kawc

Nie bez powodu jest to najlepszy pokój Polsce i jeden z najlepszych w Europie. Wszystko tam gra. Od ciekawej fabuły poprzez zagadki, a o wystroju to już nie wspominając. Pokój nieliniowy, z różnorodnymi zagadkami. Mieliśmy lekkie obawy, czy podołamy mu we dwójkę, jednak udało się rozwiązać sekret hotelu sporo przed czasem. Genialnie wpasowane podpowiedzi, czegoś takiego jeszcze nie widzieliśmy. Cały czas towarzyszy nam niespokojna atmosfera niczym z dobrego thrillera. Widać wszystko dopracowane co do najmniejszego szczegółu, każdy rekwizyt, każdy element wystroju. Pokój naszpikowany elektroniką, choć mamy i kilka kłódek, które świetnie pasują do starego, opuszczonego hotelu. Pokój dla ekip raczej już doświadczonych - nie ze względu na poziom trudności, lecz ze względu na fakt, że po wizycie w hotelu ciężko będzie aby jakikolwiek inny pokój w Polsce mu dorównał. Skala ocen niestety nie jest w stanie oddać jak świetnie się bawiliśmy, 10/10 to za mało, zwłaszcza porównując do innych wystawionych wcześniej 10.

American School Story odwiedziliśmy z dużymi nadziejami. Nie zawiedliśmy się. Pokój trochę niestandardowy, pod pewnym aspektem lekko podobny do „Nieznajomych” od Continuum w Poznaniu. Całkowicie nieliniowy, co podnosi poprzeczkę. Jednak mimo innych opinii, że dla dwóch osób jest on za trudny, zdecydowanie obalamy ten mit - pokój raczej na średnim poziomie trudności, choć zagadek było bardzo dużo. Wystrój pozwala nam się wczuć w amerykańskie liceum z lat 80 ubiegłego wieku. Fabuła spójna, z dobrze wpasowanymi zagadkami. Fantastycznie spędzony czas, zdecydowanie pokój wart odwiedzenia.

Ciekawscy świata odwiedziliśmy miasteczko w którym główną atrakcją są potwory. Niestety burmistrz krzyżuje nam plany, więc aby pomóc potworom w rozwoju turystyki, podejmujemy wyzwanie aby dowiedzieć się o co chodzi. Ten pokój to bardzo dobra czarna komedia. Widać, że jest dość nowy, wszystko gra płynnie i bez zastrzeżeń. Pokój jest mocno nieliniowy, co ustanawia wysoką poprzeczkę, zwłaszcza dla dwóch osób. Cukierkowo-bajkowo-przerażający klimat ma w sobie coś przyciągającego, przez co aż chce się podziwiać dekoracje zamiast rozwiązywać zagadki. Pomimo „potwornej” nazwy pokój straszny nie jest ani trochę. Zdecydowanie polecamy!

Fajne wprowadzenie do Morskich Opowieści. Najlepiej jakby można było połączyć te dwa pokoje ze sobą. Pokój całkowicie nieliniowy, co utrudnia rozgrywkę. Sporo manualnych zagadek, plus chyba najtrudniejsza zagadka matematyczna z jaką kiedykolwiek spotkaliśmy się w Escape Roomie.
Wystrój dopracowany, przenoszący nas do świata piratów. Jednak na minus przygotowanie pokoju, do jednej zagadki leżała ściągawka przeznaczona dla Mistrza Gry, jak przygotować zagadkę dla graczy. Jedna zagadka nas zaskoczyła, z czymś takim się jeszcze nie spotkaliśmy. Zdecydowanie polecamy odwiedzić obydwa „morskie” pokoje, pomimo niedociągnięć, dobra zabawa.

Szczegółowo dopracowany wystrój przenosi nas na statek piratów, a my musimy się z niego uwolnić i zdjąć klątwę.
Większość zagadek intuicyjna, jednak niektóre dadzą chwilę do myślenia. Jest to fajna kontynuacja pokoju Piracka Tawerna. Polecamy robić właśnie w takiej kolejności, najpierw Piracką Tawernę, następnie od razu Morskie Opowieści. Idealnym marzeniem by było aby te dwa pokoje dało się połączyć w jedną, długą 2,5 godzinną wersję. Niestety jedna zagadka całkowicie nie zadziałała, przez co Mistrzyni Gry musiała wejść do pokoju, co zdarzyło się nam po raz pierwszy na wiele odwiedzonych pokoi. Również jeden głośnik był uszkodzony, cały czas wydając głośne, rozpraszające stukanie, przez co również Mistrz Gry pojawił się w pokoju podczas gry, próbując go naprawić. Mamy przez to mieszane odczucia, pokój sam w sobie zdecydowanie bardzo dobry i wart polecenia dzięki czemu broni się z tych niedociągnięć, jednak z drugiej strony dwukrotne wejście do pokoju przez Mistrza Gry psuje mocno klimat, zwłaszcza biorąc pod uwagę jego renomę jak i jego cenę.

Ten pokój powinien zmienić nazwę. Zamiast Operacja: Metro, sugerujemy np. Operacja: Jeden z najlepszych pokoi w Polsce. Zdecydowanie. Wszystko dopięte co do szczegółu. Od samego początku wystrój pozwala wczuć się w akcję. Jest on tak dopracowany, że czasem szczeka sama opada, rzeczywiście czuliśmy się jak w metrze. Zagadki na wysokim poziomie, wszystkie spójne i pasujące do fabuły. Pokój całkowicie nieliniowy, przez co dla dwóch osób może być trochę trudny. Nie znajdziemy ani jednej kłódki. Mistrzyni gry czuwała cały czas nad naszą rozgrywką, w razie potrzeby dając drobne podpowiedzi, które swoją drogą pasują do fabuły. Mimo, że jedna zagadka zadziała trochę za wcześnie (złośliwość rzeczy martwych), to nie zepsuło to aż tak zabawy. Zasłużenie ląduje w naszym TOP Escape Roomów.
#teammetro

Dobra pozycja na mapie poznańskich Escape Roomów. Ciekawa, spójna fabuła, zagadki liniowe, dobrze wpasowane w opowieść. Na początku nie mogliśmy złapać flow pokoju, jednak gdy już poszło, oceniamy go jako średnio trudny. Wystrój fajnie oddający stary, duży i zapomniany od lat dom. Trzeba przyznać, że fabuła opowiedziana jest bardzo ciekawie i zagadki świetnie się w nią wpasowują. Mamy do czynienia głównie z elektroniką, trochę manualnych zagadek, a kłódek jest raczej mało. Pokój wymaga niezłej współpracy momentami, zwłaszcza jeśli odwiedzamy go we dwójkę. Czy było strasznie? Jak dla nas nie, choć rzeczywiście są momenty gdzie gracze o słabszych nerwach mogą się przestraszyć. Niestety do kilku rzeczy można się przyczepić. Jeśli ktoś był w Koneserze, czyli kolejnym pokoju od Dreamscape, to momentami poczuje deja vu. Pod względem zagadek, wystroju oraz rekwizytów, są chwile gdzie pokoje wyglądają niemalże identycznie. Poza tym, trochę za długie wprowadzenie, trwające około 15 minut. Do tego lekko przydługie wstawki z lektorem. W pewnym momencie robiło się to już trochę nużące. Pomimo tego, musimy przyznać, że sam pokój, jego interesująca fabuła oraz zagadki bardzo nas porwały i z pewnością będziemy dobrze wspominać wizytę w Tajemniczym Domostwie.

Hej, ha! Kolejkę nalej…!
Hej, ha! Kielichy wznieśmy!
Tak dobrej zabawy to się nie spodziewaliśmy! Domyślaliśmy się, że z racji tego, że pokój otworzył się kilka dni przed naszą wizytą to na pewno będzie super, ale to co zastaliśmy to było fenomenalne. Chyba jeszcze nigdy aż tak nie wczuliśmy się w żaden pokój jak w „Zemstę Umarlaka”. Immersja na 120%. Piękny wystrój i rekwizyty sprawiły, że zapomnieliśmy w ogóle, że jesteśmy w centrum Poznania i że całość to niestety tylko zabawa. Ale jaka dobra zabawa! Wszystko było dopracowane co do najmniejszego szczegółu. Widać ogrom pracy i trud włożony, aby wszystko tak pięknie zagrało. Pokój jest całkowicie nowoczesny, wszystko jest elektroniczne. Zagadki są tak spójne i powiązane z fabułą, że przez pokój się po prostu „płynie”. Kilka momentów nas mocno oczarowało i zaskoczyło, a z jednym typem zagadki spotkaliśmy się po raz pierwszy, co od dawna nie miało miejsca w naszej ekipie. Zagadki są na bardzo zróżnicowanym poziomie, od bardzo prostych, po dość trudne. Pokój jest całkowicie liniowy, jednak naszej dwuosobowej ekipie nigdy to nie przeszkadza. Podczas gry znajdzie się kilka fajnych nawiązań do Piratów z Karaibów. Podziękowania dla sympatycznych właścicieli, którzy po grze poświęcili nam sporo czasu na pogaduszki i opowiedzenie o pokoju. Pokój ląduje w naszym TOP, tak powinnny wyglądać wszystkie Escape Roomy!

Na przygodę z Teksańską Masakrą nastawialiśmy się już od dłuższego czasu i w końcu zawitaliśmy spotkać się z mordercą twarzą w twarz. Dawno nie odwiedziliśmy żadnego horroru, więc byliśmy bardzo pozytywnie nastawieni. Trzeba przyznać, że dreszczyk emocji towarzyszył nam podczas całej rozgrywki, nawet raz na chwilkę się przestraszyliśmy, a zwykle ciężko nas przestraszyć. Na tyle ciężko, że czasem w niektórych pokojach Mistrzowie Gry odpuszczają – tutaj nie odpuszczali i starali się dać z siebie wszystko, co na duży plus. Wystrój pokoju też przypadł nam do gustu. Wszędzie dookoła (jak przystało na kryjówkę mordercy) mnóstwo krwi, pił i innych dziwnych elementów służących z pewnością do tortur. Od samego początku dookoła słychać krzyki i wrzaski biedaków, których żywot jest już policzony. Jednak na mały minus fakt, że było je słychać również podczas wprowadzenia czytanego przez lektora, co prawie całkowicie zagłuszyło historię dotyczącą pokoju. Zagadki w większości spójne i wpasowane w fabułę, a mimo, że w pokoju było sporo kłódek (za czym raczej nie przepadamy), to znalazły się również i fajne mechanizmy oraz odrobina elektroniki. Zagadki momentami do najłatwiejszych nie należały, jednak w dwuosobowym składzie uciekliśmy mordercy z lekkim zapasem czasu. Drobny szczegół, ale na spory plus – w końcu pokój, w którym latarki działają tak jak powinny. Niestety na malutki minus fakt, że Mistrz Gry obsługiwał w tym momencie również inny pokój i gdy próbował dać nam jedną, jedyną podpowiedź, nie zauważył, że ten fragment zagadki mamy już dawno rozwiązany. Swoją drogą, system podpowiedzi można by troszkę lepiej wpasować w fabułę. Polecamy wersję z aktorem – a już tym bardziej z dwoma (jednak nie jest to proste aby załapać się na dwóch, nam udało się załapać na 1,5 aktora, co już było super), to robi robotę!.

Ducha Wulkanu odwiedziliśmy w czteroosobowym składzie, z jedną doświadczoną osobą, dwoma średnio i jedną która w Escape Roomie była po raz pierwszy. Zabawa była świetna, udało się uniknąć pożarcia przez tubylców. Co od razu zwraca uwagę, to piękny wystrój, dopracowany w najdrobniejszych szczegółach, oddający bardzo dobrze dżunglę. Zagadki fajnie wpasowane w fabułę, spójne, czasem nieliniowe oraz jest ich dużo, pomimo dość małej przestrzeni. Momentami trzeba mocno ruszyć głową i pogłówkować, chociaż znajdziemy tutaj rownież i manualne zagadki. Kłódek jest niewiele, mamy za to kilka fajnych mechanizmów i elektroniki. Co lekko psuje klimat to system podpowiedzi, można by go było lepiej wpasować w fabułę. Nie mniej jednak, zabawa była przednia i zdecydowanie musimy odwiedzić resztę pokoi od Exit19.