Włóczykij

Od dawna wiadomo, że praca w kopalni nie jest łatwa, a jak dojdą do tego jakieś zjawiska nadprzyrodzone to już w ogóle. A cała historia wyglądała następująco...

To była zwykła kopalnia jakich wiele. Każdego dnia setki górników przychodziło tutaj, aby zarobić na chleb i utrzymać rodzinę. Jednak początkiem lat 60-tych ubiegłego wieku zaczęły krążyć plotki, że w kopalni znajduje się duch, który strzeże jej bogactwa. Gdy pod ziemią w tajemniczych okolicznościach zaginęło kilkoro ludzi (których nie znaleziono aż do dzisiaj) kopalnie nieodwracalnie zamknięto.

Przejeżdżając nieopodal tego owianego złą sławą miejsca, postanowiliśmy zjechać do podziemi, by wyjaśnić sprawę oraz sprostować wszelkie plotki i niedomówienia.

Wewnątrz, jak to w kopalni, ciemno, ciasno, brudno- ogólnie klimat bardzo fajnie oddany. Ogromny plus, że nie ma chińskich podróbek, a realistyczne rekwizyty i elementy wystroju. Atmosferę podkręca półmrok oraz efekty świetlne i dźwiękowe.

Pokój jest częściowo nieliniowy, więc każdy znajdzie coś dla siebie do zrobienia. Zagadki ciekawe i zróżnicowane (trochę kłódek, dużo elektroniki) chociaż nie wszystkie pasowały mi do tematyki roomu.

Obsługa bez zarzutu, przyjazna i rozmowna Mistrzyni Gry.

Wstęp wzbroniony to dobry pokój, by zabrać jakiegoś świeżaka (rodziców, dziadków czy kogoś znajomego) i wprowadzić go w escape room'owy świat.

Wystrój i klimat nie powala, ale jest jak najbardziej adekwatny do miejsca, w którym się znajdujemy. Jest przyjemnie i fajnie się gra. Nie ma zbędnych rozpraszaczy, a większość postawionych przed nami zadań, to klasyczne zagadki, kłódki i zadania manualne, ale również szczypta elektroniki się znajdzie.

W chatce byliśmy we czwórkę i myślę, że jest to maksymalna liczba osób, by po sobie nie deptać i nie robić zbędnego zamieszania (nawet dwie średnio doświadczone osoby spokojnie sobie poradzą).

Mistrzyni Gry miła i uśmiechnięta, chętna by wysłuchać naszych opinii czy ewentualnych sugestii dotyczących zabawy w pokoju.

Rodzina Addamsów to trzeci pokój odwiedzony przeze mnie w Hurry Up. Po świetnej zabawie w Wiosce Smerfów oraz Jumanji czekałam z niecierpliwością przez prawie rok aż rodzinka Addamsów wprowadzi się do Wrocławia. Miałam dość duże oczekiwania i trzeba przyznać, że się nie zawiodłam. Warto było tyle czekać ;)

Jak na siedzibę mieszkających na odludziu ekscentryków przystało klimat ich domu jest mroczny, a jednocześnie komiczny. Taka po prostu czarna komedia- kto oglądał Rodzinę Addamsów, ten wie o co chodzi i szczególnie doceni elementy nawiązujące do filmu.

Zagadki są związane z tematyką, a każda rozwiązana łamigłówka coraz bardziej wciąga w fabułę i przybliża do odnalezienia wujka Fenstera, no i jego członków ;) Wszystkie zadania są wyśmienite i klimatyczne, ale szczególnie jedno utkwiło nam w pamięci i sprawiło mnóstwo radości.

Ogromne brawa za sposób komunikacji z Mistrzem Gry- to było naprawdę rewelacyjne!

Obsługa jest dopełnieniem famtastycznego pokoju- otwarci, rozmowni ludzie, nie tyle wykonujący profesjonalnie swoją pracę, co raczej spełniający swoje pasje.

Exit19 słynie z fantastycznych, wysokobudżetowych dekoracji. Po odwiedzeniu ich poprzednich pokojów zdążyliśmy się już przyzwyczaić, że scenografia to po prostu petarda i ani trochę nie odbiega od czasu oraz miejsca do którego się przenosimy. Tak było i tym razem. Chociaż miła niespodzianka czekała na nas już przed wejściem do roomu ;)

Za pomocą wehikułu czasu cofnęliśmy się do 1510 roku, pod samą pracownię Leonarda. Wystrój jest naprawdę piękny, a wszystkie rekwizyty wyciągnięte są żywcem z tamtych czasów. Do tego odpowiednio dobrane światła i ścieżka dźwiękowa robią świetną robotę.

Klimat idealnie współgra z fabułą.
Zagadki również w żaden sposób nie odbiegają od tematyki. Mają średni stopień trudności, są nieszablonowe i wciągające. Wszystkie mechanizmy wkomponowane w otoczenie. W pokoju znalazła się również fajna zagadka zręcznościowa.

Bardzo dobry kontakt z obsługą- było miło, wesoło i rozmownie.

...interakcja, innowacja i immersja.

Minął prawie miesiąc od naszej gry, a ja nadal przeżywam to, co się tam działo i jestem pod ogromnym wrażeniem tego miejsca- zagadek, wystroju, klimatu, no i przesympatycznych Właścicieli- Marty i Bartka. Także już na wstępie zaznaczę, że jeśli macie zamiar do końca przeczytać moja opinię to musicie uzbroić się w cierpliwość- będzie długo, bo nie da się opisać w kilku zdaniach, co oni tam od... od... odlisili! ;)

Jak już wspomniałam, najkrócej i chyba najlepiej okreslić grę w American School Story mogę tymi trzema słowami: interakcja, innowacja i immersja.

Interakcja. Nie będzie spojlerem jeśli napisze, że cały pokój jest jedną wielką interakcją. Od fenomenalnego początku, przez intrygujące, momentami zabawne rozwinięcie, aż po zaskakujące, spektakularne zakończenie. Gdyby jej zabrakło gra wyglądałaby totalnie inaczej.

Immersja. W czasie zabawy zostajemy po prostu pochłonięci przez stworzoną rzeczywistość, odbieramy ją wszystkimi zmysłami. Klimat jest mistrzowski, brak mi słów, by inaczej go opisać. Scenografia ekstra, każdy element wystroju dopracowany, wszystko wpisane w tematykę i ze sobą współgra. Fabuła jest tak fantastyczna, że podczas gry nic innego się nie liczy.
Zagadki jak na Foxy przystało są oryginalne, zróżnicowane i bardzo wciągające. Oprócz logicznego myślenia wymagają łączenia faktów, współpracy i spostrzegawczości. Są one fajnie przeplecione (raz jest łatwiej, a raz trudniej), dzięki czemu gra przebiega przyjemnie i sprawnie. Ze względu na ilość zadań pokój polecam przynajmniej trochę doświadczonym graczom, a jego poziom określam jako średnio - trudny (z przewagą jednak, że trudny).

Innowacja. I tutaj zaznaczę tylko, że pokój nie jest standardowym, klasycznym ER, jest INNY- w jak najlepszym tego słowa znaczeniu :)

Kończąc, jeszcze raz dziękuję Marcie i Bartkowi za możliwość zagrania w dogodnej dla nas porze. 10/10 to zdecydowanie za mało dla Lisków. Prawdziwi ludzie z pasją i sercem! Ale już może nie będę słodzić (oczywiście w trosce o zdrowie, bo nadmiar cukru szkodzi ;)), natomiast dodam jeszcze tylko, że chyba na żaden pokój jeszcze nie czekałam tak bardzo, jak teraz czekam na Potworne Miasteczko!

Tym razem znaleźliśmy się w bestialskim miejscu, które momentami wręcz napawało trwogą. Dziwne dźwięki, jęki, do tego krew, ból, strach, porozrzucane części ciała, śmierć w męczarniach... Sami chyba do końca woleliśmy nie wiedzieć, co się tutaj działo i co się zaraz może stać z nami...

Chcieliśmy dobrze, a wyszło jak zawsze. Chcieliśmy pomóc, a sami wpakowaliśmy się w niemałe kłopoty...

Aby wydostać się z pokoju, musieliśmy otworzyć kilka kłódek oraz szyfrów. Nie zabrakło również elektroniki oraz zadań manualnych. Zabójca był bezwzględny i każdy, nawet najmniejszy błąd mógł skutkować utratą życia. My na szczęście uciekliśmy spod siekierki psychopaty, ale czy Ty odważysz się teraz tam wejść? Jeżeli tak, to szukaj, myśl, łącz fakty, współpracuj, kombinuj- może i Tobie uda się nie zostać kolejną ofiarą mieszkańców Czerwonego Pokoju.

Obsługa ponownie spisała się na medal. Spotykać takich Właścicieli to sama przyjemność i kropka nad "i" dodająca radości całej zabawie. Na pewno będę jeszcze długo wspominać wizytę w Domu Tajemnic- zarówno grę w pokojach, jak i czas spędzony w poczekalni :)

Pewnego słonecznego czwartku dostaliśmy zaproszenie do pałacu Królowej Wampirów. Bez większego zastanowienia, z własnej, nieprzymuszonej woli znaleźliśmy się w środku. Wyjść z niego nie było jednak już tak łatwo jak wejść. Więc jak postanowicie zmierzyć się z siłą umysłu jej wysokości, to pamiętajcie, że macie godzinę, by nie zostać w katakumbach na zawsze jako jej martwi słudzy lub jako pożywienie (sama nie wiem, co gorsze ;)). Jedno jest pewne- warto spróbować!

Podziemna rezydencja Królowej Nieumarłych jest mroczna i posępna, a gra świateł i dźwięki dodatkowo podkręcają klimat. Zagadki są fajnie wpisane w tematykę, angażują. Bardziej doświadczonym ekipom nie sprawią raczej trudności, ale biorąc pod uwagę dwa pozostałe pokoje w Domu Tajemnic, są najbardziej wymagające.

Dla Szymona znów zostawiam 10 zasłużonych gwiazdek, bo to bardzo pozytywny, otwarty, życzliwy i pełen pasji człowiek.

Po świetnej zabawie w Radomsku czekały nas kolejne rewelacyjne gry, tym razem w częstochowskim Domu Tajemnic. Na miejscu pełna profeska: miłe przywitanie, krótkie przypomnienie zasad bezpieczeństwa, szybkie szkolenie, kupienie biletów na wystawę i... zaczynamy przygodę!

Mimo, że Gabinet Osobliwości jest najstarszym pokojem z trzech otwartych obecnie w tej firmie, mnie oczarował najbardziej- szczególnie pod względem wystroju i zagadek.

Gabinet, jak sama nazwa wskazuje, jest po prostu... osobliwy. Scenografia cieszy oczy i serca, widać, że twórca jest artystą i nic w pokoju nie znalazło się przez przypadek.

W roomie spotkamy wiele różnorodnych zagadek: zarówno logicznych, elektronicznych, jak i zadań manualnych. Niektóre zadania urzekają swoją prostotą, a jednocześnie oryginalnością. Jest trochę elementów "rozpraszaczy", które nie grają, ale dodają uroku i podtrzymują klimat.

Ode mnie mocne 9,5 więc w ocenie ogólnej dziesiątka. Co tu dużo się rozpisywać: pozycja obowiązkowa podczas wizyty w Częstochowie!

Na deser został nam trzeci- najnowszy, najlepszy i najbardziej dopieszczony pokój Zagadkowa.

Na wstępie zaznaczę i trochę uspokoję trzęsiportków, bo pokój jest ponury i mroczny, ale nie jest w nim aż tak strasznie jak mogłoby się wydawać, więc nawet jeśli ktoś nie przepada za horrorami to lochy Wiedźmy naprawdę warto odwiedzić! Napisałabym, że to taki horror w wersji light. No chyba, że bardzo podpadniecie Wiedźmie, to już nie wiadomo jakie będzie miała wobec Was zamiary. My wychodzimy z założenia, że z każdym można się zaprzyjaźnić ;)

Ale wracając do samego pokoju: wyróżnia go dopracowany wystrój, mroczny klimat, świetna aranżacja przestrzeni (niby czegoś nie ma, a jednak okazuje się, że jest!), niebanalne i różnorodne zagadki oraz kreatywne rozwiązania. Niektóre zadania utrudniające nam odzyskanie wolności są dość wymagające, ale dają mnóstwo radości i satysfakcji. Jest ich sporo więc trzeba się spieszyć, bo 75 minut to wbrew pozorom nie aż tak wiele. Nie obędzie się również bez spostrzegawczości i współpracy.

Duży plus także za niestandardowy, wkomponowany w scenografię system podpowiedzi.

Właściciele to fantastyczni ludzie, którzy robią to, co lubią. Będąc przy ostatniej opinii pokoju tej firmy jeszcze raz dziękujemy za możliwość wcześniejszego rozpoczęcia gry. Szczerze polecamy zabawę w Zagadkowie i sami już się nie możemy doczekać kolejnych odwiedzin i gry w nowo powstającym pokoju!

Znany polski gangster, Jan Elbert, zginął w niewyjaśnionych okolicznościach, akta również zaginęły (może ktoś im pomógł zaginąć?), a cała historia bardzo szybko ucichła.

Jednak po wielu latach, jako jedna z najlepszych grup śledczych zostaliśmy wydelegowani, by powrócić do sprawy dotyczącej tajemniczej śmierci "Szefa Polaków". Tropów i pomysłów na dochodzenie prawdy było kilka, ale finał był naprawdę zaskakujący. Otóż okazało się, że... O nie! Nie ma tak łatwo- chcecie poznać zakończenie to łapcie za telefon i dzwońcie do Zagadkowa umówić się na grę - na pewno nie będziecie żałować ;)

Przeniesiecie się do małego, przytulnego hotelowego pokoiku, który niczym szczególnym się nie wyróżnia. Niczym się nie wyróżnia? No niby tak, ale to tylko pozory- w rzeczywistości miejsce to kryje wiele tajemnic i ciekawostek. Tutaj nic nie jest przypadkowe- zaczynając od wprowadzenia, przez fenomenalną fabułę (oj, fabuła jest naprawdę intrygująca i wciągająca), wystrój, klimat i genialne, nieszablonowe zagadki- wszystko jest przemyślane i dopracowane.

Obsługa na najwyższym poziomie- fantastyczna, profesjonalna i rozmowna.