Cyrk Kamiennych Braci

Za młodu uwielbialiśmy filmy o przygodach Indiany Jonesa. Gdy nadarzyła się okazja postanowiliśmy sami ruszyć w serce dżungli, by podjąć próbę zdobycia zaginionego skarbu. Niestety nie wszystko poszło po naszej myśli. Wejście do grobowca zatrzasnęło się za nami, a my znaleźliśmy się w pułapce. Musieliśmy się zastanowić co w takiej sytuacji zrobiłby Indiana?

Pokój pełen jest ładnych rekwizytów, które bardzo dobrze pasują do przygodowej tematyki w klimacie choćby filmów o Indiana Jonesie. Jeśli jednak chodzi o resztę scenografii to jest już jednak słabiej. Wnętrza raczej nie dają zapomnieć o tym, że wciąż przebywamy w stosunkowo zwykłym pomieszczeniu.

Zagadki wypadają całkiem nieźle, jest ich dość sporo i są zróżnicowane. Część opiera się na elektronice, część korzysta z tradycyjnych rozwiązań. Poziom trudności oceniany na średni.

Obsługa była miła i swoje zadania wykonała należycie. Nie mamy zastrzeżeń.

"Indiana 2.0" to pokój, który głównie skupia się na zagadkach i wychodzi mu to całkiem nieźle. Kto w ER szuka filmowych scenografii, może poczuć pewien niedosyt. Kto jednak głównie nastawia się na zagadki, nie powinien być rozczarowany.

Płynęliśmy okrętem przez nieznane wody. Widzieliśmy miejsca, których nie znały ludzkie mapy i widzieliśmy stworzenia, których ludzkie oko nie widziało. Niespodziewana awaria jednak sprawiła, że musieliśmy podjąć się natychmiastowej misji, by ocalić jednostkę, na pokładzie której się znajdowaliśmy. Zadanie było o tyle trudniejsze, że kapitan oraz inni oficerowie nie byli wciąż obecni oraz dlatego, że naszym okrętem była "łódź podwodna".

Wystrój pokoju, choć nie pozbawiony pewnych umowności, to całkiem wiernie oddaje wnętrze łodzi. Dekoracje dobrze imitują różnego rodzaju maszynerie i urządzenia, a w tle przygrywa "przygodowa" muzyka.

Poziom trudności zagadek jest średni, w dużej mierze opierają się one na elektronice i dobrze nawiązują do tematyki pokoju.

Obsługa była bardzo miła i swoje zadanie realizowała solidnie.

Łódź podwodna to scenariusz o dość oryginalnej tematyce. Jeśli ktoś dobrze się czuje w bardziej "technicznych" klimatach, to pokój będzie dla niego dobrym wyborem. Pozostałych uspokajamy - to wciąż bardzo logiczny pokój, w którym liczy się główkowanie i umiejętność kojarzenia faktów.

Wnętrza starożytnych piramid skrywają wiele tajemnic. Bardzo często słyszy się opowieści o pułapkach czyhających na śmiałków, chcących zdobyć skarby pochowanych w nich faraonów. My również poszukiwaliśmy artefaktów w jednym z takich grobowców. Okazało się jednak, że poza pułapkami, zagrażała nam również Klątwa Tutenchamona.

Pokój został przygotowany tak, by imitował prawdziwą piramidę. Choć niektóre elementy wystroju nie pozwalają zapomnieć, że miejsce, w którym się znajdujemy jest tylko grą, to jednak nie można dekoracjom odmówić solidności wykonania. Są one ładne i mimo wszystko nieźle imitują wnętrza egipskich grobowców. Brakowało nam jednak nieco podkładu dźwiękowego/muzycznego, który przygrywać by mógł w tle.

Zagadki są oparte i na elektronice i na rozwiązaniach tradycyjnych. W większości dobrze korespondują z tematyką pokoju, choć nie wszystkie. Poziom trudności jest średni.

Nie mamy zastrzeżeń do pracy obsługi, swoje zadania wykonała dobrze.

"Klątwa Tutenchamona" to pokój, który choć poziomem odstaje od najlepszych, to powinien zapewnić dobrą zabawę wszystkim lubiącym zagadki.

Wybraliśmy się w podróż samolotem. Awaria niestety zmusiła nas do nieplanowanego lądowania w samym sercu czarnego lądu. Znalazłszy się w bardzo niebezpiecznym miejscu musieliśmy zrobić wszystko, aby przetrwać jako rozbitkowie w dżungli.

Pokój swoim wystrojem wyraźnie już przypomina starą generację. Jest tutaj sporo umowności, a na rekwizytach widać nadgryzienie zębem czasu. Niemniej przestrzeń została w nim nieźle zaprojektowana i momentami potrafi pozytywnie zaskoczyć.

Zagadki, to w głównej mierze tradycyjne rozwiązania z pojawiająca się w paru miejscach elektroniką. Solucje bazują w większości na spostrzegawczości oraz zdolności logicznego myślenia i kojarzenia faktów, gdyż część zagadek jest dosyć złożona.

Obsługa swoje zadanie wykonalna poprawnie. Nie mamy powodów do narzekań.

Rozbitkowie w Dżungli, to już dość wydłużony pokój mający lata swojej świetności za sobą. Pozostaje jednak całkiem grywalny i może być niezła opcją dla graczy, którym niespecjalnie zależy na fajerwerkach wizualnych.

Po śmierci byłego króla, Lord Destre, po koronowaniu na nowego władcę Francji, oczekiwał uwielbienia tłumu i wszechobecnych podziwów i zachwytów pod jego adresem. Wielu jednak nie chciało pogodzić się ze zmianą na tronie, zwłaszcza przy tak kontrowersyjnych okolicznościach. Zamiast podziwu i zachwytu ludzie czuli niechęć i lęk. Pojawiły się też plotki o rzekomym uwięzieniu członków rodziny królewskiej przez Destre. Chcąc to sprawdzić zeszliśmy do podziemi, by przeszukać Katakumby.

Pokój trzyma naprawdę wysoki poziom pod każdym względem i wystrój nie jest wyjątkiem. Rekwizyty i dekoracje wyglądają bardzo autentycznie i estetycznie. Pojawiające się także efekty specjalne czy podkład dźwiękowy, a także wpleciona w rozgrywkę historia i fabularne zamknięcie gry bardzo dobrze budują klimat scenariusza.

Zagadki są różnorodne, wykorzystujące głównie elektronikę, ale angażujące w różny sposób. Bardzo dobrze związano je z fabułą pokoju. Nie są one szczególnie wymagające, ale ich rozwiązywanie daje dużo satysfakcji.

Obsługa pokoju pokazała się z dobrej strony, nasza gra poprowadzona została profesjonalnie i z zaangażowaniem.

"Katakumby" to jeden z najjaśniejszych punktów na warszawskiej mapie ER. Scenariusz nie posiada słabych stron, nie posada też przeciętnych. Każdy element jest co najmniej dobry i z czystym sercem możemy polecić ten pokój wszystkim szukającym dobrej rozrywki. Polecamy.

Polskie miasta i regiony pełne są podań i legend opisujących życie ówczesnych. Jest jednak wiele historii, które nieznane są przeciętnemu mieszkańcowi naszego kraju. Jedna z nich wiąże się z XIX-wieczną Łodzią i pewnym młodym człowiekiem, który w pewnym momencie swojego życia znalazł się w centrum tajemniczych wydarzeń. I nam przyszło wziąć udział w tych zdarzeniach oraz znaleźć odpowiedź na pytanie kim jest Max Winckler?

Wystrój pokoju jest bardzo estetyczny i uwzględniając oświetlenie oraz dekoracje, dobrze buduje klimat. Swój udział w tym ma także podkład dźwiękowy, który choć niezbyt głośny i bogaty, to jednak bardzo dobrze podkręca atmosferę tajemniczości.

Zagadki dość mocno bazują na rozwiązaniach elektronicznych, ale przechodząc grę, musimy także wykonać kilka bardziej tradycyjnych i manualnych zadań. Ogólnie poziom trudności jest raczej średni.

Obsługa swoje zadania wypełniła dobrze, nie mamy zastrzeżeń.

"Kim jest Max Winckler?" to ciekawy scenariusz, w którym każdy element został przygotowany i wykonany solidnie. Warto odwiedzić i samemu znaleźć odpowiedź na tytułowe pytanie.

Udaliśmy się do wspaniałego Budapesztu, do rozrywkowej dzielnicy Muveszet, aby spotkać się z naszym przyjacielem podczas niezwykłego pokazu iluzji. Na miejscu jednak wpadliśmy na trop afery kryminalnej. Musieliśmy użyć naszych detektywistycznych zdolności, aby udowodnić niewinność Sztukmistrza z dzielnicy Muveszet.

Pokój został zaprojektowany bardzo estetycznie i z dbałością o szczegóły. Niezbyt duża przestrzeń została tu bardzo zmyślnie wykorzystana. Atutem scenariusza jest też to że jest on prowadzony w ciekawy sposób, a fabuła nie stanowi tylko pretekstu do rozwiązywania zagadek.

W pokoju znajdziemy dużo zróżnicowanych zagadek. Bazują one zarówno na rozwiązaniach tradycyjnych jak i elektronice. Pokój znajduje ciekawy kompromis pomiędzy liniowością i nieliniowością rozgrywki, dzięki czemu jest bardzo dobrą propozycją dla dwóch doświadczonych osób.

Obsługę oceniamy pozytywnie. Nie mamy zastrzeżeń do jej pracy.

Sztukmistrz z dzielnicy Muveszet, to całkiem ciekawy scenariusz w dość oryginalnej tematyce. Jest fajną propozycją dla dwóch doświadczonych osób które potrafią dobrze współpracować.

Po raz kolejny szkoła magii została zmuszona by poprosić nas o pomoc w przygotowaniach do organizowanego niedługo cyklicznego wydarzenia. Rosnące zagrożenie z powodu coraz bardziej zuchwałych poczynań czarnego Pana wymusiły organizację wewnątrz szkoły. Czas rozpocząć turniej magiczny.

Wystrój pokoju jest dość estetyczny, a przestrzeń została dobrze zagospodarowana. Nie sposób jednak nie zauważyć, że wykonanie przywodzi nieco na myśl poprzednie generację ER.

Jeśli się jednak skupić na zagadkach, to jest dobrze. Zadań jest dużo i tematycznie pasują one do klimatu Pottera. Wykorzystano tu w dużej mierze rozwiązania elektroniczne, co było dobrą decyzja zważywszy na scenariusz mocno związany z magia. Pokój nie jest liniowy i dobrym wyjściem jest podział zadań pomiędzy poszczególnych członków drużyny. Nikt nudzić się nie powinien.

Obsługa swoje zadanie spełniła bez zarzutów. Uwag brak.

Turniej Magiczny, to niezły scenariusz, który powinien spodobać się mniej doświadczonym grupom lubiącym tematykę. Doświadczeni gracze też mogą się w nim dobrze bawić, ale pewnie jakichś wielkich emocji nie wzbudzi.

Wędrując po Śląskiej ziemi wdepnęliśmy na pewien przeklęty rewir. Miejsce, to od lat stanowiło zakazana drogę, drogę na którą żywi nie mieli wstępu. Pradawne miejsce odwiedzane przez druidów i nekromantów. Wkroczyliśmy na szlak nieumarłych.

Wystrój robi dobre wrażenie. Na pochwalę na pewno zasługuje układ i wykorzystanie przestrzenne pokoju. Wykonanie rekwizytów robi niezłe wrażenie, a ścieżka dźwiękowa i odpowiednio użyte oświetlenie należycie potęgują klimat. Nie zabrakło też paru fajnych motywów straszących.

Zagadek w pokoju jest naprawdę dużo, część z nich jest dosyć złożona. Zdecydowanie polecamy grę w większym gronie. W przeciwnym razie może być ciężko ze zmieszczeniem się w regulaminowym czasie. W pokoju wykorzystano przede wszystkim nowoczesne rozwiązania elektroniczne, ale dla tradycyjnych kłódek też znajdzie się miejsce.

Obsługa że swojego zadania wywiązała się bardzo dobrze. Duży plus za interakcje z mistrzem gry.

Podsumowując, Szlak Nieumarłych, to ciekawy scenariusz podchodzący do tematyki zombie w dość oryginalny sposób. Dla doświadczonych graczy będzie niezłym wyzwaniem, gdyż pokój do łatwych nie należy.

Starożytne cywilizacje skrywają wiele tajemnic. Przemierzając Amerykę Środkową dotarliśmy do potężnej budowli wzniesionej przez cywilizację Majów. Legendy głosiły, że w jej murach wciąż obecne są duchy niegdysiejszego władcy oraz jego poddanych. W murach tych znajdować się miał także niezwykły skarb. Postanowiliśmy go zdobyć, nie zważając, że budowla ta zwana była Świątynią Zagłady.

Wystrój pokoju prezentuje się naprawdę dobrze. Twórcy zadbali by scenografia we wnętrzu świątyni sprawiała wrażenie autentycznej i choć nie wszystkie jej elementy pasują idealnie to wciąż jest jak najbardziej na plus. W pokoju nie uświadczymy rozbudowanej fabuły, raczej tylko jej zarysowania, pretekstu by znaleźć się w środku. W kwestii zagospodarowania przestrzeni, trzeba przyznać, że jest naprawdę dobrze.

Co do zagadek, to wykorzystują one zarówno rozwiązania elektroniczne jak i tradycyjne kłódki. W większości zadania z którymi przyjdzie się nam zmierzyć są dobrze wpasowane w klimat pokoju. Jest ich również bardzo dużo, co warto mieć na uwadze przy wyborze liczebności grupy. Nie są może bardzo trudne, pokój raczej przechodzi się dość płynnie, ale liczba jest naprawdę spora. Pokój też stawia trochę na współpracę między uczestnikami grami.

Do obsługi nie mamy zastrzeżeń.

"Świątynia Zagłady" to bardzo udany scenariusz, który nie powinien rozczarować żadnej grupy. Polecamy zwłaszcza większym grupom, bo mimo 80 minut na ukończenie ucieczki ze świątyni, przy mniejszej grupie może się to okazać bardzo trudnym zadaniem.