jest szczególnie trudny.

Obsługa spisała się dobrze - było miło, z uśmiechem, a wszystkie zadania wykonane profesjonalnie.

"Ale Sztuka!" wykorzystuje mało eksploatowaną tematykę artystyczną. Robi to w bardzo sprawny sposób przez niewygórowany poziom trudności, ale też lekki klimat, powinna przypaść do gustu wszystkim miłośnikom ER.

Można się spierać kto był największym wynalazcą w historii. Ten jednak, do którego pracowni trafiliśmy z pewnością zaliczany jest do tych najwybitniejszych. Zwłaszcza, gdy odkrywamy, że lista jego prac wykraczała poza to co znamy jako jego patenty. Odwiedzając warsztat i czytając notatki Nikoli dowiedzieliśmy, że i on pracował nad stworzeniem radia. Teraz mieliśmy dokończyć jego dzieło. W tym celu właśnie odwiedziliśmy Laboratorium Tesli.

Wystrój pokoju przywodzi na myśl stare, XIX wieczne wnętrza. Jest ładnie, a elementy wystroju (także grające) imitują przedmioty codziennego użytku z pracowni mistrza, jak również jego dzieła.

Zagadki zostały przygotowane tak, by momentami faktycznie można się było poczuć jak w pracowni wynalazcy. Zdecydowany nacisk położono tutaj na elektronikę, w tym mechanizmy stylizowane właśnie na stare maszyny. Ciekawym elementem jest zadanie, które wymaga nieco większego zaangażowania siły fizycznej (uspokajamy - absolutnie nie trzeba jej posiadać więcej, niż można by się spodziewać). Poziom trudności jest średni.

Obsługa nie dała powodów do narzekań - było sympatycznie i profesjonalnie.

"Laboratorium Tesli" to scenariusz zrealizowany z pomysłem i wykonany solidnie. Rozgrywka jest tu całkiem przejrzysta, a tematyka pozwala na wprowadzenie mniej oczywistych mechanik. Warto odwiedzić będąc w Katowicach.

Podczas jednej z naszych podróży po Polsce znaleźliśmy się w nieodpowiednim miejscu i nieodpowiednim czasie. Pech chciał, że musieliśmy się narazić niewłaściwym osobom. Skorumpowani funkcjonariusze sprytnie spreparowali dowody przeciwko nam i tak po raz kolejny zostaliśmy aresztowani.

Pokój opiera się na popularnej tematyce. Więzienie jest wykonane estetycznie, ale bez specjalnych rewelacji wizualnych. W tego typu ER często większy nacisk kładzie się na zagadki. Niestety tym razem...

Choć zadania są dobrze stematyzowane, zróżnicowane i opierają się na dość ciekawych mechanizmach, ewidentnie wymagają ulepszenia. Podczas naszej rozgrywki chyba ze trzy razy natrafiliśmy na usterki techniczne, które dość skutecznie przeszkadzały w ukończeniu pokoju i psuły odbiór całości.

Tutaj zdecydowanie przydałoby się popracować nad mechanizmami, aby były mniej awaryjne i przyjaźniejsze graczom.

Pokój aresztowani, nie jest złym ER, mieliśmy jednak pecha i napotkaliśmy na swej drodze niejedną usterkę, psującą zabawę i uprzykrzającą rozgrywkę. Gdyby nie to, pokój byłby przyjemną opcją dla mniej doświadczonych graczy.

Zapragnęliśmy zostać wojownikami ninja. Żeby tego dokonać należy przejść niezwykle ciężki trening, podczas którego trzeba się wykazać ogromną tężyzną fizyczną i umysłową. Ostateczną próbę musieliśmy przejść w Jaskini Mistrza Shinobi.

Wystrój pokoju jest ładny, zróżnicowany i bardzo dobrze oddaje klimat dość oryginalnej tematyki, w jakiej jest osadzony. Oświetlenie nieźle pomaga budować nastrój, a podczas zabawy odkryjemy nie jedną niespodziankę.

Zagadki w ciekawy sposób wykorzystują nowoczesne rozwiązania elektroniczne i w bardzo zgrabny sposób łączą się z fabułą pokoju. ER nie jest liniowy, a zadania są odpowiednio zróżnicowane.
Poziom trudności jest dobrze wyważony.

Obsługa spisała się bez zarzutów.

Jaskinia Mistrza Shinobi, to najnowszy i najciekawszy scenariusz firmy Mistery Mashinery. Jego głównymi atutami jest oryginalna tematyka i bardzo dobrze osadzone w niej zagadki.

W dawnych czasach słynny krasnolud Orifun Bottlehead wynalazł przepis na wyborne piwo. Po latach stary Browar stał opuszczony. Uznaliśmy, że ten niezwykły przepis gdzieś tam musi być ukryty, a odtworzenie receptury, to dobry sposób na biznes. Postanowiliśmy przeszukać od piwnicy aż po dach stary browar krasnoludzki.

Wystrój pokoju jest ładny i estetyczny. Dobrze dopasowany do klimatu, który dodatkowo jest potęgowany przez odpowiednie oświetlenie i podkład dźwiękowy.

Zagadki są należycie zróżnicowane i korzystają przede wszystkim z rozwiązań elektronicznych. Parę urządzeń wymagałoby jednak pewnego dopracowania, gdyż trzeba się przy nich wykazać nie lada precyzją, co sprawia, że nawet znając rozwiązanie, możemy mieć problem z otwarciem którejś ze skrytek.

Obsługa wykonała swoje zadanie poprawnie. Nie mamy większych zastrzeżeń.

Podsumowując, "Browar Krasnoludzki", to dobry scenariusz z ładnym wystrojem i dobrze stematyzowanymi zagadkami. Część mechanizmów jednak wymaga lekkiego dopracowania.

W naszej karierze mierzyliśmy się z przeróżnymi przeciwnikami i kryzysowymi sytuacjami. Czy to zakopanie żywcem, czy atak bombowy czy magiczne klątwy. Pierwszy raz jednak mieliśmy stanąć w obliczu kryzysu o tyle groźnego co nieoczywistego. Jedno było niezmienne - od tego mogły zależeć losy ludzi (wszystkich). Obiecaliśmy wspólnie rozwiązać ten problem, w razie potrzeby próbując tak długo póki śmierć nas nie rozłączy.

Stojąc przed wejściem, nie wiedzieliśmy czego dokładnie spodziewać się w środku pod względem klimatu i wystroju. Ten jest jednak bardzo estetyczny i przyjemny. Choć nie można tu mówić o najwyższej półce i filmowej scenografii, to jednak dekoracje i rekwizyty przygotowane zostały naprawdę solidnie. Pokój mógłby mieć nieco bardziej rozbudowaną fabułę, ale nie można mówić o poziomie niższym niż standardowy.

Zagadki w głównej mierze opierają się na elektronice. Są dobrze dopasowane do tematyki choć nie wszystkie w sposób zdecydowany. Całość jednak wypada dobrze. Poziom trudności jest średni.

Do personelu nie mamy żadnych zastrzeżeń - byliśmy obsłużeni jak należy.

"Póki Śmierć nas nie rozłączy" to ciekawa propozycja, podejmująca oryginalny temat. Scenariusz został zrealizowany sprawnie i z pomysłem. Choć tytuł może niektórym sugerować mroczniejsze klimaty, zapewniamy, że pokój wcale taki nie jest. Jak widać w opisie - znalazło się miejsce także na przymrużenie oka, więc śmiało można odwiedzać z rodziną oraz osobami nielubiącymi horrorów czy thrillerów.

Seryjny morderca zwany przez opinię publiczną "Kręgarzem" znów uderzył. Jako najlepsi w kraju kryminolodzy zostaliśmy zwerbowani do rozwiązania tej sprawy. Musimy działać analitycznie, zebrać dowody i przeprowadzić prawdziwą anatomię zbrodni.

Wystrój został nieco poprawiony względem poprzedniej wersji tego ER. Jest więcej tajemnic do odkrycia i wygląd rekwizytów z umownego nabrał bardziej autentycznego wyglądu.

Większość zagadek w pokoju jest zupełnie nowa. Rozgrywka nieliniowa, a zadania dobrze osadzone w tematyce. Poziom trudności dla doświadczonej grupy niezbyt wygórowany.

Obsługa jak zawsze wywiązała się ze swojego zadania beż zarzutów.

Anatomia Zbrodni 2.0, to ulepszona wersja części pierwszej, z nieco zmienioną fabuła oraz nowymi zagadkami. Dla fanów tematyki będzie ciekawym doświadczeniem.