OPEN THE DOOR

Wujek Fester poprosił Was o pomoc w odnalezieniu swojej wybranki serca – Lukrecji. Wyruszamy śladami udręki, tortur, męczarni i nienawiści, ale także miłości. Czasu nie zostało wiele, a Wujkowi trzeba pomóc.
Na wstępie napiszę, że mam bardzo mieszane odczucia związane z tym pokojem. Z jednej strony długo na niego czekaliśmy i liczyliśmy na coś super. i rzeczywiście jeśli chodzi o wystrój to rewelacja. Bardzo ciekawy, intrygujący i zmieniający się wraz z etapowością rozgrywki. Ale z drugiej strony dostaliśmy zagadki, których logiki nie do końca nie mogliśmy ogarnąć. Może gdyby pokój był nieco lepiej oświetlony, to byłoby łatwiej. I często feedback był słaby, przez co nie zawsze było jasne czy udało nam się coś prawidłowo rozwiązać. A szkoda bo to trochę zarzutowało na ocenie. Fabularnie fajnie wszystko rozwiązane i z ciekawym finałem. Pomimo kilku drobnych przeszkód udało się ukończyć pokój 2 minuty po czasie. Pokój bardzo ciekawy i myślę że po kilku drobnych korektach mógł być wyżej w rankingu. Niestety powierzchnia raczej maksymalnie dla 4 graczy, bo w 6 to się nie sprawdza. Polecamy spróbować każdemu.

Pokój bardzo "przyjemny" i świetnie urządzony. Zagadek jest dużo, nawet bardzo dużo. Są logiczne i dosyć płynnie się je rozwiązuje. Klimat w pokoju robi półmrok i muzyka, która jednak trochę jest za głośna, przez co nie słychać otwierających się elementów po rozwiązaniu zadań. Przydała by się również dodatkowa latarka, aby każdy mógł samodzielnie poszperać 😅 Ten pokój nadaje się zdecydowanie dla osób nie koniecznie lubiących horrory, bardziej kwalifikował by się jako thriller 😱
Przez 75 minut pobytu cała historia łączy się w zgrabna całość. Byliśmy pozytywnie zaskoczeni niektórymi pomysłami i rozwiązaniami. Pokój godny polecenia 😃

Dość długo zastanawiałem się co napisać w opini .
Wsytrojowo pokój bardzo ładnie wykonany i to niestety jedyny plus tego pokoju.
Dla nas zagadki były trochę widzimi mi się twórcy pokoju . Brak jakiej kolwiek informacji że coś zostało zrobione ( lub bardzo cicho ) w pewnym momencie nie wiedzilismy czy coś jest wykonane czy nie. Dodatkowo jedna z zagadek zręcznościowych się zawiesiła i po 20 minutach chyba mistrz gry wszedł na kamery i otworzył ją zdalnie ( przez ten stracony czas udało się wyjść z pokoju).
Po skończeniu gry mistrz gry powiedział że pokój zaliczany jest do trudnych gdy powiedziliśmy że nie jest trudny tylko nie logiczne to Pani się obraziła i nie chciała z nami rozmawiać .

Dodam jeszcze,że elementy dekoracyjne poodpadały co również nas myliło czy są potrzebne czy nie. Jedna że ścian była otwarta (strzałka wskazywała że powinno coś tam być) a okazało się ścianą techniczną z okablowaniem . Pierwszy raz spotkałem się że mistrz gry nie zareagował chodzi o fakt o którym pisałem wyżej brak podglądu postępów gry .

Niestety muszę zgodzić się z negatywnymi opiniami poniżej.

Chciałabym zacząć od tego, że świetny pomysł na fabułę. Oprócz osadzenia w klimacie Addamsów, mamy fajną misję do wykonania. Przed wstąpieniem do pokoju, dostajemy "w pigułce" wszystko, co potrzebujemy wiedzieć od MG, a później fabularnie pokój prowadzi nas sam.

Jeśli chodzi o wystrój - pokój jest dopieszczony w każdym fragmencie. Widać ogrom pracy, który ekipa włożyła w przygotowanie go. Cóż mogę powiedzieć, jest naprawdę pięknie i można byłoby się zachwycać samym wyglądem naprawdę długo. Odrobinę ciemno w niektórych miejscach, jednak nie do takiego stopnia, że utrudniałoby to rozgrywkę. Natomiast podłoga w pewnym miejscu - wiem, że to chyba miał być taki efekt, ale matko jedyna, gdybym mogła to po stokroć dziękowałabym osobie, która usunęłaby ten element przed moją grą. Nabawiłam się na starcie takiego bólu głowy, że już do końca nie dałam rady się odprężyć.

Zagadki - klasa. Znajdziemy tutaj wszystko, lecz Wednesday to raczej nowoczesna dziewczyna. Bardzo cenię sobie zagadki, które są złożone - pod tym względem jest jedna, która mi zaimponowała. Do tego jedno bardzo niestandardowe rozwiązanie, które sprawiło nam masę frajdy i z którym często spotykaliśmy się w życiu codziennym, a nigdy wcześniej w escape roomie! Sami zobaczcie, bo ta zagadka naprawdę jest generatorem uśmiechu. Jeśli chodzi o poziom trudności, określiłabym raczej jako "doświadczony". Pokój jest całkiem trudny, jest dużo do zrobienia, trzeba się też porządnie rozglądać, a to nasza bardzo słaba strona. XD Zdecydowanie trudniejszy niż "Strych" i "Willa".

Tragiczna śmierć całej rodziny wzbudziła nasze zainteresowanie, dlatego wybraliśmy się sprawdzić, co się na tym strychu wyprawia. Podoba mi się pomysł na wstęp, który został zastosowany w nowych pokojach (tutaj oraz z Wednesday). Rezygnacja z wprowadzania z zamkniętymi oczami na rzecz ciekawszego pomysłu. Zdecydowanie na plus.

Wystrój nam się spodobał, pewne elementy dawały nam od wejścia vibe realnego strychu, na którym rodzina trzymała swoje rzeczy. W pokoju jest dosyć ciemno, co przeszkadza niektórym graczom, natomiast w naszym przypadku było w porządku. Mistrzyni Gry zadbała o naładowane baterie w latarkach, na co jesteśmy naprawdę cięci, dlatego nie mamy na co narzekać - gdy było gdzieś za ciemno, nie było żadnych problemów.

Zagadki znacząco różnią się od poprzednich pokoi OPEN THE DOOR ze względu na pojawianie się nowocześniejszych rozwiązań. Z tego powodu uważam, że jest to pokój, który koniecznie trzeba odwiedzić. Nie ma się czego bać! Każdy będzie się czuł komfortowo na tym strychu, nikt nie zejdzie na zawał (nie chciano kolejnej śmierci w tym miejscu), więc nie warto sugerować się mroczną kategorią "HORROR'.

Niestety tutaj pojawiły się wtopy, które sprawiły, że poziom satysfakcji z gry trochę spadł. Muszę wspomnieć o jednej z zagadek, która po poprawnym wykonaniu, nie dała żadnego sygnału, że coś się wydarzyło. Jak wybrnęła z tego MG? "Ej, chcecie podpowiedź??? Tak? No bo coś wam się otworzyło już". No i szukanie, co się mogło otworzyć. Nie wiem, ile łącznie "zjadło" nam to czasu, ale uznając, że wykonaliśmy zagadkę poprawnie za pierwszym razem, będzie to lekko ponad pięć minut. Później jedna zagadka, która fizycznie już ciężko chodzi. No i przejdźmy do meritum naszego niezadowolenia. Utknęliśmy nad zagadką, którą w uczciwym rozrachunku, można śmiało nazwać prostą. MG nie uznała za niepokojące, że na długo utknęliśmy przy czymś, co powinno pójść jak z płatka. Po dziesięciu minutach walki z wiatrakami, gdzie zrobiliśmy wszystko inne, co mieliśmy wtedy do zrobienia, zapytaliśmy o tę zagadkę. W odpowiedzi dowiedzieliśmy się, że przecież wyświetla nam się, co powinniśmy zrobić. Ot, cała trudność zagadki, że nie włączono monitora z jej treścią.

Bardzo frustrują mnie takie sytuacje, bo wpływają negatywnie na odbiór całego pokoju, co jest trochę nie fair. Dlatego pomimo zawodu, który doświadczyliśmy, nie biorę pod uwagę tych sytuacji w ogólnej ocenie pokoju, który jest naprawdę mocną i godną zobaczenia pozycją.