Scorpio

Jaskinia hazardu była ostatnim pokojem, który odwiedziliśmy w trakcie naszego kilkudniowego wypadu do Poznania i szczerze mówiąc mam pewien klopot z wystawieniem mu oceny.
Mamy tu bowiem rozbudowany pokój z ciekawym, a wręcz unikalnym wystrojem, interesującą fabułą oraz świetną, w pełni profesjonalną obsługą. Pomimo tego po zakończeniu rozgrywki czuliśmy pewien niedosyt. A oto powody:
Pokój wymaga dokładnego przeszukiwania wszystkich zakamarków bo bardzo łatwo coś przeoczyć. Nie jest to nasza ulubiona forma spędzania czasu w ER.
System podpowiedzi jest świetnie pomyślany i dopasowany do fabuły, problem jednak w tym, że jest to praktycznie transmisja ciągła.
Podpowiedzi sypią się jak z rekawa nawet kiedy o nie nie prosimy. Przy czym w naszym wypadku nie dotyczyły one sposobu rozwiązania samych zagadek, bo te nie są szczególnie wymagające, a raczej tego, że mamy coś jeszcze raz dokładnie przeszukać.
Rozwiązanie zagadek czasem przynosi nieoczywiste efekty i zdarzyło się, że po prawidłowym rozwiązaniu zadania zastanawialiśmy się czy faktycznie go rozwiązaliśmy.
Jeden z mechanizmów pokoju zadziałał przedwcześnie co wymagało interwencji obsługi. Trzeba przyznać, że interwencja ta przebiegła bardzo sprawnie i w sposób, który można było uznać jako element fabuły. Można to zaliczyć na plus, jednak jeśli się nad tym zastanowić, to chyba nasz przypadek nie był odosobniony skoro tak świetnie został tam dopracowany sposób reakcji w takiej sytuacji.

Podsumowując. Jaskinia hazardu to ciekawy pokój, który wymaga jednak pewnych modyfikacji, tak aby można było w pełni poczuć jego klimat i skupić się na rozwiązywaniu zagadek, a nie na przeszukiwaniu wszyskich zakamarków. I na tym polega chyba główna trudność pokoju. Szukanie zajmuje czas, a zagadek jest dużo i nie ma czasu na szukanie. Dlatego konieczne są ciągłe podpowiedzi.
Jeśli komuś to nie przeszkadza to będzie się bawił dobrze, jeśli przeszkadza to pokój może nie spełnić oczekiwań.