Всі квести
Що таке квест-кімната?
Подарункові сертифікати
Чемпіон з екстреної допомоги
Часовий пояс:
Tkalnia Zagadek
Tkalnia Zagadek to jeden z pierwszych Escape Room'ów w Polsce. Pierwszy lokal "tkalni" powstał w połowie roku 2014. Pokoje zagadek w tym escape room'ie wyróż... [більше].
Про компанію
Tkalnia Zagadek to jeden z pierwszych Escape Room'ów w Polsce. Pierwszy lokal "tkalni" powstał w połowie roku 2014. Pokoje zagadek w tym escape room'ie wyróżnia specjalna fabuła i historia tajemniczych eksperymentów, której część poznaje się po przekroczeniu progu każdego z pokoi. Zagadki zostały pieczołowicie dopracowane i dopracowane tak aby każdy gracz, zarówno doświadczony, jak również dopiero poznający ten rodzaj rozrywki, znalazł coś dla siebie. Każdy pokój oferuje unikatowy klimat i oprawę dopasowaną do scenariusza. W tym lokalu Gracz staje się prawdziwym bohaterem rozgrywki!
Łódź Kościuszki, Польща
Łódź Kościuszki
Kościuszki 1 lok. 101,
Łódź
Вільні квести у відділенні Łódź Kościuszki
Закриті кабінети у відділенні Łódź Kościuszki
Łódź Piotrkowska, Польща
Łódź Piotrkowska
Piotrkowska 76/7
Łódź
Вільні квести у відділенні Łódź Piotrkowska
Закриті кабінети у відділенні Łódź Piotrkowska
Loading...
Останні відгуки
Новачок
15 pts
Zawał! :D
25.08.25 | дата візиту: 25.08.25
Myśleliśmy, że po Paranoi nic nas nie zaskoczy… a jednak „Łowca Wampirów” w Łodzi udowodnił, że może być jeszcze straszniej! 😱 Na dzień dobry prawie dostajesz zawału, a potem przez dobre 15 minut adrenalina jest tak wysoka, że własny oddech czy szelest ubrań wywołuje ciary na plecach. 😂
Cała akcja dzieje się w piwnicy,klimat obłędny, oświetlenie i ekspozycja perfekcyjnie budują napięcie. Zagadki? Mega wpasowane w tematykę, trudność według nas średnio łatwa/średnia, ale przy tym poziomie adrenaliny i byciu cały czas w gotowości, rozwiązanie ich staje się prawdziwym wyzwaniem ,co zresztą bywa bardzo zabawne.
Uwaga!!! można się ubrudzić, trzeba biegać i reagować błyskawicznie, nie ma czasu na wahanie! 🏃♀️💨 Dla fanów escape roomów, którzy lubią połączenie świetnie przemyślanych zagadek, mroku i absolutnego dreszczyku emocji „Łowca Wampirów” to must go. Po tym doświadczeniu Paranoja wygląda jak ciepły spacer po parku. 🔦🦇💀
Brawa Dla... 😎 Kiedy wiesz, że przydałby się Pampersy 😂
Cała akcja dzieje się w piwnicy,klimat obłędny, oświetlenie i ekspozycja perfekcyjnie budują napięcie. Zagadki? Mega wpasowane w tematykę, trudność według nas średnio łatwa/średnia, ale przy tym poziomie adrenaliny i byciu cały czas w gotowości, rozwiązanie ich staje się prawdziwym wyzwaniem ,co zresztą bywa bardzo zabawne.
Uwaga!!! można się ubrudzić, trzeba biegać i reagować błyskawicznie, nie ma czasu na wahanie! 🏃♀️💨 Dla fanów escape roomów, którzy lubią połączenie świetnie przemyślanych zagadek, mroku i absolutnego dreszczyku emocji „Łowca Wampirów” to must go. Po tym doświadczeniu Paranoja wygląda jak ciepły spacer po parku. 🔦🦇💀
Brawa Dla... 😎 Kiedy wiesz, że przydałby się Pampersy 😂
Нещодавно відвідані кімнати:
Загальний рейтинг: 10/10
Обслуговування клієнтів: 10/10
Інтер'єр: 10/10
Складність: Жорсткий
Новачок
15 pts
Sztos! 11/10
25.08.25 | дата візиту: 25.08.24
Archival rating
Paranoja w Łodzi to escape room, w którym adrenalina dosłownie sięga zenitu. Surowe wnętrza, mroczny klimat i absolutna ciemność sprawiają, że od pierwszej chwili czujesz się jak w koszmarze, z którego musisz znaleźć wyjście. Jedynym źródłem światła są latarki a to oznacza, że każdy krok w nieznane jest jeszcze bardziej intensywny.
Największy dreszcz emocji przychodzi, kiedy trzeba się rozdzielić. Każdy zostaje w swoim kawałku mroku, a echo kroków potęgują wrażenie, że nie jesteś sam. Choć dobrze wiesz, że właśnie tego boisz się najbardziej.
Świetnie wpasowane w klimat zagadki. Każda z nich wymaga myślenia i współpracy, a kiedy utkniesz, obsługa nie daje prostych odpowiedzi. Podpowiedzi są mega sugestywne, ale nigdy wprost co zostawia pole do kombinowania i jeszcze bardziej nakręcaja atmosferę. Masz wrażenie, że ktoś popycha Cię w dobrą stronę, ale to Ty musisz zebrać się na odwagę i złożyć wszystko w całość.
Paranoja to nie tylko escape room. To emocjonalny rollercoaster, w którym zaskoczenie, strach i ekscytacja mieszają się w idealnych proporcjach. To doświadczenie, które zostaje w głowie na długo – i sprawia, że chcesz wrócić po więcej. Na ten moment Top ER w Łodzi jak dla mnie!
Największy dreszcz emocji przychodzi, kiedy trzeba się rozdzielić. Każdy zostaje w swoim kawałku mroku, a echo kroków potęgują wrażenie, że nie jesteś sam. Choć dobrze wiesz, że właśnie tego boisz się najbardziej.
Świetnie wpasowane w klimat zagadki. Każda z nich wymaga myślenia i współpracy, a kiedy utkniesz, obsługa nie daje prostych odpowiedzi. Podpowiedzi są mega sugestywne, ale nigdy wprost co zostawia pole do kombinowania i jeszcze bardziej nakręcaja atmosferę. Masz wrażenie, że ktoś popycha Cię w dobrą stronę, ale to Ty musisz zebrać się na odwagę i złożyć wszystko w całość.
Paranoja to nie tylko escape room. To emocjonalny rollercoaster, w którym zaskoczenie, strach i ekscytacja mieszają się w idealnych proporcjach. To doświadczenie, które zostaje w głowie na długo – i sprawia, że chcesz wrócić po więcej. Na ten moment Top ER w Łodzi jak dla mnie!
Нещодавно відвідані кімнати:
Загальний рейтинг: 10/10
Обслуговування клієнтів: 10/10
Інтер'єр: 10/10
Складність: Жорсткий
Навігатор
101 pts
Fajny klimat
19.08.25 | дата візиту: 19.08.25
Pokój był bardzo dobry, super klimat i wystrój, jedyny problem to trochę mało trudnych zagadek. Niestety nie doceniłyśmy swoich własnych umiejętności myślenia logicznego i pokój był dla nas za łatwy, no ale to też trochę nasza wina w wyborze takiego pokoju. Zdecydowanie polecam ten pokój dla rodzin lub po prostu na pierwszy raz. Chociaż wcześniej miałyśmy już trochę nieprzyjemnych wspomnień z pokoju matrix z tkalni zagadek, ten pokój bardzo nam się spodobał.
Нещодавно відвідані кімнати:
Загальний рейтинг: 7/10
Обслуговування клієнтів: 10/10
Інтер'єр: 10/10
Складність: Легко
Гід
312 pts
Nieudana paranoja
05.08.25 | дата візиту: 12.04.25
Archival rating
Niestety mieliśmy tę nieprzyjemność, że trafiliśmy na niepełnosprytynych mistrzów gry.
Pozostałe elementy rozgrywki też nie zagrały. Ogólnie słabo. Z uwagi na nasze odczucia, zaczęliśmy się zastanawiać, jak doszło do tego, że twórcy niezaprzeczalnie wybitnej Paranoi stworzyli tak słaby pokój. Doszliśmy do wniosku, że musiało to wyglądać mniej więcej tak:
Pewnego dnia szef przychodzi do pracy i mówi:
-Kochani, Paranoja okazała się wielkim sukcesem. Ludzie przyjeżdżają do nas z całej Polski, tylko po to, żeby odwiedzić ten pokój. Pomyślałem więc, że otworzymy kolejny horror i zrobimy go w podobnym stylu, będzie tajemniczo, mrocznie, będzie aktor i w ogóle! Co Wy na to?
-Świetny pomysł szefie, ale trzeba wymyślić scenariusz, znaleźć odpowiedni lokal, zaadaptować go pod escape room, stworzyć zagadki, no i jeszcze zrobić masę różnych rzeczy. To pewnie będzie nas kosztować dużo czasu i pieniędzy.
-O lokal się nie martwcie. Kupiłem starą, zaniedbaną piwnice, w której można znaleźć trutkę na szczury, myślę, że się nada. Scenariusz? Coś się wymyśli. Albo na bieżąco mistrz gry będzie wymyślał. Ważne, że coś będzie w opisie pokoju, przecież fabuła nie jest taka istotna. Zagadkami już zajmuje się Zdzichu…
-Zdzichu? Ta osoba w kryzysie bezdomności?! (sic)
-No tak, remonty tu robią przecież, to zebrał trochę fantów, inne miał schowane w kanciapie na czarną godzinę, więc zaproponowałem mu, że jak je przerobi na zagadki, to dostanie ode mnie ducha puszczy.
-No ok, niech będzie. A co z wystrojem? Też Zdzichu ogarnie?
-O wystrój to ja zadbam osobiście. Pomyślałem, że zrobimy takie nastrojowe czerwone światło. Akurat nie mam takich lampek ani nic, ale dzieciakom zostało trochę różowej bibuły po zajęciach z plastyki, więc nakleimy na lampy i będzie git.
-Spoko, ale to chyba nie będzie całość wystroju, co nie?
-Ma być surowo, więc myślę, że to wystarczy. Ewentualnie przygotuję zadanie bojowe dla moich gówniaków i każę im napisać randomowe rzeczy na ścianach. Zostało też trochę prześcieradeł z Paranoi, więc całościowo może wyjść z tego wizualne arcydzieło.
-No dobra, ma to sens. A ta piwnica nie będzie brudna, pełna pyłu, wypełniona niebiorącymi udziału w grze rzeczami typu kamienie, deski?
-Hmmm… No jak Wam się nie chcę tego wynosić i sprzątać, to tak zostawmy.
-Wszystko spoko, ale kto będzie aktorem? My przecież musimy siedzieć na recepcji i jak za karę witać graczy, każdorazowo rozpoczynając konwersację od pytania, czy mają rezerwację.
-Wy chyba nie doceniacie swojego szefa… To też już ogarnąłem. Zdzichu ma nieślubnego syna, chłopak się trochę w życiu pogubił, kilka razy powtarzał trzecią klasę, ale wyszedł na ludzi. Szuka roboty, więc pomyślałem, że to się idealnie składa.
-No ok, wszystko pięknie, możemy się brać do roboty. Tylko ostatnie pytanie, czym ten pokój ma zamiar przyciągać graczy? Co będzie w nim takiego wyjątkowego?
Szef płynie promem do Szwecji, bierze rozbieg z kilometra i wyjeżdża z odpowiedzią:
-Areczku, kiedy ty popijałeś sagę w firmowym kubeczku, to ja opracowywałem genialny plan. Zrobimy taką interaktywną rozgrywkę. Zasady opowiemy na początku gry, przekażemy odpowiednie rekwizyty, nastroimy na niezłą zabawę i słuchajcie dalej, bo nie uwierzycie! Nasi game masterzy nie będą grali według tych reguł. Genialne, nie?
-Yyy?
-No wyobraźcie sobie, przychodzą tacy do escape roomu, mają to fajne wprowadzenie, słuchają o co chodzi, myślą, jak się zaadaptować do takiego urozmaicenia, planują taktyki, starają się i w ogóle. A tu nagle cyk, tracisz duszę w bezpiecznej strefie. Czy to nie jest genialne?!
-Czyli robimy escape room w brudnej, opuszczonej piwnicy, nie mamy żadnego budżetu, zagadki przygotuje nam Zdzichu, aktorem będzie jego mądryinaczej potomek, nie mamy właściwie żadnego scenariusza fabularnego, a zasady gry, które przekażemy graczom, nie będą obowiązywać w jej trakcie? No ma to sens. A ile mamy czasu?
-Jutro planujemy otwarcie, więc weźcie się do roboty, bo trzeba bibułę i prześcieradła pozawieszać.
-Tak jest, sir!
Generalnie większość z zarzutów znajduje się w tym, niezwykle wiernym oryginałowi, zapisie konwersacji. Lubimy surowe wystroje, gdy pasuje to tematycznie do pokoju, ale tutaj wyszliśmy cali brudni, mimo że nie było żadnych informacji o możliwym pobrudzeniu ubrania, za co kolejny minus. Dziury w ścianach, w które co niektórzy wkładali dłonie, były pełne pyłu i pajęczyn, tak autentycznej scenografii się nie spodziewaliśmy. Zagadka mechaniczna nie działała odpowiednio, przez co mój, z czasem coraz bardziej sfrustrowany, towarzysz walczył z nią przez ponad 20 minut. Aktor był totalnym creepem i aż musiałem mu zwrócić uwagę, że prawdopodobnie coś mu gdzieś nie do końca styka. Nawet po grze nie zdjął maski, co też było dziwne. Nie rozumiemy, po co tworzyć interaktywną rozgrywkę na określonych zasadach, jeśli nie planuję się ich przestrzegać. Do tego początek gry, w czasie którego jesteśmy zdani na łaskę pewnego jegomościa, którego charakterystykę już wystarczająco nakreśliłem. Nie było żadnych zagadek, do których mielibyśmy dostęp, a sam aktor nie nakierował nas wcale na konieczność interakcji. Skończyło się to znudzeniem, zdziwieniem, zagubieniem i innymi złymi zjawiskami. Potem też było słabo, niektóre zagadki polegały dosłownie na spojrzeniu na ścianę. W całym pokoju był jeden dobry moment, kilka udanych zagadek i to tyle. Jest to pierwszy pokój, do którego nigdy bym nie wrócił.
I tak, lepiej bawiłem się pisząc tę opinię niż w samym escape roomie.
Pozostałe elementy rozgrywki też nie zagrały. Ogólnie słabo. Z uwagi na nasze odczucia, zaczęliśmy się zastanawiać, jak doszło do tego, że twórcy niezaprzeczalnie wybitnej Paranoi stworzyli tak słaby pokój. Doszliśmy do wniosku, że musiało to wyglądać mniej więcej tak:
Pewnego dnia szef przychodzi do pracy i mówi:
-Kochani, Paranoja okazała się wielkim sukcesem. Ludzie przyjeżdżają do nas z całej Polski, tylko po to, żeby odwiedzić ten pokój. Pomyślałem więc, że otworzymy kolejny horror i zrobimy go w podobnym stylu, będzie tajemniczo, mrocznie, będzie aktor i w ogóle! Co Wy na to?
-Świetny pomysł szefie, ale trzeba wymyślić scenariusz, znaleźć odpowiedni lokal, zaadaptować go pod escape room, stworzyć zagadki, no i jeszcze zrobić masę różnych rzeczy. To pewnie będzie nas kosztować dużo czasu i pieniędzy.
-O lokal się nie martwcie. Kupiłem starą, zaniedbaną piwnice, w której można znaleźć trutkę na szczury, myślę, że się nada. Scenariusz? Coś się wymyśli. Albo na bieżąco mistrz gry będzie wymyślał. Ważne, że coś będzie w opisie pokoju, przecież fabuła nie jest taka istotna. Zagadkami już zajmuje się Zdzichu…
-Zdzichu? Ta osoba w kryzysie bezdomności?! (sic)
-No tak, remonty tu robią przecież, to zebrał trochę fantów, inne miał schowane w kanciapie na czarną godzinę, więc zaproponowałem mu, że jak je przerobi na zagadki, to dostanie ode mnie ducha puszczy.
-No ok, niech będzie. A co z wystrojem? Też Zdzichu ogarnie?
-O wystrój to ja zadbam osobiście. Pomyślałem, że zrobimy takie nastrojowe czerwone światło. Akurat nie mam takich lampek ani nic, ale dzieciakom zostało trochę różowej bibuły po zajęciach z plastyki, więc nakleimy na lampy i będzie git.
-Spoko, ale to chyba nie będzie całość wystroju, co nie?
-Ma być surowo, więc myślę, że to wystarczy. Ewentualnie przygotuję zadanie bojowe dla moich gówniaków i każę im napisać randomowe rzeczy na ścianach. Zostało też trochę prześcieradeł z Paranoi, więc całościowo może wyjść z tego wizualne arcydzieło.
-No dobra, ma to sens. A ta piwnica nie będzie brudna, pełna pyłu, wypełniona niebiorącymi udziału w grze rzeczami typu kamienie, deski?
-Hmmm… No jak Wam się nie chcę tego wynosić i sprzątać, to tak zostawmy.
-Wszystko spoko, ale kto będzie aktorem? My przecież musimy siedzieć na recepcji i jak za karę witać graczy, każdorazowo rozpoczynając konwersację od pytania, czy mają rezerwację.
-Wy chyba nie doceniacie swojego szefa… To też już ogarnąłem. Zdzichu ma nieślubnego syna, chłopak się trochę w życiu pogubił, kilka razy powtarzał trzecią klasę, ale wyszedł na ludzi. Szuka roboty, więc pomyślałem, że to się idealnie składa.
-No ok, wszystko pięknie, możemy się brać do roboty. Tylko ostatnie pytanie, czym ten pokój ma zamiar przyciągać graczy? Co będzie w nim takiego wyjątkowego?
Szef płynie promem do Szwecji, bierze rozbieg z kilometra i wyjeżdża z odpowiedzią:
-Areczku, kiedy ty popijałeś sagę w firmowym kubeczku, to ja opracowywałem genialny plan. Zrobimy taką interaktywną rozgrywkę. Zasady opowiemy na początku gry, przekażemy odpowiednie rekwizyty, nastroimy na niezłą zabawę i słuchajcie dalej, bo nie uwierzycie! Nasi game masterzy nie będą grali według tych reguł. Genialne, nie?
-Yyy?
-No wyobraźcie sobie, przychodzą tacy do escape roomu, mają to fajne wprowadzenie, słuchają o co chodzi, myślą, jak się zaadaptować do takiego urozmaicenia, planują taktyki, starają się i w ogóle. A tu nagle cyk, tracisz duszę w bezpiecznej strefie. Czy to nie jest genialne?!
-Czyli robimy escape room w brudnej, opuszczonej piwnicy, nie mamy żadnego budżetu, zagadki przygotuje nam Zdzichu, aktorem będzie jego mądryinaczej potomek, nie mamy właściwie żadnego scenariusza fabularnego, a zasady gry, które przekażemy graczom, nie będą obowiązywać w jej trakcie? No ma to sens. A ile mamy czasu?
-Jutro planujemy otwarcie, więc weźcie się do roboty, bo trzeba bibułę i prześcieradła pozawieszać.
-Tak jest, sir!
Generalnie większość z zarzutów znajduje się w tym, niezwykle wiernym oryginałowi, zapisie konwersacji. Lubimy surowe wystroje, gdy pasuje to tematycznie do pokoju, ale tutaj wyszliśmy cali brudni, mimo że nie było żadnych informacji o możliwym pobrudzeniu ubrania, za co kolejny minus. Dziury w ścianach, w które co niektórzy wkładali dłonie, były pełne pyłu i pajęczyn, tak autentycznej scenografii się nie spodziewaliśmy. Zagadka mechaniczna nie działała odpowiednio, przez co mój, z czasem coraz bardziej sfrustrowany, towarzysz walczył z nią przez ponad 20 minut. Aktor był totalnym creepem i aż musiałem mu zwrócić uwagę, że prawdopodobnie coś mu gdzieś nie do końca styka. Nawet po grze nie zdjął maski, co też było dziwne. Nie rozumiemy, po co tworzyć interaktywną rozgrywkę na określonych zasadach, jeśli nie planuję się ich przestrzegać. Do tego początek gry, w czasie którego jesteśmy zdani na łaskę pewnego jegomościa, którego charakterystykę już wystarczająco nakreśliłem. Nie było żadnych zagadek, do których mielibyśmy dostęp, a sam aktor nie nakierował nas wcale na konieczność interakcji. Skończyło się to znudzeniem, zdziwieniem, zagubieniem i innymi złymi zjawiskami. Potem też było słabo, niektóre zagadki polegały dosłownie na spojrzeniu na ścianę. W całym pokoju był jeden dobry moment, kilka udanych zagadek i to tyle. Jest to pierwszy pokój, do którego nigdy bym nie wrócił.
I tak, lepiej bawiłem się pisząc tę opinię niż w samym escape roomie.
Група 3 гравця, включаючи:
Нещодавно відвідані кімнати:
Загальний рейтинг: 3/10
Обслуговування клієнтів: 1/10
Інтер'єр: 7/10
Складність: Легко
Скаут
57 pts
Przerażająco dobry pokój
02.08.25 | дата візиту: 30.07.25
Obowiązkowa pozycja dla fanów escape roomów z dreszczykiem (DRESZCZEM). Niesamowicie wykorzystana ogromna przestrzeń. Stosunkowo niewiele, aczkolwiek bardzo ciekawe zagadki. No i oczywiście niepokój/strach towarzyszące Ci na każdym kroku. Wielka szkoda, że w sierpniu kończą działalność, mam ogromną nadzieję, że Paranoja jeszcze powróci w nowej odsłonie, być może jeszcze lepszej (choć może być to ciężkie, ponieważ pokój jest naprawdę genialny) i że będę mógł przeżyć to raz jeszcze. BARDZO POLECAM!!
Кімнату відвідали з:
Нещодавно відвідані кімнати:
Загальний рейтинг: 10/10
Обслуговування клієнтів: 9/10
Інтер'єр: 10/10
Складність: Середній