LockMe

To przyjemny, grywany pokój, z którego równie miło się ucieka. Na mapie Poznania jest to zdecydowanie ciekawostka, a dla fanów Narcosa punkt, w którym będą mogli się spełnić, choć i bez znajomości serialowych wątków można tu spędzić przyjemną i konstruktywną godzinę (lub mniej).

Dobra zabawa wciąga, a różnorodność zadań i mechanizmów sprawia, że każdy znajdzie tu coś dla siebie.

Temu pokojowi nie można odmówić oryginalności pod kątem zagadnienia - drugiego poświęconego tak wąskiemu zakresowi tematycznemu jak opera na próżno szukać. A ci, którzy w pierwszej chwili słysząc o tym pokoju mieli w głowie “Upiora w operze”, dobrze trafili ze swoimi skojarzeniami.

Scenariusz wyróżnia to, że fabuła (bardzo silnie rozwinięty element w tym przypadku) jest osadzona tak, by łączyć ze sobą również elementy rzeczywiste. Czyli nie tylko fikcyjny Upiór w Operze, ale i również prawdziwa historia inspirowana równie prawdziwymi wydarzeniami (a w zasadzie historią dwojga ludzi), którą z pewnością usłyszycie z ust właścicieli i na której polecamy się skupić. Dzięki temu pomieszaniu fikcji z realną historią mamy namacalny produkt w postaci nietuzinkowego pokoju zagadek.

Wszystkie zadania są utrzymane w stylistyce operowej - a jest ich sporo.

Życzymy wszystkim takiego zaangażowania i pasji, jakich możemy doświadczyć w tym pokoju.

Mimo krwawej nazwy nie znajdziecie tu żadnych ociekających krwią i mrokiem elementów. To czysty steampunk, w dodatku bardzo dobrze wykonany.

Zdecydowanie największym atutem tego scenariusza jest wystrój - dopieszczony w każdym detalu, na najwyższym poziomie scenograficznym, pozwalający zapomnieć, że mamy do rozwiązania jeszcze jakieś zagadki. Wykonanie ścian i elementów biorących (bądź też niebiorących) udział/u w grze pozwala błyskawicznie zapomnieć o miejscu i przede wszystkim o czasie, w którym przyszło nam stawić czoła misji.

Fabuła spina historię ze sferą magii i tajemnicy. Gra się płynnie nie wiedząc, czy pomaga nam elektronika, czy może wcześniej wspomniana magia. Poradzą sobie nawet nieliczne grupy, ponieważ ich ilość nie jest przytłaczająca, a przy odpowiednim ich rozłożeniu flow pokoju wpływa na korzyść graczy.

I to zdziwienie, kiedy okazuje się, że faktycznie przyszliście do Franka po to, by pomóc mu w badaniach. Szkoda tylko, że jako materiał do badań :)

Na tle zagadkowych klasyków znajdzie się kilka takich, które wyróżnią się swoją oryginalnością. Wystrój jest bardzo przyjemny, podobnie z klimatem.

Sam pokój jest dość przestronny, czerpiący inspirację z obecnie modnego stylu steampunkowego. Gra się w nim przyjemnie i płynnie.

Faraon ma nam do zaoferowania nie tylko klątwę, ale i również naprawdę ładny pokój, który zgrabnie łączy w sobie klasykę i nowoczesność rynku. W szczególności odnajdą się w nim fani szukania. Rzeczy do zrobienia jest całkiem sporo, więc warto jest podzielić odpowiednio zadania. I nie zapominajcie, że stary Faraon mocno śpi i nie należy go budzić.

To taka klasyczna przygodówka, w której fajnie spędzicie czas. Nie ubierajcie się jednak za grubo przed wizytą w tym pokoju - wszak jesteśmy w egipskiej piramidzie, a tam jest dosyć gorąca atmosfera. Jeszcze jak obudzicie Faraona, to już w ogóle będzie piekło, bo ten z pewnością ciepło Was przyjmie.

To bardzo trudny temat i ujęcie go w escape roomie wcale nie ułatwia zadania, jednak jego realizacja jest na poziomie mistrzowskim. Tu wszystko trzyma się pierwotnej fabuły, pokój prowadzi graczy przez historię w bardzo płynny sposób.

Sami nie wiemy, co w tym pokoju jest lepsze - klimat czy zagadki. Jedno jest pewne - oba aspekty to wyższa klasa. Wbrew pozorom pokój nie jest taki trudny i choć nam zajął on 30 minut z przewidzianych 75, zdecydowaliśmy się oznaczyć poziom trudności jako średni mimo tego, że sam temat jest - jak już wspomnieliśmy - trudny. A to dlatego, że zagadki są świetne i niektóre wręcz nieoczywiste, dlatego trzeba przy nich zmienić sposób myślenia. Przekroczyć granice interpretacji zagadek i ich rozwiązywania, pomyśleć trochę inaczej, nieszablonowo. I o to właśnie chodzi w escape roomach. Dlatego też warto zaczekać z odwiedzinami w tym pokoju, dopóki nie nabierze się doświadczenia.
W tym scenariuszu nie towarzyszy nam paraliżujący strach, a wszechobecny niepokój definiujący dobry thriller. Oczywiście osoby bardzo bojaźliwe będa w stanie się mocniej nakręcić, jednak w naszej ocenie ten wspomniany niepokój nie przeszkadza zbytnio w skupieniu się na zagadkach. Ale swoje piętno zostawia i dlatego warto jeszcze raz podkreślić, że klimat jest rewelacyjny.

Nie pytajcie, czy warto. Po prostu tam idźcie, bo jakość całego szumnego doświadczenia w chwili obecnej wychodzi poza skalę.

Jeżeli jeszcze nie byłeś w tym pokoju i uważasz, że uwielbiasz horrory, a typowe dla tego gatunku elementy nie wytrącają cię ze skupienia nad zagadkami, zaczekaj z tym stwierdzeniem do czasu wizyty tutaj. Ten scenariusz dobrze zweryfikuje, czy jesteś fanem strachu.

To trochę inny rodzaj doświadczenia escape roomowego. Nie zagadki wiodą tu prym, a klimat i atmosfera wokół tematu inspirowanego powieścią Kinga. Jest ciemno, mroczno i - co tu dużo mówić - horrorowo. Tak jak ma w teorii horroru być. Ani przez sekundę nie możesz być pewny tego, co widzisz, bo wszystko może zmienić się bardzo szybko i bardzo niespodziewanie.

To doznanie samo w sobie. Jeżeli po wizycie w Cosiu nie zmienisz swoje tolerancji na strach, śmiało możesz ogłosić się tym, który niczego się nie boi.

*Koulrofobia to strach przed klaunami.

Każdy z nas był kiedyś z pewnością na koncercie. Nie wszyscy jednak mają wyobrażenie tego, jak takie wydarzenie wygląda za kulisami. W poznańskim Backstage’u możemy się o tym przekonać.

Wszystko w tym scenariuszu skupia się wokół muzyki, która jest motywem przewodnim zarówno w wystroju, jak i w zagadkach czy fabule. Nawiązania do dźwięków i ich rola w tym pokoju są wyraźnie nakreślone, a ich obecność sprawia, że przez grę przechodzi się swobodnie i dość płynnie.

Ten escape room jest raczej dla fanów klasycznych pokoi zagadek, jednak ujęcie tematu muzyki w połączeniu z fabułą nadają mu świeżości.

Gra w tym pokoju nie jest zwykłą grą - jest przygodą, podczas której zostajemy przeniesieni w czasie aż do okresu średniowiecza.

Rzeczy do zrobienia jest mnóstwo. Zagadki są bardzo różnorodne, choć przede wszystkim fani zadań manualnych będą mieli tutaj pole do popisu i możliwość spełnienia się. Wiele z nich jest nieoczywistych, co sprawia dodatkową frajdę przy ich rozwiązywaniu. I te efekty sygnalizujące poprawność ich wykonania!

Niby średniowiecze, a jednak rycerze trochę znali się na elektronice. Fani kłódek też będą zadowoleni - oba aspekty wzajemnie się uzupełniają i równoważą.

Im mniej osób, tym wyżej rośnie poziom trudności. Mimo perfekcyjnego flow pokoju i płynnego przechodzenia z jednej rzeczy do drugiej mniej doświadczone lub mniejsze ekipy mogą zwyczajnie nie wyrobić się w czasie - zdecydowanie przyda się tu każda dodatkowa para rąk do pomocy. Rodziców niech nie zniechęca nazwa - można wybrać się tutaj z dziećmi, które będą bawiły się równie świetnie, co dorośli.

Nie można nie pochwalić wystroju pokoju - rozpoczynając grę wiemy już, że to pokój Exitów ze względu na niezwykle dopracowane detale. A im dalej w las, tym większy kryminał - choć w tym przypadku powinniśmy mówić o przygodzie pełnej immersji i najdrobniejszych szczegółów sprawiających, że czujemy się tak, jakby podróże w czasie rzeczywiście istniały.

W najnowszym pokoju Foxów znajdziecie to, czego fani sagi o małym czarodzieju mogą się spodziewać – fabułę, a właściwie jej odzwierciedlenie wraz z kilkoma dopasowanymi interpretacjami autorów.

Jest w nim bardzo dużo smaczków i nawiązań do historii, jednak ich nieznajomość nie wpływa w żaden sposób na przejście przez scenariusz. Miejscami może to wręcz pomóc – osoby bez znajomości sagi będą miały więcej zagadek dla siebie, bo fani będą zajęci podziwianiem szczegółów i przypominaniem sobie, w którym momencie właściwej historii się one pojawiają.

Zagadek jest dużo, a sam pokój jest nieliniowy. Wiele elementów opartych jest na magii (no bo przecież nie na elektronice :) ). Jest również trochę szukajek. W wystroju warto jest pochwalić bardzo ciekawą oprawę wizualno-oświetleniową, która w sposób kluczowy wpływa na klimat w odpowiednich partiach rozgrywki.

Warto zostawić sobie ten pokój na później, gdyż nawet osoby z doświadczeniem mogą mieć tu nie lada wyzwanie. Przed przyjściem do Syren warto jest potrenować trochę w innych pokojach, szczególnie współpracę.