Swistakk

Opiniując ten pokój zapewne warto ocenić zagadki. Jest ich jak na taki mały pokój rzeczywiście sporo. Po wejściu do pokoju wymienialiśmy co chwilę zauważane przez nas elementy pokoju, które zapewne są elementami zagadek i buzie nam się nie zamykały, a gdy skończyliśmy ten nieprzerwany słowotok to zegar powiedział że zdążyły minąć już aż 3 minuty xD. Jednak niestety spora część z nich jest powtarzalna w takim sensie że są to albo liczne niewielkie wariacje na temat pewnego standardowego motywu albo wykorzystujące albo krążące wokół tego samego elementu gry.
Do tego jedną z zagadek udało mi się nieświadomie zhakować, ale nie żałuję jakoś bardzo jej ominięcia gdyż była dość losowa z typu zgaduj co autor miał na myśli. Aby nie było tak negatywnie to powiem że bardzo nam się spodobała pewna iście zakręcona zagadka.

Miejscami pokój kuleje jeszcze z takiej UX-owej strony (UX=user experience), to znaczy wiele kłódek na tyle samo cyfr możliwych do otwierania w tym samym momencie gry, czy pewne wskazówki będące elementami pokoju, które mają na coś naprowadzać, a tak naprawdę bardziej mylą (do tego stopnia, że skontaktowałem się przez mikro ... ekhm ... krótkofalówkę z obsługą, aby się spytać czy kłódki nie zostały pomylone przy setupie pokoju, bo byłem wręcz stuprocentowo pewny, że powinno być inaczej, choć miało to też związek z wspomnianym "zhakowaniem" innej zagadki).

Bawić się w tym pokoju można, cieszę się że go odwiedziłem, bo nawet jak o pokoju piszę dość negatywnie to wcale nie znaczy że się źle bawiłem. SkillHill kieruje się filozofią, aby nawrzucać dużo prostych zagadek, bo wtedy dużo się dzieje i graczom jest dostarczane ciągłe poczucie satysfakcji i przyznam, że przynajmniej w moim odczuciu to działa. Aczkolwiek w tej lokacji na pewno bardziej polecam jeden z moich ulubionych pokoi - Lokatora lub też fajną Korporację.

Ocena za obsługę trochę obniżona, bo ewidentnie braki w ludziach. Pan z obsługi nie miał zbyt czasu rozmawiać, bo sam się przyznał, że tak naprawdę ma 3 grupy na głowie.

W nowej skali oceniania, którą postanowiłem zaadaptować (dokładniejszy opis na moim profilu, w skrócie 1-kiepski, 3-solidny, 5-wyjątkowy):
Wystrój, klimat i production value: 2
Zagadki i flow: 2
Coś oryginalnego: 2
Czy się dobrze bawiłem?: 3

Pokój może ocenami i opiniami nie zachęca aż tak, ale jako że zaraz się zamyka, jest za pół ceny i ma kilka pozytywnych opinii od doświadczonych osób, to postanowiliśmy się do niego wybrać.
Ogólnie to biorąc pod uwagę oceny i opinie z lockme to jestem pozytywnie zaskoczony, pomysł przejścia się tutaj wydawał mi się wątpliwy, ale po fakcie jestem z niego zadowolony.

Może i pokoje Team Exit wysokim production value się nie charakteryzują, to jednak pewne ciekawe pomysły się pojawiły, szczególnie kanały.

Zagadki całkiem w porządku. Na pewno dobrze wpasowane do fabuły. Logiczne. Dość dużo rzeczy do zrobienia w pokoju, rzeczywiście poziom trudności jest raczej wyższy. Przydałby się wyraźniejszy feedback, że coś się rozwiązało i to w kilku miejscach.

Tylko ta ostatnia rzecz do zrobienia ... pls never again. Fabularnie niby pasuje świetnie, ale jako faktyczne zadanie do wykonania to taka kobyła aby nikt przypadkiem nie wyszedł z pokoju o czasie bez podpowiedzi. Mnóstwo zmiennych, mnóstwo decyzji do podjęcia i to na podstawie mnóstwa w sporej części niejasnych informacji objętościowo porównywalnych z Panem Tadeuszem. Jedna kwestia była dość wątpliwa i dodatkowo przeszkadzało podniszczenie kartki, a co do jeszcze jednej to sam bodajże chyba właściciel stwierdził, że on to robił rok temu i teraz nie pamięta, ale gdzieś jest :p.

Ale do 50tej minuty bawiliśmy się dobrze ;p. Wydaje mi się że jak na 3 osoby to zrobienie wszystkiego pozostałego w 50 minut to i tak dobry wynik, a rzeczy jest całkiem dużo do zrobienia. Troszkę sobie robiliśmy smaka na potencjalną zniżkę jaką dają teamom z 3 najlepszymi czasami w każdym miesiącu w danym pokoju i trochę głupio że uciekło przez coś takiego na końcu xD, tym bardziej że jedyne dwie drużyny które wyszły do tej pory w tym miesiącu podobno brały podpowiedzi xD.

Jak to na spontaniczną ekipę przystało z wyjazdu ERowego na Śląsk zrobiliśmy wyjazd na Śląsk i Kraków stwierdzając, że z Katowic do Krakowa w zasadzie dojazd nie jest dłuższy niż pomiędzy tymi wszystkimi śląskimi miasteczkami i postanowiliśmy wyczyścić Combinatora na jeden raz. Na drugi pokój wzięliśmy sobie dzierżący pierwsze miejsce w Krakowie pokój eliminacyjny PolandEscape. Koleżance się podobał, choć przyznam, że ja i kolega niestety raczej nie podzielaliśmy tego entuzjazmu, co postaram się wyjaśnić.

Obok Krakowskiej Bestii jest to drugi pokój Combinatora, który jakoś nawiązuje do krakowskich legend/kultury, co jest całkiem fajne. Pokój moim zdaniem stoi właśnie klimatem, fabułą i wystrojem. Jeśli ktoś chce się wczuć w historię o alchemiku i popenetrować wawelskie tunele, to może się przejść.

Zagadki, hm, nie powiedziałbym aby stawiały jakieś szczególne wyzwanie, należą raczej do gatunku tych prostszych, choć pewną różnorodność należy docenić. Silniejszą stroną zagadek jest raczej ich dobre wpasowanie fabularne, nie ma tutaj raczej elementów od czapy, każda rzecz ma jakieś swoje powiązanie z historią czy klimatem. Rozgrywka jest na początku dość liniowa, w dalszej części bardziej się zrównolegla. Jedna zagadka moim zdaniem zasługuje na szczególne wyróżnienie, wielu graczom dostarczy efektu wow, choć pech chciał że niedawno byliśmy w dwóch pokojach z podobnym motywem i zamiast krzątać się po pokoju bez żadnego pomysłu przez 10 minut aby potem doznać efektu wow jak w pierwszym z pokoi, które mam na myśli, to tym razem był to już dla nas wręcz odruch bezwarunkowy :P. Natomiast inna zagadka nieźle zaszła nam za skórę. Aby za dużo nie zdradzać ujmę to tak, że zabrakło nam umiejętności innych niż analityczne :P. Dla takich agentów jak my niestety spowodowała ona trochę frustracji i przyznam, że gdybyśmy byli uczestnikami owego etapu eliminacji PolandEscape to byłbym nieźle zbulwersowany :P. Ale na szczęście tym razem po 10 minutach czucia się jak zagubione dzieci we mgle mogliśmy po prostu poprosić o kod :P.

Rozgrywkę troszkę nam utrudniły pewne zużyte elementy, ale z myślą o przyszłych grach skontaktowałem się przez maila z uwagami co do dwóch z nich (które zostały dobrze przyjęte), a dotyczyły raczej elementów prostych do wymiany/naprawy, więc obstawiam, że spora szansa, że są już poprawione i kolejni gracze nie będą już odczuwać zbytniego zużycia elementów.

Pani z obsługi sympatyczna, choć niestety trochę nie dogadaliśmy się (tzn. w ogóle nie poruszyliśmy tego tematu przed grą :P) co do systemu podpowiedzi i otrzymaliśmy pewne niechciane informacje, ale też i dla nas nauczka, aby to zawsze ustalać przed grą.

Wydaje mi się, że na nasz ogólny brak entuzjazmu wpłynął szereg niefortunnych okoliczności, aniżeli jakieś faktyczne wady (1: sfrustrowanie jedną zagadką, 2: zużycie pewnych elementów utrudniające rozgrywkę czy 3: niedogadanie się co do podpowiedzi), jednak raczej innym graczom nie powinny się one przytrafiać (bo kolejno 1: mam nadzieję, że niewiele innych graczy jest tak "zdolnych" jak my, 2: mam nadzieję że zużyte elementy są już poprawione, 3: każdy może się dogadać jak chce), więc nie jest tak, że będę ten pokój odradzał. Szczególnie jeżeli ktoś sobie ceni klimat czy fabularne dopasowanie zagadek, to pewnie będzie się dobrze bawić.

Cóż, tej wizyty nie jestem w stanie zaliczyć do udanych. Spróbuję opisać zdarzenia w kolejności z grubsza chronologicznej.

W trakcie wprowadzenia technicznego zostaliśmy poinstruowani, że "Nie bawimy się w dekoratorów wnętrz" czy podobnymi innymi tekstami. No ja wiem że grupy lubią odwalać różne maniany i warto pewne uwagi techniczne przekazać, ale przez formę odebrałem wrażenie jakby mówiono do nas jak do dzieci i z góry zakładano naszą winę.

Przed wejściem do pokoju zostaliśmy poinstruowani, że wprowadzenie fabularne zostanie przeprowadzone już wewnątrz pokoju z głośników. Że będzie tak, że wchodzimy, słuchamy historii i gdy po niej zacznie grać muzyka rozpoczyna się gra. No to pan wychodzi, zamyka drzwi i zaczyna grać muzyka a jakiejś historii brak? Czułem się trochę zdezorientowany, ale pokminiłem chwilę, co się dzieje i zorientowałem się, że w tej muzyce jest jeszcze jakieś cichutkie mamrotanie. Wytężyłem maksymalnie słuch i zacząłem rozumieć większość słów, ale jak trzeba się tak skupiać aby zrozumieć każde słowo to ciężko jeszcze wyłapać ogólny sens historii, tym bardziej, jeżeli z jej pierwszej połowy nie słyszało się nic. Znajomi mieli dokładnie takie same wrażenia. W efekcie pierwszy raz zacząłem grę bez usłyszenia jakiejś fabuły. No ale ja jednak nie przywiązuję do nich wielkiej wagi, to raczej nie waży zbytnio na moim ogólnym wrażeniu.

W pewnym momencie (koło 40 minuty?) przestała nam grać owa muzyka, która wcześniej była bardzo zauważalna i nastała dziwna cisza, która trwała do końca gry. Choć dopuszczam możliwość, że miało to związek z przypadkowym zresetowaniem przez kolegę timera, który był w pokoju. No ale to też nie takie istotne.

Przejdźmy zatem do największego minusa pokoju, które stanowi istotna część jego zagadek. Dla kontekstu i humblebraga przytoczę taki fakt, że tego samego dnia byliśmy jeszcze w dwóch innych pokojach i braliśmy udział w drugim etapie PolandEscape (który był głównym powodem naszej wizyty w Poznaniu). I powiedzmy, że poszły nam ... bardzo dobrze ?. A z Alladyna nie wyszliśmy nawet z podpowiedzią :P. Ja rozumiem, że to wcale nie musi samo w sobie jeszcze nic znaczyć, ale nie, to nie jest tak, że on był trudny. On był zły. No i tak, jestem świadom, że pokoje się bardziej ludziom podobają, gdy się z nich wychodzi o czasie, a jak się nie udaje, to odbiór jest bardziej stonowany, ale mam wrażenie, że po grze na spokojnie jestem w stanie zazwyczaj ocenić pokój uniezależniając swoją ocenę od tego, czy poszło mi lepiej czy gorzej. Były pokoje, w których byłem wręcz zalewany falami podpowiedzi, bo sobie zupełnie nie radziliśmy (choć to w innych składach), a mimo tego bardzo mi się one podobały i figurują w moich topkach, a poszczególnymi zagadkami, które nas pokonały zdarzało mi się jeszcze długo ekscytować. Nie mogę tego jednak powiedzieć o Alladynie. Momentów, w których się zablokowaliśmy było dość sporo, jestem w stanie naliczyć cztery i nie były one zbyt chlubne z punktu widzenia ich jakości. Chciałem coś tu o nich napisać, ale moja opinia w pierwszej swojej iteracji może nie zawierała explicite spoilerów, ale jednak zawierała pewne informacje, których jako potencjalny inny gracz bym nie chciał przeczytać, więc konkretniejsze narzekania przerzucam do informacji dla właścicieli. To co może się ostać, to że jeden raz to przykład łamigłówki typu, który uwielbiam i zawsze się jaram jak taką widzę, ale tutaj jednak skopana w sposób prowadzący do tego, że nie da się jej zrobić inaczej niż zupełnie przez przypadek, a inny raz to akurat nasza wina niewykminienia zagadki aczkolwiek zdecydowanie nam w tym pomógł istotnie mylący element.
Jeżeli w całym doświadczeniu mam się doszukiwać jakichś plusów, to jednak też byłyby to pewne zagadki. Ale te które działały i miały sens. O tyle fajnie, że w pokoju nad wyświechtanymi motywami przeważały zagadki polegające na rzadko wykorzystywanych pomysłach. Druga sprawa, że w istotnej większości były one jednak proste i było ich całkiem mało. Gdyby z pokoju odjąć fakapy, o których pisałem to nie byłoby to takie trudne wyjść z niego w jakieś 20 minut (no choć takiego czasu to byśmy nie mieli, ale dać by się dało :P). A tak to i z podpowiedzią brakło nam jakiejś minuty czy dwóch.

Co do wystroju to w porządku. Choć odłażąca tapeta, czy rozwalone doniczki/figurki w tym nie pomagają. Z komentarzy można wyczytać, że niedawno pokój doświadczył jakiegoś generalnego remontu. Nie wygląda.

Jeden Mistrz Gry obsługuje dwa pokoje. Do tego system podpowiedzi jest przez krótkofalówki, co poskutowało tym, że przed grą w poczekalni musieliśmy zatykać uszy, aby nie słyszeć spoilerów w wymianie zdań grupy z Inkwizytora proszącej o podpowiedź z Mistrzem Gry.

Jeszcze wspomnę o wyjątkowo nisko wiszących żyrandolach. Wysoki kolega walnął się w nie dosłownie co najmniej z 5 razy, a jego zadowolonie z faktu każdego kolejnego bliskiego kontaktu ze źródłem fotonów bynajmniej nie rosło ?. Aż przypomniał mi się pewien użytkownik lockme, wśród którego opinii można było znaleźć takie z gatunku "bolała mnie dzisiaj głowa - 5/10", czy "kopnąłem się w próg - 6/10" xD (oczywiście przekolorowuję). Ale no nie jedynie dlatego ten pokój nie dostanie wysokiej oceny ode mnie.

Gdybym miał się kierować słownymi opisami ocen to najbardziej odpowiadający byłby chyba ten przy ocenie 4, ale rzeczywista skala ocen lockme jest jaka jest, więc niech będzie 7. Po wyjściu z firmy, zanim jeszcze zdążyłem coś powiedzieć i zarazić resztę drużyny swoją negatywną opinią to usłyszałem od nich krótkie acz treściwe (:p) podsumowanie wyrażające bardzo podobne emocje co moje. Na spokojnie potem przeanalizowaliśmy krok po kroku co było w tym pokoju i utwierdziło nas to w tych odczuciach. Mam nadzieję, że niska ocena i długa wylewna opinia zamiast być potraktowane jako niesłuszny hejt burzliwego studenciaka zostaną potraktowane jako sensowne uwagi, które można wykorzystać do polepszenia pokoju. Aby nie być gołosłownym w notce do właścicieli zamieszczam dokładniejsze wyjaśnienia elementów, co do których nie mogłem się tu rozpisywać.

Jeszcze na boku wspomnę, że pomieszczenie, w którym mieści się ten oddział EXODUSa nie posiada toalety, więc polecam nie opijać się wodą tuż przed wyjściem z domu. No ale to już nie wpływa na ocenę pokoju ?.

When I was starting visiting escape rooms I got to talk with one of my friends who has been in more than 150 escape rooms by now. He told me that the best escape rooms that he has ever been to are in New York. That sounded great given that I was going to New York in half a year. And he said that the best room in New York he has been to (and the best ever for him) was Maze of Hakaina. After such advertising I couldn't have missed such an opportunity and definitely needed to go there.

Unfortunately my friends that I was there with weren't so eager to go to an escape room with me, even though I were in some ERs in Poland with them which they enjoyed. After some serious struggle I managed to convince one of them to go with me, so we formed a team of two.

So let's get into reviewing this room.
Its strongest side is definitely its interior and atmosphere it creates. Decorations and statues are definitely well prepared. Whole room creates really mysterious and intriguing vibes. The game progresses nicely and can ensure you immersive experience and some surprises and plot twists. However I don't think that car safety belt that was in one place was an original intention of authors :).

However riddles were not a strong side of this escape room to put it lightly. Most of them were heavily based on reading some cryptic messages and guessing what an author could have had on his mind. I definitely wouldn't say they were clear and logical. In addition to this, light in this room was really bad. I understand that this was as intended in order to create mysterious vibes but it was a serious pain when needing to read a lot. As a result when solving "riddles" I was going back and forth in order to find a slightly better source of light that would allow me to read these texts. However I have to admit that not all of riddles were like that, I remember one that really got us stumped, but was in fact a really good riddle. But there is one more thing caveat. The last riddle. Oh my God. It was the worst riddle I have ever seen in any escape room. It emphasized all disadvantages that I have mentioned. A lot of reading, no source of light which made it really hard for us and utter lack of logic. When we failed to solve it even after some hints and failed to escape, Game Master explained to us what it was about and I was literally disgusted and seriously disappointed. In some sense it was really original idea which I have not ever seen before, but on the other hand I hope to never see it again.

When I talked to this friend that suggested me going to this room we obviously had quite opposite feelings. I complained to him about really bad light and illogical texts. He told me that he usually has problems with poor light but he had no problems like this in this room at any point. Moreover I literally quoted him some of texts that were given to us that were supposedly telling us what to do along the lines (after reading them that many times I memorized some of them quite well :f). He agreed with me that they were not clear and were illogical as clues. It seems that this room was kinda changed throughout the time. Too bad that all these changes were for bad.

As a kind of pioneer of writing reviews on USA version of lockme, let me make use of grading scale adjusted to text explanations associated with grades. I rate it 6/10, I think "This room was all right - it was nicely spent time, but wasn't up to our expectations." describes our experience well, however this is a result of highly imbalanced factors. Immersion and vibes are impressive. Riddles are poor.

Tego dnia nie planowaliśmy wyjść do żadnego escape roomu i była nas tylko dwójka, ale jakoś tak nie mieliśmy co robić, a firma Secret Room była dosłownie 30m od naszego hostelu i chcieliśmy coś takiego lekkiego i relaksującego i z takim zamierzeniem sprawdziło się dobrze :D.

Dość stary, ale przyjemny pokój. Nie ma fajerwerków, ale cały czas jest to dobra zabawa, zagadki są logiczne. Fabuła króciutka, no ale tajemnicza babcia nie byłaby taka tajemnicza gdyby napisać o niej poemat. Całokształt dość klasyczny, wydaje się to dobry wybór na jeden z pierwszych odwiedzanych pokoi.

Pokój z jednej strony figuruje jako początkujący, a z drugiej wśród ocen userów przeważa ocena "trudny" z nawet nie taką małą liczbą ocen "bardzo trudny". Jednak z moich obserwacji to domena starych pokoi, może wtedy ludzie inaczej oceniali, bo średni poziom trudności może bywał niższy. My byliśmy, jak już wspomniałem, we dwójkę i bez podpowiedzi zajęło nam to 42 minuty, więc pokój zdecydowanie należy do prostszych.

Sześć stóp pod ziemią - no właśnie, pewnie coś koło tego będzie, a chyba nawet więcej, biorąc pod uwagę, że gramy w piwnicy ?.

Powiem tak ... ten escape room jest ... dla koneserów ?. Jest to na pewno ciekawe i unikalne doświadczenie. Jednak jest ono bardzo różne od standardowego escape roomu (masło maślane, inaczej nie nazwałbym go unikalnym :P). Jedna różnica - bycie zamkniętym w dwóch trumnach - jest dość oczywista. Ale nawet poza tym, to zagadkowo też jest zupełnie inaczej. Zdecydowanie nie polecałbym go początkującym eskejpowiczom zarówno poprzez całokształt doświadczenia jak i wyjątkowo wysoki poziom trudności. Ta inność dla tych, którzy mają niedużo pokoi na koncie będzie raczej minusem, który będzie się powoli wraz z rosnącym doświadczeniem zamieniał w plusa.

Wystrój jakby to powiedzieć - surowy. Niezbyt luksusowe trumny, gołe dechy pomazane jakimś długopisem i dość ciemno. Chyba się można było tego spodziewać ;).

Co do zagadek, to pokój jest wyjątkowo trudny. Z tych, które odwiedziłem dla mnie był zdecydowanie najtrudniejszy. Jest to w jasny sposób związane z tym, że w takim statystycznym escape roomie, to na każdą zagadkę mają szansę spojrzeć cztery osoby i każda z nich ma do jej rozwiązania pełne informacje. Natomiast tutaj każda z osób ma w swojej trumnie jakieś zagadki i w sporej części informacje potrzebne do ich rozwiązania znajdują się w trumnie drugiej osoby. To znaczy często zagadka może być rozwiązana przez tylko jedną osobę i to jeszcze na podstawie opisów tego co widzi druga osoba, a wiadomo, że nawet najlepszy opis nie będzie się równał spojrzeniu na coś samemu. No ale ok, prawię jakieś oczywistości teraz :P. Nawet gdyby otworzyć obie trumny i postawić te dwie osoby koło nich, aby obie widziały jednocześnie zawartość obu trumien, to byłby to ciągle ciężki kawałek chleba do zgryzienia. Do tego dochodzi kwestia, że mamy do czynienia tak naprawdę z jedną zagadką złożoną z wielu pomniejszych elementów. Do tego o ile w standardowym escape roomie, otwieramy jakieś kłódki, szafy na magnesy, przejścia do następnych pomieszczeń, tak tutaj od pokoju feedback, że wykonaliśmy coś dobrze jesteśmy w stanie otrzymać przed wyjściem bodajże dwa razy, a niektóre nawet zamierzone pomysły mogą się wydać dziwne (tzn. nawet jak się wpadnie na dokładnie zamierzoną drogę rozwiązania, to nie zawsze się ma myśl "o tak, to zdecydowanie robi sens!"), choć jednak nie zarzucałbym ogólnie dużego braku logiki. Do tego z racji bycia ścisłymi matematycznymi umysłami mi w ogóle przez głowę nie przeszła jedna kluczowa do zrozumienia całego mechanizmu myśl, w której zostało użyte moim zdaniem "abuse of notation" (jestem przekonany, że chodzi mi o to samo na co też narzekali Zagadkowcy w swojej opinii, ale oczywiście nie mogę wchodzić w szczegóły).

Nam niestety poszło dość kiepsko. Mam wrażenie, że padliśmy ofiarą komunikacji. Ale nie w sensie, że się kiepsko/mało komunikowaliśmy tylko wręcz przeciwnie :P. Prawie że nonstop coś do siebie mówiliśmy, opisywaliśmy co jak wygląda itd. i mam wrażenie że przez tę całą godzinę zabrakło nam jakichś takich chwil przystanięcia i zastanowienia się jak to wszystko może działać i na czym mogą polegać kolejne zagadki i jak działa ten cały mechanizm, bo wiadomo, że ciężko się jednocześnie myśli oraz mówi/słucha i tak oto cały czas zleciał nieubłaganie, a nam trudno było sobie przypomnieć więcej niż jakieś dwie rzeczy, które rozkminiliśmy w trakcie gry xD.

Co do samej trumny to może nie jest tak, że jest bardzo niewygodna, ale też jakiegoś komfortu zbytniego nie ma. Leży się na gołych dechach, obrócić na brzuch się niby można (ale po co ktoś miałby to robić?), a obrócić tak aby mieć głowę tam gdzie się miało nogi to raczej nie ma szans, ale też chyba nie byłoby po co takiego manewru wykonywać. Trochę opinii wspomina, że jest wentylacja, natomiast u nas jej nie było. Wiatraczek niby był wmontowany, ale stał w bezruchu i był pokryty kurzem. Może się zepsuł (w obu trumnach xD?), a może według obsługi końcówka maja nie jest jeszcze odpowiednim czasem na jego aktywację :P. W efekcie w trumnie było raczej duszno i ciepło i z tej racji zdecydowanie polecałbym się tam wybierać w jakimś wygodnym ubiorze w stylu t-shirt i krótkie spodenki aniżeli w stylu koszula i jeansy :P. Ale no "taki mamy klimat", człowiek nie idzie zamykać się w trumnie aby doświadczać luksusów jak wylegiwanie się na plaży w leżaczku z drineczkiem przy świecącym słoneczku :P.

Pan z obsługi z jednej strony ok, z drugiej jakoś tak chyba chciał wszystko załatwić na rach-ciach. Po tym jak nie wyszliśmy to prędko nam wytłumaczył zagadki, których nie rozwiązaliśmy i prędziutko "to co, robimy zdjęcie?" a po zdjęciu szybko "to chodźmy już na górę" a brakło jakichś takich standardowych "jak się podobało?" lub "czy wszystko jasne?", ogólnie pytań w odpowiedzi, na które to my moglibyśmy coś powiedzieć i jeszcze chwilę pokontemplować nad tym co się działo, bo na pewno miałbym jeszcze kilka pytań, ale trochę nie było dane mi je zadać.

Trzeba zaznaczyć, że jest to zdecydowanie inny typ atrakcji niż standardowy escape room, ma on charakter bardziej gry miejskiej. Przez ten swój inny charakter nie będzie on też dobrym wyborem dla wszystkich fanów ER, ale wielu z nich powinien jednak zapewne w jakiś sposób podpasować. Główny target raczej bym oceniał jednak na rodziny z dziećmi, które chcą sobie zapewnić kreatywny spacer po bydgoskiej starówce, aniżeli dla escape roomowych tryhardowców, choć i dla takich może to być ciekawe urozmaicenie pomiędzy siedemdziesiątym a siedemdziesiątym pierwszym escape roomem :P.

Przed wyruszeniem w grę warto się upewnić, że wszyscy członkowie mają na nią taki sam zamysł. Tzn. dla mnie i kolegi było to _oczywiste_, że musimy biegać i to nie głównie ze względu na jakąś konieczność pobicia rekordu, ale że to po prostu jest część frajdy. Niestety para będącą drugą częścią naszej drużyny miała dokładnie przeciwne wyobrażenie i preferowała swobodny spacerek xD.

Poziom trudności oceniam na bardzo łatwy. Pewne ciekawe pomysły się pojawiły, aczkolwiek zagadki były raczej straightforward, niektóre z nich w ogóle ciężko nazwać zagadkami, gdyż miały formę zbierania informacji podanych na tacy czekających na nas w odpowiednim miejscu. Najciekawszą z zagadek nieświadomie zhakowaliśmy xD.

Wydaje mi się, że z tego pomysłu można by więcej wyciągnąć, sprawić aby ta gra była jakimś większym wyzwaniem, czy wprowadzić jakieś urozmaicające elementy. Podniesienie poziomu trudności, złamanie liniowości, wymaganie jakiejś ciekawej współpracy byłyby mile widziane.
Aktualna forma też jest jakimś pomysłem, który został zapewne nawet zrealizowany zgodnie z zamysłem, ale pomimo tego, że z jednej strony to ciekawe urozmaicenie, to z drugiej pomysł na samą "treść" wydał mi się zbyt prosty.

Dodatkowym plusem jest oczywiście to, że atrakcja jest prawie że za darmo.

Niby mieliśmy rekord, zostało nam dumne 21:37 czasu, ale w pewnym sensie głupio mi to do owych zaliczać, po pierwsze, bo byliśmy tuż po otwarciu (chyba nie więcej niż tydzień), a po drugie że bicie rekordu w tym "pokoju" to bardziej zależy od prędkości nóg, a nie prędkości mózgu :P.

Zamknięcie Pokoju Astronoma oraz niewiele późniejsze zamknięcie Wehikułu Czasu było czymś, co mnie trochę tknęło do zapoczątkowania majówkowego wyjazdu do Torunia, a skoro do Torunia to przy okazji i Bydgoszczy. Tak więc oto trafiliśmy do tego pokoju jako do drugiego pokoju na naszym wyjeździe, biorąc na warsztat potem Wehikuł Czasu.

Pokój Astronoma jest istnym dziadkiem wśród escape roomów, ma na karku już 4 lata, ale trzeba przyznać, że ładnie się zestarzał. Nie ma żadnych fajerwerków, zachwycającej scenografii, bo to nie w tych czasach powstawał pokój, ale też rekwizyty do gry nie okazywały swoim wyglądem zęba czasu, którego być może można by się spodziewać. Dostajemy kawałek dobrze zaprezentowanej klasyki. Jest trochę szukania, jest trochę główkowania, są klasyczne kłódeczki (które oczywiście lubimy). Pokój jest jak najbardziej grywalny, jego elementy fajnie ze sobą współgrają i są w pełni logiczne. Pokój nie jest liniowy, praca się fajnie zrównolegla, a zrównoleglanie to to co tygryski lubią najbardziej :). Do tego połączenie fabularne Pokoju Astronoma i Wehikułu Czasu może nie największe, ale jednak nawet trochę sensu miało :P. Szkoda, że się zamyka, ale cóż, taki mamy klimat.

Do tego sympatyczni właściciele :).

Właściciele mówili, że co do Pokoju Astronoma stworzyli kiedyś anegdotę, że jeżeli kiedyś jakaś grupa wyjdzie z niego w czasie poniżej 30 minut, to go zamykają. Półtorej roku temu gdy był bity rekord, to im się upiekło, bo grupa o 6 sekund nie zmieściła się w owych 30 minutach. Jednak skoro pokój był już na końcu swojego żywota to nie mieliśmy litości i nie dość, że zmieściliśmy się w 30, to nawet w 20 minutach z czasem 19:46 :D. No więc cóż, teraz nie mają wyboru i muszą zamknąć :P. Żeby jednak nie wykrzywiać rzeczywistości, to wypada mi wspomnieć, że poprzedni rekord był bity w wersji pokoju z trudną zagadką, której już od ~1,5 roku nie ma. No ale tak czy siak nawet i bez niej tych 30 minut nikt nie przebił przez ten czas. Nie ukrywam, że bardzo się cieszyliśmy, bo o ile na wcześniejsze ~70 odwiedzonych przeze mnie pokoi, z czego ~30 w podobnym składzie, mieliśmy jeden rekord, a tutaj "bum", drugi pokój tego dnia i drugi rekord :P. Ale przynajmniej wehikuł czasu dodał nam potem trochę pokory :P.

Jako że wypatrzyłem na lockme, że Escape Plan się zamyka to postanowiłem się ze znajomymi przejść się do Szpitala i Wyroczni (w Sherlocked byłem i się dobrze bawiłem). W związku z niskimi ocenami oczekiwania miałem raczej nieduże, ale też czemu nie iść, skoro można iść :)?

To co mnie zaskoczyło w porównaniu do pozostałych pokoi w tej firmie to chyba istotnie lepiej stworzony klimat. No może nie jakiś topowy, ale jednak było widać różnicę moim zdaniem pomiędzy Wyrocznią a Sherlocked i Szpitalem. Choć jednak znak wyjątkowo nieprofesjonalnego podejścia gdzieś musiał się znaleźć i była nim numeracja świeczek poprzez przyklejanie do nich taśmą klejącą karteczek z zeszytu w kratkę z cyframi napisanymi długopisem.

A co z zagadkami? No wydaje mi się jednak, że pod tym względem akurat Wyrocznia wypadała najsłabiej w porównaniu do Sherlocked i Szpitala. Na pewno jest istotnie trudniej niż w pozostałych prostych pokojach - tu wcale nie było prosto,powiedziałbym że średnio-trudn, ale z rzeczy, która nas zablokowała na najdłuższy czas raczej nie byłbym zbyt dumny na miejscu autora "zagadki". W pewnych miejscach był też źle przemyślany design zagadek, bo to jednak kiepskie, jeżeli cyfry do szyfrów zdobywa się jakoś oddzielnie i dość prędko ma się ich n-1. W takich przypadkach nie jestem pewien czy dobre sumienie eskejpowicza mają mnie wzbraniać przed zbruceniem 10 możliwości na ostatnią i o ile jeżeli w jakimś ER zupełnie nieprzewidzianie przypadkiem dostaniemy klucz, przez jakiś błąd mechaniczny to wolę go odłożyć do kieszeni aż do czasu, gdy poprawnie rozwiążemy daną zagadkę, to jeżeli żaden taki błąd się nie dzieje tylko tak to jest zaprojektowane że zostaje mi 10 możliwości z 10000, to nie mam jakichś wyrzutów sumienia z otworzeniem takowej kłódki :d. A w innym miejscu było coś w podobnym stylu brakującego jedynie jednego elementu, ale jeszcze głupsze :d.
Choć jednak znalazły się też niektóre całkiem ciekawe zagadki, dodatkowo dobrze wpasowujące się w klimat pokoju. Szczególnie ostatnia.

Acha, i do tego jeszcze podobnie jak w Sherlocked, krótkofalówka znowu nawaliła a do tego jeszcze i latarka.

No i ogólnie powierzchnia do gry też nie powala.

Ponownie, jak w przypadku Szpitala, pokojowi na pewno bardzo daleko do wszelkiej topki, ale po średniej ocenie &6 na lockme spodziewałbym się zupełnej straty czasu, ale aż tak źle nie było. Pewne pomysły warte docenienia, jakoś się w tym pokoju pobawić można i oczywiście nie żałuję, że się tu wybrałem.