Nihil

Trochę ciężko mi się zebrać do napisania tej opinii, bo nie do końca wiem jak to zrobić tak, aby w pełni oddać odczucia, które towarzyszyły mi podczas rozgrywki. Hades to pokój na pewno oryginalny, stworzony na nieco innych zasadach niż większość pokoi, w których miałam okazję być. Było to dla mnie na pewno coś nowego, jednak nie byłam z góry negatywnie nastawiona. Wprowadzono interesującą formę pokoju nieliniowego, w którym można wiele zagadek rozwiązywać jednocześnie i żadna nie jest zależna od drugiej. Dzięki temu każdy może sobie znaleźć swoją zagadkę, która chce się zająć, a po jej rozwiązaniu znaleźć kolejną. Jest to ciekawe rozwiązanie, jednak niesie ze sobą też problemy, między innymi to, że nie zawsze wiadomo która z osób zrobiła zagadkę, dzięki której coś się otworzyło, w efekcie czego nie zawsze wiedzieliśmy, którą z zagadek robić dalej a którą już zostawić. Nie było jasnych sygnałów, że to ta konkretną zagadka zadziałała. Był jednak element pomocniczy, po którym udało nam się dojść do tego co już zrobiliśmy, a czego jeszcze nie. Myślę, że bez tego mógłby być spory problem i robilibyśmy zagadki, które już dawno zostały rozwiązane :) Podsumowując kwestie zagadek - pokój na pewno oryginalny, pomysł ciekawy, ale nad realizacją bym jeszcze coś popracowała, aby uniknąć frustracji z zastanawiania się czy udało się zagadkę rozwiązać czy też jeszcze nie.
Kolejny ważny element to wystrój, który w tym przypadku raczej nie zachwycał. Czy czuliśmy się jak w Hadesie, jakbyśmy byli martwi? No właściwie to nie bardzo. Staram się oceniać sprawiedliwie i wśród pokoi, które udało mi się do tej pory odwiedzić było wiele wspaniałych scenariuszy i wystroje, w które ktoś włożył naprawdę wiele serca (i zapewne pieniędzy),tutaj brakowało mi jakichś interesujących elementów, czegoś, co by pozwalało poczuć się jak w świecie umarłych. Wystrój jest ważnym elementem, który może albo napompować, albo wręcz zepsuć klimat i niestety w tym przypadku jest to akurat bardziej ta druga opcja. Czy jednak bawiliśmy się źle? No nie mogę tego powiedzieć. Zagadki mimo, że były różnego poziomu trudności były całkiem przyjemne w rozwiązywaniu i nie sprawiały wiele trudności. Rozgrywka przebiegła więc płynnie i bez irytacji. Pani z obsługi bardzo miła, fajnie się rozmawiało zarówno przed jak i po wyjściu z pokoju. Ocenę wystawiam więc według wytycznych tego systemu oceniania, biorąc pod uwagę całość swoich odczuć przed, w trakcie i po grze.

Klątwa Zarazy to niezbyt długi pokój, nastawiony przede wszystkim na spostrzegawczość i dokładne przeszukiwanie pomieszczenia. Zagadki nie należały do najtrudniejszych i nie były przesadnie skomplikowane, chociaż myślę, że grupy początkujące bez podpowiedzi mogą mieć spory problem, aby wyjść. Fabuła całkiem fajna, podobnie jak wystrój, w ogólnym rozliczeniu jednak nie było szału i efektu wow, ale pokój sam w sobie był po prostu bardzo poprawny i raczej w klasycznym stylu. Myślę, że jeszcze kilka lat temu robiłby spore wrażenie. Na dzisiejsze standardy uważam, że rozgrywka była przyjemna i dobra, żeby trochę rozbudzić szare komórki :) Bardzo miła Pani z obsługi!

Niewiele można napisać o tym pokoju. Zdecydowanie jego największym plusem jest wystrój, który pasuje do tematyki i zawiera dużo fajnych i często wywołujących trochę śmiechu elementów. Klimat jak najbardziej na plus. Zagadki uważam za bardzo łatwe, z pokoju udało nam się wyjść (łącznie z wprowadzeniem) w ok. 28 minut, jednak jest to także kwestia tego, że zagadek było niewiele. Po wyjściu z pokoju byliśmy nieco w szoku, że to już koniec, dlatego polecam głównie osobom bez dużego doświadczenia, albo dla 2 osób, którym mimo wszystko może w pokoju zejść nieco dłużej. Chociaż też nie jest to pewne :) ja bawiłam się krótko, ale całkiem dobrze. Był to pierwszy nasz pokój tej firmy z trzech odwiedzonych i mimo, że uważam że z tych trzech jest najsłabszy, to nadal był to dobrze spędzony czas. Starzy wyjadacze oczekujący czegoś wymagającego, bądź nieco dłuższej zabawy, niestety tego nie uświadczą, ale jest to idealna pozycja np. w ramach wieczoru kawalerskiego/panieńskiego, albo też jako pierwszy w karierze pokój :)

Nie byliśmy do końca zadowoleni z tego pokoju. Poszliśmy ekipą 6 osób i było to zdecydowanie za dużo biorąc pod uwagę ilość zagadek oraz miejsca. Momentami niektórzy sobie siadali, bo nie mieli co robić. Największym minusem była zdecydowanie niewystarczająca liczba dostępnych źródeł światła, dlatego nawet jak ktoś coś wymyślił, to musiał czekać na swoją kolej. Ma to sens biorąc pod uwagę tematykę pokoju, jednak wciąż jest to duże utrudnienie, szczególnie właśnie dla większych grup. Moim zdaniem ten pokój powinien być przeznaczony dla maksymalnie 4 osób, mimo, że miejsca w nim całkiem sporo.
Jak już wspomniałam zagadek nie było dużo, chociaż w miejscu przeznaczonym na ten pokój można było zrobić ich zdecydowanie więcej. Mimo to schodziło przy niektórych z nich sporo czasu... I to niestety nie dlatego, że były skomplikowane i trzeba było dużo nad nimi myśleć, ale dlatego, że naszym zdaniem były nieintuicyjne i nie zawsze do końca było wiadomo, co autor miał na myśli w związku z rozwiązaniem konkretnej zagadki. Powodem tego może być minimalna ilość wskazówek, w jaką stronę ruszyć celem jej rozwiązania, bardziej trzeba było próbować wszystkiego co się wymyśliło, aż do momentu trafienia na prawidłowe rozwiązanie. Nie jestem zdania, że pokój powinien prowadzić gracza za rączkę i dawać dużo podpowiedzi, nad którymi nawet nie trzeba się zastanawiać i od razu się wie co i jak zrobić, lecz uważam, że sztuką jest wkleić w historie niejasne, ale logiczne wskazówki, nad którymi czasem trzeba trochę pomyśleć, co w konsekwencji sprawia, że rozwiązanie jakiejś zagadki daje wiele satysfakcji. W Krypcie mi tego zabrakło. Nie do końca też czułam historię tego miejsca. Momentami miałam wrażenie, że niektóre zagadki się pojawiły w tym miejscu bez konkretnego pomysłu, a fabuły poza jakimiś niejasnymi skrawkami wcale nie było. Może wynika to z faktu, że nie byliśmy na dwóch pierwszych częściach, ale uważam, że to nie powinna być duża przeszkoda.
Pokój zaliczyłabym więc do tych bardziej klasycznych, co oczywiście nie jest niczym złym, ale tutaj się akurat nie sprawdziło. Mieliśmy po wyjściu dość spory niedosyt, a niektóre zagadki naprawdę nas zmęczyły. Mimo to zdarzyły się momenty, w których rozgrywka nam się podobała. Wystrój niczym nas w sumie nie zaskoczył, ale był przede wszystkim poprawny i nawet nam się podobał.
Najsilniejszym elementem Krypty była jej obsługa, czyli miły Pan, którego oczywiście serdecznie pozdrawiamy :) być może wrócimy jeszcze kiedyś sprawdzić inne pokoje, istnieje szansa, że po prostu ten konkretny pokój nie do końca był tym, co lubimy w escape roomach najbardziej.