Chata Wiedźmy

Mam bardzo mieszane odczucia co do tego ER. Wystrój super, chata dobrze oddana. Ale zagadki trochę nudnawe i mało ich, nie wszystkie wydawały mi się logiczne. Mistrz gry dawał nam podpowiedzi, i to takie wprost, gdy o to nie prosiłyśmy (a ustaliliśmy przed grą inaczej). Przykro mi to pisać, ale szczerze powiedziawszy nie rozumiem tak wysokiej oceny, gdy w Warszawie odwiedziłyśmy pokoje i niebo lepsze z podobną średnią.

Klimat rzeczywiście fantastyczny, obsługa przesympatyczna i skora do wyjaśnienia całości gry po fakcie. Niestety, sam sposób, w jaki zagadki były zbudowane, zupełnie nam nie odpowiadał; gra polegała głównie na wielokrotnym przeszukiwaniu pomieszczenia, co w połączeniu z półmrokiem dawało sporo frustracji, zwłaszcza że większość zagadek była dość prosta. Czasami wiedzieliśmy od razu, o co chodzi w danej zagadce, i jedyną przeszkodą było właśnie poszukiwanie elementów, a zdecydowanie bardziej lubimy kminić i kombinować niż rozglądać się w półmroku i obmacywać półki. Ogólnie patrząc nie jest to źle zrobiony pokój, ale kompletnie nie w naszym guście.

Byłam w pokoju z koleżanką, która nie jest jeszcze zbyt doświadczona w Escape Romach i zdołałyśmy wyjść z pokoju w ciągu 30 min. To pozostawiło mieszane uczucia, jakiś niedosyt, niesmak związany z ilością zagadek i ich poziomem. Przede wszystkim na samym początku, kilkukrotnie nas pytano czy chcemy podpowiedź (bez sensu), zdarzyło się że podpowiedź dostałyśmy nie prosząc o nią (!). Zagadek było ogółem niewiele, były bardzo łatwe, wskazówki potrafiły się powtarzać, a jeden sposób rozwiązania bywał stosowany więcej niż raz.

Z dobrych rzeczy pokój ma fajny klimat, jest całkiem nieźle dopracowany, ale chyba największym wyzwaniem wg. twórcy miało być przeszukiwanie przestrzeni w panującym półmroku a do zagadek już nie przyłożył takiej uwagi i staranności.

Klimat chaty wiedźmy, jak już wspominali wszyscy pozostali, całkiem dobrze oddany. Na plus ograniczona ilość kłódek i dużo rekwizytów (część była tylko dekoracją i trzeba dobrze wyłapać co bierze udział w grze). Chyba nic (lub prawie nic) nas nie zaskoczyło. Widać pewne zużycie pokoju. Podstawowy problem: jedno źródło światła. Więc trudno się było dzielić zadaniami i sprawnie przeszukać pokój i tylko w kółko nawoływanie komu się to światełko należy (a to takie światło które trzeba przyłożyć blisko i precyzyjnie, nie można komuś poświecić z oddali albo oświetlić większego fragmentu). Brakowało mi jakiegokolwiek odliczania czasu, najlepiej takiego klimatycznego (np. jakiś charakterystyczny dźwięk co 10 minut czy zwykły zegar). Jedyny sposób to spytać "Ivonę". A to każdorazowo trochę kładło klimat. Podobnie jak każda podpowiedź, którą czytał syntezator mowy. Natomiast treść podpowiedzi była zawsze trafna (nie dosłowna, ale dobrze naprowadzająca).
Mimo tych niedociągnięć pokój nam się bardzo podobał. Chociaż zadzieliśmy się przy jednej zagadce na dłużej (byliśmy pewni, że mamy dobrze!) na co zeszło nam dużo czasu i już wydawało nam się że nie dam rady, to drugą część przeszliśmy w tempie ekspresowym i zaskoczyło nas, że to już koniec. Zagadki nie były trudne.

Pokój chociaż nie jest thrillerem wywołał wiele emocji, momentami można trochę się przestraszyć 😄 Ale to zupełnie nie przeszkadzało w rozwiązywaniu kolejnych zagadek. Bardzo podobał mi się klimat pokoju, niczym u prawdziwej wiedźmy...