Lashana .

Zdecydowany plus za pomysł i aranżacje przestrzeni. Pokój udowadnia, że dobrym pomysłem i niezbyt dużym kosztem można osiągnąć bardzo dobre rezultaty.
Parę fajnych i nietypowych pomysłów, których nie widziałam nigdzie indziej. Wymaga też trochę manualnej pracy :)
Powiedziałabym nawet, że pokój jest "mało eskejpowy" pod pewnymi względami - brak kłódek, nietypowa przestrzeń i oryginalne podejście do zagadek. Jest liniowo, ale logicznie.
Poziom trudności...zagadki są na jednakowym, niskim poziomie trudności. Momentami trochę za niskim. Wyszliśmy mniej-więcej w połowie czasu i mimo że bawiliśmy się dobrze (głównie dzięki nietypowym rozwiązaniom) to jednak pozostało uczucie niedosytu i braku wyzwania.

Trochę mam problemy z oceną - jest to bardzo fajny pokój dla początkujących, bardziej zaawansowani będą trochę rozczarowani - więc niech będzie 4.

Pokój zdecydowanie dla początkujących. Albo na początek eskejpowego maratonu, żeby zacząć czymś nietypowym.

Prowadzący sympatyczny i ciekawy opinii, ale chyba trochę jeszcze zestresowany :)

Fajna aranżacja, nie powiem żeby jakoś mocno psychodeliczna, ale pomysłowa i z dopracowaniem szczegółów i zagadek tak, żeby pasowały do całości i dobrze się komponowały. Odkrywanie kolejnych fragmentów i ich połączenia z wystrojem było dodatkową atrakcją :)

Zagadki oryginalne i w klimacie, ale bardzo nierówne - od banalnych przez średnie po wątpliwie logiczne.
Oryginalny wystrój jest głównym plusem, chociaż i tak bawiłam się lepiej niż w drugim pokoju Tkalni - Zbrodni.

Prowadzący nadal mało zainteresowany sytuacją (grą, graczami, opiniami).

Klimat... no głowy (i innych rzeczy) nie urywa. Ot taki sobie gabinet z kilkoma kompletnie do niego nie pasującymi elementami, które trochę za bardzo rzucają się w oczy.

Zagadki dosyć trudne, wymagające sporo kombinowania związanego z fabułą, momentami trochę nieliniowe, ale bez przesady. Do tego parę dodatkowych potrzebnych do wyjścia, ale kompletnie z fabułą nie związanych co było trochę irytujące - nie mam nic przeciwko zmyłkom i przeszkadzajkom różnego rodzaju, jeśli są wkomponowane w wystrój/fabułę, ale dodawanie czegoś na siłę i łączenie liniowo tylko po to, żeby gracze nie mogli wyjść za szybko było lekko irytujące.
Pokój zdecydowanie nie na pierwszy raz, w 2 osoby było trudno, a w więcej część nie miałaby co robić, więc skaluje się średnio.

Obsługa - tu też szału nie ma, (albo trafiłyśmy na zastępstwo), bo Pan sprawiał sprawiał wrażenie mało zainteresowanego sytuacją.

Można spróbować, bo pokombinować faktycznie trzeba i jest to jakieś wyzwanie, ale poza tym nie za bardzo jest co polecać.

No cóż.....WOW.... Po wejściu do pokoju pojawia się na twarzy graczy uśmiech godny kota z Cheshire, który staje się coraz szerszy w miarę odkrywania kolejnych perełek.
Wystrój - cały projekt, pomysł i wykonanie, łącznie z "wystrojem" prowadzącego wywołują opad szczęki i w sumie pokój aż chce się najpierw oglądać a potem rozwiązywać. Za klimat i wystrój - 6/5.
Nazwa co prawda sugeruje komnatę zamkową a prowadzący przedstawia się jako Klucznik, ale jest raczej Kapelusznikiem prowadzącym do Krainy po drugiej stronie lustra.
Zagadki - dosyć trudne, w 2 osoby żeby wyjść o czasie trzeba się było spieszyć i mocno kombinować. Zagadki w klimacie (nooo może poza jedną), z kilkoma ciekawymi rozwiązaniami i z kreatywnym wykorzystaniem wystroju.
Jest nieliniowo, logicznie, (dla odmiany) nie szukamy klucza, zagadek jest sporo, więc nawet w większej grupie każdy będzie miał co robić. I adrenalina też jest :)

Zdecydowanie jeden z najlepszych pokoi w których byłam.
Naprawdę warto uwzględnić Komnatę planując wizytę w zamku!

Klimat.... eeeee jakiś ten agent bardzo lokalny i mieszka w studenckim pokoju rodem z Ikei.... Przyznaje, że nie oczekiwałam nie wiadomo czego i gadżetów jak z Bonda, ale jednak trochę więcej klimatu by się przydało... A tak jest trochę mało szpiegowsko i za mocno studencko.
Zdecydowany plus za to, że akcja jest związana z Radomiem, lokalne odniesienia zawsze cieszą, nawet przyjezdnych :)
Poza tym jest średnio trudno, dość mocno nieliniowo, znajdzie się parę oryginalnych pomysłów - może nie rewolucyjnych i nie wpływających mocno na całość, ale urozmaicających grę.
Obsługa - sympatyczna i z dobrą pamięcią do twarzy :)

Bawiłam się trochę gorzej niż w Pokoju Hrabiego, głównie ze względu na klimat, bo poziom trudności podobny, jednak mimo marudzenia jest to dla mnie pokój nr 2 w Radomiu :)

Fajny pomysł - bez krat, poligonów, więzień i innych takich, już za to należy się plus.
Wystrój fajny, trochę minimalistyczny, ale też nie sprawia wrażenia, że czegoś w pokoju brakuje.
Ciekawe rozwiązania hmm... mechaniczno-techniczne, liniowość średnia (znaczy jest, ale część elementów można wykonywać w dowolnej kolejności). Jest średnio trudno, ale cieszy klimat i parę oryginalnych rozwiązań.
Parę rzeczy do niewielkiej poprawki (ale pewnie już poprawione, bo recenzja mocno zaległa) ale nie jest to nic co by psuło przyjemność z zabawy.

Prowadząca sympatyczna i wprowadza w historie.

Klimat - świetny. Wszystko robi wrażenie: wstęp, dojście do pokoju, sam pokój, który spokojnie mógłby być scenografią do filmu. Za cały "eskejp" (nie tylko pokój) dałabym nawet 6/5 :)
Prowadzący sympatyczny i... pasujący do klimatu :)
Zagadki - w sporej ilości, logiczne, dosyć trudne i wymagające sporo główkowania i kojarzenia faktów. Urozmaicone, powiązane z klimatem i fabułą. No i fabuła, która jest nie tylko pretekstem, ale ważną częścią zagadki i historii.
W dwie osoby udało się wyjść chwilę przed czasem, ale łatwo nie było i trzeba się było sporo nakombinować.
Ogólnie - super, jeden lepszych, ciekawszych pokoi (i to nie tylko w Katowicach).

Pokój jest pokojem "szukanym". O czym uczciwie zostajemy uprzedzeni i w opisie, i przed wejściem do pokoju.
I w takiej kategorii sprawdza się świetnie - skrytki pomysłowe, wymagające spostrzegawczości i dokładnego szukania, ale nie przekombinowane i nie wymagają rozłożenia pokoju na czynniki pierwsze. Sporo zmyłek, minimalna ilość zagadek.
Zagadki dosyć proste, wyszukiwanie różnych elementów - wręcz przeciwnie.
Klimat - ok, trochę map, trochę egzotycznych gadżetów. Nie ma efektu 'wow', ale jestem w stanie uwierzyć w gabinet podróżnika. System podpowiedzi też klimatyczny.

Prowadzące sympatyczne, śledzące na bieżąco sytuację w pokoju. Po wyjściu też ciekawie się rozmawia. :)

Mimo że nie przepadam za pokojami gdzie głównie się szuka to w Pokoju poszukiwacza bawiłam się świetnie.
Niecierpliwie czekam na kolejny pokój.

Zacznę nietypowo – znaczy od stwierdzenia, że Hydrozagadka w Poziomie Drugim podobała mi się bardzo. Jest to pierwszy eskejp po którym mam tak skrajnie rożną opinie o pokojach i o (tym samym) prowadzącym po odwiedzeniu dwóch pokoi.
Klimat – w zasadzie nie istnieje, zestaw sypiących się mebli z różnych epok, gadżety (sztuk kilka) wywołują opadnięcie rąk, a reszta wystroju sprawia jeszcze bardziej przypadkowe wrażenie.
Jedyne co wywołuje jakikolwiek klimat to ścieżka dźwiękowa. Której nie słychać, bo za ścianą gra rockowa kapela.
Poziom trudności... średni, podniesiony przez brak logiki. Do części zagadek nie ma żadnych wskazówek w pokoju. Na nasze wątpliwości co do jednej z zagadek: „to trzeba zgadnąć” prowadzący stwierdził coś w stylu „no oczywiście, że to się zgaduje, to w końcu zagadka”.
Wychwalany przez kogoś scenariusz nie istnieje – zagadki są liniowe, ale poza tym, że trzeba jedną rozwiązać, żeby dotrzeć do następnej niezbyt ze sobą związane.
Mistrz gry plątał się z zeznaniach – przed wejściem twierdził, że jeden z elementów jest bardzo istotny, po wyjściu – że nie potrzebny. Najpierw usłyszałyśmy, że żeby dostać podpowiedz trzeba zapukać w drzwi, potem – że pokój jest tak trudny, że podpowiedzi w ogóle nie są przewidziane (czyli jak ktoś utknie w liniowym pokoju to przesiedzi 45 minut – ciekawa koncepcja). Na reakcję prowadzącego trzeba było czekać jakieś 5 minut a zegar oczywiście tyka...
Udało nam się zdobyć klucz, ale nie przeszłyśmy do drugiego etapu – może tam jest bardziej logicznie, chociaż śmiem wątpić.
Wystrój i klimat – tragiczne, zagadki – nielogiczne, komfort gry – żaden (rockowa kapela za ścianą), prowadzący – ignoruje graczy, elektroniki – zero, cena – zdecydowanie za wysoka za to co jest w pokoju.
Zdarzało się nam i nie wychodzić o czasie i grać w pokojach trudnych i nadal bawić się bardzo dobrze i miło wspominać te pokoje, niestety nie tym razem. Został głównie niesmak, irytacja i poczucie źle wydanych pieniędzy.

Wystrój – świetnie pasuje do klimatu filmu, chociaż trzeba przyznać, że projektant miał ułatwione zadanie mając do dyspozycji starą hydrofornię. Zagadki proste, ale dość nietypowe i hmm... „manualne”, tu trzeba nie tylko myśleć, ale i sporo rzeczy zrobić. Zagadki w klimacie, nie za trudne, liniowe ale w sumie się tego nie zauważa przy dwuosobowej drużynie (przy większej ilości osób byłoby zdecydowanie gorzej z tą liniowością).
Ścieżka dźwiękowa – genialna, ale podejrzewam, że wywołuje mały szok jeśli ktoś nie oglądał filmu (ale spokojnie - znajomość fabuły nie jest potrzebna do wyjścia).
Klimat Hydrozagadki i nietypowe podejście do zagadek – polecam zdecydowanie.