American School Story

Nie jest tajemnicą, że ten pokój to jedna wielka interakcja - to sprawia, że mamy do czynienia bardziej z pewnego rodzaju eventem niż z typowym escape roomem. Foxy wyszły poza ustandaryzowane ramy pokoi zagadek w celu wykreowania własnej wizji i to czyni ten scenariusz wyjątkowym.

Pokój można opisać jako “kontrolowany chaos”. Zazwyczaj jest tak, że gracz odkrywa po kawałku fabułę - tutaj fabuła odkrywa gracza, dopasowuje się do niego i sprawia, że to on ją również tworzy. Scenariusz jest, ale tak jakby go nie ma - i to jest super.

90 minut na zabawę w tym pokoju jest w sam raz - to pokój, w którym przyda się każda dodatkowa para rąk. Zdecydowanie polecamy wybranie się tutaj w większym gronie. Dwuosobowe, doświadczone grupy również mogą sobie poradzić, jednak będa musiały liczyć się z szybkim tempem rozgrywki, a tutaj warto ponapawać się samą grą.

Jeżeli możemy coś doradzić: nie idźcie do pokoju mając jako cel pobicie rekordu. Po prostu cieszcie się tym pokojem!

Jest mi bardzo przykro pisząc tą opinię, w sumie to nie myślałam, że kiedykolwiek będę tak zażenowana całą sytuacją. Opiszę całą sytuację: pokój mieliśmy na 15:00. Byliśmy tak jak pisano 10 minut wcześniej, drzwi od budynku zamknięte, nikt nie odbiera po dzwonku, więc telefon do Foxów podany w mailu. Dostaliśmy informację, że pojawiło się jakieś nieporozumienie i że za 15 minut ktoś przyjedzie… staliśmy w deszczu i zimnie, nagle pojawiła się „mistrzyni gry” pytając czy to my czekamy na pokój, po czym burknęła pod nosem, że przeprasza za spóźnienie. Ogólnie jesteśmy wyrozumiałymi ludźmi i rozumiemy, że ludzie to nie roboty i takie sytuacje się zdarzają, więc ok - wchodzimy. Mistrzyni gry od początku wydawała się bardzo obrażona, że w ogóle musi tu być. Nie wiemy czy dostała jakieś upomnienie z góry czy po prostu zdenerwowało ją to, że musiała przyjechać i wykonać pracę… Mąż zapytał czy początek gry będzie na górze czy na dole żeby podejść do odpowiedniego wejścia, zwyczajnie chciał rozładować sytuację, na to MG odpowiedziała z ironią: a to robi jakąś różnicę? Samo wprowadzenie do historii - dramat. Potem w trakcie gry MG może się trochę rozluźniła, była w pewnych momentach zdecydowanie za głośna niż powinna ale to akurat nie jest nasz zarzut. Jedyną zaletą wszystkiego było to, że po nas nie było żadnej grupy (sprawdziłam), więc MG nas nie popędzała i zrobiliśmy pokój w 2h, a nie w 90minut. Jestem ciekawa jak MG wykombinowałaby całą sytuację, gdyby za nami była jakaś grupa…
Co do samego pokoju: rzeczywiście jest on inny od wielu, w których byliśmy, ale byliśmy na to gotowi. Niestety widać już na nim ząb czasu, przydałoby się w nim odświeżenie, jedna skrzynka została mi w ręce, niektóre ozdoby np. Na ścianach były zniszczone, wystarczyłoby je podkleić, a tak to nie wiadomo o co chodzi - i nie, nie był to element, który wprowadzał dzięki temu klimat - było to po prostu zniszczone.
Na koniec wracając do największego zażenowania czyli naszej MG, która była też aktorką - po wszystkim zapytała czy wszystko było ok. Powiedzieliśmy, że tak natomiast dobrze byłoby ten pokój odświeżyć. Spytała co mamy na myśli, więc odpowiedzieliśmy, że skrzynka została mi w dłoni, MG odpowiedziała, że ona tak ma i tak ma być 😳 mało tego, w jednym zadaniu i to na samym początku ewidentnie nie zatrybiły magnesy (zadanie z flagą USA). Straciliśmy na tym mnóstwo czasu, mimo że mąż już na początku wszystko dobrze ułożył. Po dłuższym czasie aktorka weszła do nas z drabiną i coś poprawiła w suficie… także dramat…
Z pokoju wyszliśmy zażenowani, niestety ale na tą opinię wpłynęło bardzo zachowanie aktorki, jej obrażona mina i niemiłe podejście. Do pokojów Foxów długo nie wrócimy, a szkoda, bo mieliśmy kilka na celowniku.
Może i mieliśmy pecha - nie wiem, ale cała sytuacja była nieprofesjonalna.
Nie polecam.