Włóczykij

Na początku warto zaznaczyć, że pokój jest fantastyczny na wieczory panieńskie czy wieczorne babskie wyjścia. Jeżeli natomiast ktoś idzie, by porozwiązywać zagadki to nie polecam większej ilości osób niż 3-4, bo łamigłówek braknie ;)

Wystrój solidny, pełen rekwizytów jak z sexshopu, jednym słowem pisząc: klimat 18+ ;). Wszystko działa jak należy, chociaż przez pokój przeszło już mnóstwo grup. Zagadki nas niczym szczególnym nie zaskoczyły, jednak były fajne i zróżnicowane, oparte na różnych mechanizmach, kłódkach i elektronice. Nie zabrakło również interesującej fabuły oraz zadania do wykonania przed opuszczeniem sex roomu.

Panowie z naszej ekipy momentami byli może nieco... Hmm... Skrępowani? Nie wiem czy to dobre słowo. W każdym bądź razie my dośmiałyśmy się tam naprawdę nieźle, więc jak do pokoju podejdzie się z przymrużeniem oka, to dobra zabawa gwarantowana ;).

Nie mogę nie wspomnieć o sympatycznej, rozgadanej Oli, która była naszą mistrzynią gry!

Trzeba przyznać, że bardzo klimatyczny i piękny ten pokój! Scenografia i wszelkie rekwizyty sprawiają, że możemy poczuć się jak w prawdziwej chatce poczciwego znachora. Do tego kolory, muzyka, światła- wszystko idealnie dopasowane. No i te zapachy... Ah! Moc jest z nami :).

Pokój nieliniowy, napakowany kłódkami (co wcale nam nie przeszkadzało w zabawie). Zagadki doskonale sprawdzają naszą spostrzegawczość i umiejętność łączenia faktów, warto również mieć w drużynie chociaż jedną osobę, której słoń na ucho nie nadepnął.

Właścicielka nie dość, że przesympatyczna, profesjonalna i pełna pasji, to jeszcze po skończonej grze, podrzuciła nas na autobus. Jeszcze raz ogromnie dziękujemy za fantastyczną zabawę i spędzony razem czas. Na pewno wrócimy do pozostałych Waszych pokojów, a przy okazji może faktycznie pogramy też w jakieś planszówki ;).

Podsumowując: chociaż "Strefa cienia" była naszym ósmym pokojem tego dnia i było już grubo po północy, a nasze myślenie już trochę zwolniło, to bawiłyśmy się genialnie, a wyjeżdżając z Radomia zabrałyśmy naprawdę mnóstwo pozytywnej energii!

Wracając z Bydgoszczy dostałyśmy ciekawą propozycję od Siren Industries (jest to znana firma, która od lat prowadzi eksperymenty). Miałyśmy trochę czasu do odjazdu naszego autobusu, dlatego chętnie wzięłyśmy udział w tym doświadczeniu. Obserwacja dotyczyła wpływu presji czasu na uczestników, pracy mózgu w zakresie rozwiązywania zadań logicznych i manualnych oraz analizy wrażliwości poszczególnych zmysłów na podawane bodźce. Zostałyśmy ostrzeżone, że jedna z nas może znaleźć się w odmiennym stanie świadomości, a być może nawet obie to odczujemy. Nie zniechęciło nas to jednak przed podjęciem wyzwania- wręcz przeciwnie- jeszcze bardziej ochoczo pozwoliłyśmy się zamknąć. Wybrałyśmy wersję trudną, bo więcej kasy za nią nam płacili ;). (Żartuje oczywiście. To znaczy żartuje z płaceniem, bo wersja dla bardziej zaawansowanych zostaje i z tego punktu widzenia opiszę ten pokój).

Wystrój nie robi większego wrażenia, jednak klimat jest jak najbardziej zachowany. Mały (w sumie to znowu nie aż taki mały) gabinet lekarski, w którym znajduje się to, co każdy doktorek powinien mieć na wyposażeniu w miejscu swojej pracy. Rekwizyty i wszystkie elementy gry wpasowane w tematykę.

Zagadki są zdecydowanie mocną stroną Tkalni- nieszablonowe, różnorodne, przemyślane, wymagające współpracy. Niektóre zadania są tak proste, że aż trudne ;). Pokój jest liniowy, ale będąc we dwie naprawdę miałyśmy tam co robić.

Mimo bardzo późnej pory, Właścicielka uśmiechnięta i zaangażowana w naszą grę. To fantastyczne, że właściciele wychodzą naprzeciw graczom i dostosowują do nich godziny otwarcia swoich ER. Jesteśmy za to naprawdę bardzo wdzięczne!

Ps. Eksperyment zakończyłyśmy dość dziwnym wynikiem. Otóż presja czasu i zamknięcie w żaden sposób nie wpłynęło na nasze zachowanie i myślenie. Może było to spowodowane faktem, że kilka miesięcy wcześniej rząd zamknął nas w domach, więc wyjazd do Radomia i poddanie się eksperymentowi w niespełna godzinnym zamknięciu to sama radość :D. Ale może kiedyś wrócimy do Radomia i dla pewności zrobimy powtórkę.

Kiedy dowiedziałam się, że Kolonizacja Marsa będzie otwarta tylko do końca sierpnia, postanowiłam przyspieszyć ER wypad do Warszawy. I cieszę się, że zdążyłam odwiedzić ten pokój.

Obsługa w Świecie Zagadek jak zawsze uśmiechnięta i profesjonalna. A do tego bardzo wyrozumiała - część ekipy spóźniła się przez korki, mimo to nie było żadnego problemu z tego powodu i gdy tylko się pojawili mogliśmy w pełnym składzie wyruszyć na nietypową misję.

Pokój nie zaskoczył mnie niczym szczególnym, jednak doceniam ogrom pracy włożony w jego przygotowanie. Klimat jest, fajny wystrój również, nie zabrakło także ciekawych zróżnicowanych zagadek. Tylko Ciebie tu brakuje! :)

Więc jeśli nie miałeś jeszcze okazji skolonizować Marsa- śpiesz się, bo jutro już nie będzie to możliwe!

Udało nam się uniknąć śmierci, ale by uciec ze Słowiańskiej i wrócić w końcu do swoich domów czekało nas jeszcze jedno wyzwanie- przejście przez strych. Wydawałoby się, że przedostanie się przez starą, opuszczoną część budynku pójdzie szybko i sprawnie. A jednak musieliśmy pokonać swoje lęki z dzieciństwa i trochę pokombinować, bo i tam czekało na nas wiele przeszkód i pułapek. A przy okazji odkryliśmy mroczny sekret tego miejsca... Tylko tak właściwie to ja go chyba nie chciałam poznawać...

Fabryka Czasu przyzwyczaiła nas do specyficznego, klimatycznego sposobu wprowadzania do pokojów - tutaj również go nie zabrakło.

Wystrój jest autentyczny- zepsute sprzęty, stare, niepotrzebne przedmioty, pajęczyny, kurz. Wokół panuje ciemność i mrok. Scenografia w połączeniu z efektami świetlnymi i dźwiękowymi sprawia, że możemy poczuć się bardzo realnie w tej historii.

By odkryć tajemnicę strychu trzeba rozwiązać różne zagadki oraz wykonać kilka zadań manualnych, wytężyć umysł, połączyć fakty, być spostrzegawczym i otworzyć mnóstwo kłódek. Poziom trudności jest zróżnicowany: są zagadki łatwe, ale i takie, nad którymi trzeba trochę przycupnąć- dzięki tej różnorodności gra przebiega płynnie, bez większych przestojów.

Podczas wypadu do Bydgoszczy mieliśmy przyjemność odwiedzić każdy pokój Fabryki Czasu. Oczywiście ogromnie się z tego cieszymy, ponieważ wszystkie ich roomy są baaardzo klimatyczne, a zakręcony Właściciel zaraża pozytywną energią i pasją do ER. Chętnie kiedyś wrócimy do tej firmy!

Zostaliśmy skazani na karę śmierci. No cóż, bywa. Nie my pierwsi i nie ostatni. Jednak nie zamierzamy poddać się bez walki! Tylko gdzie reszta ekipy? I czemu tutaj jest tak dziwnie cicho? Niby jesteśmy sami i nikt nie odpowiada na nasze wołanie o pomoc, a jednak czuć czyjąś obecność...

Już sama lokalizacja wprowadza nas trochę w klimat, który robi się coraz ciekawszy po zamknięciu drzwi. Taki thriller z prawdziwego zdarzenia- nie ma co się więcej rozpisywać, żeby nie spojlerować. Koniecznie trzeba tego doświadczyć!

I choć scenografia może niczym nie zaskakuje to jest jak najbardziej zrośnięta z tematyką i pozwala bardziej wkręcić się w fabułę. Znajdziemy tu kłódki, mechanizmy manualne, a także elektronikę. I to co w ER lubimy najbardziej- zadania, do rozwiązania których niezbędna jest współpraca.

Polecam ten pokój. To będzie na pewno fantastycznie spędzony czas (o ile w ogóle mogę tak napisać o potencjalnie ostatnich 60 minutach Twojego życia). Ale... jest ryzyko jest zabawa! A jeśli Ci się uda i przeżyjesz, to w nagrodę będziesz mógł pogadać i spędzić kolejne interesujące minuty z sympatycznym, przyjaznym Właścicielem (on nie jest taki zły jak mogłeś/aś o nim pomyśleć na początku, serio :)).

Ps. Jeżeli wydaje Ci się, że nie masz klaustrofobii, to masz rację- wydaje Ci się! Jeśli będziesz szczęśliwcem (samodzielnie zgłoszonym, wylosowanym lub wypchniętym przez resztę drużyny :D) ten room zapewne przekona Cię do tego, że jednak klaustrofobię masz :p

Mój dziadek był archeologiem, który fascynował się historią starożytnego Egiptu. Całe życie chciał odkryć tajemniczą świątynię, dlatego po jego śmierci nie mogłam zaprzepaścić jego dorobku. Dzięki pewnej informacji nagranej na starym dyktafonie wiedziałam, gdzie należy szukać, aby odnaleźć świątynię i spróbować odkryć tajemnicę Władcy Nilu. Dziadek marzył o tym przez prawie 70 lat, więc teraz ja to zrobię. Dla niego.

Wchodząc do pokoju teleportujemy się do Egiptu. Wystrój rewelacyjny, na 60 minut zapominamy o prawdziwym świecie. Scenografia pięknie dopracowana, każdy rekwizyt przemyślany i dopasowany do całości- jest czym nacieszyć oczy :).

Z klimatem świetnie współgrają zagadki. Znajdujące się tam mechanizmy są wkomponowane w otoczenie. Zadania tradycyjne, ale także (a w sumie przede wszystkim) elektroniczne. Wszystko spójne, logiczne i połączone w jedną całość. Rozwiązania bardzo oryginalne, niektóre niespotykane.

Byliśmy w piątke i czuliśmy się jednak trochę zagubieni w tym miejscu (pewnie dlatego, że robiliśmy zadania jednocześnie w parach/trójkach i trochę się zamotaliśmy nie do końca wiedząc, które zadanie co otworzyło, a tym samym, kto rozwiązał daną zagadkę).

Fajnie, że Mistrzyni Gry miała czas, by po zabawie z nami porozmawiać na temat pokoju i poszczególnych zagadek, odpowiedzieć na każde pytanie (no tak, często jesteśmy ciekawscy i chcemy wszystko wiedzieć co, gdzie, jak i kiedy ;)).

Ogólnie Egipt, piramidy, starożytność, to nie moje klimaty, ale na pewno warto poznać Tajemnicę Władcy Nilu! My bawiliśmy się tutaj bardzo dobrze, dlatego ode mnie leci mocna ósemka.

...a raczej w skarbcu! :)

Miłe przywitanie, krótkie przypomnienie zasad, wprowadzenie fabularne i ruszamy!

Mimo, że wystrój pokoju jest minimalistyczny, a pomieszczenie wydaje się być wręcz puste, to kryje w sobie wiele fajnych zagadek. Elektronika, kłódki, szyfry, zadania manualne- każdy na pewno znajdzie tutaj coś dla siebie. Poziom trudności jest zróżnicowany, więc gra przebiega płynnie i dynamicznie.

Super kontakt z obsługą- sympatyczna, kontaktowa dziewczyna, ciekawa naszych wrażeń i opinii.

Znowu nas zamknęli. Kiedy, gdzie i jak to się stało nie mamy pojęcia. Zdążyliśmy tylko zauważyć (ba, trudno było tego nie zauważyć!), że codziennie, gdy tylko zapada zmrok, odwiedza nas nieproszony gość, który zabija kilkoro z nas. Nie mogliśmy dłużej czekać na ratunek. Jeżeli nie uwolnimy się z tej pułapki, dzisiejszej nocy już nie przeżyjemy... Za 60 minut na niebie pojawi się księżyc, a wraz z nim... Nie, nie! Za 60 minut na pewno nas tutaj nie będzie i tego się trzymajmy!

Klimat jest fajny, muzyka jeszcze bardziej go podkreśla, a rekwizyty dodają uroku temu miejscu. Każdy element gra, nie ma zbędnych przeszkadzajek.

W kwestii zagadek nie można powiedzieć, że jest monotonnie, bo ich różnorodność jest naprawdę duża. Klasyczne kłódki przeplatają się z elektroniką oraz zadaniami manualnymi. Aby nie paść ofiarą krwiopijcy trzeba również logicznie myśleć, być spostrzegawczym, pomysłowym oraz współpracować.

Właściciel ponownie spisał się na piątkę z plusem, świetnie nam mistrzując i angażując się w naszą grę. A po grze mogliśmy jeszcze spędzić trochę czasu w pokoju i omówić niektóre zagadki oraz inne szczegóły związane z roomem.

Długo się zastanawiałam ile gwiazdek zostawić dla roomu "Uwięzieni w ciemności", ponieważ "ten pokój był dobry", jednak z tym, że "wszystko działało jak należy" do końca się nie mogę zgodzić. Jedna zagadka była rozwiązana, a właściwie zapomniano o jej ukryciu. Każdemu może się to zdarzyć, więc nie mamy tego za złe, tym bardziej kiedy zwalamy człowieka z łóżka o nieludzko wczesnej porze w niedzielę ;) (jeszcze raz ogromnie dziękujemy za taką możliwość). Niestety pewne zadanie, a właściwie jego element nie łączył się w logiczną całość, a nawet powiedziałabym, że wprowadzał w błąd (myślę, że będzie to niedługo poprawione, albo nawet już jest, bo bez strzelania jednej cyfry nie dało się otworzyć kłódki). Poza tym minusem, który zabrał nam sporo czasu i energii pod koniec gry, w pokoju bawiliśmy się naprawdę dobrze, więc mimo wszystko zostawiam siódemkę i przechodzę teraz do zalet, bo ich jest znacznie więcej :).

Nieoklepane wprowadzenie pozwala już od początku wkręcić się w historię. Tylko czy my aby na pewno chcemy się tutaj dalej "bawić"? Za późno. Daliśmy się uwięzić w totalnej ciemności.

Scenografia surowa, ale jak najbardziej odpowiadająca kryjówce psychopaty. Klimat jest ciężki i mroczny, a oświetlenie (a raczej jego brak) podkręca atmosferę. Są momenty, kiedy- szczególnie tym mniej odważnym, do których my (niestety) nie należymy- ciśnienie może skoczyć do góry :p

Zagadki zróżnicowane, pasują do miejsca i tematyki. Jest coś na spostrzegawczość oraz współpracę, trochę kłódek, trochę elektroniki, a także zadania manualne.

W końcu mieliśmy również okazję poznać fantastycznego Właściciela Fabryki Czasu- świetny i rozgadany z niego gość!