LockMe

Trzeba przyznać, że kwestie wizualne zostały dopracowane tu w najmniejszym szczególe - wystrój jest piękny i widać po nim, że w jego stworzenie zostało włożone naprawdę dużo pracy. Nikt nie poczuje, że znalazł się w warszawskiej kamienicy, tylko we francuskich katakumbach. Dekoracje znacznie wpływają na klimat, którego odmówić nie można. Ten pokój jest zrobiony z rozmachem i nutką grozy, czyli czymś, co dla nas stanowi zawsze udany duet. To takie pomieszanie thrillera z pokojem przygodowym, które sprawia, że nawet bardziej wrażliwi gracze mogą spróbować tu swoich sił.

Katakumby to zagadki różnych rodzajów, wpasowane w klimat i tematykę. Są raczej proste, choć wymagają od graczy dobrej komunikacji i współpracy, wobec czego niektóre z nich zatrzymają na dłużej. Pokój nada się dla graczy początkujących, chociaż powinien zaskoczyć nawet tych z pokaźnym stażem. Co do ilości graczy w stosunku do przestrzeni i liczby zagadek - pokój polecamy na 2-3 osoby.

I oto powstał pokój, który dedykowany jest przede wszystkim grupom doświadczonym - zdecydowanie się pod tym faktem podpisujemy. Zagadki są bardzo wymagające, wobec czego polecamy ten pokój tylko tym, którzy na swoim koncie mają już kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt pokoi. Warto wziąć sobie to stwierdzenie do serca - osoby bez doświadczenia powinny nieco zaczekać, nim odwiedzą ten scenariusz. Początkujący mogą nie wyrobić się w wyznaczonym czasie - choć jest go sporo, bo (na ten moment) aż 100 minut, zdecydowanie jest tu co robić. Możemy pokusić się o stwierdzenie, że z tego pokoju ciężko będzie wyjść np. w połowie czasu.

Co do samych łamigłówek - większość z nich jest dość trudna. Oczywiście nie musimy wspominać, że ich rozwiązanie daje wówczas dużą satysfakcję (a jednak właśnie to zrobiliśmy!). W pokoju znajdziemy też nieco łatwiejsze zagadki, ale znaczna większość jest jednak z tych bardziej wymagających, wobec czego dobrany poziom trudności jest w pełni uzasadniony. Są przy tym także różnorodne i wymagające zaangażowania różnych zmysłów i partii mózgu. Choć więcej w nich elektroniki, wielbiciele kłódek nie pozostaną niezaspokojeni.

Tematyka pokoju jest oryginalna, żeby nie powiedzieć "niszowa". Choć głównym motywem jest sama mitologia słowiańska, fani Wiedźmina znajdą tutaj parę "mrugnięć okiem" od strony twórców. Znajomość fabuły Wiedźmina czy jego świata przedstawionego nie jest jednak absolutnie potrzebna - pokój prowadzi przez swoją wykreowaną historię za rękę, odkrywając co rusz swoje nowe tajemnice. Wystrój jest z kolei dynamiczny, momentami naprawdę zaskakujący, w całości zachowany w konwencji fantasy.

Jeżeli są tu jakieś osoby "strachliwe", pragniemy je uspokoić i zapewnić, że nie ma się czego bać. Ale nic więcej nie powiemy. Po prostu przyjdźcie tu na zagadki.

“Zegarmistrz” jest pokojem klasycznym w każdym tego słowa znaczeniu. To może być dobry wybór na jeden z pierwszych pokoi (choć nie należy do najłatwiejszych, wobec czego nie polecamy go typowo na pierwszy raz) lub jako przerywnik między bardziej zaawansowanymi technologicznie scenariuszami. To taki powrót do korzeni, który wielu “wyjadaczy” lubi robić od czasu do czasu.

Jak to w klasykach bywa, na początku może wydawać się, że w środku nic nie ma, ale im bardziej zaczniemy drążyć (umiejętność szukania jest tu wystawiona na wielką próbę), tym więcej tajemnic pokoju będziemy w stanie odkryć. Część zagadek jest podchwytliwa i bawi się przez to z graczem - jeżeli w czyjejś drużynie szwankuje spostrzegawczość, będzie to bardzo dobry trening.

Pokój jest naprawdę niewielki, limit 3 osób nie jest tu na wyrost. Polecamy go szczególnie dwójkom oraz zespołom nastawionym na samo rozwiązywanie zagadek.

Oryginalna tematyka ujęta w równie oryginalny sposób - choć z pewnością na mapie escape roomów znajdziemy pokoje z tą lub podobną myślą przewodnią, są one zrealizowane raczej w ujęciu horrorowym. Tutaj mamy do czynienia z innym zjawiskiem - zdecydowanie należy uspokoić osoby wrażliwe, ponieważ ten pokój nie jest horrorem. Owszem, niektóre jego elementy mogą budzić niepokój i powodować dreszczyk emocji, ale w odpowiednich granicach.

Najlepszą recenzją jest tutaj stwierdzenie, że w środku jest jak… w domu pogrzebowym. Po prostu. To dom pogrzebowy, jaki zna każdy z nas - i tu już część graczy może się domyślać, jakie elementy wystroju znajdziemy w środku. “Pogrzebowa atmosfera” została wiernie zachowana, wobec czego jest to tylko dowód na dobrą immersję.

Zagadek jest sporo, więc mniejsze ekipy będą miały pełne ręce roboty. Wszystkie są jednak dobrze wpisane w klimat. To bardzo ciekawa propozycja na mapie Poznania, szczególnie dla średniej wielkości grup.

W tym pokoju grę determinuje przede wszystkim fabuła, która odgrywa w nim bardzo ważną - i bardzo ciekawą - rolę. Choć wielu graczy często nie zwraca na nią uwagi, w tym przypadku polecamy wsłuchać się w historię, którą opowiada ten pokój. Jest niecodzienna, oryginalna i bardzo ciekawa, a jej forma przedstawienia zapadnie wszystkim w pamięć. Nie mówiąc już o tym, że podkręca klimat z każdą minutą gry, odsłaniając kolejne karty historii.

Ilość zagadek jest całkiem spora, jednak wszystkie z nich połączone są ze sobą logicznym ciągiem, który dawkuje przyjemność z płynności gry. Jeżeli chodzi o ich typy, to jest różnorodnie i gracze z różnymi od siebie preferencjami będą mieli okazję znaleźć coś dla siebie.
Na uwagę ze strony graczy zasługuje również wystrój - estetyczny, bez zbędnych przeszkadzajek, dopracowany w najdrobniejszych detalach. Warto jest poświęcić chwilę na podziwianie wnętrza, któremu poświęcono dużo uwagi.

Nie bez powodu opis pokoju jest tak okrojony - poznawanie historii wraz z biegiem gry jest zamierzonym zabiegiem. Warto przekonać się na własnej skórze, jakie rzeczy mogłyby trafić do raportu z MOPSu…

Klimat pokoju jest dość różnorodny, jednak w znacznej większości mroczny i pozwalający poczuć dreszczyk emocji na plecach. Faktycznie, jest to pokój dopasowany do osób, które chciałyby stopniowo przerzucać się z pokoi o tematyce familijnej na nieco mocniejsze akcenty, jednak bez jednoczesnego efektu szoku oraz dla tych, którzy typowych horrorów się boją, jednak emocje wynikające z oprawy w escape roomie to coś, co lubią i czego nie chcieliby sobie odmówić. W tej kwestii balans został bardzo dobrze wyważony. Mówiąc ogółem - jest thrillerowo, ale w odpowiednich granicach.

Zagadki są “z różnych kategorii”, pomysłowe, opierające się na wielu czynnikach i wymagające spostrzegawczości. Przy tym wszystkim łatwo poznać, że to właśnie Foxy są ich autorem - jeżeli ktoś już ma za sobą inne pokoje w tej lokalizacji, z pewnością zauważy podobieństwo elementów czy toku myślenia i jego realizacji typowych dla tych twórców. Przy tym wszystkim łamigłówki, z którymi przyjdzie się zmierzyć, są ciekawe i wciągające niczym dobra książka - tym bardziej, że wszystko spowija oryginalna fabuła - warto wsłuchać się w historię “tego miejsca” i rozwikłać tajemnicę na własną rękę.

Nie bez powodu pokój ma ograniczenie do maksymalnie 4 osób - w naszej ocenie im mniej, tym lepiej. Idealnie sprawdzi się dla doświadczonej pary graczy, bo samych zadań jest dość sporo i nie należą do najłatwiejszych. Warto mieć za sobą już kilka lub nawet kilkanaście pokoi, nim wybierzecie się do Rosalie.

Wizyta w tym pokoju może okazać tym tytułowym powrotem do przeszłości, czyli do początków pokoi zagadek. Osoby, które zaczęły swoją przygodę z escape roomem w okolicach roku 2017, spojrzą na niego z sentymentem - wyciąga on bowiem z klasyków wszystko to, co w nich niegdyś było najlepsze. Mówiąc w prost: pokój jest "stary", jednak nie umniejsza mu to w żaden sposób. Można w nim czerpać radość z samych zagadek i zastosowanych rozwiązań, niekoniecznie typowych.

Nie ma co nastawiać się na morze elektroniki i “nowoczesne bajery” - to pokój typowo kłódkowy i “kłódkowcy” będą na pewno zadowoleni. Z pewnością pokój ten wyróżni się na tle pokoi 2 czy 3 generacji, jednak wizyta w nim ma szansę przywołać wspomnienia (“ech, kiedyś to było!”) i rozbudzić nostalgię.

Zastosowano w nim ciekawe pomysły, które mogą zaskoczyć niejednego weterana uciekania. Początkujący mają szansę poradzić sobie w nim lepiej ze względu na nieszukanie drugiego dna w każdej zagadce - czasem prostota jest najlepsza w drodze do celu.
Wystrój mimo swoich lat jest bardzo klimatyczny i niczego mu nie brakuje - jeśli na myśl “prosektorium” pojawiają się u Was konkretne skojarzenia, to najprawdopodobniej wszystkie z nich zawarte zostały w tym scenariuszu. Bardzo przydatna będzie tu umiejętność szukania, również w nieoczywistych miejscach. Pamiętajcie: jeżeli jakiś pomysł wydaje się głupi, ale działa, to znaczy, że wcale głupi nie jest :)

Klimat pokoju to rzeczywiście klimat teatru z prawdziwego zdarzenia - immersję nakręca również ciekawa fabuła i wystrój pasujący do całej akcji, w którą zostajemy wrzuceni. Głównym kluczem do dobrej zabawy jest tutaj przede wszystkim… zabawa. Zadania, które są do wykonania, pozwalają momentami zapomnieć, że jesteśmy w escape roomie, a nie w prawdziwym teatrze. Trzeba się bawić, bawić i jeszcze raz bawić.

Warto nadmienić, iż niektóre zagadki sprawią większą trudność graczom doświadczonym niż nowicjuszom - świeże spojrzenie na temat zagadek jest tutaj mile widziane. Nie zawsze warto szukać drugiego dnia, co często robią właśnie gracze zaawansowani - świeżaki sprawdza się w tym pokoju znakomicie (choć może niekoniecznie cała grupa osób idących do pokoju po raz pierwszy). Same zadania nie są szczególnie skomplikowane, jednak ich trudność polega właśnie na tym, że stałych bywalców escape roomów potrafi zgubić ich własne doświadczenie. Wszystkie zagadki są przy tym bardzo logiczne.

Zakończenie pokoju jest nieszablonowe i wyjątkowe. Prócz cech pożądanych w prawdziwym teatrze przyda się również spostrzegawczość, uważna obserwacja, współpraca oraz umiejętność szukania. Bardzo dobrze zachowano motywy teatralne - w środku znajdziemy dużo odniesień do tej formy sztuki, które potęgują immersję. Łatwo zapomnieć o tym, że wcale nie jesteśmy w teatrze, tylko w pokoju zagadek.
Pokój jest prosty w swojej budowie, jednak zdecydowanie nie jest przy tym banalny. Cała oprawa wokół doświadczenia, jakim jest wizyta w “Ale sztuka!” jest godna pochwały. Całość zachowana jest również w bardzo dobrym stanie użytkowym. Generalnie nic, tylko się bawić!

Zadanie w tym pokoju, przed którymi stoją gracze, jest bardzo nieszablonowe - trzeba bowiem znaleźć recepturę na piwo. To oryginalny temat, z którym związana jest równie nietypowa fabuła.

W środku spotkamy różne rodzaje zagadek, a niektóre z nich potrafią zatrzymać na dłużej. W dużej mierze jest to pokój elektroniczny, z realistycznym wystrojem, na który warto zwrócić uwagę podczas wizyty. Wszystkie elementy są spójne z klimatem, łącznie z rekwizytami.

W trakcie gry jest wiele do zrobienia - w związku z tym warto wpaść do niego trochę większą ekipą i obowiązkowo z kimś kto jest mocno spostrzegawczy :) - więcej zdradzić nie możemy

Jest to bardzo interesujący debiut nowej firmy na rynku escape roomów. Wart go sprawdzić i czekamy na kolejne pokoje!

W “Cichej nocy” można zauważyć kilka typowych dla TickTacków elementów, zabiegów oraz przede wszystkim rozmach, z którego są znani. Każdy, kto odwiedził “Lokalizację”, nie może pominąć również tego pokoju. A nawet jeśli nie odwiedziliście jeszcze “Lokalizacji”, to nie jest to argumentem, aby pominąć “Cichą noc”.

Pokojowi na pewno nie można odmówić świątecznej atmosfery. Choć działa on cały rok, w okresie przedświątecznym klimat działa szczególnie nastrojowo. Spaja go również pewna historia, która fanom świątecznej atmosfery pozwoli wkręcić się w wir akcji. Klimat zmienia się dość często - pokój się nim wręcz bawi. To godny uwagi zabieg, który przypadnie do gustu fanom zwrotów akcji. Spotkać tu można również dreszczyk emocji, które bardzo lubimy.

Zagadki są pomysłowe, wpasowane w klimat pokoju, immersyjne. W żadnym wypadku nie wybijają gracza z rytmu. Sam pokój poniekąd bawi się z graczem - szczególnie wówczas, gdy potrzebna jest podpowiedź. Jest jednocześnie zabawny i zabawowy. Są również efekty specjalne, które zdecydowanie zapadają w pamięć.

Z początku niepozorny, jednak “im dalej w las, tym większy kryminał”. Polecamy osobom, które mają za sobą już kilka scenariuszy.