Tajna Kwatera Dyktatora

Stare Bielany. Niepozorny blok, pamiętający lepsze czasy. Piwnica, gdzie zaczyna się magia, bowiem już wejście czy poczekalnia wyglądają jak wystrój jakiegoś zimnowojennego bunkra. Trochę tu ciasnawo, ale firma ma tylko dwa pokoje, więc jest to zapewne najwydajniejsze rozwiązanie. Na wejściu czekała nas naprawdę miła rozmowa z Mistrzynią Gry, aczkolwiek w zabawę wprowadziła nas jeszcze inna osoba. I równie dobrze (jak nie lepiej) wykonała swoją pracę.

Klimacik uderza od samego początku. Mamy zwędzić atomowe zapalniki pewnemu niezrównoważonemu psychicznie człowiekowi, plus ewentualnie zdobyć jakieś „obciążające” go dowody. Zgaduję, że w celu szantażu. I się zaczyna. Pokój nie jest duży, ale po wejściu faktycznie przenieśliśmy się do gabinetu jakiegoś wojskowego rodem z czasów PRL, mimo że nie czuć tu mocno komunistycznego vibe’u. W wykonaniu jest trochę zbyt oszczędnie, ale lwią cześć robi fakt, iż byliśmy przecież w piwnicy.

Zagadek jest relatywnie mało. Do pewnego etapu można je wykonywać nieliniowo i prawie wszystkie są spójne z prowadzoną narracją. Nie są też przesadnie trudne (choć w końcowej sekcji gry jedna z łamigłówek przystopowała nas na kwadrans – była to bardziej wina naszej słabszej komunikacji). Szkoda tylko, że nie wszystko tu służy zabawie, bo co najmniej jedna rzecz aż się prosi, aby ją jakoś wykorzystać. Tak jest tylko fajnym wystrojem wnętrza. Odczuwalnie jest to escape room starszego typu, więc kłódki grają tu pierwsze skrzypce, a samej elektroniki jest tylko trochę. Paradoksalnie działa to dobrze na immersję, bo nie wyobrażam sobie aby w latach 70. tajne radzieckie pomieszczenia były naszpikowane nowoczesną elektroniką.

W zasadzie najpoważniejszym minusem tego miejsca jest jego eksploatacja. Widać upływ czasu po wielu rzeczach. Na siłę można by też psioczyć, że zagadek jest jak na lekarstwo czy przydało by się nieco więcej miejsca, ale jest to odczucie ambiwalentne. W tego typu schronach przejścia/ pokoje nie są raczej za duże. Zabawa w 2-3 osoby wydaje się najbardziej optymalna. Koniec końców jednak bawiliśmy się naprawdę dobrze i za jakiś czas wrócimy do tego „zagadkowego” schronu po więcej.

Do kwatery udaliśmy by poznać czy ten Dyktator naprawdę jest taki straszny jak go opisują i okazało się, że jest On pogubionym i chorym psychicznie człowiekiem... Całe szczęście udało Nam się zdarzyć odkryć jego sekrety przed jego powrotem i uratować świat.
Pokój urządzony naprawdę bardzo fajnie, zagadki bardzo zróżnicowane.

Jakiś czas po odwiedzeniu Osadzonych w Bunkrze postanowiliśmy pójść do Tajnej Kwatery Dyktatora. Osadzeni postawili poprzeczkę bardzo wysoko (mój aktualny TOP1 w Warszawie!), więc i oczekiwania były spore.

Pokój nie da się ukryć, że jest dobrą propozycją, gwarantuje super zabawę z elementami zaskoczenia :). Zagadki ciekawe, pomysłowe, oryginalne i dające satysfakcję. One stanowią główną siłę pokoju moim zdaniem. Programiści powinni docenić jeden smaczek, który wymaga przygotowania fancy oprogramowania ;), ale aby nie spoilować nie będę wchodzić w szczegóły. No w zasadzie to wiele rzeczy tutaj wymagało w budowie solidnych skillów z programowania, ale ta jedna raczej wyjątkowo niespotykana w ERach :P. Na pewno polecam ten pokój.

Można usłyszeć/wyczytać, że pomiędzy pokojami w 8gates jest jakaś zależność fabularna i Tajna Kwatera Dyktatora jest prequelem do wydarzeń w Osadzonych, ale nie przejmowałbym się tym za bardzo. Akurat strona fabularna tych pokoi nie wydaje mi się szczególnie mocna - jest dość generyczna i mało konkretna (ale w porównaniu do jakości samych pokoi wydaje się to malutkim minusem) - absolutnie nic złego się nie stanie jak się najpierw odwiedzi Osadzonych, a potem Kwaterę. Przynajmniej pod względem zaspokojenia fabularnego, bo nie da się ukryć, że Osadzeni są na pewno mocniejszym pokojem, a taki być może warto odwiedzić jako drugi, jeżeli ma się w planach do odwiedzenia obydwa, ale jeżeli ma się wybrać jeden, to zdecydowanie Osadzonych. Oczywiście nie jest to zniechęcanie do także bardzo dobrej Kwatery, ale ja po prostu Osadzonych mógłbym wychwalać i się nad nimi zachwycać w kółko ;).

Nie byłbym sobą gdybym przy tej opinii nie połechtał sobie ego i nie wspomniał, że udało nam się pobić rekord :D. Rzeczywiście szło nam bardzo gładko i jak wyszliśmy mieliśmy wrażenie, że to może być rekord i rzeczywiście był - 27 minut 20 sekund :). Na razie nasz pierwszy na koncie. Choć jak przypominam sobie, co się działo, to szczerze mówiąc przyznam, że moja w tym zasługa była raczej niewielka xD. No i przyznam, że rekord 34 minut w sąsiednich istotnie trudniejszych Osadzonych w Bunkrze wydaje mi się istotnie większym wyczynem ;p. Ale rekord to rekord, na &%$# drążyć temat?

Zacznijmy od tego, że bardzo doceniamy fakt, że pokój zachował konwencję poprzedniego - wciąż klimat postapokaliptyczny, jesteśmy w przyszłości, niemalże jak w Falloutcie ;) Super pomysł, lubimy takie spójności!
A teraz o samym pokoju: z drobnym twistem, ciekawy, spójny. Zagadki stosunkowo proste, wymagające współpracy, sprawdzenia wszystkiego dwa razy no i przede wszystkim dające dużo radości z rozwiązywania! Świetnie, że wszystko jest w klimacie, łącznie z podpowiedziami, o które na początku trzeba trochę powalczyć! Bardzo miły pokój, który warto odwiedzić, nawet jeśli nie kręcą nas tego typu klimaty (nas akurat kręcą, ale potrafię sobie wyobrazić grupę kompletnie nie związaną z tematem, która w pokoju bawić się będzie doskonale). Dodatkową zaletą jest świetnie dobrana ścieżka dźwiękowa - można sobie podśpiewywać, przy rozwiązywaniu zagadek.
Mistrz gry uprzejmy, służy pomocą i wyjaśnieniem wszystkiego :)
Pokój polecamy dla wszystkich drużyn - i tych z niewielką ilością escape roomów za sobą i tych doświadczonych - dla porównania: mamy za sobą około 60 roomów i wyszliśmy w 37 minut bez podpowiedzi, ale widzimy sporo zagadek, które potencjalnie mogłyby zatrzymać grupę na dłużej :)
Dziękujemy za grę i już czekamy na kolejną propozycję od 8 gates!

...i innym też polecam poznać, zwłaszcza miłą obsługę :)