Pani Bardzo Ruda

Uwielbiam ten pokój! Nie jest to najlepszy ER w jakim dane mi było być, ale świat potrzebuje takich miejsc, gdzie lekko, zabawnie i z wręcz dziecięcą radością przechodzi się przez kolejne zagadki. No właśnie, bardzo nas zastanawia jak wiele osób ma z nimi problem, że aż czasu brakuje na wyjście z pokoju. Jak dla nas łamigłówki raczej z tych prostszych, tylko jedna zajęła nam dłuższą chwilę (przez którą nie pobiliśmy rekordu pokoju, damn!), a tak to szło się jak po maśle. Bawiłam się w nim świetnie, dał mi dużo frajdy i satysfakcji. Polecam na małe odmóżdżenie po cięższych pokojach, chociażby od tych samych twórców.

Jak ja się cieszę, że daliśmy się namówić na ten pokój naszej Mistrzyni gry z Rodziny Addamsów! Coś pięknego, pełnego estetyki i pomysłu! Pokój bardzo mocno w wyglądzie inspirowany filmową wersją Alicji w Krainie Czarów, co tylko dodawało mu uroku.
Zagadki na poziomie średnim, niekiedy dające nam mocno popalić i wprowadzające nas niemałą w konsternację. Jednak i tak zauroczenie pomysłowością oraz kreatywnością większości z nich ujęła nas dogłębnie, przez co naprawdę mogliśmy poczuć się jak w bajce.
Więcej takich pokoi, pełnych pasji, zaangażowania i... ciekawego pomysłu na podpowiedź. ;)

Nasz tegoroczny majówkowy trip po wrocławskich escape roomach zaczęliśmy naprawdę z przytupem. Przed przyjazdem i rezerwacją pokoi, skonsultowani z przyjacielem-weteranem ER, wybraliśmy ten pokój jako jedyny tego dnia. Że w jego mniemaniu po czymś takim ciężko będzie gdziekolwiek indziej pójść, bo emocje nie zdążą Cię porządnie opuścić. I, cholera, miał rację.
Bo przecież spodziewaliśmy się czegoś naprawdę na najwyższym poziomie, w końcu to 1. miejsce w Polsce. I mimo, że fanką horrorów jestem wielką, w tym pokoju czułam ogromny respekt przed każdą rzeczą, którą w nim spotykałam. Muszę też nadmienić, że tak naprawdę to nie byłam w pokoju. Byłam w opuszczonym hotelu. Bo dekoracje nie były dekoracjami. One żyły, tworzyły spójną całość, dzięki której zapominało się, że jeszcze przed chwilą z radością na ustach szło się po ulicach Wrocławia.
Czas w tym pokoju nie istnieje. Istnieje tylko historia, która wciąga, angażuje i momentami mrozi krew w żyłach.
Naprawdę, jesteśmy oczarowani tym, co zastaliśmy w Opuszczonym hotelu. Długo o nim rozmawialiśmy przez kolejne dni naszego wyjazdu. Analizowaliśmy zagadki, elementy dekoracji, historię, ciekawostki. Jak dla mnie to o czymś świadczy jeśli chodzi o rangę ER.
Brawo! I dziękuję, że mogłam coś tak wspaniałego przeżyć we Wrocławiu.

PS I kolejne podziękowania za zajęcie się naszą koleżanką, która od przytłoczenia otaczającym ją światem angielskiego hotelu, potrzebowała wyjść przed czasem. <3
PPS Świetna ciekawostka a propos podobizn zaginionych kobiet... ;)

Stanęliśmy przed ważnym zadaniem, czy iść do Ubika z jakimkolwiek pojęciem o książce, którą pokój się inspirował, czy spróbować totalnie w ciemno, bez żadnej wiedzy na ten temat. Wybraliśmy drugą opcję, co jednak w ogóle nie odjęło nam pozytywnych wrażeń tego pokoju (pomimo wcześniejszego średniego odbioru tamtejszej Transmigracji, co zostało mi bardzo bezpośrednio wytknięte przez prawdopodobnie właściciela - not nice!).
Pokój o średnim poziomie trudności, w kierunku trudnego, ale każdy znajdzie tam coś dla siebie, w czym będzie czuł się mocny. Klimatycznie można się poczuć jakby się było w kilku światach i rzeczywistościach na raz.
No i cóż, przez nasze gapiostwo (no dobra, moje), nieco zepsuliśmy sobie zakończenie, ale nadal uważam, że to ciekawy i klimatyczny pokój, do którego warto się wybrać.

Mitologia grecka wiecznie żywa! Wchodząc do ciemnego pomieszczenia nie zdawałam sobie sprawy z tego, że będzie mi dane poznać śmietankę towarzyską z samego Olimpu. Jednak to tym razem greccy bogowie potrzebują naszej pomocy, co z resztą nam się udało. Pokój lekko zręcznościowy, dla spostrzegawczych i mini twistem, który niejednego zaskoczy.
Niestety, jedna zagadka zabrała nam zbyt wiele czasu, mimo prawidłowego jej wykonania (wydaje nam się, że jeden mechanizm otwierania nie zadziałał w odpowiednim czasie, przez co straciliśmy kilka minut). Może po podsunięciu sugestii Mistrzyni Gry zostanie ten 'problem' inaczej rozwiązany, bardziej czytelniej dla graczy.
Co do wystroju - piękne podobizny bogów na obrazach, ale prócz tego nieco mi zabrakło tej... mitycznej boskości.
Tak i tak uważam, że to świetny pokój dla początkujących przygodę z ER, ale i bardziej doświadczone grupy będą mieć tu dobrą zabawę.

Ten pokój dał nam wiele satysfakcji. Począwszy od tego, że określany jest jako trudny - daliśmy radę bez żadnej podpowiedzi z niego wyjść. Po drugie, rekordu pokoju może nie pobiliśmy, jednak zrobić go w 2/3 założonego czasu... Jak dla mnie brzmi dumnie. ;)
Pokój jest iście magiczny, jak na garderobę sztukmistrza przystało. Jednak musimy pamiętać o naszym celu - znalezienia kłamcy i złodzieja. Podczas rozgrywki kolejne elementy układanki, na początku wydające się niespójne i chaotyczne, na końcu łączące się w sensowną całość.
Mistrz Gry Wiktor również bardzo przyjemnie wprowadził nas do świata iluzjonistów, teatru i magii, dzięki czemu jeszcze lepiej mogliśmy wczuć się w klimat lat dwudziestych ubiegłego wieku.
Jak dla mnie, warto odjechać kilka kilometrów od centrum Warszawy, żeby przeżyć magiczną i fabularnie wciągającą przygodę.

Co tam się działo! To był jeden z tych pokoi, w którym czujesz dreszczyk emocji. W którym dajesz ponieść się fantazji i wczuwasz się w historię. Gdzie wystrój na Ciebie tak wpływa, że szybko zdążysz zapomnieć, że żyjesz w XXI wieku. Fakt, że 'Katakumby' rzeczywiście znajdują się w piwnicach jeszcze tylko podkręca i zachęca do zaangażowania się w opowieść o złym Lordzie Destre.
Jedna zagadka naprawdę przyprawiła nas o mocniejsze bicie serca i stres, czy się uda. Wow! To było coś! Koniec też nas nieźle zaskoczył, nie powiem... ;)
Mam tak naprawdę tylko jedno zażalenie do obsługi. W momencie, gdy nie potrafiliśmy z zagadkami pójść dalej i prosiliśmy o podpowiedź wołaniem i machaniem, straciliśmy dobre kilka minut zanim ktoś w ogóle na to zareagował. A sama podpowiedź była zbyt ogólna ('ciepło - zimno' gdy każdy stoi w innym rogu pokoju jest raczej średnią formą pomocy), przez co dotarcie do rozwiązania zagadki nam nieco zajęło.
Ogółem BARDZO polecam ten pokój, każdy znajdzie w nim coś dla siebie: czy to świeżak w świecie ER czy ktoś bardziej doświadczony.

To był nasz pierwszy pokój od Wyjścia Awaryjnego, ale za to jakie wrażenie na nas zrobił!
Po pierwsze - dekoracje. Już od samego początku da się wczuć w klimat legend arturiańskich, średniowiecznych rycerzy i wielkich bitew.
Po drugie - zagadki. Naszym zdaniem na poziomie średniozaawansowanym w kierunku łatwiejszym. Co nie oznacza, że się nie zawiesiliśmy na czymś. A i owszem! Jednak nie odebrało nam to w ogóle przyjemności z ich rozwiązywania. I niektóre zagadki bardziej zręcznościowe niż logiczne.
Po trzecie - monitor z wyświetlanym pozostałym czasem. Jak dla mnie to wielki plus, jakoś pewniej się wtedy czuję.
Naprawdę świetny pokój, szczególnie dla początkujących (np. jak mój tata, który bawił się w nim przednio!). Odwiedzać póki można! :))

Jedno wielkie: WOW! To jest jeden z tych pokoi, który daje niesamowitą możliwość wczucia się w historię, która Cię w nim czeka. To pokój, gdzie możesz na chwilę się zapomnieć i stać się brytyjskim wywiadem, próbującym wejść do wnętrza piramidy, w której raczej nie jest się mile widzianym... ;)
Jestem naprawdę oczarowana skrupulatnością w dekoracjach oraz ilością naprawdę ciekawych, dobrze zmechanizowanych i dających do myślenia zagadek. A wisienką na torcie jest jak dla mnie interaktywne zakończenie!
Mistrz Gry Bartek (mam nadzieję, że nie przekręciłam imienia), też bardzo pomocny i widać było, jak bardzo interesuje się naszą opinią i przeżyciami w tym pokoju.
Co jak co, ale 'W cieniu piramid' trafia do topki naszych najlepszych pokoi!

Egipt był naszym ostatnim pokojem od Tick Tacka i chyba najmniej się z nim polubiliśmy. Widać, że pokój już swoje lata ma, ale to nie znaczy, że czegoś mu to ujmuje (pokój jest bez kłódek, co w sumie ma sens jak na 'tamte czasy'). Jednak mimo wyjścia w ciągu 35 minut na 60 możliwych, nie poczułam jakoś wielkiej satysfakcji z tego faktu. Miałam w głowie raczej: 'to już?'. Przyznam też szczerze, że po egipskim grobowcu spodziewałam się większej ilości lokacji, a nie jedynie 'przedsionka' piramidy i jednego pomieszczenia. Mechanizmy kilku zagadek działają wolno, ale to akurat dodaje uroku klimatowi starożytnego Egiptu. Także, z kapci może mnie w tym pokoju nie wywaliło, ale warto tak i tak to miejsce sprawdzić i się przekonać, czy uda się wrócić z ekspedycji do tajemniczych egipskich piramid.