Paweł P. 8

Mój pierwszy pokój po dwuletniej przerwie i muszę stwierdzić, że to dobry powrót z emerytury.

Nie obyło się bez problemów. Na dzień dobry wpisaliśmy kod i otworzyliśmy kłódkę, której nie powinniśmy byli móc otworzyć do jakiegoś 90% gry, co wprowadziło sporo zamieszania na początek, ale i tak udało nam się wyjść 10 minut przed czasem. Po drodze ominęliśmy jeszcze jedną zagadkę, bo sprawdzając mechanizm, przypadkiem coś otworzyliśmy, więc nie było już sensu cofać się i wykonywać "obliczeń", żeby wszystko było zgodnie z przepisami.

Klimat bankowego skarbca był wyczuwalny, chociaż dostrzegam pewne dziury fabularno-logiczne, które jednak są trudne do uniknięcia w esc roomach. Dużo zagadek niestety bazuje na kluczykach i jednym mechanizmie, który jest pomysłowy i zachęca do kooperacji (za co plus), ale nie ma sensu fabularnie. Jest go też trochę za dużo. Rozwiązania miały być wykorzystywane raz (jeden szyfr - jedna kłódka), ale mechanizm, który pozwala rozkodować szyfry powracał chyba trzykrotnie, co za trzecim razem i przy którymś już z kolei kluczyku szukającym skrytki, wydało mi się odrobinę leniwe.

Na duży plus Pani z obsługi, która była bardzo sympatyczna, szybko wyczuła nasze nastroje i nie przedłużała wstępu, a z drugiej strony gładko przeprowadziła nas i przez moment dezorientacji na skutek błędu i jasno wytłumaczyła modelowy przebieg całości, gdy już zakończyliśmy zabawę.

Był to już któryś pokój z Wyjścia Awaryjnego i chętnie wrócę, żeby sprawdzić pozostałe, bo i klimat i zagadki sprawiają, że dobrze się tam bawię.

Jeden z pokojów, które zapamiętam. Od samego wejścia do siedziby widać, że jest to pokój inny niż wszystkie. Po minięciu progu właściwego pokoju jest tylko lepiej.

Żadnych kłódek, zagadki powiązane z tematem, klimat, który pozwala uwierzyć, że leci się samolotem, wymagającym ratunku.

Jest to na pewno jeden z bardziej imersyjnych pokojów, w których byłem. Wyszliśmy 16 minut przed czasem, więc to też pozytywnie wpływa na moją ocenę. Zagadki nie były trudne, ale wymagały i spostrzegawczości i przemyślenia, a czasem też zręczności.

Polecam każdemu, chociaż raczej nie na początek.

A bawisz się znakomicie.

Od samego początku - założenia mundurów, przydzielenia ekwipunku i odprawy wchodzimy głęboko w klimat filmów i gier o obcym. Gdy wreszcie przekraczamy próg samego pokoju, jest tylko lepiej.

Ten pokój to przede wszystkim klimat i przeżycie. Nie spodziewajcie się zagadek, nad którymi będziecie główkować. Te, które są, wymagają przemyślenia, ale ważniejsze jest to, że mają sens w kontekście lokacji i fabuły, co przecież często bywa zmorą escape roomów, które tylko udają.

"Operacja Aurelia" nie udaje. Wszystko co znacie z innych pokojów: system podpowiedzi czy kłódki, jest tu wpisane w role i zadania, które przyjmujecie na czas gry.

To jeden z tych pokojów, które pozwalają wejść w świat ulubionego filmu i pozostawiają w pamięci przeżycie. Świetna robota.

Zacznę może od tego, że w pokoju nie ma kłódek, tzn. jest jedna, ale nie stanowi elementu zabawy, więc nie musicie się martwić o szukanie kodów i wpisywaniu ich do kłódek z epoki innej niż ta, do której nawiązuje pokój.

Po drugie w pokoju jest dużo gadżetów, które pomagają wejść w klimat. Część scenografii przypomina o tym, że to jednak pokój stylizowany na kryjówkę piratów, ale z małym przymrużeniem oka nie jest to odrzucające.

Największa zaleta to prawdopodobnie obsługa, która siedzi w tym nie od dziś. Wie jak wprowadzić, kiedy pomóc, a i czasem zlituje się nad zagubionymi uciekinierami, którzy są już tak blisko, ale jednak potrzebują dodatkowego pchnięcia.

Dzięki za dobrą zabawę.

Od klimatycznego wprowadzenia przez gospodarza z laseczką z epoki, przez kompleksowy wystrój po zagadki, w których nie ma ani jednej kłódki.

"Frankenstein" to pokój, w którym roi się od mechanizmów, fabuła ma sens, a scenografia ani na chwilę nie pozwala wybić się z opowieści. Ponad to, chociaż to pokój przygodowy, a nie horror, nasza ekipa nie mogła pozbyć się uczucia niepokoju, wywoływanego przez kolejne przedmioty i wstęp fabularny.

Zagadki nie należały do najprostszych, ale były logiczne i udało nam się wydostać przed czasem.

To pokój, który poleciłbym każdemu, chociaż jeśli idzie się pierwszy raz, to dobrze byłoby wziąć do grupy kogoś doświadczonego w nie-kłódkowych pokojach.

Do pokoju o Freddym wybraliśmy się niedługo po obejrzeniu dwóch filmów z serii "Koszmar z ulicy Wiązów" i trzeba przyznać, że twórcy idealnie oddali atmosferę. Wielkim plusem są mechanizmy, które z jednej strony podtrzymują oniryczną atmosferę, a z drugiej ciekawią, nie pozwalając wypaść z filmowej narracji. Jeden z lepszych pokoi, w których byłem.

Mnóstwo ciekawych, ale i efektownych mechanizmów. Mało kłódek. Klimat i scenografia, które momentalnie wprowadzają w atmosferę grozy. Pokój, który zapada w pamięć. Był to jeden z pierwszych pokojów mojej dziewczyny, ale zarówno jej jak i mnie zapadł w pamięć na długo.

Dużo ciekawych mechanizmów, choć nie wszystkie intuicyjne. Trochę za dużo kłódek. Na plus kilka niespodziewanych rozwiązań, scenografia i przemiła obsługa.

Klimatyczny pokój, fajny początek i pomysł na proste wprowadzenie graczy w klimat. Przyjemne zagadki, które nie sprawiały wiele kłopotów, ale nie były też banalne. Bez nadmiaru kłódek, ale to co przede wszystkim robi grę, to strach. Chyba najbardziej przerażający pokój w jakim byłem. Jeśli ktoś lubi się bać w escape roomach, to koniecznie trzeba odwiedzić.

Zaczęło się od filmiku, który był w sumie niepotrzebny, bo nie wnosił nic więcej niż informacje przekazane przez Pana Obsługującego. Potem było już tylko lepiej.

Pokój bardzo przejrzysty, ładnie udekorowany z ciekawymi zagadkami i mechanizmami. Nie mieliśmy momentu, w którym stanęlibyśmy na dłużej, w dodatku była nas szóstka, a każdy potrafił znaleźć sobie zajęcie.

Przeogromny plus za użycie najbardziej wyświechtanego motywu w historii, który jakimś cudem nie jest zbyt popularny w escape roomach. Oczy zaświeciły mi się kiedy to zobaczyłem, ekscytacja +1.000.000.

Kłódek jest kilka, ale ich ilość nie przytłacza, jedyna moja uwaga, to taka, żeby niektóre oznaczenia zagadek umieścić w jakiś inny sposób niż na przyklejanej białej kartce, bo gdy pracuje się na drewnianych skrzynkach, to trochę to wyrywa z klimatu. Poza tym super.