Peter C.

Zamysł twórców pokoju wyglądał na całkiem trafiony, ale wydaje się, że zabrakło pomysłów na jego realizację i wykorzystanie potencjału. Zaczyna się nieźle - od współpracy między odseparowanymi od siebie grupami, ale potem tylko gorzej. Większość zagadek opiera się na wklepywaniu kodów do kolejnych, niepowiązanych ze sobą kłódek pełniących - tak mi się wydaje - rolę wypełniacza między początkiem przygody a jej końcem. Niestety, wypełniacz ten zajmuje zdecydowanie zbyt wiele czasu i w dużej mierze jest po prostu niepotrzebny. Skrócenie i intensyfikacja całości wyszłaby pokojowi zdecydowanie na plus.

Wrażenia psuje też fakt, że w pokoju jest dużo przedmiotów, które potencjalnie mogłyby stanowić wskazówki, element zagadki, a okazują się tylko ozdobnikiem. Nie byłoby to irytujące, gdyby nie fakt, że są na tyle przekonujące, iż człowiek jest absolutnie przekonany, że mają znaczenie i głowi się nad nimi zamiast szukać tysięcznego szyfru do tysięcznej kłódki.

Wyposażenie pokoju to stare meble sprawiające wrażenie wyciągniętych z wilgotnego garażu i powstawianych nieco na chybił-trafił. Rozumiem, że - być może - w założeniu miało to budować klimat nory seryjnego mordercy, ale w połączeniu z wszechobecnym brudem, raczej budzi wrażenie, że obsłudze nie chce się odkurzyć nawet raz na tydzień.

Pokój odwiedziliśmy na wieczorze kawalerskim i - jeśli chodzi o doświadczenie - grupa była mocno mieszana. W moim przypadku był to pierwszy escape room, w jakim byłem i poczułem się mocno zawiedziony. Zamiast myślenia, stawia się na spostrzegawczość, a przewijające się ciekawe elementy giną w natłoku przeciętności i braku pomysłów na realizację. Całość to niewykorzystany potencjał i pójście na łatwiznę.