cruelandglorious

Klasycznie, spontanicznie, ale jednak trochę inaczej.
Myślę, że ważnym elementem tej opinii jest fakt towarzystwa w jakim się wybrałam do pokoju tym razem, a mianowicie jedynie jeden towarzysz, w dodatku taki, z którym nie miałam okazji wcześniej współpracować, równie doświadczony (nawet udało się trafić, że był to trzydziesty pierwszy pokój dla nas obu). W skrócie, dwójka doświadczonych graczy pierwszy raz gra wspólnie, a temat drużyny to jednak bardzo drażliwy temat. Udało się wyjść, hallelujah, nawet 15 minut przed czasem, z jedną wskazówką przy początku gry. Czy to oznacza, że pokój jest łatwy? Z mojej perspektywy i owszem, jednak nie "bardzo łatwy", raczej łatwy w ciekawy sposób. Fabuła prowadzi się sama, pokój mocno liniowy, ale nie przeszkadzało nam to.
Przestrzeń pokoju wykorzystana maksymalnie i świetne pokazanie, że nie trzeba ogromnej przestrzeni, żeby było co robić. Odnośnie jednak drużyn z doświadczeniem powyżej 10 pokoi wydaje mi się, że dwójka jest optymalna, przy trójce obawiam, że jedna cząstka grupy już może nieco nie mieć co robić, jeśli chodzi o drużyny mniej doświadczone- trójka wydaje się być odpowiednia.
Odnośnie samego pokoju wiele niesamowicie ciekawych rozwiązań, zdarzy się kilka takich, które spotkałam pierwszy raz i one szczególnie zachwycają, zdarza się też kilka, które są rzadkie, więc autorzy zdecydowanie nie poszli na łatwiznę.
Fajerwerków nie ma, ale pokój mimo wszystko naprawdę warto odwiedzić.
Odnośnie obsługi nie mam żadnych zastrzeżeń. Szkoda jednak, że nie ma wprowadzenia poza artykułem do przeczytania, brak opasek da się wybaczyć.
Mimo wszystko miłe zaskoczenie.

Na Psychiatryk trafiliśmy na lockme przez przypadek, opis zaintrygował od razu, więc padła decyzja- pokój koniecznie trzeba odwiedzić. W taki sposób odbyła się nasza pierwsza escape-roomowa wycieczka. Jak to bywa w takich sytuacjach, gdy już jednak się gdzieś jedzie, pojawiają się obawy "a co jeśli pokój jednak nie będzie taki dobry?", również u nas.... Niedoczekanie!
Pokój w ostatnim czasie przechodził modernizacje, jednak mimo bycia tchórzem pojawiają się u mnie także zalążki masochizmu, więc po rozmowach z właścicielem udało nam się wyprosić chociaż odrobinę tego co było uprzednio w mocniejszej wersji gry. Wspominałam o masochizmie? Jest na dość wysokim poziomie. Początkowo było oczywiście rozglądanie się i strach przed dotykaniem czegokolwiek w końcu wchodzimy do horroru, ale nie, nic z dekoracji nie chciało wykonać na nas zamachu, więc posunęliśmy się o krok dalej i nawet zaczęliśmy funkcjonować. Zagadki ciekawe, na początku nawet całkiem łatwe, a jako grupa to z początkami mieliśmy zawsze największe problemy... szło zdecydowanie za łatwo. Im dalej w las tym gorzej dla nas. Dość szybko zrezygnowaliśmy z mocniejszej wersji gry, a do siebie dochodziliśmy cały pozostały czas (i długi czas po odwiedzinach). Pokój z każdym kolejnym etapem okazywał się być jeszcze ciekawszy i dopracowany w dosłownie każdym najmniejszym calu. Nawet "delikatniejsza" wersja gry wciąż mocno trzyma w napięciu.
Dawno żaden pokój nie zrobił na mnie aż takiego wrażenia i nigdy nie byłam tak niesamowicie zadowolona z pokoju o tematyce horroru. Tego nie da się opisać słowami, takie dopracowanie fabuły zasługuje na większą aprobatę, pokój w moim mniemaniu ]niedoceniany, a jego kunszt tego pokoju zdecydowanie docenią osoby o mocniejszych nerwach, albo jak ja- masochiści.
Ze strony czysto technicznej, wszystko w bardzo dobrym stanie, wszystko działa, wciąż sporo kłódek co jest świetną informacją dla fanów klasyki. Byliśmy w trzy osoby i jest to zdecydowanie najodpowiedniejsza ilość osób w naszej opinii.
Kilka słów na temat obsługi, bo przecież ktoś ten pokój stworzył. Zostaliśmy niesamowicie miło przywitani w Rybniku, ale myślę, że pokój idealnie ukazuje geniusz (zła) drzemiący w kreatywności właściciela. Generalnie nie wróży to nic dobrego dla graczy o słabszych nerwach.
Po odwiedzeniu Psychiatryka żałuję każdej wystawionej dychy, dla któregokolwiek innego horroru, który odwiedziłam, bo nie ma porównania, Set me free miażdży konkurencje w przedbiegach i z czystym sumieniem mogę nazwać go najlepszym horrorem jaki odwiedziłam (czuje, że to zbyt szybko się nie zmieni).

Nie ma co ukrywać, że Obłęd to był ostatni pokój w Exit19, który pozostał nam do odwiedzenia, można by było pomyśleć, że dawkowaliśmy sobie emocje, że taki (zasłyszany) majstersztyk zostawiamy na koniec. Fakty wyglądały nieco inaczej i moje bycie tchórzem sprawiało, że odwlekałam wizytę w tym pokoju niemal w nieskończoność. W końcu drużyna przestała pytać mnie o zdanie i postawiła przed faktem dokonanym- nie dość, że odwiedzamy Obłęd, to jeszcze w poniedziałek...
Nie potrafię opisać jakie przerażenie brało mnie na samą myśl o tym, a ten dzień w pracy był moim najkrótszym dniem kiedykolwiek, gdzie oczywiście wszyscy słuchali o tym, że tego wieczora oficjalnie zginę.
Tak, więc nastała godzina zero i już nie było odwrotu. Przerażenie sięgnęło zenitu.
Teraz, nie tylko z perspektywy czasu, ale jednak wciąż z utęsknieniem wspominając pokój, mogę stwierdzić, że jest to numer 1, jeśli chodzi o pokoje, które odwiedziliśmy dotychczas i już pewnie tak pozostanie.
Niesamowity wystrój, klimat, zagadki, których niekiedy baliśmy się dotykać i co najważniejsze- nasz dzielny aktorzyna. Pojawiając się z taką częstotliwością sprawił, że nawet ja, będąca na początku właśnie we wspomnianym wcześniej stanie, oswoiłam się z nim i nawet wzięło nas na pogaduchy, w pewnym sensie.
Nie zdawaliśmy sobie nawet sprawy, że przechodziliśmy od zagadki do zagadki, bo wszystko tworzyło tak spójną całość, a dreszcz emocji nie opuszczał nas do samego końca (dzięki Władziu).
Mogę powiedzieć, że w życiu nie wyszłam z żadnego pokoju aż tak dumna z siebie, jak tego pamiętnego dnia.
Kilka słów na temat obsługi, nie chcąc urazić nikogo, nasze serca już od pierwszej wizyty w Exit19 skradła Maja, która towarzyszyła nam niemal we wszystkich pokojach. Można nawet powiedzieć, że tęsknimy za pamiętnym "o! to znowu Wy!". Firma zdecydowanie najlepsza we Wrocławiu, okolicach, (o Polsce póki co nie możemy się wypowiadać, bo jeszcze słabo nam idą wycieczki gdzieś dalej, ale jesteśmy pewni, że już zawsze będziecie naszym odnośnikiem, jako wzór do naśladowania).

P.S. Zdecydowanie polecamy wersję z aktorem, klimat zostaje bardzo mocno podbity i w sumie ciężko jest sobie wyobrazić ten pokój bez niego

Pierwotnie pokój nie przekonywał mnie do samego dania mu szansy i wybrania się do niego. Czemu? Sama nie byłam w stanie tego określić, ale nastał ten dzień kiedy weszłam w odwiedzone pokoje we Wrocławiu i jedyne czego brakowało mi w ścisłej czołówce z oznaczeniem "odwiedzone" to właśnie Midnight Killer. Tak nie może być! Tak oto, klasycznie jak na naszą drużynę, rezerwujemy i organizujemy wypad na dzisiejszy wieczór, bo takie rzeczy nie mogą przecież czekać!
Coś na co chciałam zwrócić szczególną uwagę to obsługa! Dominika jeśli dobrze zapamiętałam imię świetnie się sprawdziła (co prawda muszę przyznać, że moja drużyna nieco narzekała, bo jak to ładnie ujęli "trafił swój na swego" i nie mogłyśmy przestać rozmawiać). Mimo wszystko bardzo dziękuję za świetną rozmowę, nie tylko o escape roomach, ale wracamy do pokoju. Klimatycznie, to na pewno, nawet na początku udało mi się mnie wpędzić w delikatną panikę. Cały pokój bardzo świetnie przygotowany, wszystko działało jak powinno i technicznie nie można się doczepić do choćby minimalnego mechanizmu.
W naszym mniemaniu całkiem humorystycznie rozegrany, co tylko dodaje uroku pokojowi. Zagadki faktycznie trudniejsze niż na co dzień spotyka się w pokojach i robią wrażenie. Wiele rozwiązań, z którymi spotkaliśmy się po raz pierwszy właśnie w tym pokoju.
Rada dla graczy z doświadczeniem, naprawdę warto zabrać kogoś kto nie krąży aż tak po pokojach, bardzo Wam pomoże, ponieważ mają świeższe spojrzenie, które jest w pokoju potrzebne. Zagadki logiczne, ale także liniowe dlatego 5 osób w pokoju to już jednak trochę za dużo.
Uwagi także wymaga zakończenie pokoju, które sprawiło nam niesamowicie wiele frajdy!
Trochę o tym dlaczego w takim razie ósemeczka, a nie dycha- bardzo, ale to bardzo brakowało nam powiązania między fabułą pokoju, a rozegraniem go. O ile klimatycznie pięknie się komponuje z fabułą, tak brakowało nam tego "odkrycia prawdy" co tak naprawdę dzieje się z Midnight Killerem, czy odpowiednia osoba została zatrzymana, troszkę za mało dedukcji według nas w tym konkretnym kierunku, na którym przecież skupia się fabuła. Ogromna szkoda, ale mimo wszystko czekamy na nową odsłonę historii.
Mimo wszystko pokój warto odwiedzić choćby dla thrillera z humorystycznym połączeniem, niedociągnięcia fabularne w tym wypadku da się wybaczyć.

Klasa sama w sobie! Ale może od początku...
Pokój zagadek- poziom drugi dali się poznać z fascynacji do mocnych wrażeń już dawno. Formalina jest genialna, jednak Sierociniec.... był horrorowym majstersztykiem, więc nie mogliśmy się nie wybrać i do Horror Circus.
Co tu dużo mówić, pokój powinien odwiedzić każdy wielbiciel "odrobiny emocji". Dlaczego w cudzysłowie? Ano dlatego, że pokój nie dostarczy Wam odrobiny emocji, a taką dawkę adrenaliny, która obudziłaby umarłego.
Jeśli chodzi o zagadki to jest ich... nawet mało, ale to nie umniejsza geniuszu tego pokoju. Do twórców pokoju- właściwie to geniuszu zła. Byliśmy we dwójkę i jeśli chodzi o rozwiązywanie pokoju to nie mieliśmy najmniejszych problemów... tak czysto technicznie, odkładając adrenalinę na bok.
Mimo odwiedzonych czterech innych horrorów i kolejnych czterech thrillerów, pokój sprawił, że na moją prośbę opuściliśmy go przed rozwiązaniem wszystkich zagadek, emocje wzięły górę.
Jeśli zdecydujecie się by odwiedzić cyrk to pamiętajcie o jednym- on żyje własnym życiem i chyba nie bardzo mu się podoba, że zakłócacie spokój

Kilka słów o obsłudze, pierwszy raz spotkaliśmy innego pana, jednak wciąż nie można na obsługę powiedzieć złego słowa. Nawet po opuszczeniu pokoju na naszą prośbę, wszystko nam pokazał, dopowiedział i wyjaśnił wszystko co nas nurtowało.

Poziom pokoju udowadnia dlaczego to Wroclaw uznawany jest za stolice ER, ale od poczatku...
Scooby to bylo nasze pierwsze zetkniecie z Foxami, dotychczas moglismy jedynie slyszec o poziomie firmy, ale to Scooby mial nam pokazac czy zaslyszane opinie maja pokrycie w rzeczywistosci.
Jak na nas wybralismy sie zadziwiajaco duza ekipa, poniewaz piecioosobowa. Trzy osoby ze standardowej druzyny, a dwie osoby dobrane na okolicznosc tego konkretnego pokoju i co tu duzo mowic, pokoj nas zachwycil.
Najpierw technicznie;
- nowy sposob komunikowania sie z Mistrzem Gry i system podpowiedzi. ktory swietnie wbil sie w fabule zabawy
- pokoj bardzo solidnie dopracowany, wystroj i zagadki idealnie wpasowane w klimat, pierwszy raz nie mielismy watpliwosci do zadnej z zagadek ani tego czy pasowala do tego pokoju
- wszystko sprawne i dzialajace, a jest to cos co moze powodowac u niektorych niepewnosc przez popyt na ten pokoj, wiec bez obaw

A teraz konkretnie od nas;
Jest to pokoj, ktory fantastycznie laczy strach i smiech, mimo klimatu kreskowki mamy kilka swietnych jumpscearow, po ktorych jednak nikt nie drzy, bojac sie wykonac kolejna zagadke, ale druzyna smieje sie w nieboglosy i z jeszcze wiekszym zapalem je wykonuje. Mimo tak licznej jak na nas druzynie, kazdy mial co robic, mnostwo zagadek mozna wykonywac jednoczesnie co sprzyja takiej ilosci osob i nikt nie siedzi bezczynnie. Oryginalne zagadki takze swietnie wpasowuja sie w klimat, a standardowe klodki sa swietnie wykorzystane.
Zdecydowany numer 1 we Wroclawiu i czolowka w Polsce.
O samych Foxach- klasa sama w sobie, obsluga fantastyczna i zdaje sie, ze chyba godzine po samej grze jeszcze stalismy i rozmawialismy. Nie tylko o tej przygodzie, ale takze o ich przygodach w innych pokojach, o tym co warto odwiedzic, nawet o samej organizacji i budowie pokoju. Dziekujemy za takie przyjecie i oby inne firmy braly z Was przyklad.

Kolejny z naszych wyczekiwanych pokoi, juz sam zwiastun sprawil, ze chcielismy pojawic sie w pokoju juz, teraz, natychmiast, wiec gdy pojawila sie spontaniczna mozliwosc wybrania sie do Skarbowki- bez wahania sie zdecydowalismy.
Na wielka uwage zasluguje przygotowanie historii i nie mowie tu o samym pokoju. Wprowadzenie, rozegranie przygody i wszystkie wsparcia byly dopracowane w najmniejszym szczegole. Zupelnie inny poziom escape roomu, ktory nam niesamowicie przypadl do gustu i w naszym dobytku zdecydowane TOP i czekamy na powstanie czegos chociaz odrobine podobnego. @ House Of Crime moze jakis sequel?
To jest historia, ktora trzeba przezyc, super spostrzegawczosc czy chec dzialania tutaj az tak ci sie nie przydadza, tutaj musisz dedukowac i to na najwyzszym poziomie.
Slowo czysto techniczne- obsluga ponownie swietna, moglismy z mistrzem Gry omowic wszystko, dopytac o kazdy nurtujacy nas watek i duzo pozartowac. Czekamy na kolejny pokoj od tej firmy, by moc ponownie przezyc z Nimi przygode

Szalony doktor postanowił dokończyć swoje dzieło....
Pokój Prosektorium był już kolejnym naszym pokojem. Wychodziliśmy z założenia, że będzie miło, łatwo i przyjemnie.... mylnie...
Zaskoczenie jakie nas spotkało w pokoju trzymało nas w napięciu jeszcze kilka kolejnych godzin. Klimat dał nam popalić w jak najbardziej pozytywnym sensie, mimo że nasza drużyna ma już kilka horrorów za sobą. Świetne trzymanie w napięciu, które sprawiało, że racjonalne myślenie było trudniejsze niż kiedykolwiek. Same zagadki? Bardzo proste, faktycznie dla początkujących, jednak przy takim wystroju, osoby które nie potrafią zachować zimnej krwi nie wyjdą z pokoju tak szybko jak im sie wydaje.
Obsługa na najwyższym poziomie, bez problemu mogliśmy przedyskutować nasze uwagi i wrażenia. Chociaż na moment przestaje być miła (osoby, które odwiedziły pokój wiedzą co mam na myśli ;) ).
Jedyny minus; przycinające sie kłódki, sytuacje jednak od razu zgłosiliśmy i wierzymy, że zostały one już wymienione.
Zdecydowanie polecam pokój zarówno grupom doświadczonym jak i począkującym, lubiącym poczuć dreszczyk emocji ?