Opuszczony Hotel

Absolutne mistrzostwo świata. Najlepsza rozrywka w moim życiu, pomijając może festiwal pizzy ;) I piszę to mimo, że we dwójkę nie udało nam się ukończyć pokoju (w tym miejscu czapki z głów dwuosobowym ekipom, którym się to udało; podobno bywały pary kończące nawet przed czasem, szacun). To drugi takie zdarzenie w naszej karierze, ALE! W przeciwieństwie do sherlocka, w którym nie interesująca się wcześniej nami pani przyszła i po prostu skończyła zabawę, tutaj MG stawał na rzęsach, żebyśmy dobrnęli do etapu, w którym przerwanie gry ma sens. I dzięki temu zero rozczarowania, a wręcz satysfakcja. Pozostaje tylko lekki niedosyt, że nie obejrzeliśmy wszystkiego, ale nawet mimo tego, przeżycie 100/10!

Wszystko, od wprowadzenia, przez wystrój, zagadki, po re-we-la-cyj-ny system podpowiedzi, jest absolutnie dopracowane, dograne, klimatyczne, pasujące ze sobą. Jestem pod olbrzymim wrażeniem.

Jeśli miałbym na siłę szukać jakiegokolwiek mankamentu, to oświetlenie. Wiem, musi być półmrok, ale minimalnie jaśniej jednak mogłoby być. Lub może mógłby być wprowadzony jakiś rekwizyt ze źródłem światła.

Rewelacyjna przygoda! Tam po prostu trzeba iść i samemu się przekonać!

W końcu udało nam się odwiedzić najlepszy pokój w Polsce! Wizyty nie mogłam doczekać się bardzo, ponieważ pokój totalnie zapowiadał się jako moja ulubiona tematyka: thriller, mrok, tajemnica, strachy. To co zastaliśmy przeszło nasze chyba wszystkie oczekiwania, całe pokoje, dekoracje, wystrój, pomieszczenia były wykończone na tip top wszystko było dopracowane do perfekcji, sceneria, fabuła rozgrywki była jedną z moich ulubionych, a animacje i wszelakie dźwięki robiły wielkie WOW. W zagadkach mogliśmy zobaczyć wszystkie mechanizmy/zasady jakie do tej pory spotkaliśmy pojedynczo w jakiś pokojach, ale znalazły się też nowe (i fajne) dla nas działania. Jak dla naszej 5 osobowej doświadczonej grupy były zagadki łatwe i szybkie do rozwiązania, ale znalazły się też i takie które okazały się ciut trudniejsze i spędzaliśmy nad nimi dużo więcej czasu gdyż za bardzo przy nich kombinowaliśmy (jak to mamy w zwyczaju). Cała historia od początku do końca poprzez całą rozgrywkę była bardzo spójna, ciekawa, wszystko ze sobą współgrało i na koniec na szczęście nie było w nas zawodu niedokończonej historii jak to bywa w niektórych ER, jedyny zawód to może to, że tak szybko się skończyło, gdyż chciałoby się więcej i dłużej ;-) Obsługa w porządku, wprowadzenie ok, chociaż możnaby popracować nad dużo ciekawszym wprowadzeniem graczy, gdzie czujesz pokój (lub raczej niepokój) już przed wejściem ;-) Exit19 to oczywiście pionier wrocławskich escape roomów, tam zawsze pokoje są przegenialnie przygotowane, wszystko zawsze pasuje do tematyki konkretnego pokoju, a fabuła i rozgrywka jest taka, że zawsze wczuwasz się w rozgrywaną historię. Opuszczony hotel polecam wszystkim nawet osobom, którzy nie za bardzo lubią takie tematyki - ten pokój naprawdę jest wart odwiedzenia bez względu na jakieś wewnętrzne emocje, nie będziecie żałować, obiecuję! ;-)

Piszę opinię jako gracz z 20 ER na koncie, wszystkie raczej z opiniami powyżej 9.00 na LockMe.
Rezerwując Opuszczony Hotel z racji opinii na jego temat i taktu zdobytych nagród nasze oczekiwania były bardzo wygórowane. Raz się na takim podejściu przejechaliśmy ale dziś… to jest ER do którego każdy maniak ER powinien kiedyś trafić. Ale nie na początku swojej przygody raz, żeby nie stawiać innym pokojom zbyt wysokiej poprzeczki a po drugie, żeby iść przez ten pokój z przyjemnością, nie frustracją.
Nam we wspomnieniach zostanie GENIALNA scenografia, świetne zagadki, wspaniały towarzysz gry ♥️ który początkowo wywołuje odrobinę lęku ale finalnie skradł nasze serca i wspaniale towarzyszył nam w naszych zmaganiach…
Zagospodarowanie przestrzeni- majstersztyk. Nie były to duże powierzchnie ale swobodne dla 4 osób. Nic nie wiało tandetą. W pewnym momencie miałam ciarki, tak niesamowite emocje wywołuje przebywanie w opuszczonym hotelu.
Udało nam się uratować to miejsce dość przed czasem… dlatego uważam, że nie jest to bardzo trudny pokój. W 4 osoby bawiliśmy się doskonale- mieliśmy co robić. Wart każdej złotówki. Nie zastanawiać się! Dziękujemy i pozdrawiamy! 📞🎩

Poglądowe zdjęcia prezentowane w profilu pokoju zwiastują już fascynujące doznania, lecz to jedynie namiastka tego, co czeka na was w jego wnętrzu. Niesamowity i dopracowany pod każdym względem i kątem ER. Dominującym elementem jest tu niepowtarzalny klimat, kreowany głównie przez starannie dopracowany, szczegółowy i spójny wystrój, w którym każdy element został wykończony z kinową (a może nawet to określenie to za mało?) dokładnością. Do tego dołącza wybitna ścieżka dźwiękowa, wzbogacona o efekty, dźwięki i wspaniałego narratora. Zagadki są logiczne i wtapiają się w atmosferę, napędzając narrację. Ale nie warto się spieszyć - nawet 101 minut spędzonych w tym miejscu wydaje się być zdecydowanie zbyt krótkim czasem, by docenić każdy zasługujący na uwagę detal i kunszt wykonania pokoju. Nawet jakieś już posiadane przeze mnie doświadczenia z obcowania z innymi pięknymi Escape Roomami nie przygotowały mnie na to, co odkryłem w Opuszczonym Hotelu - przekroczyło to moje najśmielsze oczekiwania. Dla tych, którzy łatwo wpadają w strach, może okazać się on prawdziwie przerażający.

To epicka przygoda, która najprawdopodobniej na zawsze, zostanie w mojej pamięci. Na dodatek - nikt mi w nią nie uwierzy 😂

Jeśli obawiacie się, że zagadki mogą sprawić wam trudność, pokonać was - nie martwcie się - pokój oferuje bardzo ciekawe rozwiązania, z których jeśli będzie chcieli skorzystać - zdecydowanie upłynnią i uprzyjemnią rozgrywkę.

Zagadki na relatywnie prostym poziomie, ale to nie one odgrywały tu główną rolę. Historia opowiedziana jest w pokoju bardzo wyraźnie, poziom immersji jest niesamowity. Polecam dla osób już trochę oswojonych z pokojami z dreszczykiem emocji. Pokój zdecydowanie warty polecenia!

Liczyłam, że Opuszczony Hotel jest konkurencją jedynie sam dla siebie i będzie niczym stek zjedzony po kanapce z salcesonem. Że w moim rankingu będzie Hotel, potem długo długo nic, a potem dopiero inne escape roomy. Tak się nie stało, deklasacji nie ma. Ale nadal jest to pokój, który po prostu trzeba odwiedzić.

Hype był uzasadniony, w końcu to aktualnie król polskich escape roomów i ma średnią 10 mimo 165 opinii. Dlatego miałam wobec niego adekwatne oczekiwania i nie podchodziłam do niego jak do pierwszego z brzegu pokoju. Paradoksalnie to, czego mi w nim brakuje, to spektakularny efekt wow. Ktoś może powiedzieć, że cały pokój to jeden wielki efekt wow. Owszem, jest dużym, widowiskowym i udanym projektem. Ale jednak czegoś zabrakło.

Byliśmy w 4 osoby, z doświadczeniem od 5 do 25 escape roomów. Wyszliśmy 7,5 min przed czasem.

Klimat

Tak jak napisałam w tytule, jest to escape roomowa superprodukcja. Widać ogrom włożonej pracy (pokój powstawał dwa lata), dbałość o detale i duży budżet. Klimat jest zbudowany perfekcyjnie, naprawdę można w niego wsiąknąć w pełni.

Największy plus za aranżację przestrzeni i powierzchnię gry, która naprawdę może zaskoczyć (bez znaczenia jest, czy to faktyczna wielkość pokoju, czy jedynie iluzja. Odbiera się i tak iluzję). To właśnie rozmach (przestrzeń, jej projekt, wygląd, wielkość) robi tu moim zdaniem najwięcej – na tym budowana jest spektakularność tego projektu. To jeden z największych plusów Hotelu, co w połączeniu z dość długim czasem gry daje całkiem sporo zagadek. Dość dużo się tu dzieje.

Wystrój miejscami wywołuje ciarki, jest mroczny i dobrze zrobiony. Coraz bardziej przekonuję się do straszniejszych i mroczniejszych pokojów, a Hotel jest dobrze wypośrodkowany – nieprzesadnie straszny, ale jednak niespecjalnie chcesz iść przodem albo samemu :)

Zagadki

Zagadki są na dobrym poziomie. Niestety tylko dobrym, a nie wybitnym.

Największym dla mnie plusem jeśli chodzi o łamigłówki jest to, że żadna nie była nieudana, słaba, znacznie odstająca od innych. Wszystkie były naprawdę w porządku i mi się podobały. Były ponadto logiczne, oznaczone.

Zdecydowana większość z nich jest średniej trudności, niektóre oceniam jako trudniejsze. Ta, która zajęła nam najwięcej czasu, pomieszała nam się z rozwiązaniem innej zagadki. Kolejna zwiecha wiązała się ze spostrzegawczością. Dostrzec szczegóły było ciężko przez dość duży mrok. Pasuje on do klimatu, to prawda. Ale jednak utrudnianie poziomu pokoju mrokiem to coś, od czego niektóre lepsze pokoje odchodzą i marzy mi się, żeby to się stało standardem i żeby zagadki broniły się same.

Co do różnorodności zagadek, to niby była, ale czegoś jednak zabrakło. Poza jedną zagadką manualną, właściwie wszystkie były dość klasyczne, czy to elektroniczne, czy kłódkowe, polegające na odnalezieniu do nich kombinacji. Jednego-dwóch mechanizmów nie widziałam wcześniej, a jeden z nich można pochwalić nawet za działanie wizualnie idealnie pasujące pod klimat. Pod względem zagadek, ich zapamiętywalności, satysfakcji z ich rozwiązywania, spektakularności, różnorodności, sensoryczności, a przede wszystkim – innowacyjności i efektu wow, są pokoje, które wyprzedzają Hotel.

Najbardziej w kwestii zagadek ukłuło mnie to, że żadna nie wywołała naprawdę dużej satysfakcji. Owszem, niektóre były naprawdę przyjemne, ciekawie zaprojektowane, bezbłędnie wykonane i miłe dla oka. Ale po takim pokoju spodziewałam się, że rozwiązanie choć kilku z nich sprawi, że zapamiętamy je ponad wszystkie inne. Że będą jeszcze bardziej angażujące, że każą nam pomyśleć w świeży sposób, że buzia nam się rozdziawi na ich widok, że powiemy wow, że coś wbije nas w fotel, że będą nam się śniły po nocach. Tymczasem najprzyjemniejsze i najbardziej satysfakcjonujące było eksplorowanie dalszej przestrzeni gry.

Dodam, że zapamiętam z Hotelu przede wszystkim aktora, o którym czytamy w opisie, więc sama ta informacja nie jest spojlerem. Znajdzie się jednak łyżka dziegciu, którą oznaczę jako spojler: skoro mamy tak świetnie połączony z aktorem system podpowiedzi, po grzyba nam totalnie niepasująca do klimatu i psująca immersję krótkofalówka? Można jej nie wprowadzać i po prostu powiedzieć graczom, żeby w razie problemu zawołać pana kamerdynera (zadzwonić po niego, cokolwiek). To jest jednak drobna, subiektywna uwaga. Aktor podnosi ocenę za obsługę do 10. Wprowadzenie oceniłabym już niżej (zabrakło w nim odrobinę pasji, świadomej zaangażowanej narracji z uzasadnionym przecież podjaraniem “hej, mamy najlepiej oceniany pokój w Polsce, a ja aż nie mogę się doczekać, aż wam powiem jaka za tym stoi historia”).

Plusy

+ Bardzo dobry klimat, duża dbałość o szczegóły, świetny wystrój, przez co nietrudno nam wsiąknąć w historię i realnie być w Hotelu, a nie tylko grać w grę
+ Mroczna, wciągająca historia z zarysowaną fabułą i ciekawym zakończeniem
+ Ciarki i gęsia skórka miejscami się pojawiają, ale nie paraliżują
+ Znakomicie uzupełniający grę udział aktora
+ Fajne rozwiązanie systemu podpowiedzi, ale sposób ich wywołania aż się prosi o zmianę
+ Miły upominek po grze
+ Największym plusem jest radość z eksploracji przestrzeni gry

Minusy

- Zagadki dobre, na równym poziomie, udane, ale spodziewałam się czegoś lepszego po najlepszym pokoju w Polsce pod względem innowacyjności łamigłówek, ich zapadalności w pamięć, ciekawych rozwiązań. To, co nie byłoby minusem w przypadku każdego innego pokoju, tutaj nim jest. Jestem tak krytyczna tylko dlatego, że to krajowa “jedynka”
- Brak wielkich efektów wow. Jedna zagadka wywołała wrażenie “o, fajnie to zrobili”, ale poza tym najwięcej emocji pojawia się w związku z aktorem oraz eksplorowaniem przestrzeni – tej otoczki, paczuszki, w środku której szukałam tego, co jest dla mnie solą escape roomów. Hotel nie jest zbudowany na urywających dupę elementach, które na każdym kroku rozkładają nas na łopatki – jest po prostu posadowiony na solidnych podstawach: dobry, duży, długi. Jego sukcesem jest to, że solidny poziom jest prezentowany na dużej przestrzeni i w długim czasie
- Wprowadzenie do gry mogłoby mieć odrobinę więcej pasji
- Nie mówiliśmy o tym pokoju godzinami, nie sprawił on, że trudno było mi do końca dnia myśleć o czymkolwiek innym. Lubię bywać w escape roomach, po których nie opada uczucie ekscytacji i liczyłam na to, że po wizycie w Hotelu to subiektywne odczucie się pojawi ze zdwojoną siłą

Podsumowanie

Trudno nie mieć oczekiwań wobec numeru 1 w Polsce. Liczyłam, że pokój zaskoczy mnie w sposób, którego się nie spodziewam, wyjdzie poza ramy mojej wyobraźni i tego, co widziałam gdzie indziej, poczęstuje mnie zagadkami na najwyższym poziomie – a nic z tego się nie spełniło. Spodziewałam się najlepszego klimatu i najlepszych zagadek. Niestety, choć pod względem klimatu Opuszczony Hotel dowiózł, to czegoś jednak zabrakło.

Byłam szalenie ciekawa, jak Hotel wypadnie na tle najlepszych dotychczas dla mnie w mieście Bestii Peruna czy Skrzyni Umarlaka w Poznaniu, która jest kompletnie inna, ale wyznacza trendy w innych aspektach. Hotel niestety nie zbiera najlepszych cech obu tych pokojów, nie pomnaża, nie opakowuje w złoty papierek.

Ostatecznie stawiam Hotel na drugim miejscu, za Skrzynią Umarlaka i przed Bestiami Peruna. Skrzynia Umarlaka zdecydowanie wygrywa efektem wow, grą aktorską, osadzeniem zagadek w klimacie i fabule (mimo, że Hotel też to robi), poziomem zagadek, stopniowym rozwojem historii w czasie i przestrzeni, projektem w stu procentach w punkt pod zagadki (brak zbędnych elementów) oraz ogólnie lepszą zabawą. Miałam przez chwilkę dylemat, czy nie umieścić Bestii Peruna wyżej. Dały mi one o wiele większą satysfakcję z rozwiązywania zagadek, niż Hotel, dlatego o Bestiach rozmawialiśmy długo po grze. Były ładnie zrobione, podobnie jak Hotel i tam wiele razy poczuliśmy efekt wow. Hotel wygrywa jednak z Bestiami klimatem, mrokiem, grozą, historią, przestrzenią gry (choć Bestie Peruna były pod względem aranżacji przestrzeni przeciwnikiem nie bez szans) i co najważniejsze rozmachem całego przedsięwzięcia. Hotel względem skali to jednak blockbuster przy bardziej niszowej produkcji jaką są Bestie.

Namawiałam swoją ekipę, by przed Hotelem rozkręcić się w innych ER-ach – zwłaszcza, że część z nas wracała do grania po przerwie, a ponadto była z nami osoba zaczynająca od zera. W okolicach Świąt poczęstowaliśmy się najlepszym prezentem i poszliśmy do Hotelu. Była to długo wyczekiwana uczta. Byłam pewna, że będę namawiać innych, by postąpili podobnie i nie odhaczali tego pokoju zbyt szybko, bo winduje on poprzeczkę konkurencji. Tymczasem odkładanie go na potem także go hypuje i pompuje banieczkę, a międzyczasie otwiera się taka Zemsta Umarlaka i podaje w wątpliwość zasadność numeru 1 dla Hotelu. Oczywiście nie dla każdego Zemsta będzie lepsza (to totalnie inny, głupkowaty i lekki klimat), ale po prostu przesuwa poziom tego, co może się znaleźć w nowoczesnych escape roomach. Zemsta prezentuje szalenie dobrą jakość, a przy tym ma w sobie coś nowego. Kto więc jeszcze nie widział Hotelu, niech nie zwleka.

Napisałam tę recenzję krytycznie, tak jak nie napisałabym o żadnym innym escape roomie, bo ogólnopolska jedynka moim zdaniem wymaga krytycznego podejścia – od niej oczekuję więcej. Nie zmienia to jednak faktu, że wizyta w Opuszczonym Hotelu jest absolutnym must have, wydarzeniem samym w sobie, niezwykłym doświadczeniem, które polecam każdemu. Co prawda nie wybija się dla mnie na wyżyny, dla których powinna powstać ocena 11, nie deklasuje innych pokojów w Polsce, a dziesiątki dla innych ER-ów wcale nie bledną przy Hotelu. To nie zmienia jednak faktu, że Hotel na swoje trzy dziesiątki absolutnie zasługuje.

Powiem tak, 80 minut w pokoju które byliśmy (wyszliśmy 20 minut przed czasem) pozwoliło nam się przenieść w całkowicie inny świat.
Pokój dopracowany w każdym najmniejszym detalu. Od samego wprowadzenia do gry, przez perfekcyjna grę aktorską, aż do wielu super zagadek. Wystrój pokoju to coś niesamowitego, efekty świetlne oraz dźwiękowe pochłaniają naszą głowę w 100%. W sumie to brakuje słów żeby opisać co tam przeżyliśmy, trzeba to po prostu poczuć na własnej skórze ale jedna uwaga: poprzeczka postawiona MEGA wysoko i lepiej najpierw zwiedzić inne pokoje a dopiero wybrać się tutaj żeby nie popsuć sobie całej przygody z ER.

Po wyjściu komentarz mojej dziewczyny był taki: Mogłabym dostać Amnezji żeby przeżyć to jeszcze raz

Gdyby można było wymazać pamięć to chodziłbym do tego pokoju co miesiąc. Nie ma się do czego przyczepić. Od zagadek, po tematykę, grę aktora, elementy strachu, wystrój... no sztos! Genialny patent z windą. Czegoś takiego jeszcze nie widziałem, a mamy już za sobą ok. 20 pokoi. Mistrz gry/aktor genialna robota. To pokój, który pozostawia zajebiste wrażenie na lata. Ciężko będzie to przebić.

Co do zagadek - przemyślane, trudność 8/10, dla nas max. do 4 osób, ale z drugiej strony nie wyobrażamy sobie przejść go we dwójkę. Bardzo dużo się dzieje i dużo trzeba zrobić.

Przeżycie NIE DO OPISANIA, chociaż wyżej coś udało się naskrobać :D

Powiem tak, liczyłam na więcej strachu i stresu, ale nie mogę powiedzieć, że nie było go wcale. Duży plus za aktora <3. Dekoracje również przepiękne, a zasada działania niektórych zagadek jest dla mnie nadal zagwostką. We 4 zatrzymaliśmy się w paru miejscach, ale przeszliśmy całość. Czekam z niecierpliwością na więcej mrożącego krew w żyłach klimatu od exit19! :)