piotrgabler

Półmrok. Ledwie żarzący się żyrandol oświetla niewielką część pokoju. Wzrok rozróżnia tylko większe przedmioty… zakurzone biurko, stare łóżko, fragmenty roztrzaskanego krzesła… i… lalki. Mnóstwo martwych, zabawkowych oczek śledzi każdy twój ruch… To pokój dziecięcy. Ale wcale nie czujesz się w nim przytulnie. Może dlatego, że od 100 lat pozostaje niezamieszkany… Na pewno?
Trzask!
Drzwi za Tobą zamykają się. Zegar rusza. Klekocze upiornie. Tik! Tak! Tik! Tak! Masz godzinę, żeby się stąd wydostać. Wystarczy tylko rozwiązać zagadkę… odkryć, co wydarzyło się 100 lat temu… Co to za dźwięk? Dziecięca rymowanka? Nie… Przesłyszałem się…Nie ma się czego bać… Przecież jestem tu sam… całkiem sam…. sam?

&streszczenie&
- Znakomite remedium na nieżyt dróg jelitowych: można się zesrać ze strachu. Byłem w 7 escape roomach (2 z nich miały straszyć rzekomo), żaden nie dorównywał temu klimatem.
- Świetne wprowadzenie jeszcze przed wejściem do pokoju w postaci krótkiego, ale jak zrealizowanego filmu! (John Carpenter byłby dumny)
- Obsługa przemiła, niekiedy trochę roztrzepana, ale wiadomo, początki bywają stresujące. Trzymam kciuki!
- Zagadki wymagające, ale rozwiązanie każdej kolejnej jest bardzo satysfakcjonujące. Im dalej tym strasz... lepiej!
- Fabuła i dbałość o dekorację fenomenalna! Widać pasję twórców przy tworzeniu pokoju. I to się liczy. Bardzo polecam!