Muzeum Tortur

Pokoj raczej dla poczatkujacych, bez szalu.

Klasyczny escape utrzymany w stylistyce muzealnej sali tortur. Prosty w formie scenariusz daje jednak przyjemność przechodzenia a ascetyczny wystrój pasuje do tematyki. Trochę brakowało tu rozwiązań mechanicznych, które urozmaiciłyby zagadki oparte na kłódkach czy szukaniu. Pokój sprawdzi się dla mniejszych grup, w tym także jako przerywnik pomiędzy ciekawszymi rzeszowskimi pokojami ucieczek.

Dobry pokój jak na czas na wydostanie się patrząc na to że to pokój stricte kłódkowy

Muzeum Tortur to nieduży pokój, starego typu, bez jakichś zaskakujących efektów. Zagadek jest mało, ale nie są one krótkie, oj nieee, zatrzymują na kilka dłuższych chwil. Właśnie w tym scenariuszu spędziliśmy najwięcej czasu. Kilka zagadek było mocno poukrywanych, więc spostrzegawczość się przyda, za to niektóre miały według nas niespójne rozwiązania na pierwsze przeanalizowanie. Myślę, że początkujący bardziej się w nim odnajdą. Dodatkowo nie spotkaliśmy się zazwyczaj z grającymi więcej niż raz elementami, gdzie nie jest to wspomniane, bądź logicznie nakierowane podczas gry.

Pokój starego typu, wystrój jakiś tam jest, rekwizytów też trochę jest, ale całokształt jest mało średniowieczny. Niby fabuła jest gdzieś tam wpleciona w wystrój, ale wszystkiego jest trochę za mało. Zagadek nie ma za wiele, ale każdą jedną żeby rozwiązać potrzeba sporo czasu. Dużo poukrywanych elementów. Obsługa super.

Początek mega ciekawy. Pokój nie należy do najłatwiejszych. Przydałyby się latarki :)

Po wyjściu z "Czarnej dziury" zdecydowaliśmy się zamknąć listę rzeszowskich ER (na dzień 25.06.21) i skierowaliśmy się do "Muzeum Tortur".
Wystrój przypomina salę tortur, ale jednak klimatu nie poczuliśmy. Zagadki są liniowe, dlatego większe grupy będą się nudzić. Dodatkowo, elementy zagadek są wysłużone, jedna się zacięła i musiał wkraczać Mistrz Gry. W jednym miejscu jest narysowany kluczyk, który w ogóle nie bierze udziału w grze. Na pytanie po co jest, odpowiedź "a dla zmyłki"... Pokój do renowacji, a najlepiej to zrobić tam coś nowego, bo gdybym przyszedł pierwszy raz do ER do takiego pokoju, to już drugi raz bym nie poszedł.

Do Muzeum Tortur wybrałam się wraz z moją siostrą, która była po raz pierwszy w Escape. Jak na pierwszy raz, pokój dość trudny ale bardzo fajny. Zagadki logiczne, ale z niektórymi miałyśmy problem. Pani, która nas prowadziła bardzo miła i super tłumaczy. Po opuszczeniu pokoju zdecydowałyśmy, że nie chcemy jeszcze kończyć naszej gry, więc spróbowałyśmy swoich sił w kolejnym pokoju co było strzałem w dziesiątkę. Bardzo polecamy i na pewno wrócimy przy okazji pobytu w Rzeszowie :)

Do muzeów raczej zbyt często nie chodzimy, ale muszę przyznać, że muzeum tortur nas zaintrygowało. Zafascynowani średniowiecznymi maszynami nawet nie zwróciliśmy uwagi na szybko upływający czas. Nagle... zgasło światło. Jedno z nas zginęło i znalazło się w miejscu, w którym nikt nie chciałby się znaleźć... Niesamowite krzyki, a chwilę później... głucha cisza. Czyżby muzeum poza godzinami otwarcia nie było już tylko muzeum? Zrozumieliśmy, że żarty się skończyły. Albo będziemy współpracować i wyjdziemy stąd razem, albo wszyscy zostaniemy tu na zawsze...

Dobra, koniec ściemniania ;) W rzeczywistości nie było wcale strasznie. I tej atmosfery niepewności i strachu zdecydowanie mi zabrakło. Było kilka elementów i rekwizytów nawiązujących do torturowania, ale na tym klimat się właściwie kończył. Również rozmowy zza ściany nie pomagały wczuć się w sytuację i miejsce, w którym się znaleźliśmy.

Pokój liniowy, więc polecam 2-3 osobom. Zagadki łatwe i logiczne. Do jednego elementu można się trochę przyczepić, bo znak klucza zazwyczaj odbierany jest jako zagadka, a nie scenografia, więc można powiedzieć, że trochę wprowadza w błąd.

Dla rozpoczynających swoją przygodę i tych, którzy jeszcze nie odwiedzili zbyt wielu ER, pokój jest ok, w bardziej doświadczonych uciekinierach pozostawia znaczny niedosyt.
Myślę, że moje wrażenia najlepiej opisuje szóstka ("ten pokój był w porządku - to był miło spędzony czas, ale oczekiwaliśmy czegoś więcej") i taką też ocenę ogólną zostawiam.

Na koniec jeszcze kilka słów o największym plusie tego pokoju, czyli obsłudze. Wojtek (o ile dobrze zapamiętałam imię), to sympatyczny, przyjazny i chętny do rozmów Mistrz Gry.

Będąc przy ostatniej opinii pokojów od firmy WydostanSie chciałabym również jeszcze raz bardzo podziękować Właścicielowi za dostosowanie do nas godzin rozgrywek, dzięki czemu mogliśmy jednego dnia odwiedzić wszystkie pokoje na Podkarpaciu.

Mierne wprowadzenie w samą fabułę gry. Wystrój mógłby być bardziej dopracowany.
Zagadki liniowe. Wchodząc do pokoju oczekiwałam jednak czegoś więcej niż same kłódki- za co wielki minus.