lapinskiandrzej

Do pokoju wybraliśmy się sześcioosobową ekipą, która miała już za sobą kilka pokojów w Gliwicach i Chorzowie. Byliśmy nastawieni odrobinę sceptycznie ze względu na średnio przychylne komentarze w Internecie, ale ostatecznie do skorzystania z pokoju zachęciła nas możliwość zabawy dla sześciu osób oraz relatywnie niska cena w porównaniu do innych pokojów dla takiej liczby graczy.

Trzeba przyznać, że przy obecnym stanie ulicy Dworcowej oraz jej oświetleniu, a raczej jego braku, już samo znalezienie pokoju było pewnego rodzaju escape roomem, nie wspominając o mocno zdezelowanym podwórku kamienicy, w której znajduje się pokój.

Recepcja pokoju urządzona dosyć umownie, plus nie najwyższa temperatura panująca w pomieszczeniu również nie nastrajały optymistycznie.

Film wprowadzający do gry, w porównaniu chociażby do tych, które można obejrzeć w Chorzowie, bardzo chałupniczej jakości, choć niewątpliwie przekazujący wszystkie najważniejsze informacje.

Ogół pierwszego wrażenia ratowała wyłącznie miła obsługa Mistrza Gry.

Sam pokój nie zrobił na nas najlepszego wrażenia wizualnego, szczególnie, że bezpośrednio przed Ciszą Nocną braliśmy udział w zabawie w dwóch bardzo solidnie wykonanych pod względem wizualnym pokojach w Gliwicach. Od samego początku po oczach uderza prostota i umowność wykonania scenografii oraz ubogość szczegółów wystroju. Pomieszczenie zdaje się być zrobione niewielkim nakładem środków i w zasadzie tylko w bardzo umowny sposób tworzyć escape room z prawdziwego zdarzenia.

Niemniej, przełknąwszy pierwszy niezbyt smaczny kęs elementu wizualnego, pokój dał nam sporo radości, wymuszając na nas bardzo dużą kooperację z naciskiem na komunikowanie się bez możliwości zobaczenia, co robią pozostali członkowie ekipy.

Zagadki nie stały na specjalnie wysokim poziomie trudności, co za pewne było jedną z przyczyn, dla których udało nam się opuścić pokój przed czasem i bez korzystania z podpowiedzi, co we mnie samym wywołało spore poczucie zadowolenia.

Mimo tego, że każdy z nas odwiedził już co najmniej kilka pokojów i sporo widział, to również w Ciszy Nocnej z pewnymi rozwiązaniami zetknęliśmy się po raz pierwszy, co uznaję za duży plus.

Największą dla mnie samego niespodzianką i rewelacyjnym pomysłem, który na kilka sekund zmroził mi poczucie rzeczywistości było sprytne umieszczenie pewnego elementu w grze, który, w początkowo niezrozumiały dla mnie sposób, świadczył o tym, że Mistrz Gry wiedział, kim jesteśmy zanim jeszcze staliśmy się częścią gry.

Ogólnie nie polecam jako pierwszy w życiu pokój, ponieważ myślę, że można wyrobić sobie błędne wyobrażenie na temat tego jaki obecnie standard wystroju i zagadek prezentują inne escape roomy w regionie.

Jednak ze względu na niewygórowaną cenę oraz możliwość zabawy w sześć osób polecam jako miejsce dobre do sprawdzenia swojej paczki przyjaciół pod względem kooperacji, szczególnie tej nastawionej na komunikację wyłącznie werbalną.

Wybraliśmy się do pokoju sześcioosobową ekipą doświadczeni już jednym pokojem tej firmy. Rozgrywka zaczyna się w oryginalny sposób, którego się nie spodziewaliśmy, wymagający bardzo dobrej komunikacji w zespole.
Pokój okazał się nie być wybitnie trudny (większość ekipy ma już na swoim koncie przynajmniej pięć pokojów) i udało nam się go ukończyć w czasie, jednak pokonała nas jedna zagadka, co do której zdani byliśmy na pomoc mistrza gry.
Po fakcie zagadka oraz związane z nią wskazówki okazały się bardzo logiczne, jednak nie napotkaliśmy do tej pory w odwiedzonych przez nas pokojach takiego mechanizmu, stąd nie przyszło nam do głowy, że w taki sposób można go uruchomić.
Pokój dość oszczędny w ozdobniki, szczególnie w porównaniu z innym pokojem tej firmy, w którym mieliśmy przyjemność przebywać, a część elementów wystroju wydawała się być lekko zużyta.
Kilka mechanizmów zastosowanych w pokoju wydały się nam bardzo oryginalnymi i zabawa nimi sprawiła nam dużo radości.
Jako że było nas sześcioro, to mogliśmy sobie pozwolić na eksploracje kilku miejsc równocześnie, co umożliwiło nam wyjście z pokoju o czasie. Gdyby było nas mniej, to przy naszym doświadczeniu, raczej utknęlibyśmy w gąszczu zagadek.
Bardzo ciekawy i mrożący krew w żyłach udział mistrza gry w zabawie.

Moja pierwsza wizyta w życiu w esape roomie miała miejsce właśnie w Horrorze. Byłem miło zaskoczony mechanizmem samej zabawy oraz elementem współpracy w grupie, którą wybrałem się tego dnia do Chorzowa. Zdecydowanie podobał mi się mroczny klimat oraz różnorodność zagadek z jakimi przyszło mi się mierzyć. Duże wrażenie zrobił na mnie wystrój pokoju oraz drobiazgowość jego wyposażenia.

Z perspektywy czasu jedynym minusem były jedne niedomknięte drzwi awaryjne, które niechcący pozwoliły mi wyjść z pokoju szybciej niż planowałem oraz jeden niedziałający element zagadki, którego aktywacja wymagała pojawienia się w pokoju obsługi, co oczywiście rozproszyło nieco klimat całej historii.