vilemojoe

Ta opinia będzie siłą rzeczy poszerzona o inne doświadczenia związane z dwoma pozostałymi pokojami Mysterious Room, tj. Tajemnicy świątyni Majów i Kim jest Max Winckler, które są po prostu... Nadzwyczajne. To jest chyba najwłaściwszy termin - NADZWYCZAJNE. Każdy z nich ma zupełnie inny klimat, ale jednocześnie każdy jest drobiazgowo dopracowany i bardzo starannie przemyślany, każdy jest po prostu wyjątkowy i sam w sobie stanowi perełkę, którą trzeba odwiedzić.

Sztukmistrz to rewelacyjny, klasyczny surrealizm idylliczny (nie ten mroczny, niepokojący, tylko marzycielski i spokojny) w połączeniu z atmosferą tajemnicy kulis równie klasycznego teatru z doby swojego rozkwitu, tj. wieku XIX (choć sama historia toczy się nieco później). Tu jest nie tylko zagadkowo, jest przede wszystkim... Pięknie. Przestrzenie w pokoju nie są szczególnie rozbudowane, dlatego też ograniczona liczba graczy, jest za to bardzo bogato i intensywnie. Niemal każd przedmiot do czegoś służy, na coś wskazuje, coś podpowiada. Pokój jest jedną wielką machiną w czasie i przestrzeni - po przekroczeniu jego progu trzeba się na chwilę zatrzymać i rozejrzeć, bo od pierwszej minuty staje się jasne, że to wnętrze CAŁE jest po prostu planszą do gry, którą trzeba będzie powolutku i z rozmysłem przejść.

Pokój jest dla osób o mocnych nerwach. Przede wszystkim twórcy wykorzystali tutaj bardzo wiele elementów psychologii strachu i to właśnie sprawia, że Muzeum jest tak przerażające. Instynkt samozachowawczy włącza się właściwie już na samym początku gry, będą zatem takie miejsca, w które po prostu nie będziesz chciał spojrzeć, aby nie zostać znienacka zaatakowanym. Będą przedmioty, po które będziesz się bał wyciągnąć rękę - nieustanna sytuacja zagrożenia w półmroku i ze świadomością, że gdzieś tutaj mogą działać przecież siły nieczyste... Byłam w tym pokoju dwukrotnie i trochę żałuję, że po jakimś czasie wycofano element związany z podłogą - sugeruję, aby twórcy wrócili do tego triku, to bardzo podgrzewało atmosferę. Pokój jest interaktywny, należy się zatem spodziewać tej interakcji i tu znów psychologia strachu, bo sama ingerencja w grę nie jest istotą sprawy - trzeba się w tym samym momencie skupić i wyjść poza swój lęk, aby zrozumieć właściwy przekaz. Bardzo dobry pokój, a fani historii o Anabelle będą zachwyceni - polecamy obejrzeć wszystkie części przed wizytą w tym escape roomie, to na pewno wzmocni wrażenia :)

Pokój absolutnie ciekawy i wart polecenia, my wzięliśmy opcję mniej hardcorową, ale i tak było super. Zagadki bardzo logiczne i poukładane, niekiedy naprawdę dobrze zakamuflowane :). Pokój nie jest taki prosty, nie opiera się na znajdowaniu kluczy i otwieraniu skrzyneczek, wskazówki są starannie dobrane i trzeba wytężyć umysł, żeby wszystko odpowiednio skojarzyć, niekiedy pozostaje kilka możliwości interpretacji danej podpowiedzi. Osobiście zastanowiłabym się nad narratorem opowieści - troszkę jest infantylny i dlatego być może dla nas Wyspa nie była tak bardzo mroczna, jak się ją opisuje w fabule gry. Wersja delikatniejsza już na spokojnie nadaje się dla 12-14-latków.