Room Busters

Był to niestety jeden z tych pokoi, do których trafiliśmy po pełnych zachwytu opiniach innych użytkowników lockme.
Pokój jest ładną wydmuszką. Znajdziemy tu miejscami pięknie przystrojone pomieszczenia wzbogacone o imponujące rozwiązania elektroniczne, ale nie uratuje to tego, że zagadek tu jest naprawdę mało, nie są zbyt trudne, ale ich rozwiązanie i tak zajmuje trochę czasu tylko ze względu na to, że jest to wymuszone (np. zbędnym przeszukiwaniem pewnych miejsc). Rozgrywka jest liniowa, przez co te czasochłonne czynności tym bardziej przyprawiają o znużenie.
Niestety wrażenia z pokoju nie uratowała nawet przesympatyczna i uprzejma pani z obsługi.

Nie ma co ukrywać, że do tego pokoju przyciągnął nas ciekawy historyczny temat i motyw przewodni konstruowania bomby.
Po wejściu do Key to Be Free zostaliśmy rewelacyjnie wprowadzeni do gry. Pięknie opowiedziana historia jeszcze bardziej rozbudziła nasz apetyt na ten pokój.
Zaczęliśmy grę i niestety czym dalej w las tym bardziej czar pryskał.
Pokój jest wystrojony klimatycznie, ale oszczędnie. Nie powoduje to jednak negatywnego odbioru. Elementy wystroju nawiązują do tematu.
Co do części zagadkowej to trzeba powiedzieć, że pokój jest trudny, ale niestety nie ze względu na trudny poziom zagadek, a na ich niedopracowanie. Po otrzymaniu dwóch wyników, na przykład, musimy się domyślić, że chodzi tylko o jeden z nich. Oprócz tego mamy tu sporo zadań szukanych za czym nie przepadamy, bo często wskazówki są tak poukrywane, że zapycha to czas nie wnosząc niestety nic do rozgrywki.
Mieliśmy nadzieję, że motyw przewodni, czyli konstrukcja bomby wynagrodzi niedociągnięcia w zagadkach, ale i to zadanie okazało się przereklamowane.
Minęło trochę czasu od naszej wizyty, ale wielka szkoda, że pokój nie wykorzystuje swojego potencjału. Na pewno spodoba się nie jednej grupie, ale my wyszliśmy zawiedzeni.
Słyszeliśmy jednak, że nowe pokoje Key to Be Free są naprawdę fajne, więc najpewniej niebawem znów tam zawitamy.

Niestety jest to jeden z niewielu pokoi, o których możemy powiedzieć wprost, że jest słaby.
Wystrój nie przywodzi w ogóle na myśl domu głowy rodziny mafijnej. Odrywająca się tapeta od ściany, wiklinowe biurko szefa mafii, obraz przedstawiający pranie. To, że wsadzimy do pokoju kilka gadżetów związanych z tematem jeszcze nie czyni go autentycznym. Może w mafii cygańskiej by to przeszło.
Zagadki są, ale jest ich na tyle mało, że po 20 minutach mieliśmy wszystko przygotowane do ostatniego mechanizmu, który oprócz tego, że nijak się ma do tematu pokoju to jeszcze był wadliwy co spowodowało, że dosłownie męczyliśmy się z nim 15 minut.
Niestety mieliśmy nadzieję na dużo więcej z tak przyciągającego tematu.

Pokój Zagubionego Hipisa wydawał nam się idealnym pomysłem na klimatyczny escape room. Niestety z początku pochłonięci wystrojem i atmosferą pokoju zostaliśmy sprowadzeni na ziemię przez niedopracowanie i przekombinowanie paru zagadek. Niektóre z nich nijak się mają do tematyki pokoju, a z kolei inne są wymyślone tak, by na siłę wydłużyć rozgrywkę co powoduje spadek emocji.
Pomimo przesympatycznej obsługi i faktu, że Zagubiony Hipis to pokój z dużym potencjałem, nasza ogólna ocena nie jest tak pozytywna, jak mogłaby być właśnie przez te niedociągnięcia.
Cieszy natomiast fakt, że twórcy interesują się opiniami klientów. Miejmy nadzieję, że wpłynie to na poprawę całości.

Kierując się pozytywnymi opiniami grup, które już odwiedziły ten pokój mieliśmy nadzieję na kawał solidnej rozgrywki i...
No właśnie. Wystrój naprawdę robi wrażenie, ale sama rozgrywka niestety kuleje.
Zamysł pokoju sam w sobie jest bardzo dobry, ale niektóre zagadki trzeba rozwiązywać na czuja, a powiązanie wskazówek do ich rozwiązania jest co najmniej wątpliwe. Na pytanie, co ma sugerować lub wskazać nam, że rozwiązanie ma być takie, a nie inne dostaliśmy odpowiedź "nooo... niektóre grup czasem jakoś wpadają, że tak ma być".
Jedna z zagadek przez niedopracowanie techniczne może zepsuć całą rozgrywkę i sztucznie ją wydłuża, co też nie powinno wyglądać w ten sposób.
No i kluczowy element pokoju jest umieszczony tak, że niestety tylko jedna osoba może przy nim stanąć i czerpać radość z działania przy nim podczas, gdy reszta musi wyobrażać sobie tę trzymającą w napięciu scenę.
Trudno określi poziom trudności tego pokoju z powodu powyższych niedociągnięć.