Moncjusz

Wow - to była moja pierwsza myśl po wyjściu. W całej mojej kilkudziesięciopokojowej karierze escape roomowej, ten był najlepszy - przyniósł największe emocje. Jak już wiele osób przede mną napisało - ten pokój to doświadczenie. Będąc w nim przenosimy się w czasie i trafiamy na wojnę. Z każdym kolejnym krokiem i kolejną zagadką zatracamy się w niej bardziej i nie ma żadnego elementu w pokoju, który mógłby nas wytrącić z klimatu, historii i przeżyć, bo wystrój jest dopracowany w najmniejszych szczegółach. Tutaj można doświadczyć tego uczucia zarezerwowanego tylko dla najlepszych pokoi - specyficznego rozdwojenia, kiedy równocześnie jesteś sobą rozwiązującym zagadki w escape roomie i uczestnikiem historii, która rozgrywa się na Twoich oczach. Przy czym w tym pokoju działa to mocniej, bo historia wojenna nie należy do łatwych emocjonalnie. Można dzięki temu nie tylko poznać lepiej historię roku 1945, lecz także samych siebie i towarzyszących nam współuciekających.
Co do samych zagadek, to są ciekawe i różnorodne, ale nie należą do szczególnie skomplikowanych. Zostały dobrze wplecione w fabułę i są kolejnymi elementami, które mają popychać ją do przodu, a nas wraz z nią. Nie są jednak na tyle proste, żebym polecała Powstanie Warszawskie na początek przygody z escape roomami - lepiej przyjść tu już z jakimś doświadczeniem. Tym bardziej, że ten pokój stawia wysoko poprzeczkę oczekiwań wobec innych.
Podsumowując, ten pokój stoi klimatem i emocjami. Udało się tutaj uchwycić to, co najbardziej istotne w historii - żadne tam suche fakty, a doświadczenia ludzi żyjących w tamtym czasie. Dzięki pokojowi Powstanie Warszawskie można spojrzeć na świat ich oczami, to bardzo wartościowa perspektywa.